Wednesday, February 14, 2007

Pardulas

Στο blog των Μεθυσμένων Χρωμάτων διάβασα ένα πολύ ενδιαφέρον οδοιπορικό για τη Σαρδηνία. Αυτό που μου τράβηξε πιο πολύ την προσοχή ήταν μια φωτογραφία ενός παραδοσιακού γλυκού του τόπου, έψαξα λίγο στο νετ και μοιράζομαι μαζί σας τις συνταγές που βρήκα. Αυτήν στα αγγλικά την παραθέτω ως έχει, για τις υπόλοιπες που είναι στα ιταλικά και στα γαλλικά δίνω μόνο τα links, για όσους μπορούν να διαβάσουν σε αυτές τις γλώσσες.

PARDULAS OR FORMAGELLE
Pardulas look like a pastry chef's version of the rising sun on Easter. They contain very little sugar and the saffron gives them a slightly tangy flavor. Pardulas are perfect for people who don't like a very sweet dessert.

Pastry Dough
3 TB sugar
1-3/4 cups flour
7 TB unsalted butter
1 tsp lemon juice
6 TB egg whites
Combine the sugar and flour in a bowl.
Using a pastry blender, cut the butter into the flour mixture.
Add the juice and egg whites. Mix until you have a smooth dough.
Filling
9 ounces ricotta cheese
1/2 cup confectioners' sugar
3-1/2 TB flour
1/4 tsp baking powder
Pinch of saffron
Grated zest of 1 lemon
Grated zest of 1 orange
1 egg yolk
Press the ricotta through a strainer into a large bowl.
Sift the confectioners' sugar into the ricotta.
Add the flour, baking powder, saffron, zests, and yolk.
Mix until smooth.
To shape the Pardulas:
On a lightly floured surface, roll the pastry dough about 1/8-inch thick. Use a 3-inch cookie cutter to cut out circles.
Using a teaspoon, place a walnut-size scoop of filling in the center of each dough circle. Moisten the edge of the dough with water.
Gather up the dough around the filling, leaving the filling exposed.
Pinch the dough at 6-8 equidistant points so the pastry looks like a sun, pinch the points firmly so they don't separate during baking.
Place on a greased or parchment-lined baking sheet.
Baking:
Preheat the oven to 400 degrees F.
Bake about 18 minutes.
The center will be not quite firm but the crust will be lightly browned.
Cool slightly and dust with confectioners' sugar

www.zafferanozaf.it
www.sardiniapoint.it

17 comments:

Anonymous said...

Καλά της τα 'πες Χουα!
Αυτά τα πιτάκια μου θυμίζουνε έντονα κάτι αντιστοιχα κρητικά. Λες η καταγωγή τους να ναι από 'κει;

Αθανασία said...

E, σαν καλτσούνια είναι...

Juanita La Quejica said...

Αγγελική, από ό,τι είδες τα έσβησα όλα. Ζήταγε τα ρέστα για την φωτογραφία, ενώ κουβέντα δεν έκανε για το λινκ της και την τζάμπα διαφήμιση. Λες και είχε κόπυ ράϊτ στην τελική. Όπως και να έχει, αυτή χάνει.

kiki said...

Μοιάζουν οπτικα με καλιτσούνια κρητικά αλλά απ' ο,τι είδα από ενα ιταλικό σαιτ και την παρασκευή τους, είναι διαφορετικά τελικά.

Anonymous said...

Οπτικά ναι μοιάζουν με τα καλιτσούνια, και με τα μελιτίνια τα σαντοριναϊκα. Αλλά παιδιά επειδή τα έχω δοκιμάσει είναι διαφορετικά στην γεύση. Η εν λόγω κυρία η οποία τα έφτιαξε η καταγωγή της είναι από την Καλάβρια (Νότια Ιταλία) και όντως είναι έδεσμα του Πάσχα όπως και τα μελιτίνια της Σαντορίνης, μόνο που η ζύμη τους και η γευση στο τυρί είναι τελειως διαφορετική απο την δική μας.

witchofdaffodils said...

Juanita πεντανόστιμη, πραγματικά μοιάζουν στο μάτι με τα μελιτινια Σαντορίνης, είχα δει πως τα φτιάχνανε στην εκπομπη του κ.Μαμαλάκη. Χωρίς σαφραν και ξύσμα αλλά με μαστιχα, και το τυρί διαφορετικό. Και τα δύο πρεπει να είναι πολύ καλά...μιαμ..

