Κρασάκι όλες και όλοι λίγο πολύ πίνουμε. Τι ξέρουμε όμως γι' αυτό που μόλις προμηθευτήκαμε? Ιδού ένας οδηγός σε δύο μέρη. Και με πολλές συμπληρώσεις ελπίζω απο τα δικά σας σχόλια.
Αν αγοράσουμε κρασί που θα πιούμε σήμερα-αύριο προσέχουμε τη θερμοκρασία και την τοποθέτηση
α) Θερμοκρασία
Τα λευκά σερβίρονται απο 9-13 βαθμούς Κελσίου, τα ροζέ απο 11-14 βαθμούς, τα κόκκινα απο 15-18 και τα αφρώδη στους 5-6 βαθμούς.
β) Τοποθέτηση
Τα κρασιά τοποθετούνται/συντηρούνται σε οριζόντια θέση για να βρέχεται ο φελλός.
Οταν ανοίξουμε το κρασί ο φελλός στη βρεγμένη επιφάνεια οφείλει να μυρίζει...κρασί. Αν μυρίζει άλλο πράγμα, τότε κάτι δεν πάει καλά.
γ) Κατανάλωση
Το κρασί σερβίρεται στο ένα τρίτο του ποτηριού. Για τα λευκά κρασιά το ποτήρι πρέπει να είναι σε σχήμα τουλίπας και να έχει πόδι, για τα ροζέ κρασιά να έχει το ίδιο σχήμα αλλά να είναι μικρότερο και για τα κόκκινα το σχήμα ποικίλλει και το ποτήρι να είναι μεγαλύτερο.
Το κόκκινο κρασί καλόν είναι να ανοίγεται αρκετή ώρα πρίν το σερβίρισμα για να "αναπνεύσει".
Τέλος ένα ακριβο κρασί δεν σημαίνει ότι θα είναι αντίστοιχο με τις προσδοκίες σας. Επιλέγουμε πάντα σύμφωνα με το προσωπικό μας γούστο.
20 comments:
Θα πάρω τη σκυτάλη σου Μαρίνα για να συμπληρώσω, αλλά θα ξεκινήσω από πριν.
Δηλαδή από την αγορά του κρασιού.
Προσέχουμε την κάβα ή το Σ/Μ από το οποίο θα αγοράσουμε τα κρασιά.
Κοιτάζουμε τα μπουκάλια να μην είναι κάτω από δυνατά φώτα ή σε μέρη που τα χτυπά ο ήλιος. Επίσης η θερμοκρασία του χώρου να είναι όσο το δυνατόν πιο χαμηλή και αν είναι δυνατόν να είναι και σε πλάγια θέση.
Το ίδιο προσέχουμε και για το χώρο αποθήκευσης στο σπίτι μας. Δεν χρειαζόμαστε υποχρεωτικά κάβα αλλά προσοχή στις συνθήκες και ειδικά στις θερμοκρασίες και τον φωτισμό.
Μεγάλη προσοχή ακόμη και στην ημερομηνία παραγωγής. Μέχρι ένα χρόνο για τα λευκά και 2-4 για τα κόκκινα. Ειδικά οι προσφορές των Σ/Μ χρειάζονται ιδιαίτερη προσοχή μιας και από ότι έχω δει πολλές φορές αφορούν λευκά κρασιά 3ετίας, κατάλληλα δηλαδή μόνο για να σβήσουμε το παγάκι μας.
Ακόμη και τα κόκκινα δεν παλαιώνονται όλα. Άλλωστε οι φελλοί που έχουν συνήθως αντέχουν 5-6 χρόνια.
Αν τώρα έχουμε ένα καλό κόκκινο παλαιωμένο ξεφεύγουμε από την νεόπλουτη επίδειξη του να "φαίνεται το μπουκάλι" και το αδειάζουμε σε καράφα να αναπνεύσει και να "ξεθυμώσει" λίγο.
Ωραία κουβεντούλα ξεκίνησες Μαρίνα...
Να σβήσουμε το φαγάκι μας και όχι το "παγάκι μας".
Sorry
Gianni, πήρες τη σκυτάλη και πραγματικά έγραψες. Την ιδέα την πήρα απο μία φίλη μου που ρώταγε τι κρασί να βγάλει με τι φαγητό. Και με τι ποτήρι να τα σερβίρει. Ετσι πήρα την ιδέα.
Σειρά μου:
Μαρίνα μου έχεις δίκιο σ αυτά που λες!
