Tuesday, December 05, 2006

Γλυκά Τυριού

Μέρες που έρχονται πολλά γλυκά θα πάνε και θα έρθουνε μπροστά στα κουρασμένα και λιχουδάριακα μάτια μας.
Τραπεζώματα καλά θα γίνουν και όσο να πεις, σίγουρα όλοι μας θα φάμε το παραπανίσιο μας. Αλλά το γλυκό δεν είναι δυνατόν να λείπει ποτέ από ένα καλό γεύμα, ειδικά γι’ όσους πια έχουν πάρει διαβατήριο με βούλα για την χώρα της ζάχαρης (όπως η αφεντιά μου).
Όμως όταν έχεις φάει σαν τον Λούκουλλο σε νεώτερη ελληνική έκδοση (πάντα) το επιδόρπιο πρέπει να έχει κάτι τις το ανάλαφρο. Να σου φτιάξει και το στομάχι, για να πας στα επόμενα. Έτσι σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας μερικές συνταγές για επιδόρπια ή γλυκά τυριού και γιαουρτιού, που έχω καταγράψει και δοκιμάσει με τα χρόνια και να σας βάλω κι’ εγώ σε πειρασμούς τούτες τις μέρες.

Λοιπόν έχουμε και λέμε: Τούρτα Τιραμισού

Γεύση αγαπημένη σε πολλούς και με πολλές συνταγές. Δεν μπορώ να πω ότι εγώ έχω πρωτοτυπήσει αλλά την καταγράφω και την μοιράζομαι μαζί σας, για να υπάρχει και στα αρχεία τούτου του νέου αγαπημένου Blog.

Υλικά για 12 περίπου άτομα
· 500 γρ. μασκαρπόνε
· 3 κ.τ. σούπας ζάχαρη
· 4 κ.τ. σούπας λικέρ πορτοκάλι (εάν δεν έχετε και το κονιάκ μιας χαρά μου φαίνεται εμένα)
· 1 φλιτζάνι κρέμα γάλακτος (φυτικής προέλευσης βάζω τελευταίως)
· 25-30 σαβαγιάρ
· 1 1/2 φλιτζάνι εσπρέσσο, κρύο
· 150 γρ. σοκολάτα κουβερτούρα, ψιλοκομμένη
· σκόνη κακάο για το γαρνίρισμα
Σε ένα μεγάλο μπολ βάζουμε το μασκαρπόνε, τη ζάχαρη, το λικέρ και τα χτυπάμε μέχρι να δέσει η κρέμα. Χτυπάμε την κρέμα γάλακτος μέχρι να γίνει σαντιγί. Ανακατεύουμε τη σαντιγί με την κρέμα τυριού. μασκαρπόνε.
Βρέχουμε πολύ ελαφρά τα σαβαγιάρ με τον καφέ και στρώνουμε τα μισά στον πάτο μιας φόρμας με έλασμα. Απλώνουμε τη μισή κρέμα από πάνω και πασπαλίζουμε με την κουβερτούρα.
Επαναλαμβάνουμε την στρώση, αλλά τούτη την φορά θα τελειώσουμε με κακάο, όταν θα σερβίρουμε την τούρτα Τιραμισού.
Τοποθετούμε τη φόρμα σε μια καθαρή ναϋλον σακούλα για να μην πάρει το γλυκό μυρωδιά, από κάτι άλλο που θα έχουμε στο ψυγείο και το βάζουμε στην συντήρηση για αρκετές ώρες (ίσως από την προηγούμενη για την επόμενη μέρα). Όταν είναι να σερβίρουμε, αφαιρούμε το στεφάνι της φόρμας και πασπαλίζουμε με σκόνη κακάο για να καλύψουμε όλη την επιφάνεια.

