Los aborígenes
Για 40 μέρες βρέθηκα και περιπλανήθηκα στην Αργεντινή. Σκοπός του ταξιδιού μου, από τη μια να γνωρίσω συγγενείς της μητέρας μου , από τους οποίους γνώριζα μόνο δυο θείες που μας είχαν επισκεφθεί πριν από είκοσι χρόνια και από την άλλη να γνωρίσω το Buenos Aires, μέρος της Παταγονίας, τους καταρράκτες Iguasú, την Mar del Plata και την Colonia στην Ουρουγουάη.
Τελευταία μέρα στο Puerto de Iguasú. Είχα ελεύθερο το πρωινό μέχρι τις δυο το μεσημέρι που ήταν η πτήση μου για Β.Α. και αποφάσισα να κινηθώ με τα πόδια στην περιοχή γύρω από το ξενοδοχείο μου. Μια απρόβλεπτη γνωριμία με ένα δεκατριάχρονο κορίτσι – το επάγγελμα μας κυνηγάει και στις διακοπές- άλλαξε την ρότα της βόλτας μου. Η συμπαθέστατη και τόσο γλυκιά Τάνια στη συνέχεια ήταν η οδηγός- ξεναγός μου σε μια κοινότητα ιθαγενών.
Σε αυτήν την περιοχή της Αργεντινής , βορειοανατολικά, πολύ κοντά στα σύνορα με Βραζιλία ζουν οι Guaraníes. Εκτός από αυτούς, στην Αργεντινή υπάρχουν και οι παρακάτω φυλές ιθαγενών: Los tobas, los quechuas, los mapuches, los diaguitas, los comechingones, los tehuelches, los onas.
Ήταν πραγματικά μία αποκάλυψη για μένα το να γνωρίσω την Τάνια , που όπως μου είπε η ίδια δεν είναι Guaraníe, αλλά ζώντας με την οικογένεια της πολύ κοντά στον οικισμό, τους ήξερε όλους και ήταν η επαφή μου με τα μέλη της κοινότητας.
Πολλά – πολλά παιδιά, εντός και εκτός σχολείου.
Στην πλειοψηφία τους ξυπόλυτα, χαμογελαστά , υπερήφανα!!!
Το μόνο επάγγελμα που ασκούν οι γονείς τους , είναι να φτιάχνουν χειροποίητα αντικείμενα (artesanía) και να τα πωλούν στους τουρίστες που κατακλύζουν την περιοχή των καταρρακτών όλο το χρόνο.
Οι συνθήκες βέβαια διαβίωσης, για τα δικά μας δεδομένα, απαράδεκτες. Το κράτος το μόνο που έκανε είναι να εξασφαλίσει την λειτουργία του σχολείου. Μεταξύ τους μιλούν τη διάλεκτο των guaraní, και γενικά είναι ευγενέστατοι. Αφού ψώνισα διάφορα μικρά δωράκια μου πέρασαν στο χέρι ένα βραχιολάκι από νήμα που από τότε το φοράω συνέχεια.
Κλαίρη
8 comments:
Σε ευχαριστώ προσωπικά και ιδιαιτέρως Κλαίρη για το "μοίρασμα" αυτών των φωτογραφιών από την επίσκεψή σου στους Guaraníes.
Χαίρομαι που μου επιβεβαιώνεις αυτά που έχω διαβάσει και ακούσει για τις προϊσπανικές φυλές που κατάφεραν να επιβιώσουν ως τις μέρες μας. Άνθρωποι φτωχοί για τα δυτικά δεδομένα, χαρούμενοι και υπερήφανοι όμως. Και αγωνιστές. Η μόρφωση θα τους βοηθήσει να επιβιώσουν και να βελτιώσουν τη ζωή τους, ελπίζω και εύχομαι.
πολύ ομορφο...και με γλυκύτατες παιδικές φατσούλες...
ωραίο ταξίδι, ωραίο ποστ
Πρέπει να ήταν υπέροχο και εξαιρετικά ενδιαφέρον το ταξίδι σου Κλαίρη.
Απίστευτα "ζεστές" φατσούλες ξεπηδούν από τις φωτογραφίες σου και οι πληροφορίες που μας δίνεις είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσες:)
Ελπίζουμε να μοιραστείς και τις υπόλοιπες εμπειρίες του ταξιδιού σου μαζί μας.
Ζηλεύω πάρα πάρα πάρα πολύ!!!
Τι ωραίο ταξίδι!! Και τι ωραίες φωτογραφίες!!
Τρελοτουρίστρια
Ναι,πραγματικά ήταν ένα πολύ πολύ γεμάτο , από κάθε άποψη ταξίδι.Πέρα από τα τελείως διαφορετικά μέρη που γνώρισα αυτό που με συγκίνησε ιδιαίτερα ήταν πρώτα απ όλα η γνωριμία μου με την οικογένεια,αλλά και η επαφή μου με τους ανθρώπους. Σίγουρα το ότι μιλώ ισπανικά διευκόλυνε πολύ τα πράγματα.Μου έκανε πολυ καλή εντύπωση το πόσο αλληλέγγυοι και ανοικτοί και το πόσο χαρούμενοι και γελαστοι ε.ιναι , παρά τα τόσα οικονομικά τους προβλήματα.
Προφανώς η φτώχεια και η ανυπαρξία κράτους πρόνοιας φέρνουν τους ανθρώπους πιο κοντά, τους κάνουν πιο αλληλέγγυους.
Κάπως έτσι δεν ήταν τα πράγματα και στην Ελλάδα μέχρι πριν 40 χρόνια; Ίσως όχι τόσο ως προς τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης, αλλά μέσα στις αρκετές δυσκολίες, δεν ήταν οι άνθρωποι πιο κοντά, δεν λειτουργούσαν οι οικογένειες ευρύτερα -και όχι μόνο στον σκληρό πυρήνα- σαν ένα δίχτυ σχετικής ασφάλειας και αλληλοβοήθειας;
ταξίδια ζωής :)
Post a Comment