Monday, March 26, 2007

Ο Μύθος των Ζουλού για την δημιουργία του κόσμου και ένα φαγάκι τους!

Ο πρώτος άνθρωπος, που παρουσιάστηκε στον κόσμο, είχε το όνομα «βασιλιάς των καλαμιών», γιατί από εκεί ξεπρόβαλε! Μετά ήρθαν οι άντρες και οι γυναίκες, τα λουλούδια και τα δέντρα, τα πουλιά και τα ζώα και όλα τα φρούτα.
Ζούσαν στην Κεντρική Αφρική, σε ένα μέρος που ήταν ο πιο όμορφος κήπος σε όλη τη γη.
Άφθονα κρυστάλλινα νερά κυλούσαν παντού, γαλάζιες λίμνες καθρέφτιζαν τα χρώματα του ουρανού, εύφορες κοιλάδες απλώνονταν ανάμεσα σε καταπράσινους λόφους. Δέντρα φορτωμένα με φρούτα και λουλούδια φύτρωναν παντού. Κανείς όμως δεν άγγιζε, ούτε τα φρούτα, ούτε τους καρπούς της γης, αλλά ούτε τα ζώα! Οι πρώτοι αυτοί άνθρωποι δεν ένοιωθαν ποτέ πείνα! Ούτε δίψα! Δεν πέθαιναν, αλλά δεν γεννιόταν.
Μέσα στον κήπο αυτό πέρασαν χρόνια πολλά! Και ξαφνικά την ηρεμία την διέκοψε ένας άγνωστος μέχρι τότε ήχος! Το κλάμα ενός μωρού! Ξαφνιασμένοι οι άνθρωποι και πλησίασαν να δουν τι συμβαίνει. Σε μια καλύβα βρήκαν μια γυναίκα που μόλις είχε γεννήσει ένα μωρό. Οι άλλες γυναίκες φοβήθηκαν ότι παραβιάστηκαν οι άγραφοι νόμοι και όλοι θα είχαν συνέπειες από αυτό. Πρότειναν λοιπόν οι γυναίκες, να της δώσουν να φάνε καλαμπόκια και κολοκύθες. Ο στόχος τους ήταν να σκοτώσουν την μάνα και το παιδί και να πάρουν εκδίκηση… Αντίθετα όμως η μητέρα και το παιδί, όχι μόνο δεν πέθαναν, αλλά κάθε μέρα γινόταν πιο γεροί και πιο όμορφοι! Βλέποντάς τους έτσι οι άλλοι, μπήκαν στο πειρασμό να δοκιμάσουν και αυτοί τους καρπούς. Τους άρεσαν και έφαγαν και άλλους και άλλους! Μετά δοκίμασαν και κρέας! Και τους άρεσε! Άρχισαν να κυνηγούν και να σκοτώνουν. Και τα ζώα τρόμαξαν και έφυγαν μακριά τους. Και οι γυναίκες βλέποντας πόσο όμορφη ήταν η μητέρα και το παιδί ζήλεψαν και αποφάσισαν να κάνουν και αυτές παιδιά. Και πολλαπλασιάστηκαν τόσο, που δεν χωρούσαν στον κήπο που ζούσαν. Αναζήτησαν καινούργια μέρη, απλώθηκαν σε όλο τον κόσμο και έχασαν την αιωνιότητα!

Είναι άξιο παρατήρησης πόσο μοιάζει ο μύθος των Ζουλού με την παλαιά διαθήκη, είναι χαρακτηριστικό πόσο μοιάζουν τα όσα φορτώνουν στις γυναίκες, αλλά ας δούμε και τα φαγάκια τους αν μοιάζουν με τα δικά μας!

ZULU CABBAGE
1 μικρό λάχανο
1 κρεμμύδι
1 πράσινη πιπεριά
2-3 κουταλιές της σούπας ηλιέλαιο
340g ντομάτες ψιλοκομμένες, με τον χυμό τους
1 κουταλιά της σούπας curry powder (όχι πολύ καυτερό)
Αλάτι και πιπέρι
Εκτέλεση
1. Κόψτε το λάχανο σε κομμάτια, όπως και το κρεμμύδι και την πιπεριά.
2. Ρίξτε το λάδι στο τηγάνι και τσιγαρίστε το κρεμμύδι και την πιπεριά μέχρι να μαλακώσουν και το κρεμμύδι να γίνει διάφανο.
3. Προσθέστε το λάχανο, ανακατέψτε και σκεπάστε το τηγάνι. Συνεχίστε το μαγείρεμα μέχρι το λάχανο να μαραθεί.
4. Προσθέστε και τα υπόλοιπα υλικά και μαγειρέψτε περίπου μισή ώρα, ανακατέψτε περιοδικά και προσθέστε λίγο νερό αν είναι απαραίτητο για να μη κολλήσει.
5. Δοκιμάστε και προσθέστε αλατοπίπερο σύμφωνα με τις προτιμήσεις σας.
Το λάχανο αυτό τώρα το σερβίρουν με πικάντικα λουκάνικα, τα Boerewors (λέξη στα Άφρικανς που σημαίνει τα «λουκάνικα των αγροτών»), ψημένα στο BBQ. Τα Boerewors είναι πολύ δημοφιλή στην Νότια Αφρική και περιέχουν μοσχάρι, χοιρινό μπέικον και μπόλικο σκόρδο. Τα λουκάνικα όταν τα ψήνουν δεν τα κόβουν σε κομμάτια, αλλά τα κάνουν ρολό (σπείρα) και τα τρυπάν με μεταλλικό «σουβλάκι» για να μπορούν να τα γυρίζουν εύκολα στην σχάρα.

