Friday, January 30, 2009

Ελέφαντες έτσι και αλλιώς

Αρκετοί από εμάς θυμόμαστε με νοσταλγία τον νοστιμότατο πουρέ φασολιών που συνόδευε τα πιάτα του πρώτου μεξικάνικου εστιατορίου στην Κηφισιά, κάπου γύρω στο 1985. Η ποιότητα των πιάτων αλλά και η ποσότητα των μερίδων δυστυχώς έχουν μπει σε περιόδους ισχνών αγελάδων και έτσι πριν λίγες μέρες -σε μια επίσκεψή μας στο συγκεκριμένο εστιατόριο μετά από 5 χρόνια αποχής- χρειάστηκε να ζητήσουμε επίμονα τον πουρέ και να μας τον σερβίρουν ξεχωριστά, αφού πλέον τον έχουν μεν αφαιρέσει από συνοδευτικό στα πιάτα τους, αλλά όχι και από τον παραπλανητικό κατάλογο στον οποίο εξακολουθεί να αναγράφεται.
Ευκαιρία να φτιάξουμε στο σπίτι τον δικό μας πουρέ που θα συνοδεύσει τις τορτίγιας, τα μπουρίτος και τα τάκος μας. Και μόνος του όμως, τρώγεται ευχάριστα! Το συγκεκριμένο πιάτο το έφτιαξα με ελέφαντες Καστοριάς και όχι με τα red kidney beans που συνηθίζεται, το αποτέλεσμα όμως ήταν εξίσου ικανοποιητικό.

Για μία νύχτα άφησα 400 γρ.ελέφαντες στο νερό να φουσκώσουν, τα σούρωσα το πρωί και τα έβρασα 22' στην χύτρα ταχύτητας με αρκετό νερό. Τα μισά τα χρησιμοποίησα για τον πουρέ και τα υπόλοιπα τα μαγείρεψα όπως τους γίγαντες κοκκινιστά στην κατσαρόλα όμως, δεν ολοκλήρωσα το ψήσιμο στο φούρνο.
Συγκεκριμένα, σε μεγάλη κατσαρόλα σώταρα αρκετά κρεμμύδια χονδροκομμένα και λίγες σκελίδες σκόρδο με αρκετό ελαιόλαδο και αφού πήραν ελαφρύ χρώμα, έσβησα με κόκκινο κρασί και έριξα ντομάτα τριμμένη στον τρίφτη συσκευασμένη. Πρόσθεσα τα φασόλια, λίγο ζεστό νερό, worcestershire sauce, αλάτι, πιπέρι, πέρι πέρι, ρίγανη, ζάχαρη, μοσχοκάρυδο και προς το τέλος ψιλοκομμένο μαϊντανό και άφησα να μελώσει η σάλτσα.
Οσο για τον πουρέ, έγινε ακόμα πιο εύκολα.
Πρόσθεσα σε μια κατσαρόλα τα υπόλοιπα 200 γρ. ελέφαντες, 3 μεγάλα κρεμμύδια χονδροκομμένα, λίγο ελαιόλαδο, νερό να τα σκεπάζει και ένα κύβο βοδινού. Αλατοπίπερο, τσίλις, γαρύφαλλο, κόλιανδρο και τζίντζερ σκόνη, πάπρικα, μοσχοκάρυδο, θυμάρι και τα άφησα να σιγοβράσουν για 45'. Τα έλειωσα στο μούλτι και ξαναέριξα στην κατσαρόλα σε πολύ χαμηλή φωτιά, για 5'. Ετοιμος ο πουρές, αρωματικός και ελαφρά καυτερός.
Ισως αν πρόσθετα λίγο νερό ακόμα και κρέμα γάλακτος, να γινόταν μια συμπαθητική σούπα. Ετσι πάντως, αν είναι αρκετά αραιός, τρώγεται και σαν ντιπ με νατσος.

18 comments:

Anonymous said...

Ενδιαφέρον ακούγεται. Δεν έχω δοκιμάσει πότε τα φασόλια πουρέ. Παλιότερα η πεθερά μου έκανε κάτι αντίστοιχο με ξερά κουκιά και αφού τα έλιωνε, τα έστρωνε σε ταψάκι και τα έψηνε στο φούρνο. Δεν μου άρεσε καθόλου. Βέβαια δέν έβαζε μυρωδικά που σίγουρα αυτά είναι που κάνουν και την διαφορά.
Την επόμενη φορά που θα κάνω γίγαντες θα κρατήσω μια ποσότητα και θα το δοκιμάσω.

KitsosMitsos said...

Για να πω την αλήθεια, όταν είδα τον τίτλο ψιλοτρόμαξα. Αλλά μετά επανήλθα!
Καλημέρα

Juanita La Quejica said...

ΧΑΧΑ! KitsosMitsos, "τσίμπησες" από τον παραπλανητικό τίτλο ε; Λες να είχαμε συνταγή για ελέφαντες ... κανονικούς; Αλήθεια, ποιός ξέρει, να τρώγεται το κρέας του ελέφαντα σε κάποια μέρη του κόσμου;
Ειρήνη, τρελλαίνομαι για πουρέ κουκιών! Αλλά όπως λες, τα μυρωδικά, τα κρεμμύδια και τα σκόρδα είναι αυτά που κάνουν τη διαφορά, καθώς επίσης και ο ζωμός. Αυτή τη φορά δεν έφτιαξα δικό μου ζωμό και κακά τα ψέμματα, υπάρχει διαφορά όταν είναι σπιτικός ο ζωμός, άλλη νοστιμιά. Αλλά ποιός κάθεται να κάνει τέτοια προεργασία;

Rena said...

