Friday, September 07, 2007

Ριζότο με κοτόπουλο σε πήλινο τσουκάλι

Είμαι γνωστή "άρρωστη" με τα τσουμπλέκια της κουζίνας. Τρελαίνομαι να μπαίνω σε σχετικά μαγαζιά και να χαζεύω, να ανακαλύπτω διάφορα χρήσιμα (λέμε τώρα) σκεύη και γκατζετάκια, να γεμίζω συρτάρια, ντουλάπια και ντουλαπάκια και τελικά να χρησιμοποιώ ελάχιστα απ’ όλα τούτα. Αν φτιάξω κατάλογο σίγουρα εξοπλίζω κουζίνα εστιατορίου.
Λοιπόν αν στον κατάλογο βάλουμε στην αναζήτηση «πυρίμαχα βγαίνει η κατηγορία «πήλινα» και στη συνέχεια η υποκατηγορία «Σιφνέϊκα» η οποία περιλαμβάνει:
Κλασικό γιουβέτσι χωρίς καπάκι (1ο ταξίδι, φοιτήτρια από το χαρτζιλίκι)
Γιουβέτσι μπλε με καπάκι και ρεβυθάδα (2ο ταξίδι, από τα πρώτα μιστά)
Γάστρα - κοτοπουλιέρα x-large και 6 ατομικά γιουβετσάκια (3ο ταξίδι - περσινό, από περικοπή κονδυλίων που προορίζονταν για αγορές ενισχυμένων κρεμών για ώριμες επιδερμίδες)

Όλα τα παραπάνω αφού χρησιμοποιήθηκαν 2-3 φορές στολίζουν σε περίοπτη θέση τα ντουλάπια μου και περιμένουν την επόμενη μετακόμιση για να κατέβουν από το βάθρο τους. Έλεγα λοιπόν ότι είχα κλείσει με τα Σιφνέϊκα έως ότου δαιμόνια φίλη ρεπόρτερ, που γνωρίζει την αρρώστια μου (άτιμες φιλενάδες), με ενημέρωσε δήθεν τυχαία ότι στη Σίφνο που πήγε διακοπές κυκλοφόρησε ο Δεπάστας πήλινα τσουκάλια που μπαίνουν στο μάτι της κουζίνας. Αμάν, και εγώ γιατί δεν έχω τέτοιο. Τηλέφωνο κατευθείαν στη Χουανίτα η οποία βρισκόταν στο νησί και πηγαινοέρχεται 20 χρόνια. Το και το της λέω. Μπα μου απαντά μόνο για γκάζι κάνουν. Βρε ελεγξέ το μην μας πάρουν άλλοι την αποκλειστικότητα. Αρπάζει τον Δ (ακούμε τα σχολιανά μας) και πάει για επιτόπιο έλεγχο. Βεβαίως κυρία μου έχουμε. Η πληροφορία επιβεβαιώθηκε, το τσουκάλι (μικρό σνιφ, τα μεγάλα τέλειωσαν) αγοράστηκε.
Σ’ αναμμένα κάρβουνα καθόμουν έως ότου προχθές το πήρα στα χέρια μου.
Έπρεπε να δοκιμαστεί πάραυτα. Χθές. Στη κατάψυξη βρήκα κοτόπουλο φιλέτο, μανιτάρια και ένα ταπεράκι ζωμού από Σπαρτιάτισσα αλανιάρα κότα. Θυμάστε το παιχνίδι με το Μαμαλάκη που πήγαιναν οι παικτες 2-3 υλικά στους σεφ και αυτοί μαγείρευαν νοστιμιές; Έτσι είπα να το παίξω και εγώ. Οπότε θα ξεκινήσω ανάποδα δηλ. από την εκτέλεση.Εβαλα λίγο λαδάκι στο τσουκάλι. Μετά φόβου Θεού άναψα το μάτι και περίμενα το μπάμ. Τίποτα δεν έγινε. Έριξα το κοτόπουλο σε μπουκιές το φερα 2-3 γύρες, ένα κρεμμύδι σε μισοφέγγαρα και τα μανιτάρια. Πρόσθεσα λίγο ζωμό μερικά φυλλαράκια λουίζας και δενδρολίβανο από τις γλάστρες μου και κουρκουμά. Αλάτι, πιπέρι. Χαμήλωσα τη φωτιά και άφησα να σιγοβράσει.
Σκέφτηκα πως καιρό είχα να φάω λίγο ρυζάκι. Στο ντουλάπι βρίσκω αρμπόριο. Θαύμα. Μαζί με τον υπόλοιπο ζωμό έγινε ένα ωραιότατο ριζότο τύπου.
Σερβίρω, ψάχνω για παρμεζάνα, είχα ξεμείνει. Βρίσκω όμως το εξαιρετικό τυράκι Σερίφου που ευλαβώς είχα κουβαλήσει από τις διακοπές μου και βγάζω μερικές φλυδίτσες από πάνω μαζί με 2-3 γυροβολιές του πιπερόμυλου. Ουπς άσε το πιρούνι κάτω και πάρε την κάμερα.
Φάτε μάτια ψάρια
Το απόλαυσα με ένα ποτηράκι κρασί ακούγοντας τους πολιτικούς αρχηγούς στο debate να προσπαθούν να με πείσουν ποιος θα είναι ο καλύτερος σωτήρας μου.
Στην υγειά σου Χουανίτα, στην υγειά σου Δ. Το φαγητό μου ήταν νόστιμο. Δεν ξέρω αν έφταιγε το τσουκάλι ή η αγάπη σας.
Υλικά
Κοτόπουλο μπούτι φιλέτο
Μανιτάρια
Κρεμμύδι
Ελαιόλαδο
Ζωμός κοτόπουλου
Φύλλα λουίζας
Δενδρολίβανο
Κουρκουμάς
Αλάτι, πιπέρι
Ρύζι για ριζότο
παρμεζάνα

