Χωριάτικο ορεκτικό....συμπαθάτε με!
Η άνοιξη μπήκε για τα καλά και τα πράσινα χορταρικά που μας προσφέρει η φύση είναι στο φόρτε τους.
Ενα απο τα πιό γκουρμέ λαχανικά είναι τα αγριοσπάραγγα, που δυστυχώς η διαθεσιμότητά τους διαρκεί πολύ λίγο. Βρίσκονται στο τέλος εποχής και άρχισαν να σκληραίνουν.
Οι τρόποι μαγειρέματος δεν είναι πολλοί: κυρίως σε ομελέτες, με ρύζι και πίτα. Αυτά που μάζεψα τελευταία ήταν λίγα. Ετσι κι' εγώ αυτοσχεδίασα και βλέποντας τι έχω διαθέσιμο, έφτιαξα μια πίτα με βάση την γεύση του αγριοσπάραγγου.
Εκοψα σε μικρά κομμάτια τα σπαράγγια και τα έβαλα σε ένα τηγανάκι με 3-4 κουταλιές νερό το πιούν και να μαλακώσουν. Επλυνα καλά και ψιλόκοψα 4-5 ρίζες σπανάκι, μισή χούφτα μάλαθρο (και άνηθος πιστεύω οτι κάνει) και λίγο μαϊντανό. Πρόσθεσα τα σπαράγγια, πιπέρι, μιά πρέζα αλάτι και ένα αυγό. Ετριψα με το χέρι λίγη φέτα και λίγο ανθότυρο (μια χούφτα), ράντισα με ελαιόλαδο και ανακάτεψα το μίγμα.
Η ζύμη για το φύλλο μου είχε περισσέψει και την είχα στο ψυγείο σκεπασμένη με ζελατίνα για δυό μέρες. Αλέυρι κίτρινο, λίγο νερό με μια Κ.σ γάλα και μία λάδι, ένα αυγό, λίγο αλατάκι. Κανά 10λεπτο ζύμωμα, μισή ώρα ξεκούραση (...δική μου) και ξανά ζύμωμα. Πάντως το οτι έμεινε στο ψυγείο 2 μέρες βοήθησε να ανοίγεται το φύλλο απο μόνο του, ακόμα και απο αρχάριο, απλά αλευρώνοντας τον πάγκο.
Το φύλλο έγινε αρκετά ψιλό χωρίς κόπο.
Το έκοψα σε λωρίδες, έβαλα 2-3 γενναίες κουταλιές απο το μίγμα στην άκρη κάθε λωρίδας, τύλιξα την γέμιση μέσα στο φύλλο, και έστριψα το κάθε ρολό για να διαμορφωθεί τσουρεκάκι. Τόσο απλά χωρίς να βρίζω και να νευριάζω. Ισως να βοήθησε και η μουσική αλλά και ένα ποτήρι κρασάκι.
Το ταψί που έβαλα τα τσουρεκάκια, το είχα περάσει με λίγο σπορέλαιο και απο πάνω ελαφρύ πασπάλισμα με αλευράκι. Πάνω στα τσουρεκάκια έριξα απο μιά κουταλιά ελαιόλαδο, και έψησα τα τσουρεκάκια σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 για 50 λεπτά περίπου. Βασικά το χρώμα της πίτας ήταν αυτό που με οδήγησε να βγάλω το ταψί απο τον φούρνο: ένα όμορφο χρυσό-καφετί χρωματάκι.
Αυτό ήταν. Το άρωμα κατά το ψήσιμο ήταν το κάτι άλλο, το χρώμα σε μαγνήτιζε και η γεύση δεν άφηνε περιθώρια ευγενών συναισθημάτων.
Ααα, όσοι έχουν ευαίσθητα νεφρά, ας μην κατανλώνουν σπαράγγια. Επίσης προσδίδουν μυρουδιά στις εκκρίσεις. Γενικά όμως το αγριοσπάραγγο είναι βότανο με ωφέλιμες φαρμακευτικές ιδιότητες.
Saturday, March 28, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
22 comments:
Nasso, φαίνεται πολύ νόστιμα τα στριφτά πιττάκια σου και βεβαίως πολύ - πολύ πρωτότυπα. Νομίζω ότι δεν έχω ξαναδεί πιττα με σπαράγγια!!!
εκτος απο χρυσοχέρης μου φαίνεται ότι είσαι και δημιουργός συνταγών!!!
Υ.Γ. πολύ ωραία η παρουσίασή σου !
Με αυτά που βάζεις Νασούλη γίνεται να μη σε "συμπαθάμε"? Κι εγώ δεν είχα ξαναματακούσει για σπαραγγόπιτα. Δείχνει σούπερ..αχ και είμαι και νηστική...Οι φωτογραφίες (δύο σε ένα πολύ μου άρεσαν).
Μη μου πεις ότι άνοιξες φύλλο, Νάσο!
