Η πρώτη πιατέλα «κατασπαράχτηκαν» ζεστά με μέλι και κανέλα το Σάββατο το απόγευμα. Τα πιτσιρίκια ήταν το πρόσχημα διότι οι μεγάλοι γεμίζαμε και ξαναγεμίζαμε τα πιάτα. Ο αδερφός μου, που δηλώνει ότι δεν του αρέσουν τα γλυκά (όπως ο Γιάννης ας πούμε),ήταν διαρκώς με το πιάτο τεντωμένο. Τα υπόλοιπα ακούμια ακολούθησαν όταν κρύωσαν την κανονική διαδικασία και τιμήθηκαν με το Κυριακάτικο πρωινό. Πραγματικά είναι πολύ νόστιμα και κρύα. Τα παιδιά δήλωσαν «καλύτερα έτσι, μοιάζουν με ντόνατς». Λένε ότι το μυστικό τους είναι το ρύζι που δεν αφήνει να ρουφήξουν πολύ λάδι. Σημειώνω ότι το ρύζι δεν το καταλαβαίνεις καθόλου.
Για πάμε λοιπόν:
Υλικά
1 κιλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις
2 φακελάκια ξηρή μαγιά στιγμής
1 φακελάκι baking powder
1 κ.γ. αλάτι
1κ.σ. ζάχαρη
1 ½ φλ. ρύζι γλασέ πολύ καλά βρασμένο (περίπου ½ φλ. ωμό θα βράσετε)
½ φλ. χυμό πορτοκάλι
ξύσμα ενός πορτοκαλιού
½ φλ. λάδι
½ φλ. ούζο
3 φλ. νερό (περίπου)
Για το τύλιγμα
Ζάχαρη άχνη
Κανέλλα τριμμένη
Παρασκευή
1.Σε λεκάνη βάζουμε αλεύρι, μαγιά και μπέκιν. Ανοίγουμε λάκο. Ρίχνουμε τα 2 φλ. νερό και τα υπόλοιπα υλικά. Ανακατεύουμε καλά και σιγά - σιγά προσθέτουμε το υπόλοιπο νερό. Προσοχή μπορεί να χρειαστείτε λιγότερο ή λίγο παραπάνω. Θα πρέπει να πάρετε ένα σφιχτό χυλό που θα τον δυλέψτε καλά με το χέρι σας (ή το μίξερ). Σκεπάζετε τη λεκάνη και αφήνετε το μείγμα να φουσκώσει και να διπλασιαστεί σε όγκο (καμιά ώρα). 
2.Βάζουμε σε κατσαρόλα λάδι να κάψει. Η κυρία από τη Σύμη έπαιρνε το χυλό με τα δάχτυλά της . Εγώ χρησιμοποίησα κουτάλι σούπας. Το έβρεχα σε νερό (για να ξεκολλάει) και έπαιρνα κουταλιές ζύμης που τις έριχνα στο λάδι. Γυρίζουμε τα ακούμια να ροδίσουν καλά. Τα βγάζουμε σε τρυπητό να στραγγίσει το περιττό λάδι.
3.Όταν κρυώσουν καλά βάζετε σε μπώλ άχνη και κανέλα και τυλίγετε τα ακούμια.
Σταυρούλα
Monday, December 11, 2006
Ακούμια Συμιακά
Το Σαββατοκύριακο είχα επισκεφθεί τους γονείς μου. Και μιας και βρίσκονταν και οι ανιψιές μου στο σπίτι είπα να σκαρώσω καμιά λιχουδιά για τα πιτσιρίκια. Σε μία εκπομπή του Μαμαλάκη για τη Σύμη είχα δει μία συνταγή για ακούμια, κάτι σαν λουκουμάδες. Το ενδιαφέρον όμως ήταν ότι τρώγονταν κρύοι τυλιγμένοι σε ζάχαρη άχνη και κανέλα. Συνηθίζονται στα πανηγύρια του νησιού. Είπα να δοκιμάσω.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
8 comments:
Ρύζι; Και έγινε καλό; Σίγουρα; Λέω να περιμένω να μου το φτιάξεις πρώτα και μετά να το επιχειρήσω από μόνη, χαχα! Εσύ για ξεκούραση πήγες στο πατρικό ή για να τους καλομαθαίνεις; Χρυσοχέρα!
Εκτός από τις παραδοσιακές λαλαγγίτες λοιπόν, και ακούμια!
(Ας όψεται η έρμη η δίαιτα, πως να το δοκιμάσω;) :(
Εξαιρετικό σου λέω. Το ρύζι είναι πολύ βρασμένο και δεν το καταλαβαίνεις.
Καλές οι λαλαγγίτες Κατερίνα μου αλλά ας κάνουμε και τίποτα εκτός Λακωνίας για αλλαγή
Δηλαδή μοιάζουν λίγο με λουκουμάδες Σταυρούλα;
Ναι Κική μοιάζουν με λουκουμάδες. Ζεστά αισθάνεσαι πιό έντονα το άρωμα του ούζου και του πορτοκαλιού. Οταν είναι κρύα (για μέν ακι πιό νοστιμα) μοιάζουν με τους λουκουμάδες που πουλάνε οι πλανόδιοι ή όπως είπαν τα παιδιά με ντόνατς
ρύζι, πολύ πρωτότυπο, και δεν φαίνεται στ γεύση;
προχθες δοκιμασα για πρωτη φορα ακουμια. Το ρυζι δεν το νιωθεις καθολου, ουτε που θα το καταλαβαινα αν δεν μου το ελεγαν.Μου θυμισαν τα κλασικα κουλουρια με τη ζαχαρη. Πολυ αφρατα.
Post a Comment