Ροδάκινα με ανθότυρο και μέλι
Συνταγή εύκολη και γρήγορη χωρίς άγχος και μεγάλες απαιτήσεις για γνώσεις ζαχαροπλαστικής. Τα υλικά είναι για 6 άτομα περίπου, εσείς προσαρμόζετε ανάλογα με την παρέα σας.
· 6 μεγάλα ροδάκινα (κονσέρβας, γιατί που να βρείτε φρέσκα τέτοια εποχή), κομμένα σε φέτες
· 1 φλιτζάνι λικέρ κατά προτίμηση με γεύση ροδάκινο (αλλά και βύσσινο που είχα εγώ μια χαρά μου φάνηκε)
· 3-4 κ.τ. σούπας ζάχαρη ή και πάρα πάνω, σύμφωνα με το πόσο γλυκό το θέλετε τούτο το επιδόρπιο
· ½ του φλιτζανιού ανθότυρο ή μασκαρπόνε
· 3 κ.τ. σούπας μέλι
· 1/2 φλιτζάνι κρέμα γάλακτος
· Σκόνη κανέλας (προαιρετικά)
Τοποθετούμε τα ροδάκινα σε ένα μπολ μαζί με το λικέρ και τη ζάχαρη και τα αφήνουμε για μερικές ώρες. Στραγγίζουμε τα φρούτα, τα αφήνουμε στην άκρη και βράζουμε το λικέρ με ½ φλιτζάνι νερό μέχρι να σωθεί το μισό και να γίνει ένα ρευστό σιρόπι.
Χτυπάμε το ανθότυρο με το μέλι σε ένα μπολ με το σύρμα μέχρι να γίνει κρέμα. Χτυπάμε την κρέμα γάλακτος για να γίνει σαντιγί. Ανακατεύουμε την σαντιγί με την κρέμα του ανθότυρου.
Μοιράζουμε τα ροδάκινα σε 6 ποτήρια με ποδαράκι (ή σε μπολάκι βρε αδελφέ, δεν χάθηκε ο κόσμος) και από πάνω βάζουμε την κρέμα τυριού-σαντιγί. Γαρνίρουμε με λίγο σιροπάκι μας και μια πρέζα κανελίτσα (αν σας αρέσει η γεύση της).

Μους Βύσσινο
Για 12 περίπου άτομα ( ή λιγότερα, αλλά πάντα καλόφαγα)
· 1 κρέμα γάλακτος φυτική 500 γραμμ.
· 1 φλιτζάνι γιαούρτι στραγγιστό (αλλά με λίγα λιπαρά)
· 1 κονσέρβα βύσσινο
· 1 φακελάκι ζελέ βύσσινο
· 1 λίγη βανίλια σκόνη.
· Γλυκό κουταλιού βύσσινο και αμύγδαλα φιλέ ή φυστικάκι Αιγίνης
Στραγγίζουμε το ζουμί από την κονσέρβα βύσσινο και ξεχωρίζουμε τον καρπό από το σιρόπι. Τα κρατάμε στην άκρη. Σε ζεστό νερό διαλύουμε το ζελέ βύσσινο (η κεράσι αν δεν βρείτε βύσσινο) όπως αναφέρεται στις οδηγίες και αντί για το δεύτερο ποτήρι νερό χρησιμοποιούμε το σιρόπι της κονσέρβας. Αφήνουμε τον ζελέ να κρυώσει (όχι να σφίξει).
Χτυπάμε την κρέμα γάλακτος μαζί με την βανίλια μέχρι να γίνει σαντιγί.
Όταν έχουμε έτοιμη την κρέμα αναμειγνύουμε με απαλές κινήσεις το γιαούρτι, προσθέτουμε σιγά-σιγά τον ζελέ και τέλος τα βύσσινα. Βάζουμε την μους σε διάφανο ή γυάλινο μπολ, από όπου και θα την σερβίρουμε μετά, και τη αφήνουμε σκεπασμένη στο ψυγείο να σφίξει για 3-4 ώρες. Και τέλος, διακοσμούμε με γλυκό κουταλιού βύσσινο κα αμύγδαλο φιλέ ή φυστικάκι (προαιρετικά).