Θα σταθώ λίγο στο θέμα του ποτηριού (βλέπεις έχω μανία με τις φόρμες ως αρχιτεκτόνισσα) !
Χρόνια ολόκληρα πίστευα ότι σε μεγάλο βαθμό το θέμα με τα ποτήρια ήταν μέρος της προώθησης του προϊόντος: ένα κόκκινο κρασί μέσα σε ένα όμορφο ποτήρι το κάνει πιο ελκυστικό στην κατανάλωσή του. Η αισθητική στην υπηρεσία του marketing! Όμως είχα ελάχιστο δίκιο. Η σχέση του ποτηριού με το κρασί είναι και λειτουργική!
Το υλικό του ποτηριού και η ποιότητα του μπορούν να αναδείξουν το χρώμα του κρασιού. Ένα κρυστάλλινο, διάφανο ποτήρι είναι απαραίτητο για να ευφρανθεί η όραση.
Το ποτήρι πρέπει να είναι κολονάτο για να μην επηρεάζουμε την θερμοκρασία και το άρωμα του κρασιού.
Για το λευκό κρασί καλά τα είπες σχετικά και με το σχήμα του ποτηριού. Το κόκκινο κρασί έχει συνήθως πολύπλοκα και πολλά αρώματα, τα οποία για να ξεδιπλωθούν και να οξυγονωθούν θέλουν χώρο. Έτσι το ποτήρι του κόκκινου κρασιού είναι πιο ογκώδες και λιγότερο κλειστό στο χείλος του. Αξιοσημείωτο είναι το σχήμα αυτό του χείλους που οδηγεί το κρασί στο στόμα μας. Όταν το οδηγεί στο μπροστά μέρος της γλώσσας μας αντιλαμβανόμαστε πιο έντονα την γλυκιά γεύση, γεγονός που εξισορροπεί την οξύτητα που πιθανόν έχει το κρασί μας. Ένα πιο πλατύ σχήμα στο χείλος του ποτηριού δίνει σώμα στο κρασί, ένα πιο κλειστό χείλος του δίνει λεπτότητα, ενώ το ανοιχτό χείλος, όπως είπα παραπάνω, τονίζει την γλυκύτητα οδηγώντας το κρασί στο μπροστινό μέρος της γλώσσας μας. Η πρώτη άποψη που αποκτούμε για το κρασί (μετά την όραση και την οσμή προφανώς) είναι η πρώτη δοκιμή, η οποία επηρεάζει συνολικά την γεύση, αλλά και την επίγευση του κρασιού. Με ένα λόγο το ποτήρι του κρασιού επηρεάζει άμεσα και σε μεγάλο βαθμό όλα τα χαρακτηριστικά του.
Αγγελική υποκλίνομαι!!!
(Όπως και σε κάθε γυναίκα που γνωρίζει από κρασί)
Το είπα εγώ Μαρίνα. Ωραία κουβεντούλα άνοιξε...
Πολύ ωραία αυτά που λέτε, είναι πολύ χρήσιμα. Όμως το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το τι να επιλέξω όταν πάω σε μια κάβα... μπερδεύομαι δυστυχώς.
2 επιλογές για κρασί σε όχι ακριβες για τα δικά μου δεδομένα είναι:
Κατώγι Αβέροφ (κόκκινο)
Ραψάνη Τσάνταλη
Το κρασί θέλει ψάξιμο. Δοκιμάστε πολλές ετικέττες και εντάξτε το κρασί στην καθημερινότητα σας. Ενα ποτηράκι την ημέρα, δεν χαλάει και ο κόσμος και ας μείνει το μπουκάλι δύο μέρες στο ψυγείο (με ένα πολύ καλό πώμα).
Επίσης έχω μια πολύ καλή εμπειρία από το wine club του ΟΙΝΕΑ. Ανήκει βέβαια στον Χατζημιχάλη,αλλά προσφέρει τεράστια ποικιλία και παράδοση στο σπίτι σε τιμή χαμηλότερη από καβα η ΣΜ. Και το κυριότερο έχει τις σειρές Privee, Που με 4-5 EURO αγοράζετε ένα πολυ καλό κρασί ( Γιά το δικό μου γούστο)
Ένα άλλο θέμα είναι η δημιουργία κάβας στο σπιτι, που απαιτεί μία επένδυση αλλά κατά την γνώμη μου αξίζει τον κόπο. (αν το αναλύσετε είναι πολύ φτηνότερο από το να καπνίζει κανένας και αφού δεν καπνίζω, δεν έχω αναστολές γιά μία επένδυση σε κάβα στο σπίτι, δηλαδή 30-40 φιάλες και ένα μικρό ειδικό ψυγείο γιά κρασιά)
Απο κρασιά δεν μπορώ να πώ οτι ξέρω , ακολουθώ το ένστικτο και τις λιγοστές μου γνώσεις .
