Όπως συμβαίνει πάντα όταν έχεις να αντιμετωπίσεις το πένθος ενός φίλου ή απλά γνωστού, νοιώθεις άβολα δεν ξέρεις πως να διαχειριστείς την κατάσταση. Υπάρχει λοιπόν μια απραξία σε αυτό το blog αυτές τις ημέρες μια και η δημιουργός του blog η Juanita μας, απέχει..Τη συλλυπηθήκαμε ιδιαιτέρως και από εδώ, στους διαλόγους, όμως νοιώθω ότι πρέπει να ακολουθήσει ένα κάποιο ιδιαίτερο ποστ. Άλλωστε εκείνη είχε την ιδέα, εκείνη μας συγκέντρωσε, μας έκανε να "γνωριστούμε", κάποιοι από εμάς το κάναμε και κυριολεκτικά.
Έχει όλη την αγάπη μας και τη δύναμη που χρειάζεται να ξεπεράσει τα δύσκολα και "σκοτεινά" της διαδρομής που πολλοί έχουμε περάσει, χάνοντας το γονιό μας.
Επειδή όμως η ζωή συνεχίζεται και "όπου γάμος δάκρυ και κηδεία γέλιο", τι συνηθίζεται παραδοσιακά στη χώρα μας στο τραπέζι της κηδείας; Από τα αρχαϊκά περίδειπνα ως τις μέρες μας, συνηθίζεται να μην τρώγουν οι τεθλιμμένοι κρέας αλλά ψάρι. Συνηθίζεται λοιπόν μια στηλωτική ψαρόσουπα και το ψάρι σερβίρεται βραστό με τα συνήθη λαχανικά που έδωσαν ουσία στο ζωμό.
Μια σουπίτσα λοιπόν θα περιγράψουμε εδώ, με ψάρι.
Ψάρι επιλογής σας για βραστό (π.χ.μπακαλιάρος ή συνδυασμός), 1-11/2 κιλό
4-5 πατάτες (πάντα λέω 1 μέτρια πατατούλα για κάθε άτομο)
5 τουλάχιστον καρόττα
4 κολοκυθάκια
2 μεγάλα κρεμμύδια
μπόλικο σέλινο, ίσως και σελινόρριζα
Κρασί άσπρο 1-2 κ.σ.
1/2 κ.γλ. σκόνη μουστάρδα
Λεμόνι -χυμός από 1 ή 11/2 λεμόνι-
Αλάτι-πιπέρι-λάδι
4 φλ.νερό
Προαιρετικά:
Ρύζι -1 κ.σ. για κάθε άτομο, άλλως 3/4 φλ.ρύζι-
άλλα 4 φλ.νερό
1-2 αυγά για το αυγοκόψιμο της σούπας
όποιο άλλο λαχανικό επιθυμεί η ψυχή σας (π.χ. ντομάτα)!
Ε τώρα πως θα την φτιάξουμε, ηλίου φαεινότερον! Πρώτα τα λαχανικά μετά το ψάρι. Πολλές φορές πολτοποιώ τα λαχανικά και τα προσθέτω στο ζωμό. Συνήθως δεν βάζω τότε ρύζι και δεν αυγοκόβω, μόνο προσθέτω το χυμό λεμονιού. Άλλες τα κρατώ ατόφια και τα σερβίρω με λάδι και λεμόνι δίπλα στο ψάρι. Σε κάθε περίπτωση, έχω ζεστό νερό backup, τα υπόλοιπα 4 φλυτζάνια που τα προσθέτω σιγά-σιγά.Το ζουμάκι το σουρώνω για τυχόν ψαροκόκκαλα και λέπια, οπότε εκεί ρίχνω και βράζω το ρύζι και σε δέκα λεπτά αυγοκόβω. Για το αυγολέμονο και ίσως μια πιθανή σάλτσα μαγιονέζας, ρίξτε μια ..ματιά εδώ!
Κάπως καθυστερημένα είδα ότι υπάρχει προηγούμενη ψαρόσουπα της Γιούλης, χαρούμενη αυτή! Οπότε καταλαβαίνετε, πάλι την ...Αμερική ανακάλυψα!
-(καταχωρήθηκε στην κατηγορία Ψάρι-θαλασσινά)-
Η φωτογραφία με το κινητό μου, είναι από την ψαρόσουπα της γηραιάς,της φιλόξενης γειτόνισσάς μου στη Σπάρτη, αλλά αυτό είναι μια άλλη ωραία ιστορία
Aκούμε Roxette - Listen to your heart
14 comments:
Ειλικρινή συλληπηρήρια
΄Αλήθεια ξέρετε αν σερβίρετε γλυκό σε τέτοια δείπνα, τραπέζια τελος πάντων; Τι επιδόρπιο είναι σωστό;
ωραίο ποστ Κατερίνα, ωραία και η σούπα, αγαπημένη:)
Kαλησπέρα, μάλλον καλημέρα πιά!
