Friday, January 12, 2007

Θρακιώτικο «Μαντί»

Το Μαντί είναι ένα επίσημο φαγητό που το τρώγαμε την Αποκριά. Διαβάζω από δω κι από κει διάφορες συνταγές, με κιμάδες αρνίσιους, με κοκκινιστές σάλτσες και γιαούρτια, με βράσιμο σε κατσαρόλα. Υπάρχει Πολίτικο, υπάρχει Καισσαρείας, Ποντιακό, υπάρχουν κι άλλα! Το «Θρακιώτικο μαντί» όμως, γίνεται με κοτίσιο ζουμί και κοτίσια σκώτια! Να λοιπόν πως το έφτιαχνε, η θκιάμ' η γιαγιά, η Θρακιώτισσα κυρα-Σεραφεία.
Άλλη μέρα θα γράψω και για τη «Θρακιώτικη γαλατόπιτα» που ουδεμίαν σχέση δεν έχει με τις απανταχού «γλυκιές» γαλατόπιτες! «Το καλύτερο μαντί της ζωής μου»!!!

Βράζουμε μια κότα.
Οσην ώρα, ετοιμάζουμε τη γέμιση να κρυώνει:
Ζεματάμε 1/2 κιλό συκωτάκια πουλιών και τα
ψιλοκόβουμε.
Τσιγαρίζουμε ένα ξερό κρεμμύδι,
τα συκωτάκια,
1/2 κιλό κιμά μοσχαρίσιο,
προσθέτουμε ένα φλυτζάνι σταρένιο τραχανά (γλικόν’(ι)),
μπαχάρι τριμμένο,
λίγο γαρύφαλο,
πιπέρι,
αλάτι,
ένα φλυτζάνι ζωμό απ' την κότα που βράζει και βράζουμε μέχρι να τελειώσουν τα υγρά.
Αφήνουμε να κρυώσει και φτιάχνουμε τη ζύμη:
Υλικά
1 ποτήρι χλιαρό νερό
Ενα «ζαροχούφτ’» αλάτι (κοφτό κουτάλι σούπας)
1 φλυτζανάκι του καφέ λάδι
½ φλυτζανάκι του καφέ ξύδι
800 γρ. περίπου αλεύρι (όσο για σφιχτή ζύμη)
Ζυμώνουμε καλά κι αφήνουμε στην άκρη 1-2 ώρες τη ζύμη πλασμένη σε μπάλα να ξεκουραστεί.
Χωρίζουμε σε 4 κομμάτια, φτιάχνουμε πιτάκια (διαμέτρου 20 εκ). Το ένα πιτάκι το χωρίζουμε ξανά στα τρία, τα ξανακάνουμε πάλι πιτάκια, τα τοποθετούμε το ένα πάνω στο άλλο με φυτίνη καλά απλωμένη ενδιάμεσα και τα βάζουμε στο ψυγείο. Τ΄άλλα τρία τα κρατάμε για να τ΄ανοίξουμε σε φύλλο ένα ένα. Ανοίγουμε το πρώτο φύλλο με διάμετρο 60 εκατοστά και το κόβουμε σταυρωτά, σε κομματάκια 7Χ7 περίπου.
Αφού κρυώσει η γέμιση, βάζουμε από ένα κουταλάκι του γλυκού γέμιση σε κάθε κομματάκι ζύμης και πιάνοντας τις τέσσερις γωνιές του το φτιάχνουμε «μποχτσαδέλ(ι)» = σακουλάκι, χαλαρό και το βάζουμε σ΄ένα λαδωμένο ταψί. Μ΄αυτό τον τρόπο, γεμίζουμε όλα τα κομματάκια του πρώτου φύλλου, ανοίγουμε και το δεύτερο και συνεχίζουμε με τον ίδιο τρόπο και στο τέλος γεμίζουμε το ταψί μας, χωρίς να στριμώξουμε τα «μποχτσαδέλια».
Αν δούμε ότι δε μας έφτασαν τα φύλλα «κλέβουμε» λίγο από το φυλαγμένο στο ψυγείο, ώστε το ταψί να γεμίσει.
Βγάζουμε το τριπλό φύλλο από το ψυγείο, το ανοίγουμε σε όσο πιο λεπτό και όχι τρύπιο μπορούμε και το απλώνουμε πάνω από τα μποχτσαδέλια μας χωρίς σούρες. Ραντίζουμε με λάδι και νερό και ξεροψήνουμε στους 180 (αέρα) 45 λεπτά με μία ώρα, ενώ στο μεταξύ σουρώνουμε το ζουμί της κότας που θα πρέπει να είναι τουλάχιστο δυο λίτρα (Αν δεν είναι συμπληρώνουμε νερό). Με το που θα ξεφουρνίσουμε το μαντί, έτσι όπως θα ζεματάει, χύνουμε το ζωμό μέσα στο ταψί και σκεπάζουμε με ένα άλλο ταψί, ώστε να μουλιάσει.
Την κότα την κάνουμε ότι θέλουμε, ποτέ δε θυμάμαι την τύχη της και επικεντρώνουμε την προσοχή μας στο μαντί.
Σαλάτες και τα ρέστα, δικά σας. Ποτέ δε με απασχόλησαν όταν είχα να κάνω με το μαντί της γιαγιάς. Φέτα μπόλικη (το γιαούρτι δεν το πολυγουστάρω...) και κόκκινο κατά τα γούστα και την ποσότητα, κρασί!!!
Φιλιά!!

