Σαββατοκύριακο στην Κρήτη (Μέρος Ι)

Η Μαρία (Gastone το "καλλιτεχνικό" της, φίλη του blog αλλά και αρκετών από εμάς, που μας "επισκέπτεται" με μεγάλη δυσκολία τον τελευταίο καιρό γιατί έχουν βάλει φραγμό στα blogs στη δουλειά της), πέρασε πρόσφατα ένα όμορφο και περιπετειώδες Σαββατοκύριακο στην Κρήτη. Όταν είδαμε κάποιες από τις φωτογραφίες που τράβηξε, της ζητήσαμε να μας γράψει δύο λόγια και να φτιάξει ένα μικρό αφιέρωμα, καθώς πιστεύουμε ότι θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους αναγνώστες του Hungry For Life. Ευχαριστούμε Μαράκι που μας έκανες το χατήρι.
"Κρήτη 16-18/5/08Νομίζουμε ότι η Κρήτη είναι μακρινός προορισμός για Σαββατοκύριακο για μας τους Αθηναίους, όμως διάθεση και καλή θέληση να υπάρχει και όλα γίνονται. Η Κρήτη δεν είναι μόνο θέρετρα, πολυτελή ξενοδοχεία και έντονη νυχτερινή ζωή. Είναι ένας ηλιόλουστος τόπος με όμορφες παραλίες αλλά πάνω απ' όλα είναι ένα νησί γεμάτο βουνά που έχουν επηρεάσει τόσο την ιστορία της όσο και την ιδιοσυγκρασία των κατοίκων της. Μία μαγευτική τοποθεσία που διατηρεί την άγρια ομορφιά της και προσφέρει πολλές εναλλακτικές.Η κόκκινη καμπύλη στον δορυφορικό χάρτη δείχνει το φαράγγι της Αράδαινας και την παραλία που καταλήγει
Μέσα Μαϊου λοιπόν μία σχετικά ζεστή Παρασκευή με έναν ορειβατικό σωματείο αναχωρήσαμε από τον Πειραιά για τα όμορφα Χανιά! Το καράβι παμπάλαιο, μπορεί και συνομήλικο, όμως πλήρως ανακαινισμένο με ωραιότατους, άνετους χώρους και ευρύχωρες πολυτελείς καμπίνες. Οι καλύτερες συνθήκες για το κουρασμένο κορμάκι μας από το τρέξιμο της εβδομάδας και το πρόγραμμα που μας περίμενε. Διάσχιση του φαραγγιού της Αράδαινας, το οποίο ξεκινά από το ομώνυμο εγκαταλελειμένο πλέον, από βεντέτα όπως μας πληροφόρησε ο φιλικότατος καντινιέρης, χωριό της Αράδαινας στα Λευκά όρηκαι καταλήγει στην ωραιότατη παραλία Μάρμαρα στο Λιβυκό Πέλαγος, στην ευρύτερη Χώρα Σφακίων. Μην σας ξεγελά το Λιβυκό Πέλαγος, τα νερά της παραλίας κρύα σαν τα μάρμαρα (εξ ου και το όνομα) από τις πολλές υπόγειες πηγές που τροφοδοτούνται από τα χιόνια που λιώνουν από τα Λευκά Όρη (στην φωτό το κομμάτι της παραλίας χωρίς τον πολιτισμό των ομπρελλών και ξαπλωστρών, από το ταβερνάκι ψηλά). Τα βράχια της ακτογραμμής σκαμμένα από τα άγρια κύματα σχηματίζουν πολλές σπηλιές, πολλές επικοινωνούν μεταξύ τους με στοές, φαντάζομαι καταφύγιο για φώκιες και άλλα ζωντανά όταν απουσιάζουν οι κολυμβητές. Κρίμα που δεν είχα αδιάβροχη μηχανή, έστω μιας χρήσης να αποθανατίσω μερικούς εκπληκτικής φυσικής αρχιτεκτονικής σχηματισμούς και το διάφανο κρυστάλλινο τυρκουάζ χρώματος νερού!Εντυπωσιακότατο φαράγγι το φαράγγι της Αράδαινας καθώς είναι σαν μια μαχαιριά στα Λευκά Όρη, βρίσκεται λίγο ανατολικότερα από το φαράγγι της Σαμαριάς όπως μπορείτε να δείτε και από την φωτογραφία (δανεισμένη από το www.explorecrete.com όπως και οι παραπάνω χάρτες, για να πάρω μια ιδέα που πάω), πολύ μικρότερο σε μήκος, μόνο 4,5 χιλιόμετρα όμως πιο δυσβατο και άγριας ομορφιάς, εξάλλου πολύ λιγότεροι το επισκέπτονται.