Juanita La Quejica said...

Καλημέρα όλη μέρα!
Ενοχλήθηκα χθες βράδυ, γιατί είχα πάρει μια φωτογραφία του γλυκού από ένα σάϊτ γαλλοιταλικό και είχα βάλει και το λινκ στο κάτω μέρος, να πεις ότι δεν το είχα... Μετά από λίγο μια κυρία -αγενώς κατά τη γνώμη μου- απαίτησε να αφαιρέσω την φωτογραφία (αν και δεν είδα πουθενά κόπυ ράϊτς στο σάϊτ της), αλλά δεν έλεγε κουβέντα για το λινκ, για την τζάμπα διαφήμιση δηλαδή. Οπότε... προς το παρόν αναβάλλεται η δοκιμή του γλυκού από μένα, γιατί μου έκοψε προσωρινά την όρεξη η "και το σκύλο χορτάτο και τα πάρδουλας ολόκληρα".
Αλλά αυτό γενικότερα πρέπει να μας χρησιμεύσει σαν μάθημα. Πρέπει πάντα να βάζουμε το λινκ από όπου πήραμε την φωτογραφία αν είναι ιντερνετική, ώστε να μην μπορούν να μας ταλαιπωρήσουν. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ήθελα και υποχώρησα γιατί είναι ομαδικό το μπλογκ, από τη στιγμή που ανέφερα την πηγή θα μπορούσα να την αφήσω απλά να λέει τα δικά της. Αλλά δεν είναι αυτό που θέλουμε για το μπλογκ μας, καμμία μορφή αρνητισμού και γκρίνιας, μακρυά από μας. Να πάρουμε όμως τα μέτρα μας με τις δανεικές φωτογραφίες, να "τιμούμε" το σάϊτ από όπου τις πήραμε, ακόμα και αν μετά μας ζητήσουν τα ρέστα.
Εσείς τί λέτε;

Penelope said...

Juanita, δεν παρακολούθησα την όλη ιστορία με την κυρία που σου ζήτησε να βγάλεις τις φωτογραφίες... αλλά σίγουρα, αυτό όπως εμφανίζεται εδώ είναι σκαλτσουνάκια Κρητικά ή μελιτίνια Σαντορίνης (δεν τα έχω δοκιμάσει αυτά) όπως λένε και οι υπόλοιπες. Να κάνω μια απλή επισήμανση όμως: όλες οι χώρες: Ιταλία (βλέπε Καλαβρία,) Ελλάδα, Κύπρος, Βόρεια Αφρική ... που βλέπουν στην λεκάνη της Μεσογείου, έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά στην κουζίνα τους. Μήπως λοιπόν είναι εύλογο να υπάρχουν αυτές οι όποιες "αντιγραφές"; Μιας και μια συνταγή με παραλλαγές την συναντάμε σε περισσότερα από 2 μέρη... Δες το έτσι λοιπόν. Κι΄αν δοκιμάσεις την συνταγή, κάνε πρώτα την Κρητική εκδοχή. Παπούτσι από τον τόπο σου δηλαδή...

Juanita La Quejica said...

Δεν γκρίνιαξε για την συνταγή Λόπε μου, που ούτως ή άλλως δεν έβαλα τη δική της, έδωσα όμως το λινκ. Για την φωτογραφία γκρίνιαξε, το λινκ ήθελε να το αφήσω, για διαφήμιση.
Εμένα μου αρέσει γενικότερα να "ταξιδεύω" μέσα από τις συνταγές, είναι μια ευκαιρία να γνωρίζω νέα μέρη, ήθη και έθιμα. Γι αυτό και όταν είδα την φωτογραφία στο μπλογκ των μεθυσμένων χρωμάτων, έψαξα να βρω συνταγές γι αυτό το γλυκάκι.
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, οι περί την Μεσόγειο λαοί έχουν πολλά κοινά στοιχεία στην παραδοσιακή μαγειρική τους.

Anonymous said...

