Friday, March 02, 2007

Καλδεϊράδα (Update)

Την caldeirada την δοκίμασα για πρώτη φορά σε μια άκρη της παραλίας της Caparica, έξω από τη Λισσαβώνα. Τα μαγαζάκια-παράγκες με σκεπές από ελλενίτ και λιτή διακόσμηση, σέρβιραν νόστιμο φαγητό σε μαρμίτες, συνοδευόμενο από το φτηνό καθημερινό κρασί των Πορτογάλλων της επαρχίας του Minho στο βορρά, το vino verde. Η caldeirada είναι και μια από τις παραδοσιακές συνταγές της Γαλικίας, που αν και ισπανική αυτονομία, έχει ιδιαίτερα στενούς δεσμούς με την Πορτογαλία και αυτό φαίνεται στη γλώσσα, στα έθιμα αλλά και στην κουζίνα.
Η συνταγή γίνεται κυρίως με ένα ψάρι πολύ συνηθισμένο στις δυτικές ισπανικές ακτές, την raya. Αν έχω βρει σωστά την μετάφραση, πρέπει να είναι το σελάχι. Σε σχετική ερώτησή μου, η Μαρίνα λέει ότι πρόκειται για τον βάτο, ενώ ο Γιάννης το έχει ακούσει και σαν ράτζα και πρόκειται για ξαδερφάκι του σε-(ή σα;)-λαχιού.

Υλικά
4 ροδέλες πεσκανδρίτσα
4 ροδέλες μπακαλιάρος
4 ροδέλες καλκάνι
4 ροδέλες σελάχι
1 κ. πατάτες σε ροδέλες
2 πιπεριές
1 μεγάλο κρεμμύδι
2 ντομάτες
ελαιόλαδο
chillies
σαφράν
αλατοπίπερο
μαϊντανός
Εκτέλεση
Βάζουμε σε κατσαρόλα το λάδι, νερό, chillies, σαφράν, κρεμμύδι χονδροκομμένο, πατάτες και τις πιπεριές κομμένες σε κομμάτια και βράζουμε για 10΄. Από πάνω τοποθετούμε τα ψάρια αλατοπιπερωμένα. Τρίβουμε τις ντομάτες και τις ρίχνουμε από πάνω. Συνεχίζουμε το βράσιμο σε σιγανή φωτιά για 20-30' το πολύ. Πριν βγάλουμε από την φωτιά προσθέτουμε τον ψιλοκομμένο μαϊντανό.
Στην Γαλικία βάζουν συνήθως και δάφνη, αγαπημένο υλικό των Ισπανών γενικότερα.
Στο τέλος προσθέτουμε -αν θέλουμε ή αν αντέχει το στομάχι μας- την σάλτσα ajada. Δηλαδή μπόλικο ψιλοκομμένο σκόρδο σωταρισμένο σε λάδι, όπου στο τέλος προστίθεται γλυκιά λιωμένη κόκκινη πιπεριά και ξίδι και αφήνουμε να πάρει μια βράση με το φαγητό, πριν σερβιριστεί ως έχει, στην κατσαρόλα.

Update: Έφτιαξα μια ... juanitάδα, δηλαδή caldeirada με ό,τι είχα στο ψυγείο.
Έβαλα στην κατσαρόλα λίγο νερό, ελαιόλαδο και 4 πράσσα σε ροδέλες. Τα έβρασα για 5΄.
Πρόσθεσα 6 πατάτες σε ροδέλες και 2 κρεμμύδια χονδροκομμένα, λευκό κρασί, κρόκο Κοζάνης, αλάτι, λευκό πιπέρι, κόλιανδρο, θυμάρι, chillies. Τα έβρασα για 10΄.
Πρόσθεσα 2 πιπεριές πράσινες μεγάλες και μια κόκκινη σε μεγάλες λωρίδες. Τις έφερα μια βόλτα στην κατσαρόλα.
Από πάνω έβαλα 1 πακέτο ροδέλες μπακαλιάρου. Έβρασα για 20΄, προσθέτοντας λίγο νερό.
Πρόσθεσα 3 ντομάτες ξεφλουδισμένες και χονδροκομμένες και μαϊντανό. Αλατοπιπέρωσα και πάλι και πρόσθεσα πάπρικα γλυκιά, γιατί γενικώς μου αρέσει η γεύση της.
Μετά 20' έριξα και ένα πακέτο κατεψυγμένες γαρίδες με την ουρά τους.
Αφού άφησα να γίνονται σε χαμηλή φωτιά για 5', πρόσθεσα 3 σκελίδες σωταρισμένο σκόρδο που χτύπησα στην μουλινέττα μαζί με μια πιπεριά φλωρίνης από βάζο, διαλυμμένα με ξύδι βαλσαμικό.
Σε 5'-10' έτοιμο το φαγητό. Με ό,τι υπήρχε στο ψυγείο και στην κατάψυξη. Νοστιμότατο.

