Στο προηγούμενο ποστ του Γιάννη με τα τουρσιά κάναμε κουβέντα για ξύδι, γι' αυτό, είπα να σας πω εδώ πώς φτιάχνουμε ξύδι και να μη χαθεί στα comments.Για να φτιάξετε ξυδάκι λοιπόν και να πίνετε όταν είστε θυμωμένοι κάντε το εξής:
Πάρτε ίση ποσότητα κρασιού και νερού (είτε κόκκινου είτε άσπρου κρασιού)
Βάλτε το κρασόνερο σε μπουκάλι, σε εξωτερικό χώρο να το χτυπάει ο ήλιος. Μην το κλείσετε καλά για να έρχεται σε επαφή με τον αέρα.
Περιμένετε 1,5 μήνα για να γίνει. Όσο πιο πολύ το αφήσετε, τόσο πιο δυνατό θα γίνει. Αν το κρασί σας είναι χαλασμένο (ξινισμένο) κιόλας, η διαδικασία γίνεται ακόμα πιο γρήγορα. Χρησιμοποιείστε λιγότερο νερό σε αυτή την περίπτωση.
Ένα ακόμα μυστικό.
Αν χρειάζεστε μικρή ποσότητα μπαλσάμικου και δεν έχετε, ανακατέψτε κανονικό ξύδι με λίγη ζάχαρη καστανή. Αν θέλετε να πετύχετε και το σκούρο χρωματάκι του, καραμελώστε στη φωτιά λιγάκι τη ζάχαρη για να σκουρήνει.
Κική
15 comments:
Έτσι είναι οι καλονοικοκυρές, δεν αφήνουν τίποτε στην τύχη ή ... στο σούπερ μάρκετ, όλα τα κάνουν με τα χεράκια τους, ακόμη και το ξύδι.
Και εδώ μέσα είσαστε πολλές!!!
Καλονοικοκυρές και ΚΑΛΟΝΟΙΚΟΚΥΡΗΔΕΣ ήθελα να πω.
Κική, ευχαριστώ πολύ για τη συνταγη! (Πόσα ξυνισμένα κρασιά έχω πετάξει.. Τώρα όμως ξέρω!)
κατά τύχη έφτιαξα κι εγώ με ένα κρασί που ξίνισε, βγήκε συμπαθητικό. Μερσι για την ιδέα για μπαλσαμικο, θα το φτιάξω σίγουρα :)
Ευχαριστούμε Κική.Εχω πετάξει κρασιά και εγώ...
Λένε όμως ότι πρέπει να είναι από καλό κρασί το ξίδι και όχι από χαλασμένο. Άρα αν μας ξινίσει το κρασι δεν έχουμε άλλη επιλογή από το πέταγμα.
Γεια σου Κική, με τα ωραία σου! Να συμπληρώσω μια λεπτομέρεια, Το μπουκάλι, με το ξίδι υπό κατασκευή, καλό είναι να το κλείνεις με πανί για προστασία από τις σκόνες.
Φιλάκια
Αγγελική Ν
Κόρες γλυκές, ευχαριστώ όλες για τα καλά λόγια. Σίγουρα αν είναι και από καλό κρασί θα είναι ακόμα καλύτερο, αλλά πόσες φορές θες να κάνεις απλή καθαριότητα με ξύδι; Γιατί να χαραμίσεις ένα καλό ξύδι; Καλύτερα ένα ξινισμένο κρασί εκεί, παρά ένα καλό. Το ξύδι δεν το θέλουμε μόνο για τη μαγειρικη. Το θέλουμε και για τα άλατα κλπ. Μην ξεχνάτε τους φυσικούς τρόπους καθαριότητας.
Αγγελική έχεις δίκιο. Απλά όταν έλεγα να μην το κλείσετε καλα, εννοούσα να μη σφίξετε το καπάκι, χαλαρά για να αερίζεται, ίσα να ακουμπάει. Αν βάλετε πανί με λαστιχάκι ολόγυρα, ίσώς είναι και καλύτερα που λες κι εσύ.
Λοιπόν να σας πω, εκ πείρας και λίγο γνώσεων, πως το καλό κρασί μπορεί να μη μας αρέσει ή νάχει "πεθάνει", αλλά ξύδι δεν γίνεται. Κι αυτό γιατί οι καλοί κρασάδες κρατούν τις σωστές προδιαγραφές στα περιεχόμενά του.Αν όμως έχετε φίλους που τους αρέσει να φτιάχνουν σπιτικό κρασάκι, πάρτε μια ποσότητα κι αφήστε την σε αέρα και ήλιο.Καλά καλά ούτε νερό θα χρειαστεί.Θα κάνετε το καλλίτερο ξύδι όντως.
