Thursday, October 30, 2008

Πόριτζ

Illustration by Arthur Rackhamfrom a 1918 English Fairy Tales, by Flora Annie Steel.
Το καλύτερο πρόγευμα για ένα κρύο πρωί, ή και comfort food για γρήγορη αίσθηση ζεστασιάς και θαλπωρής για κάθε στιγμή της ημέρας, ιδιαίτερα αν μας τριγυρνάει κρύωμα, είναι ένα μπωλ porridge, όπως μπορεί να σας το βεβαιώσει άλλωστε η Χρυσομαλλούσα που τσάκισε το πόριτζ των τριών αρκουδακίων.
Παραλλαγές, αλμυρές και γλυκές, υπάρχουν πολλές, από πολλές χώρες και με διαφορετικά δημητριακά, εδώ θα αναφερθώ στην αγγλοσαξωνική εκδοχή με νιφάδες βρώμης (κουάκερ). Στη Σκωτία κάθε Οκτώβριο τελείται διαγωνισμός με το κάτσε-καλά-όνομα the World Porridge Making Championships. Ο νικητής λαμβάνει την χρυσή κουτάλα, αμέ.
Οι ευεργετικές ιδιότητες της βρώμης είναι πια γνωστές νομίζω, ιδιαίτερα σαν τροφή κατά της χοληστερίνης και των καρδιαγγειακών παθήσεων, πλούσια σε φυτικές ίνες, καλής ποιότητας πρωτεΐνη, σίδηρο, vit. B1, φώσφορο, αντιοξειδωτικά, και είναι και low GI.
Για κάθε μερίδα πόριτζ βάζουμε 40γρ κουάκερ και μια κούπα νερό σε ανάλογο κατσαρολάκι (αν θέμε τα βάζουμε κι αποβραδύς στο μουσκιό:) και σιγοβράζουμε ανακατεύοντας συ-νεχ-ώς, και για να γίνει κρεμώδες το πόριτζ μας, και για να μην κολλήσει (κολλάει εύκολα). Μετά από λίγα λεπτά, αναλόγως την ποσότητα, οι νιφάδες βρώμης θα έχουν απορροφήσει το υγρό και θα έχουμε μια πηχτή κρέμα έτοιμη για σερβίρισμα: βάζουμε σε μπωλ, προσθέτουμε γάλα (ζωικό ή φυτικό) κατά βούληση, και αν θέλουμε ζάχαρη ή μέλι ή σιρόπι (agave ή maple) και φρούτα. Μερικές από τις αγαπημένες μου παραλλαγές:
- μπανάνα-καρύδα: σερβίρω με γάλα καρύδας και φέτες μπανάνας, τρώω φορώντας σκωτσέζικο μπερέ και χαβανέζικη φούστα.
-μήλο-κανέλα-σταφίδες: βράζω το κουάκερ μαζί με σταφίδες και μήλο τριμμένο, σερβίρω με μέλι, γάλα και κανέλα, τρώω κοιτώντας κοροϊδευτικά τη βροχή και ζεσταίνεται το φυλλοκάρδι μου.
-σοκολάτα-μπανάνα: βράζω το κουάκερ μαζί μια κουταλιά κακάο και μια λιωμένη μπανάνα, σερβίρω με καβουρδισμένα πήκαν και μέιπλ σίροπ, τρώω καθισμένη πάνω στον θερμιδομετρητή μου και με την πλάτη γυρισμένη στην πεινάλα Χρυσομαλλούσα.
-goji berry: το βρήκατε πουθενά αυτό το superfood; σας βάζω στη πρίζα πάλι. Πολλή βιταμίνη C αδερφάκι μου, ό,τι πρέπει για το κρύωμα που λέγαμε..

30 comments:

Anonymous said...

Δεν έχω δοκιμάσει ποτέ πόριτζ, κουάκερ κλπ. παρότι η αγγλομαθημένη αδελφή μου, μου έχει φάει τα αυτιά για το πόσο νόστιμο είναι.
Όμως οι παραλλαγές που τόσο γλαφυρά παραθέτεις με βάζουν σε σκέψεις. Να το αποτολμήσω? Αν ναι, θα προτιιμήσω αυτό με μήλο-κανέλλα αν και όλα τα λεφτά είναι η περιγραφή μπανάνας-καρύδας. Να'σαι καλά Heart. Ξεκίνησα πολύ ευχάριστα την μέρα μου με το post σου.

Gianni said...

Χειμώνιασε;
Το έφτιαχνε μια πρώην μου τις Κυριακές του χειμώνα που ξυπνούσαμε αργά...
Λέτε να το δοκιμάσω και αυτή την Κυριακή πριν πάω για τα κρασιά στο Hilton;

Αγγελική Ν said...

Το έχεις! Δεν το συζητώ! Αυτό είναι χάρισμα! Έγραψες!
Πόριτζ τρώω από τα μικρά μου! Κάποια εποχή έκανα επανάσταση και σταμάτησα ενοχλημένη από την υφή του. Τώρα αναθεώρησα τις απόψεις μου... Μου αρέσει με γκανμπερις, με σος μπάτερσκότς, ροδάκινο, σταφίδες και μήλο.
Για το τέλος άφησα αυτό που με μάγεψε από χθες βράδυ! Την εικονογράφηση του 1918! Τι όμορφη!

heart n soul said...