Για να "γλυκάνουμε" τα μέσα μας με λιγότερες θερμίδες!!

12 comments:

Juanita La Quejica said...

Ωχχχχχχ!!!
Τί πάθαμε! Πέσαμε στα σκληρά! Βάϊ, βάϊ, βάϊ! Και μασκαρπόνε και ξηροκάρπια και βύσσινο και όλου του κόσμου τα καλά! Μας καταστρέφεις Λόπε!
Καλώστην και επισήμως!

Penelope said...

Ευχαριστώ σε, καλή μου.
Δείχνει πως τα κατάφερα, χωρίς παράπλευρες απώλειες που λένε :-))

Έλα βρε, μια χαρά Light (λέμε τώρα...) γλυκάκια είναι. Και δροσερά στην γεύση και με γαργαλιστικά αρώματα.

Juanita La Quejica said...

Πλάκα πλάκα, είναι όλα ένα κι ένα για τα δικά μου γούστα! Λες να το επιχειρήσω; Μετά όμως θα θέλω taste-n-diet...

Anonymous said...

καλώς την penelope :)
αχ αχ αχ, μη με κολάζετε άλλο, έλεος!
πάντως πραγματικά είναι πιο ελαφριά, το ροδάκινο με μέλι μου άρεσε πολυ!

Anonymous said...

Τι φταίω η γυναίκα; Ρωτώ...ΤΙ ΦΤΑΙΩΩΩΩΩΩΩΩΩ!!!! Όλα μ' αρέσουυυυυυν! Κλαααααααααααααψ!!!

Unknown said...

δεν μπορώ να συγκρατήσω τα σάλια μου που τρέχουν, έκανα το λάθος και μπήκα εδώ μέσα μεσημεριάτικα καλά να πάθω και έχω και μια αδυναμία στο τιραμισού ;)

Juanita La Quejica said...

Βρε καλώς τον Street! Είδες τί "μαγειρεύουμε" εδώ φίλε μου; Γι αυτό και το Sobreviviendo έχει μείνει ατάϊστο. Πού καιρός πια γι αυτό;
Τί να σε κεράσουμε;

Aspa said...

Μα που μπήκα? Στον παράδεισο?? ή στην κόλαση??

Anonymous said...

Ασπα στον παράδεισο η κόλαση θα είναι το στενό το παντελονάκι που θα τραβάμε θα τραβάμε (σκρααατς) φτοοοοοοου!!!!!!!!!!

Anonymous said...

Εδώ είναι ο Παράδεισος και η Κόλαση εδώ .... που λέει και το τραγουδάκι.

Είμαστε για να ΄μαστε, τα γράφουμε, τα διαβάζουμε και θέλουμε σίγουρα να τα δοκιμάσουμε όλα Άσπα μου, αλλά μην μας βλέπεις έτσι (μας έχεις άλλωστε ήδη καταλάβει) δείχνουμε και χαρακτήρα!

Η Κικίτσα τόσα και τόσα γλυκά έφτιαξε με την φιλενάδα της, ένα όμως μελομακάρονο έφαγε. Η μαγεία βρε σεις (ειδικά στην ζαχαροπλαστική) είναι όταν εμφανίζεις το τελικό αποτέλεσμα. Όχι στο να το φας όλο μόνος/η σου.

Η χαρά είναι που μετράει. Και ειδικά η χαρά της απόλαυσης που βλέπεις στα μάτια όσων γεύονται το δημιούργημά σου κάθε φορά.

Juanita La Quejica said...

Συμφωνώ μαζί σου Λόπε! Απόλυτα! Είναι η μαγεία της προσφοράς τελικά που μετρά.

Anonymous said...

Εγώ, παρότι γλυκατζού, πιο πολυ χαίρομαι να τα φτιάχνω και να τα χαίρονται και οι άλλοι, παρά να τα φτιάχνω για μένα. Σήμερα πχ, χάρηκα πολύ που πήγα μια πιατέλα γλυκό στη δουλειά, και την έφερα άδεια...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...