21 comments:

Juanita La Quejica said...

Τί όμορφο που δείχνει!
Ζηλεύω!
Φταίω τώρα να τον σκοτώσω που δεν με ξαναπήγε όταν θα έβγαζε ο Δεπάστας την καινούργια φουρνιά; Και βέβαια, δίκιο έχει ο Παναγιώτης, για 2 άτομα το πολύ είναι, ενώ ο Δ. με διαβεβαίωνε ότι θα φτάσει για όλους! ΧΑ!
Στην Υγειά σου Σταυρούλα μου, όλα βοηθούν, και η Σίφνος, και το μεράκι σου και η αγάπη μας, ακόμα και η γκρίνια μερικών μερικών ότι έχουμε λυσσάξει με τα πήλινα, χαχαχα!!!

Anonymous said...

Ο ΔΕΠΑΣΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΤΑ ΠΟΥΛΑΕΙ ΣΤΗ ΣΙΦΝΟ?? ΘΕΛΩ ΚΙ ΕΓΩ. ΕΧΩ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΟΥΡΛΑ ΜΕ ΤΗ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ. ΠΟΥ ΘΑ ΤΟ ΒΡΩ ΤΟ ΠΗΛΙΝΑΚΙ?? ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΦΑΓΑΚΙ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ, ΤΙ ΝΑ ΠΩ?? ΤΑ ΩΡΑΙΟΤΕΡΑ ΦΑΓΗΤΑ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΣΥΝΗΘΩΣ ΜΕ ΟΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΟ ΨΥΓΕΙΟ ΚΑΙ ΣΤΑ ΝΤΟΥΛΑΠΙΑ ΜΑΣ... ΦΙΛΙΑ

Λαμπρινη said...

Δεν ξέρω αν τα διαμάντια ειναι οι καλύτεροι φίλοι της γυναίκας . Ξέρω πολλές γυναίκες που τα αντιπαθούν .
Δεν έχω γνωρίσει ομως ούτε μια γυναίκα που να αγαπά την μαγειρική και να μην έχει "ψωρα" με ολα τα τσουμπλεκάκια της κουζίνας :)

Αυτά όμως τα πήλινα ειναι πραγματικά ..κοσμήματα :)
Δεν έχω δοκιμάσει αλλα φαντάζομαι δίνουν νοστιμιά στο φαγητό .
Με το που είδα το τσουκάλι , όσπρια λαχτάρησα . Σίγουρα θα γινονται πεντανόστιμα :))

Με γεια το καινούργιο ..κοσκινάκι σου Σταυρούλα :))

tassoula said...