Ειρήνη, είδατε εμείς οι αγγλομαθημένες;:) σας τρώμε τα αυτιά μπας και φάτε καμμιά κουταλίτσα πόριτζ:) Να το αποτολμήσετε, μια δοκιμή θα σας πείσει, κι αν δεν σας πείσει θα ΄χετε να λέτε κι εσείς στην αδερφή!:) Να 'σαι κι εσύ καλά:)
Gianni, και πριν τα κρασιά ΚΑΙ μετά τα κρασιά, στρώνει στομάχι:)
Αγγελικούλα, σιγά καλέ, θα σας ακούσει η Χρυσόμαλλη (μήπως είναι το alter ego μου?:) και θα σας κάνει ντου!:) ειδικά αυτό με το μπάτερσκοτς! τι είναι τα γκανμπερις? Και ποιος σας μύησε στο πόριτζ στα μικράτα σας; Η ζωγραφιά συμφωνώ, πολύ παραμυθένια:)

Μάγια said...

εμένα το πόριτζ δε μ'αρέσει καθόλου...αλλά μ'αρέσει ο τρόπος που γράφεις, οπότε δε μένω παραπονεμένη!

heart n soul said...

Έλενααα! ενεμφανίσθη το κακομαθημένο, και σιγά και μη του άρεσε!:ΡΡΡ εσάς Μάγια φίλτατη θα σας στείλω στην bottle blonde του παραμυθιού να σας κάνει ιδιαίτερα παμφαγίας, μπας και φάτε κάνα πόριτζ, κάνα ροκφοράκι:ΡΡΡ

Μάγια said...

χαχα, όχι μη με μαλώνετε! είμαι παιδί του μούσλι, τι να κάνω!

heart n soul said...

ok, πάω πάσο, ως Ελβετίς έχετε κάθε δικαίωμα!:)))

Μάγια said...

χαχα ναι, καθότι γέννημα-θρέμμα!

heart n soul said...

Maya, home is where the heart is (or where it hurts) οπότε είσθε υποχρεωμένη θα έλεγα:))
Αγγελική, ξεχασα να πω ότι για όσους έχουν πρόβλημα με την υφή, υπάρχει και το μίνιπίμερ, χτυπάμε με το γάλα και έχουμε μια λεία κρέμα (μου το 'πε το αρκουδάκι,καθότι κακομαθημένο:)

ΕΛΕΝΑ said...

Εγώ θα έρθω όταν φτιάξεις το καρύδα μπανάνα, για να δω ... αμφίεση!!
Θα φέρω και το κακομαθημένο μαζί, που τίποτα δεν της αρέσει, κι αν δεν το φάει, θα της δώσουμε μόνο τον χυμό καρύδας ή την μπανάνα, που σιγά μην τα τρώει κι αυτά:PPP

Μάγια said...

...τη σιχαίνομαι την καρύδα! χαχαχα!

eleni said...

Ν΄αρχίσω από το παραμύθι,που, μικρή, πολύ μου άρεσε-η εικονογράφηση που διάλεξες καταπληκτική!
Λοιπόν,το κουάκερ με γάλα μου αρέσει,το φτιάχνω χωρίς να έχω τη συνταγή.Τώρα από τις εναλλακτικές που προτείνεις, πιο να διαλέξω...με το μήλο νόστιμο ακούγεται,αλλά και με σοκολάτα...αδυναμίες είναι αυτές.
Φιλιά!

kiki said...

Και το παραμύθι; Που είναι το παραμύθι; Θέλω παραμύθι! Ουααααααα!!!
Βρώμη βάζω στο πρωινό μου, σε ψωμί, σε μπισκότα. Έτσι ακριβώς δεν το έχω φάει αλλά υποθέτω θα μου αρέσει...

Anonymous said...

Γεια σου χεαρτ και καλό μήνα, πολύ χάρηκα που μου τη θύμισες αυτή την "βρωμο"κρεμούλα. Στο σπίτι μου το πόριτζ το λέμε κουάκερ και το τρώμε πάντοτε (ως εναλλακτική λύση του τραχανά) αλμυρό με γάλα, λίγο βούτυρο και αλατάκι. Γλυκό προσωπικά δεν μου πολυαρέσει. Είναι και το καλύτερο φάρμακο για το στομάχι (παλιότερα που υπέφερα έτρωγα συστηματικά κουάκερ.) Ασε που είναι ότι πρέπει για μετά την κρασοκατάνυξη. Αντε πάω να χτυπήσω ένα κουακεράκι απόψε γιατί ο τραχανάς θα μου πέσει βαρύς.
By thw way, με το παραμύθι τι θα γίνει;;; Ουαααα (κι εγώ), κικιΤΡι

Anonymous said...