Κι εγώ δε το χω δοκιμάσει ποτέ. Αλλά η φωτογραφία και μόνο με τραβάει να το φτιάξω. Μόλις αναρρώσουμε λοιπόν από τις ιώσεις που μας ταλαιπωρούν βουρ για πουρέ φασολιών.

heart n soul said...

νιαμ νιαμ! καλά που μου το θύμησες, έχω καιρό να το φτιάξω. Μ'αρέσει να 'χει και λίγο κίμινο, όσο πατάει η γάτα όχι ο ελέφας:) και ψιλοκομμένο φρέσκο κόλιανδρο, και sour cream ή στραγγιστό γιαουρτάκι από δίπλα:) και φέτες αβοκάντο:) πείνασα:)

Penelope said...

Πολύ ωραία η έκδοχή του πουρέ γιγάντων Juanita μου. Αλλά φαντάζομαι θα είναι για το στομάχι "κομμάτι" βαρειά, όπως άλλωστε και οι φασίολοι σε κάθε παραλλαγή. Ωραίο φαγητό... άλλα άτιμο :-)))

Gianni said...

Πρέπει να πάω σύντομα για προμήθειες στα βόρεια αν κατάλαβα καλά έ;

Juanita La Quejica said...

Rera, περαστικά! Πριν λίγο μια φίλη που είναι "σχεδόν" vegetarian (τρώει κοτόπουλο αλλά όχι κόκκινο κρέας) δοκίμασε τον πουρέ σε μαλακή τορτίγια, γεμισμένη με ξινή κρέμα (χτύπησα κρέμα γάλακτος λίγων λιπαρών με λεμόνι και πρόσθεσα λίγο αλάτι), γκούντα τριμμένο, λίγη καυτερή chilly sauce και ψιλοκομμένο μαρούλι και ενθουσιάστηκε. Εγώ το ομολογώ, πρόσθεσα και μισή κουταλιά πικάντικο κιμά.
Heart, χθες που πήγα για αβοκάντο για γκουακαμόλε ήταν σαν ξυλάγγουρα και απογοητεύτηκα, σνιφ! Πρέπει κανονικά να τα παίρνω 10 μέρες πριν και μόλις ωριμάζουν να φτιάχνω το μεξικάνικο, ή να αλλάξω μανάβη!
Πηνελόπη, εγώ να σου πω την αλήθεια αυτά τα βαριά και ελαφριά δεν τα καταλαβαίνω, έχω φαίνεται γερό στομάχι. Μόνο τα τηγανιτά με ενοχλούν πολύ, τα υπόλοιπα τα φέρνω βόλτα.
Γιάννη, καλά κατάλαβες! Τέρμα οι προμήθειες, οπότε πάρε τα μέτρα σου, χαχα! Δεν ήρθες να φας πάντως και έχασες μεξικάνικο και φασολίαση.

Juanita La Quejica said...

Heart, κίμινο βάζω στον κιμά. Δεν το είχα σκεφτεί για τον πουρέ, λες; Την επόμενη φορά στα σίγουρα, καθώς μου αρέσει το άρωμά του. Thanks for the tip.

Anonymous said...

Μου αρέσει ΠΟΛΥ η ιδέα για ντιπ με νάτσος! Πρέπει να είναι πολύ γιαμ!

Nena said...

Μμμμμμ. Ντιπ ε? μ αρέσει η ιδέα πολύ.

Juanita La Quejica said...

Αυτήν τη φορά εμείς τον φάγαμε τον πουρέ σαν "βάση" πάνω σε τορτίγιας και τάκος, από πάνω πικάντικο κιμά, τυρί γλυκό τριμμένο, ζέσταμα στα μικροκύματα και τέλος μπόλικο μαρούλι με φρέσκο κρεμμύδι, ελάχιστη ξινή κρέμα και λίγη γκουακαμόλε.
Ηθελα να ξεγελάσω τον άνδρα μου που νομίζει ότι τον πειράζουν τα φασόλια και έτσι, καμουφλαρισμένα, έφαγε ουκ ολίγες κουταλιές πουρέ χωρίς κανένα πρόβλημα 2 συνεχόμενες μέρες. Δεν είναι μόνο τα παιδιά που θέλουν "ξεγέλασμα" στο φαγητό τελικά, χαχα!

Katerina ante portas said...

Καλά δεν παίζεσαι! Άκου ..ελέφαντες! (στην αρχή νόμισα ότι τη συνταγή την έδινε η..Αγγελική Ν.!) :)

Juanita La Quejica said...

Καλά λες Κατερίνα! Επρεπε να την παρακαλέσω να μου δανείσει μια από τις όμορφες φωτογραφίες της, να γίνει πιο πειστική η παραπλάνηση!

Juanita La Quejica said...

(Ετσι πάντως λέγονται αυτά τα φασόλια, ελέφαντες. Εκτός αν με δουλεύει ο προμηθευτής μου, Γιάννη ακούς;)

Gianni said...

Ναι Κατερίνα ελέφαντες Καστοριάς λέγονται.
Jua αφού ξέρεις πως έχεις πιστοποιημένο προμηθευτή, γιατί αμφιβάλεις;

Katerina ante portas said...

Για πες περισσότερα Γιάννη μου για πιστοποιημένους προμηθευτές! Ενδιαφερόμαστε!

Gianni said...

Θα ενημερωθείς και εσύ για το επόμενο επαγγελματικό μου ταξίδι στα βόρεια που μου δίνει την δυνατότητα να επιστρέφω με γεμάτο πορτμπαγκαζ για εμένα και τους φίλους /ες μου!
Μέχρι και σε ψυγειάκι φορητό φέρνω πράγματα!!!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...