Αν ναι, ... είσαι "καπαρωμένος" ή ... να σε καμακώσουμε ;;;;
:-P
Στο τσάκα-τσάκα έγινε, για να μην μου ξυλιάσουν τα σπαράγγια λέμε τώρα...ναί??
Νοιώθω οτι πραγματικά μοιράζομαι μαζί σας όλα αυτά.
Α Π Ι Σ Τ Ε Υ Τ Ο !
Μόνος σου έφτιαξες αυτό το θαύμα;
Και μάλιστα με αγριοσπάραγγα; 2 φορές είχα την τύχη να δοκιμάσω στη ζωή μου και μου έχει μείνει αξέχαστη η γεύση. Μπράβο σου Νάσσο, καταπληκτική συνταγή και παρουσίαση!
Σοβαρά μιλάς;;!! Εχτές τρώγαμε σπαράγγια και είπα για πλάκα με τον μπαμπά μου να φτιάξουμε πίτα με σπαράγγια.Αλλά δεν περίμενα να γίνεται.Θα την φτιάξω αμέσως!!Σε ευχαριστούμε πολύ!
Επίσης (αν και σίγουρα θα το έχεις δοκιμάσει) μπορείς τα πιο χοντρά να τα κάνεις ψητά σε τζάκι αλλά και στο φούρνο. Στις αρχές του μήνα έγραψα κι εγώ για τις συνταγές με σπαράγγια,αν θέλει κάποιος να τα μαγειρέψει μπορεί να τις δει.Και φέτος με τόσες πολλές βροχές που έριξε ήταν χοντρά :)
spirou...πρόσεχε γιατί τα σπαράγγια και το σπαραγγόζουμο ερεθίζουν τα νεφρά όταν καταναλώνονται σε μεγάλες ποσότητες.
Συχχαρητήρια για το blog σου...
Ευχαριστώ πολύ :)
Οποιος έχει πρόσβαση στο λαχανικό αυτό και θέλει να την δοκιμάσει, προτείνω να μην βάλει φρέσκο κρεμμυδάκι γιατί θα σκεπάσει το σπαράγγι. Αν επιμένει στο κρεμμύδι, καλύτερα να σοτάρει λίγο ξερό και να το προσθέσει. Ετσι ίσως αναδειχτεί περισσότερο το σπαράγγι. Δεν το έχω δοκιμάσει....του χρόνου
το βασίλειό μου για ένα σπαραγγοτσούρεκο!
Ελα μου heart...έχουμε και βασίλειο? έχουμε και βασίλειο, εκεί στο Ενωμένο Βασόλειο λέω?
Λαχταριστά τα πιτάκια! Αλλά συνήθως φτάνουν στα χέρια μου τόσο λίγα που ίσα ίσα αρκούν για καμιά ομελέτα, άντε και μερικά αχνιστά!
Εντυπωσιακά ολα :) Μπράβο πολυ ωραια !!!! Οι φωτο ωραιες και κατατοπιστικότατες :)
Γιατι βαζεις αυγο στο φύλλο?
Μπράβο Νάσο κυρίως για την πρωτοτυπία της συνταγής. Προσωπικά τα σπαράγγια δεν είναι το φόρτε μου αλλά σε μια τέτοια εκδοχή δεν θα έλεγα όχι.
Εξαιρετική η ιδέα σου Νάσσο.
Και περιττό να γράψω, για το πόσο συμπαθώ τους άντρες που έχουν "χέρι" δημιουργικό στην κουζίνα. Μιας και είμαι "καμμένη" πανηγυρικά από τον δικό μου.
Πώ πώ... Τα αγρια σπαραγγια μόνο ομελέτα τα εχω φαει και σαλάτα. Μπράβο Νασσο. Αμάν περασε η εποχή τους; Γιατί εγώ τα είχα συνδεσει με το πασχα και γενικότερα την ανοιξη; Ομορφοπαιδα εχετε δει αγρια σπαραγγια πουθενα στο κλεινόν αστυ;
Πηνελόπη...όλο και κάποια τέχνη έχουν τα χέρια...μην νοιάζεσαι λοιπόν.
Σταυρούλα...στο Ζάππειο μήπως, ή στον παρκάκι της Κουμουνδούρου?? χα χα χα 4 "ου"
Δεν θα σου χαλάσω μωρέ Νάσσο χατήρι...γιατί μόλις βρήκα την συνταγή σου για Pide kiymali-peynirli, και πολύ χάρηκα (για τα υλικά της ζύμης που έψαχνα καιρό να δοκιμάσω).
...μόνο κάνε το φύλλο λίγο ψιλό, τύλιξέ το λίγο σφιχτά και μη σε νοιάζει... στο ψήσιμο θα σου φουσκώσει και θα σου ανοίξει να φαίνεται η γέμιση. Ετοιμο για να απολαύσεις όμορφο ορεκτικό και να εισπράξεις συγχαρητήρια.
Μόνο ομελέτα τα έχω φάει, υπέροχη η ιδέα σου Νάσο! Οι φωτογραφίες σου σκίζουν, φαντάζομαι η γεύση...
Post a Comment