20 comments:

Penelope said...

Εχω κάτι ωραίες φέτες σφυρίδας, που έλεγα να τις φτιάξω αύριο στον φούρνο, βάζοντάς τες μέσα σε λαδόχαρτο με πιπεριές, μικρές πατατούλες, μαϊτανό και σκορδάκι ψιλομμένο και λίγη μουστάρδα, βρεγμένες με ελάχιστη μαστίχα και λαδάκι.
Μπας και σου βρίσκεται Juanita μας, καμμιά συνταγή που να υποστηρίζει την σκέψη μου, μήπως και κάτι δεν πάει καλά;

Anonymous said...

Καλά όλα αυτά, αλλά δεν έβαλες οδηγίες για το πώς να διακτινιστούμε σε αυτήν την παραλία!

tassoula said...

θα συμφωνήσω με την Kallie.Περιμένουμε οδηγίες......

Juanita La Quejica said...

Συνταγή με μαστίχα δεν μου βρίσκεται Λόπε μου. Αλλά για κάνε την να μας πεις πως βγήκε!
Kallie, Tassoula... και να σκεφτείτε ότι δεν σας έβαλα και φωτογραφίες του κούκλου που μας πήγε εκεί. ΧΑΧΑ! Η παραλία ψιλοχάλια ήταν, όλο τεράστια κτίρια-ξενοδοχεία και στην άκρη μόνο ήταν οι παράγκες-εστιατόρια. Αλλά ο λαός... όμορφος λαός οι Πορτογάλλοι, το λέω και θα το ξαναπώ, χαχα!

Juanita La Quejica said...

Η φωτογραφία με την όμορφη παραλία είναι από την Γαλικία, για να μην μπερδευόμαστε. Εκεί... ελάτε μαζί το καλοκαίρι. Αν όλα πάνε καλά, θα περάσουμε μια βόλτα από εκείνα τα μέρη.

Penelope said...

Καλοκαίρι.... εννοείς τον Αύγουστο ε; Σνιφ-Σνιφ.... καλά του χρόνου! Θα ναυλώσουμε πουλμανάκι όμως, γιατί θα είμαστε πολλοί!!

Juanita La Quejica said...

Μόλις αρχίσει και περπατά και μιλά ο Θόδωρος με το καλό, θα οργανώσουμε εκπαιδευτική εκδρομή!

Anonymous said...

@Juanita
Απαιτώ φωτογραφίες του παιδιού:):)
Κάνε μας την χάρη Juanita, παρασκευή είναι!

Anonymous said...

Πρέπει οπωσδήποτε νάναι τόσες διαφορετικες ροδέλες; Μόνο ένα είδος διαθέτω.΄Οσο για τη Γαλικία, μια που το βλέπω δύσκολο για σκεφτείτε και το λουτράκι. Ούτε πούλμαν ούτε τίποτα. Μες την καλή χαρά και φασαρία τον Αύγουστο.

Juanita La Quejica said...

Νενάκι, οι ψαράδες εκεί με ό,τι έπιαναν την έφτιαχναν στην παραλία αυτήν την σούπα. Οπότε... και εμείς, ό,τι ψαρέψουμε από την κατάψυξη ή το ψυγείο μας!
Lydia, ντροπή βρε, σε ακούει και το έμβρυο! ΧΑΧΑ!