Ax συμφωνώ με την Λαμπρινή!
Πέρα απο αυτά μούρλια μύρισε!!

Anonymous said...

Ego oti mporousa ekana me tin agora tou tsikaliou!!
Telos panton otan to fai ginete me meraki kai agapi tote oli to apolamvanoume.!
Filia
Damian the great, the royal

Penelope said...

Damien μου, εσύ ότι μπορούσες έκανες...
ΑΛΛΑ....
Γιάννης,Παναγιώτης και Δαμιανός από ένα τέτοιο τσουκάλι, δεν καλύπτονται καρδιά μου!
Οι υπόλοιποι τι φάνε; E; Tι;

Πω-πω μοσχομύρισε Σταυρούλα. Βρε συ θα το κάνω στο ανοιχτό πήλινο για τον φούρνο και όλο και κάτι θα προκείψει, δεν μπορεί.... και αυτό Σιφναίκο είναι!

kiki said...

Λοιπόν...την ίδια λόξα έχω κι εγώ. Το μόνο που με σταματάει στο να αγοράζω τσουμπλέκια (και ευτυχώς σώζει την κατάσταση) είναι η μικρή μου κουζίνα. Είναι τόσο μικρή και με τόσο λίγα ντουλάπια που μου βάζει φρένο!
Τις 2 φορές που πήγα στη Γερμανία, το καλύτερό μου ήταν να με αφήνουν στα πολυκαταστήματα στο τμήμα με τα κουζινικά. Δε φαντάζεστε τι είχαν βρε παιδιά! Πρέπει κάποια στιγμή να σας φωτογραφίσω τα γκατζετάκια που έφερα από εκεί.
Σταυρούλα είμαι σίγουρη ότι το φαγητό σου στο πήλινο έγινε πολύ νόστιμο. Άσε που είναι πανέμορφο το τσουκαλάκι! Γειά στα χέρια σου!

Anonymous said...

Βρε συ γράφε πιο συχνά...
Ακόμη και χωρίς συνταγές...
Υπέροχο κείμενο. Καλύτερο και από το τσουκάλι.
ΥΓ. Η Lope με έγγραψε πρώτο, άρα κάτι θα προλάβω!!!

kiki said...

Ο Γιάννης έχει δίκιο. Άπαιχτο το κείμενο!

ΕΛΕΝΑ said...

Αχ, πολύ την ζήλεψα την γάστρα, πανέμορφη είναι. Πήρα κι εγώ απ' τα Χανιά μια πήλινη γάστρα, αλλά για φούρνο όχι για το μάτι της κουζίνας. Θα παρηγορηθώ μ' αυτήν.
Στα Χανιά δοκίμασα και το Χανιώτικο μπουρέκι και μάλιστα με στάκα, πολύ νόστιμο. Θυμήθηκα την συνταγούλα σου και το' βαλα στο πρόγραμμα να το φτιάξω.

kiki said...

Βρε παιδια...τι κακό είναι ετούτο, σε όποιο μέρος πηγαίνουμε να σκεφτόμαστε τι θα πάρουμε για την κουζίνα μας!!! Εγώ καποτε πήγαινα σε ένα μέρος και δεν έπαιρνα τίποτα. Τώρα κοιτάω γκουρμεδιές και τσουμπλέκια! Βρε τι έχουμε πάθει!!!

Nena said...

Αχ τι φαγάκι, λαχταριστό και μοσχομυρωδάτο.Σκέψου να τόχα κι από κοντά.
Ασφαλώς όταν ταξιδεύω χώνομαι στα μαγαζιά στο τμήμα κουζινικών. Να κι ενα βουρτσάκι για πατάτες με εξωτερικό σχήμα πατάτα, να το άλλο το βουρτσάκι για μανιτάρια με σχήμα μανιταριού, να ένας (άχρηστος) τρίφτης σαν κοπελιά με φούστα, να διαφορετικά ανοιχτήρια μήηηηπως χρειαστούν ποτέ, να πώματα για υπόλοιπο κρασί με τρόμπα να βγάζεις τον αέρα μη χαλάσει, λες και πρόκειται να μείνει πάνω από μερικές ώρες. Φούστες, μπλούζες λες και δεν πουλάνε. Σπάνια κανα καλλυντικό να πάρω για το καλό.
΄Εχω λοιπόν και μα χύτρα (πήλινη) βραδύτητας και κάνει αριστουργήματα μαγειρευτά. Μέχρι και ιστοσελίδα έχουν για τη μάρκα αυτή και δίνουν συνταγές κ.λπ.
Πράγματι όμως το κείμενο σκίζει!

