Έρωτας Γεύσεων

Με αφορμή ένα προηγούμενο σχόλιο της Juanitas, μέσα στο άρθρο που μοιράστηκε μαζί μας η Olivi Nina για την Βαρβάρα, που με βγάλατε ασπροπρόσωπη στην Ξανθιώτισσα φίλη μου.
Θα ήθελα να σας γράψω λίγα πράγματα για το βιβλίο αυτό, όχι για να σας το διαφημίσω (αν και καλό θα ήταν να αγοράστε άμα έχετε την διάθεση κανένα αντίτυπο, μιας και δεν είναι και πολύ ακριβό ακόμη και για δωράκι σε φίλες τούτες τις Άγιες Μέρες).

Λοιπόν την φίλτατη κα Στέλλα Σπανού, δεν την ήξερα και δεν με ήξερε φυσικά. Ένα λαμπρό απόγευμα πριν από αρκετό καιρό, έκανα την βόλτα μου στα βιβλιοπωλεία σε μια προσπάθεια να διασκεδάσω την θλίψη μου, μιας και τα βιβλία ήταν και παραμένουν το καταφύγιό μου. Έτσι κάπως απέκτησα μαζί με άλλα λογοτεχνικά κυρίως βιβλία, το συμπαθητικό μικρό βιβλιαράκι για συνταγές της Θράκης. Η αλήθεια είναι, πως η επικοινωνία με φίλους από το αγαπημένο για αρκετούς από μας Hungry, που μένουν στην Ξάνθη ήταν αρκετά καταλυτικός παράγοντας για την αγορά αυτή. Τέτοιες μέρες πέρσι είχα λάβει και ένα ωραιότατα φωτογραφικό άλμπουμ με υλικό από την Θράκη (ευχαριστώ σε Στέφανε, για μια φορά ακόμη) και ήρθαν όλα και έδεσαν.
Επέλεξα λοιπόν τυχαία το συγκεκριμένο βιβλίο. Ήταν το χαριτωμένο του μέγεθος, το ζωηρόχρωμο εξώφυλλό του, το υλικό που περιελάμβανε που μ’ έκανε να το αγοράσω. Τίτλος του «Έρωτας Γεύσεων» εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα.
Και κάποια στιγμή που έτυχε να ρωτήσει κάποιος για βιβλία στο Hungry, έκανα εγώ αναφορά σ’ αυτό. Ο φίλος Στέφανος, που γνώριζε την Στέλλα – γυναίκα παιδικού του φίλου, της είπε ότι αναφέρθηκα στο βιβλίο και από αυτήν την στιγμή άρχισε μια αλληλογραφία μεταξύ μας (αρχικά για να μ΄ ευχαριστήσει για την αναφορά μου, η οποία όμως εξελίχτηκε σε κάτι πιο προσωπικό). Ανταλλάξαμε πολλά mails, είπαμε σώψυχα που μάλλον δεν το περιμέναμε, βρήκαμε κοινά χαρακτηριστικά, και πριν 2 μήνες που ήρθε στην Αθήνα για ένα συνέδριο. Συναντηθήκαμε, φάγαμε μαζί και ήταν σαν να ήξερα έναν άνθρωπο από πάρα πολλά χρόνια. Είναι θαυμάσιο το αίσθημα αυτό.
Και το ίδιο έχω νοιώσει την τελευταία χρονιά και για μερικά ακόμη άτομα. Ένα από αυτά μου έδωσε σήμερα την αφορμή να γράψω το άρθρο για την Στέλλα και το βιβλίο της.
Στο βιβλίο τώρα, οι συνταγές που παρουσιάζονται από την Στέλλα, έρχονται να δώσουν με γλαφυρό τρόπο, αυτό το πάντρεμα που υπάρχει στην Ανατολική Μακεδονία & Θράκη. Το πάντρεμα που έρχεται μέσα από τα βάθη των αιώνων θα έλεγα εγώ, μιας και στα μέρη αυτά έζησαν πολλές φυλές που ανακάτεψαν με απόλυτη επιτυχία την γευστική τους κουλτούρα (σαν κριτικός βιβλίων μιλάω και δεν μου αρέσει καθόλου αυτό) αλλά και τα υλικά που με απλοχεριά τους έδινε η γη της Θράκης.
Λοιπόν μέσα στο βιβλίο βρήκα εκπληκτικές φωτογραφίες των συνταγών που η Στέλλα μόνη της έφτιαξε και μόνη της φωτογράφησε. Φαντάζομαι ότι αυτό σας θυμίζει την «τρέλα» που έχουμε όλες μας μέσα σε τούτο το blog. Κι’ αυτό είναι από τα δυνατά σημεία του βιβλίου. Μαζί με την περιληπτική, θα έλεγα, περιγραφή που κάνει για το κάθε φαγητό και τα υλικά του, που σε κάνει να νομίζεις πως μπορείς να το φτιάξεις πολύ εύκολα.
Το μοναδικό αδύνατο σημείο του βιβλίου (για μένα πάντα) είναι το ότι δεν περιλαμβάνει συνταγές για γλυκά (το αδύνατο σημείο μου). Μου υποσχέθηκε όμως η φιλενάδα μου, στο επόμενο βιβλίο που ήδη όπως μου είπε, έχει βάλει στα σκαριά να έχει και συνταγές γλυκών.
Στέλλα εύχομαι να πάνε όλα καλά και στην δεύτερη έκδοση του βιβλίου. Πολλές επιτυχίες για το μέλλον και φυσικά ευτυχία στην προσωπική και οικογενειακή σου ζωή.
Το σχόλιο αυτό γράφτηκε μετά από παραίνεση της Juanitas, αλλά ομολογώ πως θεωρώ ότι όμορφες στιγμές και τα καλά στοιχεία που συναντάμε στους ανθρώπους πρέπει ν’ αναφέρονται και να μην μένουν ασχολίαστα.
Τέλος, τούτο το Σάββατο θα γίνει μια παρουσίαση από την Στέλλα στην Κουζίνα της Μαμάς (στον Alpha) που θα αφορά στα ζυμαρικά της Θράκης. Θα προσπαθήσω να σε παρακολουθήσω φιλενάδα.