Ψηφίζω Νένα με τα λίγα που ξέρω.
Με παππού ταβερνιάρη που πουλούσε ετησίως 7-8 τόνους κρασί ξεροσφύρι όλους "εντός του καταστήματος"!!! η λέξη «γλυκάδι» (αν έλεγες ξύδι εξαφανιζόσουν!) ήταν απαγορευμένη στο σπίτι.
Το καλό και δυνατό ξύδι γίνεται από σπιτικό κρασί που χαλάει ή που το χαλάμε εμείς. Τα εμφιαλωμένα απλά πεθαίνουν. Ξύδι γιοκ.
Για νερό δεν γνώριζα. Αλλά για να το κάνει έτσι η Κική κάτι θα ξέρει.
Κική για το μπαλσάμικο κάτι είχα ακούσει πως δεν γίνεται από κρασί αλλά από μούστο πριν αυτός γίνει κρασί. (Μάλλον με προσθήκη νερού)
Ανέφερα όμως και πριν πως είμαι άσχετος με το θέμα ξυδιού. Ξαναλέω πως ήταν απαγορευμένο θέμα στο σπίτι!
Γιάννη!!! Γλυκάδι!!! Είχα ξεχάσει αυτή τη λέξη και μου τη θύμησες! Η γιαγιά μου η ζακυνθινιά το έλεγε έτσι.
Κι εγώ συμφωνώ με τη Νένα. Πιστεύω ότι τα καλά κρασιά έχουν προδιαγραφές για να μην ξινίζουν. Εδώ όμως που οι μισοί (λέμε τώρα) ζακυνθινοί φτιάχνουν κρασί στα σπίτια τους, δε λείπει το ξύδι. Το πιθανότερι είναι να μη χρειαστεί καν νερό όπως λέει, αρκεί ήλιος και επαφή με τον αέρα.
Για το μπαλσάσιμο δεν ξέρω ομολογώ από τι γίνεται, θα το ψάξω. Αυτο που λέω εδω για λύση ανάγκης για μπαλσάμικο, είναι λύση "μαϊμού". Δε γίνεται έτσι το μπαλσάμικο. Αν παρόλα αυτά για λύση ανάγκης το κάνετε, η αναλογια είναι 3 κουταλιές ξύδι-1 κουταλάκι ζάχαρη.. Ζεσταίνουμε τη ζάχαρη να σκουρήνει και σβήνουμε με το ξύδι.
Μιας και κουβεντιάσαμε το θέμα έψαξα και βρήκα κάτι ενδιαφέρον για την παραγωγή ξιδιού στον Οινοχόο της Καθημερινής.
"Αν και η παραγωγή του ποιοτικού ξιδιού έχει τα μυστικά της, τα οποία διαφυλάσσει και δεν αποκαλύπτει ο οξοποιός, η παραδοσιακή συνταγή θέλει το μούστο να βράζει και έπειτα να μπαίνει σε ειδικά βαρέλια με ανοίγματα, για να παίρνει αέρα. Εκεί υπάρχει η λεγόμενη «μάνα», ένας σχηματισμός πολυσακχαριτών τον οποίο φτιάχνουν κατά τη διαδικασία της αργής ζύμωσης τα οξοβακτηρίδια και από τον οποίο τρέφονται. Υπάρχει επίσης μια ποσότητα παλιού ξιδιού. Με τη δράση των οξοβακτηριδίων, ο μούστος μετατρέπεται σε ξίδι σιγά σιγά, κατά τη διάρκεια πολλών εβδομάδων, ακόμα και μηνών. Η αλκοολική και η οξική ζύμωση γίνονται σχεδόν ταυτόχρονα. Οταν ο οξοποιός κρίνει πως αυτό το «νέο» ξίδι είναι πια έτοιμο, το μεταφέρει από τα βαρέλια ζύμωσης στα βαρέλια παλαίωσης, όπου και θα παραμείνει αρκετά χρόνια. Στη συνέχεια εμφιαλώνεται, χωρίς να φιλτραριστεί, διατηρώντας στο σώμα του πολύτιμα συστατικά, όπως αμινοξέα και μέταλλα."
Πολύ ενδιαφέρον Γιάννη...
Παλεύω να φτιαξω ξιδι εδω και μηνα, στο δοχείο που εχω το κρασσι (ξεσκεπαστο) εχουν βγει μυκιτες στιν επιφανεια του κρασσιου...θελει πέταμα? τι να κάνω?
Post a Comment