Το καλύτερο πρωινό!Πανεύκολη και η Παρασκευή τους.
Ζητάς από τον φούρνο της γειτονιάς σου να σου κρατήσει ζυμάρι.
Κόβεις κομμάτια και τα απλώνεις ώστε να λεπτύνουν. Τηγανίζεις σε καυτό λάδι, γυρίζοντας στο τηγάνι να ξεροτηγανιστούν και από τις δύο πλευρές.
Εξαιρετική συνοδεία με σφέλλα ή πικάντικη φέτα. Ταιριάζει και τριμμένη μυζήθρα.Κάποιοι τα προτιμούν με μέλι.
Να είσαι καλά ρε κουμπάρε (και η πεθερά σου που τα έφτιαξε!).
Μερικά, μετρημένα στα δάκτυλα, ξενοδοχεία κυρίως στην Μάνη έχουν τηγανόψωμα στο πρωινό τους. Μια κίνηση που πρέπει να βρει μιμητές και τις υπόλοιπες ξενοδοχειακές μονάδες του νομού…
15 comments:
Και ένα μυστικό: Το ζυμάρι να έχει γίνει με προζύμι. Αλλο πράμα μιλάμε....Αμα τα φτιάξετε κρατήστε ένα κομμάτι μεγέθους καρυδιού και βάλτε το στο ψυγείο για να έχετε προζύμι για την επόμενη φορά.
Σωστό! Δεν το ανέφερα, αλλά εδώ είναι δεδομένο.
Eξαιρετική και πανεύκολη ιδέα για πρωϊνό!!
Το τηγανόψωμο χωρίς τυράκι μέσα στην ζύμη?? Σκέτο το φτιάχνει η πεθερούλα του κουμπάρου?? Καλά το κατάλαβα??
Ναι Έλενα έτσι γίνεται εδώ. Σκέτο. Κάπου το είχα δει γεμιστό αλλά δεν θυμάμαι πού.
Στην Εύβοια τα τηγανόψωμα (ή τηγανοψώματα) γίνονται σαν μια μεταξένια ζύμη και με μπόλικη πικάντικη φέτα!
Μου φαίνεται ότι είναι αρκετά διαφορετικά από αυτά που περιγράφεις και που βλέπω στην φωτογραφία.
Το κακό είναι ότι όσες φορές έχω ζητήσει συνταγή, οι νοικοκυρές είναι απόλυτα ... ασαφείς! Όλα τα υλικά είναι όσο πάρει το μάτι!
Απίθανα! Με λίγο ανθότυρο... :p
τηγανόψωμα φτιάχνει η γιαγιά μου και η μαμά μου.. όταν ζυμώνουν!!!!!!!!
πάντα τσακωνόμαστε, για να τα χωρίσουμε σε ίσα μερίδια.......
φιλάκια πολλά!
@ Sam: Σωστός!
@ Ζαχαρούλα: Καλώς την! Τρέλανες την πάρο και επέστρεψες;
Και εγώ θα τσακωνόμουν πάντως :)
εγώ τρέλανα την Πάρο???? αχ καλέ... φήμες..................
ακούγεται και φαίνεται πεντανόστιμο!
Τηγανόψωμα έφτιαχνε η πεθερά μου και ήταν Αρβανίτισσα. Φυσικά όποτε ζύμωνε φωμί, μ' ένα αλεύρι που μοιάζει σαν σιμιγδάλι και στην περιοχή το λένε "μαυραγάνι". Τα προτιμώ με φέτα, αλλά δεν τα φτιάχνω γιατί δεν μ' αφήνει η επίγνωση οτι ένα δεν είναι ποτέ αρκετό!
ΥΓ: Το blog καταπληκτικό, μπήκε στις προτιμήσεις μου!
Καλά ε, ποιός μ έστειλε πρόπερσυ στο Οίτυλο να ψάξω για πρωϊνό με τηγανόψωμα και απίθανη θέα? Ε, τώρα να και η συνταγή. Που να φτάσει το ένα, τι να κάνω τα κιλά μου; ΄Ασε, αγουρίδες θαναι...
σφέλα;...μμμ...αυτό ειναι δικό μας προιον...μεσσήνια γαρ...
Δικό μας προιόν η σφέλα, αλλά δύσκολα βρίσκω καλή σε μαγαζιά πλέον...
μπράβο παιδιά! ωραίο το post και οι γευστικές σας μνήμες. Να καταθέσω και τη δικιά μου; η γιαγιά μου στην Ελευσίνα τα έφτιαχνε μεταξένια με φουσκαλίτσες γύρω γύρω στη μεσούλα τους, με τρυπούλες για να περνά το λάδι και να ψήνεται καλύτερα, σε μέτρια φωτιά να μην καούν. Γεμιστά με φέτα και κρεμμυδάκι φρέσκο. Τέλεια!
Post a Comment