Καλά και που ξέρεις ότι η φώτο ήταν της εν λόγω αναιδέστατης κυρίας? πως μπορεί να το αποδείξει αυτή ότι η φώτο ηταν δική της? νομίζω ότι πρέπει να βγάλεις και το λινκ. Τέλος πάντων, εμένα πάντως αυτα τα γλυκάκια μου μοιάζουν τελείως με τα καλιτσουνια- λυχναράκια που φτιάχνουμε εδώ. Αν εξαιρέσουμε κάποιες μικροδιαφορές μοιάζουν πολύ. Και ας μην ξεχνιόμαστε η Καλαβρία υπήρξε Ελλάδα. Υπόσχομαι όταν φτιάξουμε τα καλιτσούνια να γράψω την συνταγή και να βγάλω και φωτογραφίες. καλό απόγευμα:)

Anonymous said...

Το έχω βγάλει νατάσσα το λινκ της από την πρώτη στιγμή που αφαίρεσα και την φωτογραφία της. Βέβαια, όπως μου έλεγε και ο Γιάννης, αν εξαρχής δεν είχα βάλει το λινκ της καλοπροαίρετα, δεν θα είχε πάρει χαμπάρι ότι είχα χρησιμοποιήσει την φωτογραφία της. Η "τιμιότητα" με έφαγε, χαχα!
Με χαρά θα περιμένουμε την συνταγή και ακόμα περισσότερο τις φωτογραφίες σου. Αν μας στείλεις και κανένα γλυκάκι live, ακόμα καλύτερα, χιχι!

Λία Π. said...

Εγώ δε θέλω Pardulas!!!
χιχι........

Anonymous said...

ευχαρίστως!

kiki said...

Νατάσσα τα φτιάχνω κι εγώ κοντά στο Πάσχα όταν βγαίνουν οι πρώτες μυζήθρες. Βέβαια, με τις δικές σας μυζήθρες είναι άπαιχτα. Είναι απο τα αγαπημένα μου. Στη φωτό την ιταλική πάντως, παρατηρείς οτι η ζύμη η εξωτερική μοιάζει πιο σκληρή; Στα κρητικά, είναι σαν πολλη λεπτή τάρτα όχι σα σκληρό φύλλο... Τι λες κι εσύ;

Anonymous said...

Κική τα αυθεντικά καλιτσούνια που φτιάχνουμε στα σπίτια μας δεν είναι τόσο αφρατα όσο αυτά των ζαχαροπλαστείων. Θα έλεγα ότι έτσι όπως βλέπω την ζύμη θα έλεγα ότι εμείς εδω στην περιοχή μας τα κάνουμε μία ιδέα πιό μαλακό το φύλλο. Και επίσης εμείς χρησιμοποιούμε ανθόνερο στο στρώσιμο της μυζήθρας/γέμιση και στο κλείσιμο (αν δεν είναι λυχναράκι) πράγμα που κάνει τα καλιτσούνια πολύ μυρωδάτα και επίσης με το που βγάζουμε τα καλιτσουνια από την λαμαρίνα τα "ραντίζουμε" με νερατζόφυλλα που έχουμε κόψει την ίδια μέρα. Φαντάσου αρώματα στο σπίτι...

Anonymous said...

Από τα υλικά που βλέπω στη συνταγή η ζύμη δεν μοιάζει με αυτή που φτιάχνουν στην (ανατολική) Κρήτη για τα καλιτσούνια. Απ' ό,τι ξέρω εκεί τα κάνουν "ανεβατά", με μαγιά, ολόκληρα τα αυγά κ.λπ.
Στη δυτική Κρήτη δεν κάνουμε γλυκά αλλά αλμυρά καλιτσούνια, τελείως διαφορετικό πράγμα και στη ζύμη και στη γέμιση.

Anonymous said...

Thanks to remove it. I didn't want to be rude with you (and I perfectly understand that you are an honest person, I saw you put my link so I can find you!) but these days, we have so much problems in France about the foodblogs and the copyright. I'm journalist and I sell my pictures with my articles. So you can imagine that my pictures are important for me ;-)

But thanks to you, I discovered that in your country, you make pastries very close to the italian Pardulas. So interesting. A greek friend told me yesterday about the italian "taralli" (http://www.laterradipuglia.it/ing/taralli.htm)
that seem to be very close to a greek bread (I can't remember the name!)
ciao! Peggy

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...