Ταξίδι στην Καστοριά (1ο μέρος)

Η Juanita ζήτησε φωτογραφίες (και φασόλια). Οι φωτογραφίες βγήκαν, τα φασόλια παραδόθηκαν, αλλά που να βρω χρόνο να γράψω λίγες λέξεις να συνοδεύσω τις φωτογραφίες... Έτσι όταν γράφεις ένα τέτοιο κείμενο με καθυστέρηση έχει φύγει ο αρχικός ενθουσιασμός. Ας είναι και έτσι όμως...

Τρίτη 21/11 μεσημέρι και με καθυστέρηση μιας μέρας ξεκινώ για επαγγελματικό ταξίδι στη Δυτική Μακεδονία. 1ος σταθμός η Καστοριά. Μετά από 650 χλμ, μιά στάση για καφέ και 6,5 ώρες συνέχεια ταξίδι (δεν διαβάζει το blog η τροχαία έτσι;) φτάνω το βράδυ στην Καστοριά. Θερμοκρασία 4 βαθμοί (έφυγα με 18 από Αθήνα!)
Το ξενοδοχείο αυτή την φορά 4 χλμ έξω από την πόλη, πάρα πολύ καλό και καλή σχέση ποιότητας τιμής. Κουρασμένος, μιας και Δευτέρα έφυγα νύχτα από το γραφείο, αλλά και Τρίτη δούλευα από το πρωί έως τις 3 που ξεκίνησα το ταξίδι, αποφάσισα να μην βγω αλλά να κοιτάξω τις σημειώσεις λίγο και να ξεκουραστώ.
Φαγητό στο δωμάτιο. Ο κατάλογος σχετικά καλός. Προτίμησα μια σαλάτα με μαρούλι, τομάτα, ρόκα, φέτα, κουκουνάρια και μπαλσάμικο.
Και μια ομελέτα με ντόπιο λουκάνικο και μανούρι. (Kαλή αλλά περίμενα το μανούρι μέσα στην ομελέτα και όχι επάνω. Το λουκάνικο πολύ καλό.)
Την επόμενη ημέρα ξύπνησα νωρίς, μιας και έπρεπε 8:30 να είμαι στο κέντρο της πόλης στον πελάτη. Πρώτη ματιά από το δωμάτιο, φαινόταν η λίμνη
Άντε να φεύγουμε σιγά – σιγά. Με το που βγαίνω έξω, η πρώτη έκπληξη: ΚΡΥΟ!!!
Είχε 1 βαθμό! Δεύτερη έκπληξη: Το αυτοκίνητο! Πάγωσαν τα τζάμια.
Στο δρόμο για την πόλη, ο πειρασμός να βγάλω πανοραμικές φωτογραφίες ήταν μεγαλύτερος από το κρύο που θα έτρωγα βγαίνοντας έξω. Πήγαινα για δεύτερη φορά, έτσι έφτασα γρήγορα εκεί που ήθελα. Στην Καστοριά υπάρχει ένα μεγάλο parking δημοτικό, δίπλα στη λίμνη, όπου με 2 ευρώ παρκάρεις έως το μεσημέρι. Σπάνιο πράγμα το parking, ακόμη και στις επαρχιακές πόλεις.
Με το που βγαίνεις από το αυτοκίνητο νομίζεις πως δεν είσαι σε πόλη αλλά κάπου στην εξοχή. Ο λόγος;
Βαδίζοντας ανάμεσα σε πάπιες και φωτογραφίζοντας σαν Γιαπωνέζος φτάνω στον πελάτη.
Άντε να δουλέψουμε και λίγο... Στην επαρχία όμως είναι τυχεροί. Το μεσημέρι έχει διάλειμμα. Το ωράριο είναι διακεκομμένο, οι αποστάσεις μικρές και ευκαιρία για μένα να γνωρίσω την πόλη.
Κάνοντας βόλτες στο κέντρο κοντά στη λίμνη, ανακάλυψα και ένα deli όπου εκτός από όλων των ειδών τα φασόλια, είχε και άλλα ωραία τα οποία θα αγόραζα την επόμενη πριν φύγω. (Άλλωστε υπήρχαν και παραγγελιές από μαμά, αδερφή και φίλες!!!) Στο κέντρο υπήρχε και λαϊκή αγορά. Μια βόλτα εκεί για χάζι και να τα γριβάδια στον πάγκο του ψαρά. Το ένα μάλιστα αβγωμένο. Εδώ δηλώνω πως εκτός του σολομού, δεν μου αρέσουν τα ποταμίσια και λιμνίσια ψάρια.
Για φωτογραφία όμως είναι ωραία:
Το επόμενο
δίωρο περπατούσα. Γύρισα σχεδόν όλη την λίμνη και μου δόθηκε η δυνατότητα να βγάλω μερικές καλές φωτογραφίες.

To be continued!

Γιάννης Κ.