Nena said...

΄Οταν παλαιότερα είχα πάει Σίφνο, ρωτούσα αν τους βρίσκω κάπου στην Αθήνα. Δεν θυμάμαι αν ο Δεπάστας είχε απαντήσει αλλά κάποιοι μου είχαν πει πως στο γνωστό εκθετήριο του Μαρουσιού δίνουν δικά τους κεραμεικά. Ερευνητέο.
Μούμεινε όμως μια απορία Σταυρούλα Μ(ου): Πως άντεξες να καταστρέψεις το αριστούργημά σου βλέποντας/ακούγοντας ντιμπέιτ???

Nena said...

Δείτε κι αυτό: www.crockpot.com
να πάρετε ιδέα και συνταγές.

Anonymous said...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΝΑ: Με΄γιά την γάστρα σου.!.. Προσεξε όμως διότι οι γάστρες του συμπαθέστατου "σύντεκνου" από τα Χανιά σπάνε (γυρω-γυρω στα χείλη) στο ξεκόλημα.!.. Ιδίως αν τις χρησιμοποιείς παραδοσιακά (δηλαδή σφραγισμένες με ζυμάρι). Επί πλέον, μετά την δεύτερη χρήση κάνουν πολύ "αράχνη". Αλλά δεν βαριέσαι.!.. Ούτως ή άλλως το φαγητό τρως ...όχι την γάστρα.

Anonymous said...

Λοιπόν ο Δεπάστας βρίσκεται στη Χερόνησο και το τηλέφωνό του υπάρχει στον ΟΤΕ. Θα κάνουμε μία ερευνα αν βρίσκουμε ή στέλνει Αθήνα και θα σας πούμε. Χα το βλέπω να ανοίγουμε δουλειές. Οι πραγγελίες στο e-mail μου παρακαλώ.

ΕΛΕΝΑ said...

Ωχ κάβο πάπας γιατί με απογοητεύεις έτσι?? Λες να μου την "έφερε" ο σύντεκνος? Βέβαια μία ώρα μου έδινε οδηγίες τι να κάνω για να αποφύγω τις συστολές-διαστολές της γάστρας. Θα δοκιμάσω και ...είδομεν!!!

Anonymous said...

Νένα σιγά μη μου χάλαγε την όρεξη το ντιμπέιτ. Αλλά τι να κάνουμε είμεθα και πολίτες. Πρέπει να ενημερωνόμεθα. Ε καλά μη βαράς λεμε και καμιά βλακεία να περνάει η ώρα...
Κική συμφωνώ να κάνουμε εκθεση φωτο με κουζινογκατζετάκια. Μόνο τα προσφατα της Αμερικής να δείτε θα σας κουφάνω. Μέχρι σκουφάκια για λεμόνια εφερα.

Juanita La Quejica said...

Σκουφάκια; Για να μην συναχωθούν; ΧΙΧΙ! Βγάλτα φωτογραφία να μας τα δείξεις, μου κίνησες την περιέργεια!

Anonymous said...

Tσ τσ ασχετη. Είναι σκουφάκια με κιτρινο τούλι και λαστιχάκι που τα φοράς στα λεμονάκια να πην πέφτουν τα κουκουτσάκια. Αμα προλάβω θα ξεσκονίσω τα ντουλάπια μου, θα βγάλω φωτο και θα κρατάτε την κοιλιά σας από τα γέλια.

Nena said...

Α, τέτοια σκουφάκια? ΄Εχω κρατήσει από γάμους τούλια κίτρινα, λευκά, πορτοκαλιά κ.λπ. για τη χρήση αυτή. Ελα μου όμως που όταν βγάλω τα λεμόνια ξεχνάω να τους βάλω σκούφο. Πάντα εκ των υστέρων τα θυμάμαι.
Για να πάρεις το Δεπάστα πληηηζ.Τηλέφωνο εννοώ ε.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...