Wednesday, April 11, 2007

Φασόλια μαυρομάτικα με χόρτα στο τζάκι

Είπα να αποχαιρετίσουμε το χειμώνα (ποιο χειμώνα θα πείτε..) και να κατεβάσουμε τις χοληστερίνες που τσακίσαμε το Πάσχα με τούτο το φαγάκι που είναι συνηθισμένο στα χωριά της περιοχής που γεννήθηκα (βλ. Σπάρτη).
Το διαμέρισμά μου έχει τζάκι που του δίνω και καταλαβαίνει. 20 βαθμούς μπορεί να έχει και εγώ μπορεί να τόχω αναμμένο με τις πόρτες ανοιχτές, Πολύ συχνά μπριζολάκια, λουκάνικα, μπιφτέκια και τα συναφή ψήνονται στη θράκα του. Μου είχε όμως κολλήσει και να μαγειρέψω εκεί. Από την Αθηνάς λοιπόν προμηθεύτηκα την σιδεροστιά ή πυροστιά, το τριγωνικό δηλαδή σίδερο που ακουμπάει η κατσαρόλα και μια φαρδιά κατσαρόλα αλουμινίου. Η μάνα μου μου είπε (αφού με έκραξε προηγουμένως για το εγχείρημα) ότι χρησιμοποιούσαν παλιά ένα δακτύλιο λαμαρίνας φαρδύτερο από την κατσαρόλα για να μην μαυρίζει το λεγόμενο πάφυλλο. Η αφεντιά μου σκέφτηκε κάτι καλύτερο. Τύλιξα απέξω την κατσαρόλα με διπλό χοντρό αλουμινόχαρτο. Είπαμε να βουτήξουμε στο παρελθόν αλλά όχι και να τρίβουμε μετά κατσαρόλες μια μέρα.
Για πάμε λοιπόν!
Τα υλικά μας
Φασόλια μαυρομάτικα
Ελαιόλαδο
Κρεμμύδι ξερό
Κρεμμυδάκια φρέσκα
Πράσα
Σπανάκι
Σέσκουλα
Άνηθο
Μαϊντανό
Μυρώνια
Καυκαλήθρες και ότι άλλο χόρτο που γίνεται τσιγαριστό
Αλάτι (προτιμούμε χοντρό)
Πιπέρι
Λεμόνι
Εκτέλεση
Μισοέβρασα τα φασόλια και τα σούρωσα. Έβαλα στη κατσαρόλα ελαιόλαδο, κρεμμύδια και πράσα να μαραθούν στη φωτιά. Προσθεσα τα χόρτα κομμένα, τα έφερα μια γύρα μετά τα φασόλια και τέλος νεράκι. Σκέπασα τράβηξα λίγο τα ξύλα να χαμηλώσει η φωτιά (έτσι καλοί μου ρεγουλάρουμε την ένταση) και άφησα να σιγοβράσει. Προς το τέλος αλατοπιπερώνουμε. Σερβίρουμε και στο πιάτο ρίχνουμε όσο λεμόνι θέλουμε. Το φαγητό γίνεται και με ντομάτα. Βεβαίως μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα μάτια της κουζίνας. Αλλά μαγειρεμένο στα ξύλα νομίζω ότι είχε άλλη νοστιμιά. Έτσι δήλωσαν και οι συνδαιτυμόνες μου.

Σταυρούλα Μ.

12 comments:

Juanita La Quejica said...

Τώρα το συνειδοτοποιώ! Στο σπίτι σου βρε θηρίο μαγείρεψες στο τζάκι; Όχι στο πατρικό σου;
Αν θυμάμαι καλά, έχουμε δοκιμάσει μαυρομάτικα με λαχανικά από τα χεράκια σου και ιδιαίτερα ο Νίκος και εγώ τα είχαμε τιμήσει δεόντως. Φαντάζομαι την νοστιμιά που θα έγινε και στο τζάκι!

Anonymous said...

Καλά η ξαδέρφη θα σε κάνει φίρμα εκεί πέρα στα ξένα!!!
Δικαίως πάντως...

Λία Π. said...

Σταυρούλα, φασόλια θα βρούμε, χόρτα μυρωδάτα θα βρούμε στη λαϊκή, τζάκι που θα βρούμε για να κάνουμε αυτή την συνταγή τόσο νόστιμη; χαχα!!! Τα χόρτα αυτά (μυρώνια και καυκαλήθρες)τα ψιλοκόβω ωμά και σε πράσινη σαλάτα, είναι υπέροχα!
Να είσαι καλά, ωραία συνταγή!

