Και καρδιά σαν αγκινάρα

Είπαμε φίλοι, πως το συναίσθημα είναι ΑΚΡΙΒΟ.
Το συναίσθημα είναι αυτό που κάνει την καρδιά μας να πάλεται και να ζει με ρυθμούς έντονους. Το συναίσθημα είναι η πνοή της καρδιάς.
Μιας καρδιάς μοναδικής που ξέρουμε ότι είναι κάπου εκεί έξω (στην πόλη, στην κωμόπολη, στο χωριό, στο βουνό, στην θάλασσα, κάπου στον κόσμο τούτο τον γνωστό, τελικά...) και χτυπάει για μας! Όπως και η δική μας η καρδιά... χτυπάει για κείνη, την άλλη.
Γιατί το αίσθημα εκτός, από το ότι είναι ΠΟΛΥΤΙΜΟ & ΑΚΡΙΒΟ πρέπει να ανταποδίδεται κιόλας! Να ανταποδίδεται για να αποκτά με τα χρόνια ΠΡΟΣΤΙΘΕΜΕΝΗ ΑΞΙΑ σαν την καλή επένδυση!!!
Καρδιά λοιπόν & αίσθημα πολύτιμο.
Καρδιά σαν αγκινάρα που έλεγε και η μανούλα μου και ήρθα λοιπόν κι’ εγώ χθες να την θυμηθώ, καθαρίζοντας τις αγκινάρες που μου δώρισαν οι θείτσες μου. Και πως θα τις φτιάχναμε εκτός από αλά Πολίτα που ήταν η μία εκδοχή (και κάναμε μια δόση); Epειδή το αίσθημα (το δικό μου) τις αγαπάει πολύ, είπα να κάνω και κάτι άλλο για να ξεφύγω από τα γνωστά.

Υλικά:
6 φρέσκες αγκινάρες (θα κρατήσουμε τις καρδιές και τα τρυφερά μέρη από το κοτσάνι)
2 λεμόνια (το χυμό τους)
1 ματσάκι άνηθο ή μάραθο
2 αυγά μεγάλα
2-3 κουταλιές της σούπας γάλα
1 κουταλάκι κορν φλάουερ
½ φλυτ. Ελαιόλαδο
1 φλυτ. Τυρί κομμένο σε κύβους
αλάτι – πιπέρι
Καθαρίζουμε τις αγκινάρες προσεκτικά, αφαιρούμε το χνούδι στο εσωτερικό, κρατάμε την βάση τους – την καρδιά δηλαδή – και τις ρίχνουμε σε νερό με μπόλικο χυμό λεμονιού για να μην μαυρίσουν, κρατάμε και μέρος από τα τρυφερά κοτσάνια τους που τα κόβουμε στα δύο εγκάρσια. Στην συνέχεια τις βράζουμε μαζί με τον άνηθο ή τον μάραθο για 20-25 λεπτά περίπου, μέχρι να μαλακώσουν αρκετά. Τις σουρώνουμε, τις αλατό-πιπερώνουμε ελαφρά και τις σωτάρουμε με ελαιόλαδο σε τηγάνι βαθύ.
Χτυπάμε τα 2 αυγά με το γάλα, διαλύουμε και το κορν φλάουερ στο μείγμα μας, το οποίο κατόπιν θα προσθέσουμε στις αγκινάρες μέσα στο τηγάνι. Τέλος προσθέτουμε το μαλακό τυρί κομμένο σε κύβους ή μπαστουνάκια (φαντάζομαι ότι κι’ ένα λευκό τυρί – τύπου ανθότυρο θα μας έδινε ωραίο αποτέλεσμα), ρίχνουμε λίγο πιπεράκι ακόμη. Ανακατεύουμε ελαφρά με ξύλινη κουτάλα μέχρι το τυράκι να λειώσει αλλά και τα αυγά μας να χρυσοροδίσουν σαν ομελέτα, σε μέτρια φωτιά.
Σερβίρουμε ελαφρώς ζεστό, συνοδευτικό σε μπιφτέκια σχάρας αρωματισμένα με ρίγανη και γλυκιά πάπρικα. Όχι ότι και σκέτο δεν μπορεί να σταθεί το φαγάκι μας, αλλά πάντα ο οικιακός σεφ έχει 2 φαγητά διαθέσιμα....

Για να μην μιλάμε συνέχεια γλυκά που μας κατηγόρησε μια ψυχή.