Κωνσταντινούπολη

Το ταξίδι για την Πόλη ξεκίνησε από ένα κάλεσμα που είχαμε για γάμο στο Πατριαρχείο. Πολύ καλός μας φίλος πάντρεψε εκεί την κόρη του, όχι από ξιπασιά, αλλά γιατί οι γονείς του γαμπρού είναι γέννημα θρέμα αυτής της καταπληκτικής πόλης των χρωμάτων και των αρωμάτων.
Το γλέντι του γάμου έγινε πάνω σε πλοίο που μας έκανε βόλτες στο Βόσπορο.Το γλέντι τρικούβερτο! Χορός και φαγητό απίστευτο.Από εκεί όμως δεν έχω φωτογραφίες. Είπα κι εγώ μια φορά να με φωτογραφίσουν άλλοι κι ακόμα να μου τις στείλουν να σας δείξω τα καταπληκτικά παλάτια στο σούρουπο.
Κάθε φορά που πηγαίνω εκεί ταξίδι, νιώθω να κάνω προσκύνημα. Κι ας μην έχω ρίζες εκεί, καταγωγή από εκεί. Κωνσταντινούπολη, το όνειρο του γένους των Ελλήνων. Μια πόλη με 21 εκ. κατοίκους πλέον. Στους δρόμους συναντάς μονο νέους και νέες. Αφήνουν τα χωριά με ό,τι είχαν εκεί κι έρχονται στην Πόλη να δουλέψουν κυρίως στη βιομηχανική ζώνη που έχει ανάπτυξη. Οι μαντήλες φοριούνται πολύ. Πάρα πολύ. Σε περιοχές πιο ακριβές, αριστοκρατικές, (ακόμα κράταει το Πέρα) δεν τις συναντάς σχεδόν καθόλου. Εξαιρετικά να δείς μια-δυο που και που. Σε φίλη της παρέας,μέσα στο τραμ, μαντιλοφορεμένη νέα, επετέθη φραστικά και με τα χέρια στο σταυρό που φορούσε η φίλη στο λαιμό της. Κάποιος άκουγε ελληνικά τραγούδια με το ακουστικάκι του τηλεφώνου του στο αυτί κι έμεινε βεβαίως αδιάφορος. Μονο κατεβαίνοντας απ το τραμ ψιθύρισε "καλησπέρα", όπως θάλεγε κάποιος παρντόν για να περάσει. Λίγοι πια οι Ρωμιοί (έμεινε απ τον καιρό που οι Ρωμαίοι την έκαναν πρωτεύουσα ως Νέα Ρώμη). Η ξεναγός μας είπε 1100 είναι οι Έλληνες, όμως Ελληνίδα που μένει μόνιμα εκεί και είναι 45 χρόνων τώρα, μας είπε πως είναι 750 με το ζόρι. Μάλιστα ο Πατριάρχης λέει τη φράση "είμαστε λίγοι αλλά αμέτρητοι"!
Η Πόλη, το λοιπόν, είναι χωρίς κάδους απορριμάτων στους δρόμους αλλά και χωρίς σκουπίδια, μ ένα τράμ που λειτουργεί πολύ σωστά σε ωράριο και ταχύτητα. Με δικές του γραμμές που να μην μπαίνουν αυτοκίνητα και δημιουργείται είτε καθυστέρηση είτε ατύχημα.
Μην ακούσω και διαμαρτυρηθεί ποτέ κανείς για κίνηση στους δρόμους της Αθήνας. Δεν ξέρει τι θα πει κίνηση. Το να διανύσεις με αυτοκίνητο την Πόλη, είναι σκέτη τρέλα. Βήμα σημειωτόν δεν λέει τίποτα ως εκφραση. Τόσο πυκνή κύκλοφορία δεν έχω δει πουθενά. Μπορεί να φας διώρο για πολύ κοντινή απόσταση. Αλοίμονο σ αυτούς που πρέπει να περάσουν από κοινούς κι όχι περιφεριακούς δρόμους. Είναι τρέλα.
Ασφαλώς η Πόλη έχει να δείξει πολύ σημαντικά αξιοθέατα, όπως το Μπλέ Τζαμί, το Τοπκαπι, το υδραγωγείο του Ιουστινιανού, την εκκλησία της Χώρας, τον Αγ.Γεώργιο στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και οπωσδήποτε την Αγιά Σοφιά. Μουσείο πλέον, απ΄όταν ο Κεμάλ ως εκσυγχρονιστής αποφάσισε να κάνει έτσι για τον πρώην ναό και πρώην τζαμί. Ευτυχώς αργά και σταθερά καθαρίζεται και αποκαθίστανται τα ψηφιδωτά. Λίγα βλέπουμε τώρα αλλά ποιος ξέρει τι σπουδαία έχουμε να δούμε.
Εκείνο όμως που κανείς μα κανείς δεν ξέρει (εύχομαι να το ξέρει κάποιος από σας) ειναι ότι το 1919 λειτουργήθηκε η Αγιά Σοφιά. Από ένα παλληκάρι της λεβεντογέννας Κρήτης, τον παπα-Λευτέρη Νουφράκη που υπηρετούσε τότε στη Β ελληνικήα Μεραρχία. (www.kairatos.com.gr/agiasofia.htm)
Πολύ κοντά στην Αγιά Σοφιά είναι το ιστορικότερο χαμάμ της Πόλης. 300 ετών. Μας το είχε συστήσει παλιότερα ο φίλος Δημ. Ρουσουνέλος κι επειδή μας άρεσε, ξαναπήγαμε φέτος. Καταπληκτική εμπειρία αν η Τουρκάλα που σε πλένει και κάνει μασάζ έχει κέφια. Ευτυχώς είχε. Γύρω απ την Αγιά Σοφιά, στα στενάκια, αλλά και σε κεντρικότερους δρόμους, έχει από χαλιά και δερμάτινα ως εστιατόρια και μπαράκια. Η περιποίηση ειναι πολύ καλή. Μας μιλάγανε αρχικά στα Ισπανικά. Μιλούν όλοι, φαινεται ότι έχουν πάει πολύ από Ισπανία τουρίστες. Αντε Jua, κι εκεί μπορείς να τα εξασκείς. Πάντως λιγοστές ελληνικές λέξεις και φράσεις τις λένε όλοι. Αυτοί μάλιστα που πουλάνε πράγματα λένε περισσότερες.