-anastasia μου, δεν νομίζω ότι συνηθίζεται γλυκό. Ίσως ούτε και φρούτα. Αλλά για όλα υπάρχουν εξαιρέσεις. Είχα ένα θείο γλυκατζή που είχε αφήσει ευχή και κατάρα, να μοιραστούν γλυκά στην κηδεία του! :)
-heart n soul πάντα ευγενική! Να είσαι καλά! Παρηγορητική η σούπα! Τις προάλλες την έφτιαξα και την φάγαμε εγώ και ο άνδρας μου. Ψέμμα..και ο σκύλος της κόρης! ;)
σκυλάκι με γούστο έχει η κόρη!:)
Καλοφάγανος και με προτίμηση στο σπιτικό φαΐ..
Σε ευχαριστώ πολύ Αναστασία.
Heart, για άλλη μια φορά θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου. Ωραίο ποστ, ωραία και η σούπα.
Παρηγορητική, όπως τονίζεις και εσύ Κατερίνα μου, που από την πρώτη στιγμή στήριξες αυτήν την προσπάθεια του Hungry For Life και όχι μόνο... Ησουν δίπλα μου τα τελευταία 4 χρόνια στα εύκολα και στα πολύ δύσκολα με αγάπη και πίστη και σε ευχαριστώ θερμά και από εδώ. Με τιμά η φιλία σου.
Juanita θα ήθελα να σου εκφράσω τα πιο θερμά μου συλληπητήρια καθώς έχω βιώσει την απώλεια της μητέρας μου. Επίσης να σας συγχαρώ για το blog σας γιατί ώς νέα νοικοκυρά και μητέρα με έχετε βοηθήσει παρά πολλές φορές στο βασανιστικό ερώτημα "Τι μαγειρεύουμε σήμερα?".
Παιδί μου, Juanita, εσύ με εμπιστεύτηκες με τα προσωπικά σου και επωμίστηκα ρόλο μητρικό απέναντί σου. Άλλωστε μέσω της πρωτοκόρης μου γνωριστήκαμε!
Δεν θα στηρίξουμε τώρα στα δύσκολα;
Μου άρεσε η ομαδική σας αυτή προσπάθεια, μου άρεσε η παρέα όλων όσων γνώρισα και προσωπικά εξ αιτίας σου. Η αλήθεια είναι ότι εσύ και οι συνδιαχειρίστριες του blog με τιμάτε.
Θα ήθελα με την ευκαιρία να τονίσω την προσπάθεια και των άλλων δύο αξιόλογων κυριών της Κικής και της Έλενας, ώστε να γίνει αυτός ο ιστότοπος, χώρος ανταλλαγής ιδεών και δημιουργίας. Τις γνώρισα και τις δυο από κοντά, τις συμπάθησα και τις σέβομαι.
Kαλή συνέχεια σε ότι αποφασίσεις.
Συλληπητήρια,ξέρω τι είναι να χάνεις το γονιό σου.
Η σούπα πολύ ωραία,αυτή συνηθίζουμε κι εμείς σ΄αυτές τις περιστάσεις.
Συλλυπητήρια Juanita...
Πόσο "σοφά" και "ενδιαφέροντα" τα τοποθέτησες Κατερίνα μου. Μακάρι να πιάσουν τόπο...
Μακάρι Πηνελόπη μου, βλέπεις είναι και η..ηλικία μου, 33 αν θυμάμαι καλά!! ;))
-Γειά σου lemon μου
-Εleni μου, τι άλλο συνηθίζετε σε "αυτές τις περιστάσεις"; Αν και νομίζω ότι παντού το δείπνο είναι εξεαιρετικά λιτό...
Στο δικό μου το χωριό ψαρόσουπα και γενικά ψάρια.Παλιότερα έκαναν 40 μέρες να φάνε κρέας.
Εδώ που μένω, το κύριο πιάτο είναι φασόλια με ρύζι και όσοι θέλουν-εξαρτάται από τα οικονομικά-ψάρι.Τα φασόλια θα τα βρεις σε κάθε τραπέζι,πλούσιο ή φτωχό.
Ναι, παλιότερα υπήρχε αυτή η νηστεία για την ψυχή του απελθόντος. Φασόλια με ρύζι! Τι σοφός συνδυασμός από διαιτητικής πλευράς!
Post a Comment