Anonymous said...

@ Λία μια χαρά γίνονται και στη κουζίνα. Από εκεί τα εφαγε η Χουανίτα.
@ Γιαννη τα είχα φτιάξει προ ξαδέρφης. Ξέρεις δεν δύσκολο να κυκλοφορήσει πως εκεί στο Ελλάντα μαγειρεύουν ακόμα με ξύλα...
@ Αμ γιαυτό εφριξε η μανα μου Χουανίτα.Αλλά εγώ πολύ το χαρηκα.

Penelope said...

Καλά μιλάμε για πολύ καλό τζάκι, εφόσον αντέχει σε τόσους μαγειρικούς συνδυασμούς (άκου τώρα να δεις τι σκέφτηκα εγώ πάλι….). Και τα μαυρομάτικα είναι από τα αγαπημένα μου όσπρια παρέα με μπόλικη φέτα αν την λιώσεις μέσα στο πιάτο με το φαγητό. ΟΥΑΑΑΑΟΥ

Anonymous said...

Με πέθανες Πηνελόπη μεσημεριάτικα. Φέτα ε; Ναρθει να λειώσει. Αχ!! Λες να κάνει κάνα γύρισμα ο καιρός να το φουντώσουμε, ώστε να στο φτιάξω; Αλλά είπαμε και με 20 βαθμους το αναβουμε το μαγερειο.

kiki said...

Γειά σου Σταυρούλα με τα ωραία και τα παραδοσιακά σου! Η λιωμένη (με πηρούνι) φέτα, είναι must. Και μάλιστα, πριν μπει στο πιάτο η φασολάδα...

Nena said...

Μαυρομμάτικα έχω,τα καλλίτερα. Δεν αστειεύομαι γιατί στην Κύπρο απ όπου τα παίρνω είναι διπλάσια απ τα ελληνικά και βραστερά, πάντα φετεινά. Τζάκι έχω. Αύριο η λαϊκή έχει σέσκουλα, άρα μπορώ κι εγώ νάχω.
Σταυρούλα καλή μου, τα χερούλια της κατσαρόλας σώθηκαν?

Anonymous said...

Κοιτα σύμπτωση και γω φασόλια μαυρομάτικα έκανα σήμερα αλλα στον νταβά (ταψί , στον φουρνο δηλ). Δεν είχα πολλά ζαρζαβάτια και έβαλα μονο κρεμμυδάκια φρεσκο και ξερό , λιγο σπανάκι και μπολικα μυρωδικά .
Μου αρέσουν ολα τα όσπρια συνδιασμένα με χορταρικά .
Νενα έχω την εντύπωση οτι η κατσαρόλα της Σταυρούλας έχει μεταλλικά χερούλια . Οπως και να χει αν δεν θες να καταστρέψεις καμια ακριβή κατσαρόλα δοκίμασε την εκδοχή μου με το ταψί . Γινεται το ίδιο νοστιμο (νομίζω) και μπορείς να κανονισεις το ζουμάκι απο λίγο εως πολύ . Προσωπικά μου αρέσουν λιγο στεγνά χωρις πολλά ζουμιά .

elie said...

Αυτή η νοστιμιά που δίνουν τα ξύλα είναι το κάτι άλλο, κακά τα ψέματα.
Το κόλπο με το αλουμινόχαρτο πέτυχε, έτσι?
Σταυρούλα εχω κάνει μια ερώτηση στο άρθρο σου για το πιλάφι με άγριο ρύζι, για ρίξε μια ματιά... Ευχαριστώ.

Anonymous said...

Νένα όπως λέει και η Λαμπρινή τα χερούλια είναι μεταλλικά.
ellie το κόλπο πέτυχε. Διπλό αλουμινόχαρτο απο εκείνο για βαριές χρήσεις και ούτε γατα ούτε ζημιά. Πάω στο αγριο ρύζι τώρα. Μιας και βρίσκεται εδώ και η ξαδέρφη από ΝΥ να λύσουμε ότι απορία υπάρχει.΄
Κυρίες δ/ντριες, μαε αφορμή αυτό, πρέπει να βρούμε ένα τρόπο να φαίνονται τα posts που εχουν καινούργια σχόλια. Αντε να σας δώ.

Juanita La Quejica said...

Αυτόματα δεν γίνεται δυστυχώς. Προσφέρεσαι να τα περνάς εσύ Σταυρούλα μου χειρόγραφα, όπως περνάμε τις συνταγές; Ζόρικο!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...