ΥΓ: Νιφάδες βρώμης (δηλαδή κουάκερ) βάζω και στα μπιφτέκια αντί για ψωμί ή φρυγανιά, γίνονται πολύ νόστιμα και μαλακά. Επίσης σε σούπες για να γίνουν λίγο πιο παχουλές. κικιΤΡι

heart n soul said...

καλώς την kikitri:) να και μια φαν του αλμυρού πόριτζ! αυτό το βρωμό-κρεμα πολύ μ'άρεσε!:)) ναι, πολυχρηστικό το κουάκερ!

KitsosMitsos said...

Πάντα με εντυπωσίαζε όταν διάβαζα σε αγγλικά βιβλία για το πρωινό και το πόριτζ! Θα το δοκιμάσω το συντομότερο δυνατόν.

Anonymous said...

τσίου...

heart n soul said...

kitsosmitsos για πείτε μας αποτελέσματα!:)
kikitri τσίου του γιου του:)

Juanita La Quejica said...

Μια σοκολάτα-μπανάνα μετά παραμυθακίου θα μπορούσα να έχω παρακαλώ;

heart n soul said...

Jua! βεβαίως! και κουνιστή πολυθρόνα μπροστά στο τζάκι, και χίονι να πέφτει έξω από το παράθυρο, ή μήπως είναι μόνο δικές μου αυτές οι φαντασιώσεις; :))

Juanita La Quejica said...

Μια χαρά το πας! Στην μουσική μόνο πρέπει να κάνουμε αμοιβαίες παραχωρήσεις. Στο ποτό δεν θα τα χαλάσουμε, είμαι σίγουρη ότι το Pedro Jiménez El Candado θα σου αρέσει.

Anonymous said...

Heart, χυμο goji berry βρήκα στον Α-Β. Κίτρινο είναι το χρώμα του?

Όσο για το πόριτζ ακόμη δεν πήρα την μεγάλη απόφαση. Αλλά έχω παιδικό τραύμα... Μικρή είχα διαβάσει την "Τζέην Έυρ" η οποία μεγάλωνε σε ένα απαίσιο ορφανοτροφείο όπου τους τάιζαν ένα βρωμερό και τρισάθλιο πόριτζ για πρωινό, σύμφωνα με την συγγραφέα. Έτσι λοιπόν είχα αποφασίσει να μην το δοκιμάσω ποτέ μου.
Όμως είπαμε, με έχεις βάλει σε σκέψεις πολλές!!

Penelope said...

Από τα λίγα πράγματα που αδυνατώ να φάω.... αλλά ο τροπος γραφής όπως πάντα εξαιρετικός.

Nena said...

Το μόνο που μ αρέσει με βρώμη είναι τα μπατόν σαλέ που κάνω.Αλλιώς ούτε να το μυρίσω μολονότι φτιάχνω για τον καλό μου συχνά τα πρωϊνά. Μ αρέσει όμως όλη αυτή η κουβέντα.
@Γιαννη, πάντως γράψε μας τι έγινε με τα κρασιά.

heart n soul said...

Juanita, εγώ συμβιβάζομαι εύκολα:))
Ειρήνη, τα γκότζι, αν δεις και τη φωτό στο λινκ, έχουν χρώμα έντονο κοραλί, ο χυμός φαντάζομαι δεν θα είναι αμιγώς γκότζι, αλλά βάση ένας άλλος χυμός (μήλο;) και κάποιο μικρότερο ποσοστό γκότζι. Εύγε για την έρευνα! Όσο για τη μικρά Τζέην έχω να σου πω: το πόριτζ του ορφανοτροφείου ήταν μια άνοστη κόλλα από βρώμη και νερό, εδώ μιλάμε για γκουρμεδιά πόριτζ, με μέλια, με κανέλες, κι αν θες να το χτυπήσεις και με το στικ μπλέντερ θα αλλάξει και η υφή του, αν σε ενοχλεί. Θα περιμένω τη μέρα που θα τολμήσετε:)
Penelope, θα βάλω την Ειρήνη να σας φτιάξει:)
Νένα, φτιάχνετε κουάκερ μπατόν σαλέ και μας τα κρύβετε, άτακτη κόρη;;; Για ρίχτε μας συνταγή παρακαλώ! (τυχερός ο καλός:)

heart n soul said...

eleni,φίλη των αρκουδακίων και της χρυσομαλλούσης, πείτε τα πείτε τα, πόσο νόστιμο είναι!
kiki, παραμύθι πούλα μου!:) είμαι σίγουρη ότι κι έτσι θα σας αρέσει. Αλλά πάλι δεν τρώτε τον τραχανά, οπότε τι να πω, είσθε απρόβλεπτη εσείς!:))

kiki said...

Ααααα... τον τραχανα ΔΕΝ, ούτε με σφαίρες. Αλλά πόριτζς, ευχαρίστως.
ΣΕΛΩ ΠΑΡΑΜΥΘΙΙΙΙΙΙΙ!!! ΟΥΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!

Anonymous said...

Με την ίωση η1ν1 στο κρεββάτι χωρις όρεξη να φάω απολύτως τιποτα αλλο εκτός του λατρευτου πόριτζ! Μόλις καταβρόχθισα ενα μπολ!!!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...