Η ιστορία αναφέρει ότι οι Φοίνικες πρώτοι ήρθαν εδώ και δημιούργησαν την πόλη Aruad όπου στα Φοινικικά σήμαινε Καταφύγιο, πιθανώς από τους πειρατές. Από εδώ πέρασαν και οι Ενετοί και οι Τούρκοι και πολλές εξεγέρσεις εναντίον των Τούρκων ξεκίνησαν από την Αράδαινα ή Ανώπολη καταλήγοντας στην ισοπέδωση της πόλης.Όμως ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή : Ξυπνήσαμε 5.30 το πρωί, 6.15 είμασταν στο γραφικότατο παλιό λιμάνι των Χανίων βλέποντας την Ανατολή και πίνοντας καφέ και τσάϊ στην μοναδική ανοιχτή καφετέρια, πιο πέρα ήταν ακόμα ανοιχτό πολύ καλό πατσατζίδικο για τους ξενύχτηδες!Ο χαρακτηριστικός φάρος στην μπούκα του παλιού λιμανιού των Χανιών την ώρα που γλυκοχαράζει…Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να ξεκινάς την μέρα σου καταιγίζοντας το οπτικό σου νεύρο με πανέμορφα, μαγευτικά μέρη που αλλάζουν όσο το φως του ήλιου αρχίζει να τα λούζει. Τι αντίθεση από την κίνηση της Κηφισίας και την βωβούπολη μερικές ώρες πριν, είναι να μην νιώσεις ξαναγεννημένος; Και μετά την χαλαρωτική βόλτα στο παλιό λιμάνι, στην παλιά κεντρική αγορά των Χανίων με όλα τα καλούδια που προσφέρονται σε εξαιρετικές τιμές, να καταλήγεις για μπουγάτσα στον περίφημο Ιορδάνη (γλυκειά και αλμυρή μπουγάτσα και οι 2 με μπόλικη κανέλλα και κρυσταλλική ζάχαρη)επιβιβαστήκαμε στο πούλμαν που μας έφερε στη Χώρα Σφακιών, στην Αράδαινα (Ανώπολη) και μας άφησε στην γνωστή πλέον γέφυρα Βαρδινογιάννη (προσφορά προ 10ετίας της γνωστής οικογενείας στους κατοίκους των χωριών γύρω από το φαράγγι που ως μοναδικό τρόπο επικοινωνίας μεταξύ τους είχαν μια υποτυπώδη γέφυρα από σχοινιά και ένα μεγαλύτερο σχοινί από όπου δενόταν ο τολμηρός που απεφάσιζε να διασχίσει το φαράγγι και να επισκεφτεί το αντίπερα χωριό. Η οικογένεια Βαρδινογιάννη κατάγεται από το διπλανό χωριό Αγιος Ιωάννης).Η περιβόητη γέφυρα που από 1/6 έως 1/9 έχει και παροχές bungee jumping όπως πληροφορηθήκαμε από το περιοδικό της ΑΝΕΚ Lines!Η αρχή του φαραγγιού όπως φαίνεται από την γέφυρα.
Στο σημείο αυτό ετοιμαστήκαμε για την κατάβαση, ξέχασα να σας πω ότι καθώς ο προορισμός μας ήταν η παραλία του Λουτρού όπου η επικοινωνία γίνεται μόνο με καράβι από τη Χώρα Σφακιών από όπου και θα μας περίμενε την Κυριακή το μεσημέρι το πούλμαν, κουβαλούσαμε στην πλάτη μας, στο ορειβατικό σακκίδιό μας ΟΛΑ μας τα υπάρχοντα, ζόρικη κατάσταση ομολογουμένως καθώς τα δικά μου απολύτως απαραίτητα μαζί με μπόλικο νερό και ξηρά τροφή για ενέργεια στην πορεία, ζύγιζαν 6,5 κιλά και νοητικώς είχα ήδη ετοιμάσει λίστα αγαθών προς ξεφόρτωμα, σαν θυσία στο φαράγγι ένα πράμα, πλήρως ανακυκλούμενα όλα! όταν το βάρος θα γινόταν ασήκωτο (ευτυχώς δεν χρειάστηκε). Όπως λένε οι ειδικοί τα 100 γραμμάρια μετά από 1 ώρα ζυγίζουν (εξαιτίας της καταπόνησης του οργανισμού μας) σαν μισό κιλό και μετά από 2 ώρες σαν 1 κιλό……
(συνεχίζεται...)