Thursday, March 29, 2007

Αλλιώτικο σπανακόρυζο

(Φωτογραφία της Λίας)
Φαίνεται, καλές μου και καλοί μου, ότι το συνηθίζω να μαγειρεύω αλλιώς γνωστά φαγητά.
Σήμερα θα σας πω για το "αλλιώτικο σπανακόρυζο". Της εποχής, μια και είναι απόλυτα νηστήσιμο - και βέβαια υγιεινό.
H μαμά μου είναι εξαιρετική μαγείρισσα. Κάποια φαγητά της όμως (μαγειρεμένα λίγο ώς πολύ όπως μαγειρεύονται από τις περισσότερες ελληνίδες νοικοκυρές) ΔΕΝ μ΄ άρεσαν κι εξακολουθούν να μη μ΄ αρέσουν. Ένα απ΄αυτά είναι το σπανακόρυζο. Ιδού η δική μου εναλλακτική εκδοχή, που ... μ΄αρέσει - και πολύ!
Μαραίνω σε λάδι αρκετό ξερό κρεμμύδι, προσθέτω σπανάκι (ως τεμπέλα βάζω κατεψυγμένο, αλλά προφανώς καλύτερα να είναι φρέσκο). Μόλις βράσει το σπανάκι, προσθέτω ρύζι (προσωπικά προτιμώ κάποιας ποικιλίας που κάνει για ριζότο, αλλά όλες οι ποικιλίες κάνουν) και κρασί (όχι νερό). Αντί για αλάτι βάζω σάλτσα σόγιας. Προς το τέλος προσθέτω πιπέρι και μπόλικο άνηθο. Αυτό είναι!
Όποιος θέλει προσθέτει παρμεζάνα τριμμένη στο πιάτο του -του πάει πολύ, αλλά δεν είναι καθόλου απαραίτητη.

Οι βασικές διαφορές από το σπανακόρυζο της μαμάς μου, που δέ μ΄αρέσει, είναι : ΟΧΙ ΝΤΟΜΑΤΑ (κυρίως), ΚΡΑΣΙ αντί για νερό, ΣΟΓΙΑ αντί για αλάτι, ΟΧΙ λεμόνι (αυτό δεν το βάζει στο φαγητό η μαμά, αλλά το έχει δίπλα για όποιον θέλει).

Αν έχει πολύ (και κατάλληλο) ρύζι και λίγο σπανάκι, μπορεί να ονομαστεί "ριζότο με σπανάκι". Εγώ το φτιάχνω με πολύ σπανάκι και λίγο ρύζι, οπότε το ονομάζω "αλλιώτικο σπανακόρυζο". Εσείς φτιάξτε το και ονομάστε το κατά τα γούστα σας!

Καλή όρεξη!
(τώρα τι φωτογραφία να βαλω; Να μια από την πανέμορφη Σκόπελο! Άσχετη, εεε; Αλλά καλή! Ή όχι;;;;
:-P)

6 comments:

Λία Π. said...

Aγγελικούλα,καλημέρα, όλα τα υλικά είναι με το μάτι;

elie said...

Λοιπόν με το σπανακόρυζο στο σπίτι μας έχουμε πλάκα: εγώ το θέλω κόκκινο ο καλός μου άσπρο (με λεμόνι). Όταν έχω κέφια το μοιράζω στα δύο και τελειώνω κάθε μέρος διαφορετικά ώστε να είμαστε και οι δύο ικανοποιημένοι.
Λες να βρούμε τη χρυσή τομή με τη συνταγή σου;)

Anonymous said...

Elie, όπως τα λες για τα γούστα σας, χλωμό το βλέπω να σας αρέσει! :-D

Λία μου, ναι! Πάντα έτσι δε μαγειρεύουμε - τουλάχιστον όταν δεν πρόκειται για κάτι παράξενο κι εξωτικό; Ειδικά στο συγκεκριμένο φαγητό μπορούν να παίξουν οι αναλογίες κατά το γούστο καθενός από το ρύζι με λίγο σπανάκι ως το σπανάκι με λίγο ρύζι. Εσύ πάντως με την πείρα σου αποκλείεται να έχεις πρόβλημα!
;-)

Juanita La Quejica said...

Η δικιά μου λεμονάτο το έκανε, αλλά πάντα έσβυνε με κρασί τα κρεμμυδάκια. Με σόγια δεν το έχω δοκιμάσει, καθόλου κακή ιδέα!

Λία Π. said...

Αγγελική, έφτιαξα το σπανακόρυζο όπως το πρότεινες και μου άρεσε πόλύ, γιατί αφήνει μια ασυνήθιστη γεύση στο τέλος μάλλον κάπως γλυκιά. Πιστεύω ότι θα αρέσει και στα παιδιά που δύσκολα τρώνε το σπανάκι.Είναι ασυνήθιστο, υγειινό και μου αρέσει!

Penelope said...

Να πω και εγώ με την σειρά πως δοκίμασα τούτην την εκδοχή σπανακόριζου και πολύ μου άρεσε. Αν και έβαλα λιγότερο κρασί, μιας και το φοβάμουν στο "μεθυσμένο" αποτέλεσμα μην και δεν το "δεχόταν" ο μπέμπης.
Πολύ καλό Αγγελική μου.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...