Άσπα
ΥΓ. Διάβασα το "Θρακιώτικο Μαντί" στο blog της Άσπας και την παρακάλεσα να μας το στείλει και εδώ, γιατί το βρήκα ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Ελπίζω να το χαρείτε όσο και εγώ. Ευχαριστώ Άσπα.

11 comments:

Juanita La Quejica said...

Επειδή η συνταγή είναι μπελαλίδικη, προτείνω μπλογκοσυνάντηση για να μαγειρέψουμε το μαντί από κοινού!

Anonymous said...

Συμφωνώ, Χουα! Αρκεί να την κάνετε όταν θα μπορώ να είμαι κι εγώ!

Υπέροχο φαγητό! Το είχα φάει σε σπίτι φίλου από την Τασκένδη. Επιχείρησα να το φτιάξω και ... Ασε! Μη σας πω τ΄αποτελέσματα και χάσετε κάθε ιδέα! :-D

Anonymous said...

Άσπα, μη μου πεις ότι το φτιάχνεις! Θα φρικάρωωωω :-O

Anonymous said...

πολύ, πολύ ενδιαφέρουσα συνταγή
Άσπα μερσί

ναι και στη μπλογκοσυνάντηση αρκεί να...λουφάρω. Για να αποφύγω τη γκρίνια θα σας δωροδοκήσω με lip balm :P

Juanita La Quejica said...

Πότε έρχεσαι Ελλάδα με το καλό "ελβετικό τυράκι";

kiki said...

Ευχαριστούμε Άσπα!

Anonymous said...

Αν και Θρακιώτισσα, δεν την ξέρω τη συνταγή! Από ποιο μέρος είναι η Άσπα;

Anonymous said...

Το μαντί νομίζω πως είναι ποντιακό.
Πριν λίγους μήνες είχα φάει σε ταβέρνα ρωσο-ποντίων στην Καλλιθέα.

luna said...

Μαντι το τρωνε και οι Τουρκοι.Το φτιαχνουν και το χω δει.Δεν γνωριζα την υπαρξη του ως το καλοκαιρι 2006.Στην γιορτη του καλοκαιριου το εκανε μια, και το εφερε.Το χε καμωμενο με αρνισιο κιμα και μοσχαρισιο, κοκκινιστο και ειχε και γιαουρτι,οπως ακριβως το περιγραφει η Ασπα.Ηταν λιλιπουτια μποξαδακια.Τωρα που το αναφερατε προσεξα πως τοπουλανε στα μαγαζια τους οπως οι Ιταλοι τα τορτελινια, αποξηραμενα.!Οποτε η καταγωγη του ειναι μαλλον εξ Ανατολας.ΣΟΡΡΥ το παρακανα.

Anonymous said...

Μια χαρά! Δεν το παράκανες, μας έδωσες info χρυσή μου!

Anonymous said...

Η μαμά μου έψαχνε πάρα πολύ καιρό αυτήν τη συνταγή και χάρηκε πάρα πολύ που της τη βρήκα, σχεδόν συγκινήθηκε. Την έφτιαχνε η γιαγιά της και μετά η μαμά της.
Ο μπαμπάς μου είχε να το λέει για το μαντί της γιαγιάς της Ζαφειρούλας που δεν το έχει ξαναφάει.
Αντί για τραχανά η γιαγιά το έφτιαχνε με πλιγούρι και νομίζω δεν έβαζε γαρύφαλλο.
Φυσικά η μανούλα το έφτιαξε (αν και μπελαλίδικο) και νομίζει πως μοιάζει πολύ με της γιαγιάς της, άρα πέτυχε.
Σας ευχαριστώ πολύ για τη χαρά που πήρε η μαμά μου.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...