Όταν ήμουν στην Ελλάδα ψώνιζα απο μιά συγκεκριμένη κάβα κοντά στο σπίτι μου γιατί με τον καιρό είχαμε αποκτήσει φιλικές σχέσεις με τα παιδιά εκει , συζητούσαμε πολύ και με βοηθούσαν στην επιλογή μου .
Τώρα στην Γερμανία υπάρχουν κάποια καλά και κάποια κακά στην επιλογή κρασιού. Τα κακά για μένα είναι οτι δεν έχω κοντά μου κάβα και στα περισσοτερα σ/μ κυκλοφορούν απο ελληνικά , τα κρασιά που έχουν βγάλει κακή φήμη για την χώρα μας .
Το καλό είναι οτι σε "καλά" και μεγάλα σ/μ βρίσκεις σε κάθε κρασί ταμπελίτσα με την χρονιά του , την συστασή του και την ποικιλία του, σε ποσους βαθμούς πίνεται και τι συνοδευει . Φυσικά εκεί ουτε δείγμα Ελληνικού κρασιού.
Παρόλο που τις προάλλες άκουγα στο ERTSAT τον κ. Γεροβασιλείου και τις προσπάθειες που κάνει για εξαγωγές , λυπάμαι που ακόμα η δυναμική του ελληνικού κρασιού στις εξαγωγές ειναι πολύ μικρή.
Το Πάσχα είχαμε πιάσει την ίδια συζήτηση με ξαδερφό μου , ο οποιος είχε βρεί σε κάβα 2-3 ελληνικά κρασιά που του άρεσαν και τα είχε φέρει . Δεν θα σταθώ στην γεύση γιατί αυτό είναι προσωπικό γούστο (απο 6 άτομα ολοι είχαμε διαφορετική άποψη) αλλά στην τιμή , την οποία θεώρησα υπερβολικά υψηλή.
Εύχομαι και ελπίζω τα επόμενα χρόνια τα ελληνικά κρασιά να μπουν δυναμικότερα με καλές προδιαγραφές και τιμές στον Ευρωπαικό ,και οχι μόνο ,χωρο.
Αγαπητέ Ανδρέα, ξεκίνησε με την επιλογή ποικιλίας και μετά παραγωγού.
Ευκαιρία να δοκιμάσεις κάποια κρασιά είναι οι οινογευστικές εκδηλώσεις που γίνονται κατά καιρούς, για μερικές από τις οποίες θα βρεις πληροφόρηση και σε αυτό το blog.
Συμφωνώ με τον cgp πως το κρασί θέλει ψάξιμο.
Αφού πηγαίνεις σε κάβα, πολύ πιθανό ο ιδιοκτήτης και οι υπάλληλοί της να μπορούν να σε βοηθήσουν στις πρώτες σου επιλογές.
Κάποια περιοδικά ίσως. Από εκεί και πέρα θα μπει το προσωπικό σου γούστο και το τι αρέσει σε εσένα και την παρέα σου.
Επειδή πριν οπως πάντα ξέφυγα και τον πόνο μου είπα ας πω λιγα πράγματα που ξέρω για την συντήρηση και κατανάλωση ειδικά του κόκκινου κρασιού που είναι και αγαπημένο μου.
Οπως αναφέρθηκε το μπουκάλι ξαπλωμένο επιβάλεται ειδικά στα κόκκινα κρασια μιας και έχουν μεγαλύτερο χρόνο παλαίωσης. Ο φελος πρέπει να βρέχεται για να μην "μαζέψει" και μπει αέρας στο κρασί μας και μολις το ανοίξουμε το χρησιμοποιήσουμε για ξύδι .
Οπως αναφέρει και ο Γιάννης το κόκκινο κρασί πρέπει να μπεί σε καράφα για να σερβιριστεί. Αν έχετε παρατηρήσει οι καράφες για κόκκινα κρασιά δεν έχουν επίπεδο πάτο και αυτό γιατί πρέπει να "ανακατέυεται" το κρασί να αναμυγνίονται οι μυρωδιές του και όχι γιατί είναι έμπνευση του σχεδιαστή της.