Στο Ταξίμ, που είναι η ακριβή συνοικία, βρίσκονται και όλες οι γνωστές φίρμες αν θέλει κάποιος να κάνει ευρωπαϊκά ψώνια. Ακριβά όπως κι εδώ τα γνωστά απλά ρουχαλάκια, όπως τα μπλουζάκια με το κροκοδειλάκι. Είναι όμως μια ωραία βόλτα γιατί υπάρχουν πάντα παλιά σπίτια όπου έμεναν οι Ελληνες. Μπαλκόνια με φουρούσια κι ωραιότατα κάγκελα της εποχής. Η αγορά μάλιστα του Πέρα, έχει λίγο πιο περιποιημένη εμφάνιση. Παρόλα αυτά τρως και τα γεμιστά με ριζάκι μύδια σου στο δρόμο λες κι αγοράζεις κάστανα. Κεράσια και φρούτα γενικώς, πολύ καλής εμφάνισης και πολύ φθηνότερα απο εδώ. Τα πολύ καλά τους των 6 λιρών (3 ευρώ) και στο Ταξίμ που είναι πιο ακριβή αγορά.



Το πολύ όμως χάζι το έχει η σκεπαστή αγορά (καπαλι τσαρσί). Εκεί βρίσκεις πλέον τα πάντα. Μέχρι και...





Οι περισσότεροι δέχονται παζάρια. Αυτοί όμως που δεν τα δέχονται είναι αμετακίνητοι. Πρέπει να μην ξεγελαστεί κανείς κι αγοράσει χρυσαφικά νομίζοντας ότι παίρνει τα καράτια που του λένε. Λάθος. Μέγα. Δουλεύουν 9 Κ. χρυσό και τον πουλάνε για 14άρι ή και 18άρι. Σχέδια έχουν ωραία πάντως. Τα δερμάτινά τους επίσης έχουν ωραία σχέδια και μπορεί να ψωνίσετε κάτι ωραίο, όχι όμως τόσο καλης ραφής. Ίσως αν ξέρετε κάποιον που να σας καθοδηγήσει που να βρείτε τι. Σ αυτή την αγορά, που βρήκαμε διάφορα όμορφα και όχι και που δεν ψωνίσαμε κάτι, φάγαμε νόστιμα ένα μεσημέρι. Το εστιατόριο χωμένο που δεν θα το βρίσκαμε με τίποτα αν δεν μας το έδειχνε κάποιος μαγαζάτορας, είχε διαρκώς ορθίους που όμως γρήγορα τακτοποιούνταν σε τραπέζι. Το φαγητό, φρεσκότατο ήρθε πολύ γρήγορα και παρόλο που ο κόσμος πηγαινοερχόταν διαρκώς, κανείς δεν μας βίασε να φύγουμε. Το ντονέρ τους πολύ νόστιμο και νομίζω ότι γίνεται έτσι επειδή είαι από αρνί κι όχι χοιρινό.

Εκεί όμως που πάντα δίνω ρέστα, προσωπικά, είναι στην Αιγυπτιακή αγορά, το μισίρι. Τι γλυκά! τι μπαχαρικά! τι παστουρμάδες και αποξηραμενα φρούτα και λαχανικά. Τρελαίνομαι κάθε φορά. Είναι τα μόνα που αγοράζω. Συνήθως απ την "Ελληνική Αγορά" στο κατάστημα 26 που πάλι ο Δ. Ρουσουνέλος πολύ σωστά μου είχε συστήσει. Φέτος εκτός απ αυτόν, ψώνισα και από κάποιον άλλον επειδή έμαθα πως ο Γιάννης του 26, το πούλησε και άνοιξε καταπληκτικό μπακάλικο στο δρόμο προς το αεροδρόμιο. Παρόλα αυτά, τα παιδιά του 26 είναι πολύ εξυπηρετικά και συνεννοείται κανείς στα ελληνικά άριστα.



Αυτή τη φορά, δεν πήγα στην Πρίγκηπο και στη Χάλκη. ΄Οσοι πηγαν απ την παρέα μας ευχαριστήθηκαν τη βόλτα.
Γυρίσαμε με πούλμαν ως την Αλεξανδρουπολη προκειμένου να πάρουμε το αεροπλάνο της Ολυμπιακής για να γυρίσουμε. Ε, εκεί προσαρμοστήκαμε σε πέντε λεπτά μέσα κι πάει η ονειρεμένη εκδρομή, μόλις μας ανακοίνωσαν τη δίωρη καθυστέρηση της ΟΑ.
Και του χρόνου, να είμαστε και να είσαστε καλά να ταξιδεύουμε σε ονειρεμένα και ονειρικά μέρη.