Penelope said...

Αν περιμένουμε να περπατήσει και να μιλήσει Juanita μου.... σωθήκαμε! Εδώ ο πατήρ του αγέννητου (ακόμη) σκέφτεται ταξίδι για το Αμστερνταμ τα Χριστούγεννα (έστω και μικρής διάρκειας). Εδώ εμείς γελάμε...
Ευτυχώς που υπάρχει και το σπίτι... λίγο πιο μακριά από το Λουτράκι, που λέει και η Νένα!

witchofdaffodils said...

εγώ σ΄ευχαριστώ για το ταξίδι, ας φύγω τώρα και δε με νοιάζει το φαγητό...

πολλή δουλειά κόρες, πηξάμους και παιξάμους :(

Anonymous said...

@Juanita

Γιατί καλέ να μην δούμε τον κούκλο.
Μία ματιά δεν βλάπτει... δεν θα αγγίξουμε ντε! Μόνο θα απολάυσουμε δια οφθαλμού:):)

Αθανασία said...

Συμφωνώ με Lydia!
Ο λαός απαιτεί...

kiki said...

Είπες ράτζα και τι μου θύμισες!!! Η μάνα μου μας έφτιαχνε ράτζα τηγανητή όταν ήμουν μικρή. Το χαρακτηριστικό της ήταν τα μαλακά κοκκαλάκια της απλωμένα σαν χτένα. Το είχα ξεχάσει αυτο το ψάρι!!!
Κάτι για φωτό λέγατε έ; Έλα, για να βλέπουμε...

CGP said...

@juania

H χρησιμοποιηση συστατικών που έχουν υποστεί ενζυματική αμαύρωση στο ψυγείο, δίνει στα φαγητά μία εξαίσια γεύση που δεν επιτυγχάνεται με τα φρέσκα λαχανικά.

Πολύ ωραίο το ψάρι !!!!!!!!!!!!!!

Juanita La Quejica said...

Εξήγησέ μου αν θέλεις cgp τί εννοείς με την ενζυματική αμαύρωση, γιατί ομολογώ ότι από χημεία τροφίμων έχω μαύρα μεσάνυχτα.

Marina said...

Juanita,
διαβάζοντας το άρθρο σου ενθουσιάστηκα. Δεν υπάρχει ωραιότερο απο μάγειρες με φαντασία. Πέρα απο αυτά που γράφουν οι τσελεμεντέδες, ο μάγειρας ανοίγει το κελάρι/ψυγείο βλέπει τι έχει, σε τι μορφή είναι και το αξιοποιεί. Συγχαρητήρια!

CGP said...

@ juanita
Ελα τώρα σιγά την χημεία. Ετσι ονομάζεται η διεργασία, όταν τα λαχανικά μαυρίζουν από την δράση των ενζύμων.

http://en.wikipedia.org/wiki/Enzymatic_browning

Είδες που χρειάζεται μία νέα κατηγορία γιά υλικά , όρους μαγειρικής και όρους συντηρήσεως τροφίμων γιά όλους εμας τους χομπίστες....

Juanita La Quejica said...

Κατάλαβα που το πήγαινες cgp γι αυτό και σου έδωσα την "πάσσα". Γιατί δεν ξεκινάς να γράψεις κάποιο post να δούμε τί ακριβώς εννοείς και αν "τσιμπήσουν" οι υπόλοιποι, να βάλουμε την κατηγορία και να το προχωρήσουμε; Κάνε την αρχή.
Μαρίνα, έυχαριστώ για την ψήφο εμπιστοσύνης. 3-1 ήταν το σκορ σήμερα. Ο μπαμπάς μου γκρίνιαζε ότι είναι ένα άνοστο (!) νερομπούλι που δεν μοιάζει με τίποτα, ενώ ο καλός μου, μια φίλη και εγώ το φάγαμε με ιδιαίτερη ευχαρίστηση. Πιστεύω ότι με φρέσκο ψάρι ή με περισσότερα είδη θα γίνεται πολύ καλύτερο. Την επόμενη φορά...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...