Αν πάρετε ένα κρασί με σκοπό να μην το χρησιμοποιήσετε σύντομα καλό θα είναι να το ανακεινιτε πότε πότε. Τα κόκκινα κρασιά έχουν (πως να το πω?) κάποια μικρα κομματάκια μέσα και αυτά πρέπει να αναμυγνίονται με το υπολοιπο κρασί ωστε να του δώσουν την επιθυμητή του γεύση .
Η Αγγελική μας δίνει την καλύτερη συμβουλή και περιγραφή για τα ποτήρια του κρασιού .
Λαμπρινή για το ότι δεν βρίσκεις Ελληνικά κρασιά στην Γερμανία φταίνε πολλοί παράγοντες και λάθη ετών.
Φαντάζομαι δε και τις τιμές τους αφού και εδώ το στοίχημα της τιμής το έχουν χάσει.
Δεν θα μου έλειπαν πολλές Ελληνικές ετικέτες αν ήμουν εκεί. Φυσικά μιλάω μόνο για Ελληνικές ποικιλίες, μιας και οι διεθνείς ποικιλίες που καλλιεργούνται στην Ελλάδα έχουν πολύ δρόμο ακόμη για να σταθούν επάξια σε ένα ξένο Σ/Μ δίπλα στα ξένα κρασιά ίδιας ποικιλίας.
Σίγουρα θα νοσταλγούσα ένα καλό ξινόμαυρο με πολλά πιάτα της Γερμανικής κουζίνας και πιο σπάνια ένα ασύρτικο αφού δεν πίνω λευκά αλλά και δεν πάει εύκολα με τα εκεί φαγητά. Το αγιωργήτικο που μου αρέσει πολύ, θα το ξεπερνούσα από άλλες ποικιλίες.
Καλή σχέση ποιότητας τιμής σε διεθνείς ποικιλίες, θα βρεις σε κρασιά από Χιλή και Νότιο Αφρική.
Καλημέρα σε όλους από Αίγινα! Εκπληκτικός καιρός σήμερα, δεν ήταν για Αθήνα.
Απλά για επαγγελματικούς λόγους έπρεπε να δω mail και έριξα και μια ματιά εδώ.
Γιάννη έχεις απόλυτο δίκιο σε όσα λες , φαίνεται εξάλου οτι έχεις πολλές γνώσεις στο θέμα κρασί .
Είναι ομως που σε πιάνει το γμτ ! Γιατί όλες οι άλλες χώρες στέκονται επάξια και εμείς δεν μπορούμε ?
Να φανταστείς στην Ελλάδα λιγοστές φορές αγόραζα Ελληνικο κρασί(ντρεπομαι αλλα το λεω).
Τώρα που ήρθα εδώ θέλω να κάνω ένα ωραίο τραπέζι σε φίλους μας Γερμανούς και με περηφάνια εκτός απο την κουζίνα μας να τους προσφέρω και τα κρασιά μας .
Δυστυχώς οι περισοτεροι νομίζουν οτι πίνουμε μόνο ρετσίνα με κολα αντε και κανα ημιγλυκο και τρωμε τζατζίκι όλη μέρα!!
Να συμπληρώσω στα παραπάνω που λεει η Αγγελικούλα οτι το κρυσταλινο ποτήρι επιβάλεται γιατι κρατάει και περισοτερη ώρα την θερμοκρασία του κρασιού. Τα κολονάτα κακόγουστα ππλαστικογυάλινα που συνήθως βλέπουμε σε μαγαζιά αλλάζουν πολύ γρήγορα την θερμοκρασία του .
λαμπρινή> η... "ανακίνηση" θέλει πολύ προσοχή και ίσως καλύτερα θα είναι να αποφεύγεται γιατί αν κάνουμε το μπουκάλι...σέικερ ίσως καταλήξουμε να πιουμε ένα ωραιότατο παλαιωμένο ξύδι. Το κρασί θέλει πάνω απ' όλα ηρεμία και ησυχία. Το ίζημα που μπορεί να δημιουργηθεί θα προσέξουμε να μη περάσει στη καράφα όταν το μεταγγίζουμε.
Κώστα δεν εννοούσα σέικερ αλλα απλά αν είναι ξαπλωμένο στο ένα πλευρό να το γυρίσουμε απαλά στο άλλο .
Απο το λίγα (ξαναδηλώνω) που ξέρω , έχω ακούσει οτι αυτό βοηθάει να ξεδιπλώνονται όλες οι μυρωδιές του κρασιού.