Η συνταγή για το «Ζουλού λάχανο» είναι αφιερωμένη στην Νένα!
Τον μύθο των Ζουλού το είχα διαβάσει στο βιβλίο της Μάρως Λοΐζου "Σάκα, ο τρομερός Βασιλιάς των Ζουλού" και η απόδοση είναι ελεύθερη.

10 comments:

Αθανασία said...

Ωραίος ο μύθος, δείχνει για άλλη μια φορά ότι κανένας "παράδεισος" δεν μπορεί να επιβιώσει με πολλούς. Αλλάζει...
Το βιβλίο το'χω διαβάσει, να'σαι καλά που μου το θύμισες.
Ως "Αφρικάνα" πια τα ψάχνεις αυτά και χαίρομαι που μας τα λες. Και τις συνταγές και τις ιστορίες.
Να σε ξαναρωτήσω (γιατί στο προηγ. δεν απάντησες): είστε για πάντα στη Ν.Αφρική ή θα επιστρέψετε;

Αγγελική Ν said...

Καλημέρα Αθανασία! Συγνώμη δεν είχα δει την ερώτησή σου. Όχι, δεν θα μείνουμε για πάντα, έχουμε ημερομηνία επιστροφής!
Πες μας και εσύ ιστορίες και συνταγές από Κορέα! Πως ήταν εκεί? Η Ασία πάντα είναι πιο ασφαλής από την Αφρική ή την Νότιο Αμερική. Άλλη κουλτούρα, πιο παλιά ιστορία και πολιτισμός!
Εδώ η ιστορία αρχίζει τον 18 αιώνα! Και μιλάμε για την εποχή του χαλκού όταν η Ασία και η Ευρώπη είχαν αιώνες πολιτισμού!
Φιλιά
Αγγελική Ν

dimitris-r said...

Εδώ αξίζει να πει κανείς το κλασσικό:
-Καλό το παραμύθι σου αλλά δεν έχει όφι!
Ωραίο, και λείπει η δαιμονοποίηση του φιδιού.
Τελικά αξίζει κανείς να βγαίνει από τα περιφραγμένα όριά του για να ανακαλύπτει άλλες γεύσεις.
Αγγελική, να 'σαι καλά να μας δίνεις υλικό κι εμείς να εκμεταλευόμαστε την όρεξή σου.

Αθανασία said...

Αγγελική μου, συνταγές από Κορέα γιοκ! Δε μας άρεσε καθόλου το κορεάτικο φαγητό! Τρώγαμε γιαπωνέζικο (να δώσω συνταγές με miso;) πολύ καλό εκεί. Αγαπάμε πολλές ασιατικές κουζίνες (ταϋλανδέζικα, ινδικά, κινέζικα, φιλιππινέζικα κ.ά. φαγητά), αλλά όχι την κορεάτικη. Μόνο το kimchi (που το τρώνε με όλα) να μύριζες...
Όμως σε ΟΛΑ τ'άλλα λατρέψαμε την Κορέα και τους Κορεάτες!

witchofdaffodils said...

τα λατρεύω τα παραμύθια κι ας μην έχουν όφι :)

Nena said...

Αγγελική μου, πρώτα σ ευχαριστώ πολύ που με σκέφτηκες. ΄Επειτα όσο μεγαλώνω τόσο πιο πολύ μ αρέσουν τα παραμύθια! Νάσαι καλά μ αρέσει που δεν κάθεσαι θεατής και μπαίνεις παρα μέσα στα καινούργια της ζωής σου.

Katerina ante portas said...

Ti θα άξιζε μια συνταγή χωρίς παραμύθι; Υπέροχα και τα δυο και εμείς μαγεμένες/νοι!

kiki said...

Τι όμορφη ιστορία...Πράγματι μοιάζει με αυτή της Π. Διαθήκης... Ωραία και η συνταγή...

Αγγελική Ν said...

Στα παραμύθια μου αρέσει η πολλαπλή ανάγνωση! Είναι φανερό ότι όλοι διαβάσαμε "το κομματάκι" μας!
Σας ευχαριστώ
Αγγελική Ν

Juanita La Quejica said...

Τί όμορφη περιγραφή! Ευχαριστούμε!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...