... στο κρασί και στη ρίγανη!
Βάζουμε το κουνέλι (κομμένο σε κομμάτια- εγώ παίρνω μόνο μπούτια- πλυμένο και στεγνωμένο καλά) να ροδίσει απ΄όλες τις μεριές σε λίγο λάδι σε μέτρια φωτιά (προσοχή, πιτσιλάει σα διάολος!).
Προσθέτουμε πολύ κρεμμύδι χοντροκομμένο και σκόρδο επίσης χοντροκομμένο και αφήνουμε να ροδίσουν κι αυτά ελαφρά ανακατεύοντας κάθε τόσο.
Σβήνουμε με μπόλικο κρασί, αλατοπιπερώνουμε, σκεπάζουμε και αφήνουμε να βράσει σε χαμηλή φωτιά. Αναποδογυρίζουμε τα κομμάτια του κουνελιού 2-3 φορές.
Μόλις είναι έτοιμο, ρίχνουμε χυμό λεμονιού και σβήνουμε το μάτι.
Προσθέτουμε ρίγανη και αφήνουμε λίγο σκεπασμένο.
Ταιριάζει υπέροχα με πατάτες τηγανητές, αλλά του πάνε πολύ και οι βραστές πατάτες,
το ρύζι, και ο πουρές.
η Άλλη Αγγελική
Για την επιλογή της ... εικονογράφησης, δανεισμένης από το ίντερνετ, ένοχη η Juanita.
14 comments:
Συμπέρασμα, μ' ένα ...πνιγμένο κουνέλι πάνε όλα.
:-)
Καλό μου "ακούγεται".Η δυσκολία για μένα είναι το πού θα βρω κουνέλι και δη μόνο μπούτια.Ζητείται πλητοφορία...
Kαι εγώ το ίδιο αναρωτήθηκα Ρωξάνη , όταν το διάβασα. Βέβαια και ολόκληρος ο κόνικλος δεν είναι κακός, αλλά αν υπάρχουν μπουτάκια ακόμα καλύτερα.
Αγγελική, αυτό είναι κουνέλι λαδορίγανη;
Μια μερίδα πνιγμένο κουνέλι και γρήγορα περικαλώ...
Χάνετε την ουσία! Εδώ πρόκειται για κουνέλι από την οικογένεια του Roger και της Jessica. Θα είχατε ποτέ το κουράγιο να το πνίξετε στο κρασί και στην ρίγανη; ΧΑΧΑ!
Θα συμφωνήσω πάντως με το συμπέρασμα του Δημήτρη σε γενικές γραμμές.
Εγώ για να πω την αλήθεια, το κουνέλι το προτιμώ κοκκινιστό με πολλάααααααααα πολλάααααααααα κρεμμύδια. Στιφάδο και ξερό ψωμί.
Dimitri, σε ξένισε ο συνδυασμός κρασιού-λεμονιού, ε; Κι εγώ έτσι είπα στην αρχή, αλλά άλλαξα γνώμη όταν το δοκίμασα. Αν μετά μια δοκιμή επιμένεις στον αρχικό ενδοιασμό σου, την επόμενη φορά μείνε στο κρεμμύδι-σκόρδο-κρασί και άσε το λεμόνι και τη ρίγανη. Θαύμα είναι κι έτσι. Μόνο πρέπει οπωσδήποτε να τον πνίξεις σε κρασί τον κούνο!
Ρωξάνη και Λία, δεν μπορείτε να βρείτε κουνελάκι ούτε στα σούπερ-μάρκετ, ούτε σε κανα χωριό;
Λία, ας το ονομάσουμε "κουνέλι κρασορίγανη", μια και η κλασική λαδορίγανη δεν πνίγει τα ζωντανά σε κρασί. :-)
Βρε Χουα, μη μου δημιουργείς ενοχές!
Δοκίμασέ το πρώτα Κικίτσα, και μετά θα μας πεις! ;-)
μιαμ....εεεε... δεν την κατάλαβα καλά την εκτέλεση, μπορείτε να βάλετε κι άλλες φωτό παρακαλώ;)
Αχ κουνελάκι, κουνελάκι ξύλο που θα το φας!
Αν βάλετε και τριμμένη μπόλικη φετούλα στην κρασο-λαδορίγανη ελπίζω να σας αρέσει επίσης το αποτέλεσμα (προσωπικά αφαιρώ το τόσο πολύ σκόρδο και κρεμμύδι).
Οσο για μπουτάκια μόνον, λίγο δύσκολο να τα προμηθευτείς, ολοκληρο το κουνέλι τεμαχισμένο πολύ πιο εύκολα στην κεντρική αγορά ή στον χασάπη σας αν το παραγγείλετε εγκαίρως.
Καλά Χριστούγεννα σε όλους.
Αγγελική, νομίζω ότι ο Δημήτρης συνεχίζει μια κουβέντα για κνελ πνιγμένο που είχαμε αρχίσει πριν καιρό στο hungry.
:-D
Εγώ μια κουβέντα είπα, πολλά ειπώθηκαν πως υπονόησα.
Και για να έχουμε καθαρή τη θέση μας εγώ να πω πως άμα έχουμε καλή ξερική καλοκαιρινή ντομάτα, αλάτι πιπέρι λάδι... φτάνει.
Ωστόσο η συνταγή δεν λέει αυτό. Λέει άλλα κι εγώ σχολίασα ιδιαιτέρως στην Αγγελική το θέμα της σύγκρουσης του λεμονιού με το κρασί, αλλά δεν είναι και θέμα, στο επόμενο κουνέλι και έπος και έργον!
Όσο για τα μπούτια, κι εμένα τα μπούτια μ' αρέσουν, αλλά τί να κάνουμε σ' αυτή τη ζωή είναι και τα στήθη... να πω ότι προσφέρονται για ξεκοκκάλισμα και... άντε μίγμα για ραβιόλια, χώρια την κρυφή γοητεία της επόμενης μέρας για την οποία πολλά μας έχουν διδάξει η Κάλλη και η Μαρία-Π. με πίτες ομελέτες σαλάτες κλπ κλπ
Αγγελική, το κουνελάκι μού έγινε νοστιμότατο.'Εβαλα και το μανιταράκι του μέσα αλλά ξέχασα τη ρίγανη. Πειράζει; ( ζαλίστηκα από το πολύ κρασί, η γυναίκα )
Αφού ήταν όπως λες νοστιμότατο, καθόλου δεν πειράζει! Ίσως μάλιστα να μην πήγαινε ιδιαίτερα η ρίγανη με το μανιταράκι. Οπότε :-D
Post a Comment