(σκότωσα και την λέξη ανακίνηση πρίν!! δεν μπόρεσα πάντως να βρώ καποια που να εξηγεί αυτο που θέλω να πω.Κουνάω , γυρνάω ? και αυτες δεν ταιριάζουν. Το κακό είναι που δεν ξέρω και καμιά γερμανική να κανω τάχαμ μου και δήθεν οτι με χουν επηρεάσει τα γερμανικά μου!!:) )
Αγγελική, πήρα την πρωτοβουλία να φυλάξω το άρθρο σου για τα ποτήρια του κόκκινου κρασιού, πολλά απο αυτά που γράφεις δεν τα ήξερα. Πάντως όπως και εσύ οι γυάλινες φόρμες με συναρπάζουν, ιδιαίτερα οι χρωματιστές. Στις εκπτώσεις βρήκα 3 ποτήρια κρασιού με ακανόνιστο σχήμα (όχι στρογγυλό), για ροζέ κρασί να τα βλέπεις και να αναρωτιέσαι με τέτοιο ασύμμετρο σχήμα ΠΩΣ θα πιείς..και όμως. Εδινε άλλη αίσθηση στο τραπέζι.
Ανδρέα, ελπίζω να βοηθήσω στην επίλυση των αποριών σου με το δεύτερο κομμάτι του άρθρου που αφορά, "τι κρασί πάει με το φαγητό", χωρίς όμως να σου προτείνω παραγωγούς, τόσο γιατί δεν κάνω διαφήμιση όσο και γιατί όπως σου ειπε και ο Γιάννης τι αρέσει στον καθένα είναι θέμα γούστου. Και κάτι άλλο. Οταν πιάνεις ένα κρασί να κυττάς την περιγραφή που λέει η ετικέττα, για να δείς αν ταιριάζει με τις γεύσεις που θα σερβίρεις.
Λαμπρινή, Το γεγονός ότι η Ελλάδα εξάγει ή τον χειρότερο εαυτό της ή την ακριβή της έκδοση δεν λέει. Απλά σε διώχνει μακριά. Στη θέση σου δεν θα ασχολιόμουνα με τα Ελληνικά κρασιά, αντίθετα θα έψαχνα να δοκιμάσω την τεράστια ποικιλία των Γαλλικών, Ιταλικών, Πορτογαλλικών, Χιλιανών, Αργεντίνικων κλπ αμπελώνων που κατακλύζουν την Ε.Ε.
Οσο για την εικόνα που περνάμε σαν λαός στο εξωτερικό εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε αυτήν την εικόνα.
Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις, όλους. Όπως είπατε θέλει ψάξιμο αλλά να προσθέσω και καλή μνήμη! Πολλές φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου να μπερδεύεται και να ξεχνάει γεύσεις και ποικιλίες που δοκίμασα καιρό πριν...
Όσο για τις οινογευστικές εκδηλώσεις, πρέπει λιγάκι να τις ψάχνεις για να μπορέσεις να ενημερωθείς.
Όντως θέλει λιγο προσπάθεια ;-) Απο δω και πέρα θα παρακολουθώ το blog και όσο μπορώ θα συμμετέχω!
Ανδρέα, υπάρχουν βιβλία μαγειρικής που μετά τις συνταγές, προτείνουν και κάποιο κρασί. Το 1993 μου είχε πέσει στα χέρια ένα τέτοιο βιβλίο με τίτλο "Συνταγές και Ιστορίες για μάγειρες με ανησυχίες" όπου η συγγραφέας έδινε την ποικιλία Ελληνικού κρασιού κάτω απο την συνταγή.
Πάντως, επειδή το κρασί είναι ζωντανός οργανισμός, φαίνεται πως καλό κρασί - ως ένα βαθμό - είναι το κρασί που σ αρέσει την ώρα που το πίνεις. Μου έτυχε κάποιο κρασί που πολύ μούχε αρέσει κάποια φορά, να το απορρίψω κάποια άλλη που το γευστικό μου λάμδα δεν τόχε όρεξη.Αφήστε που υπάρχει ποικιλία κρασιού που πολύς κόσμος την διαλέγει κι εμένα δεν μ αρέσει όποιου παραγωγού και να είναι.Συγκεκριμένα τα σαντορνέ.
Για τα ποτήρια, δεν το συζητώ η Αγγελική ν.έσκισε και σας συμπλήρωσε απόλυτα.
Προσωπικά σας ευχαριστώ πολύ.
Post a Comment