Tuesday, March 27, 2007

Κουζίνα από την Κούβα

Άλλη μια όμορφη βραδιά στο Al Andar, με θέμα αυτήν την φορά την μαγειρική της Κούβας, παρουσιασμένη από την υπέροχα ζεστή και φιλική Ana Rosa Rojas, σύζυγο του Πρέσβη της Κούβας στην Ελλάδα και υπεύθυνη του πολιτιστικού τμήματος της Πρεσβείας.
Πολύ κουβέντα γύρω από την Κούβα, τις συνήθειες, την ιστορία, την κουλτούρα, τις γεύσεις, τις αγωνίες αλλά και τα επιτεύγματα των περήφανων αυτών ανθρώπων, που από το 1994 και μετά βαδίζουν σε ένα νέο δρόμο, ελπίζοντας και πολεμώντας για ένα καλύτερο μέλλον, έχοντας πια βγει από την εσωστρέφεια που τους χαρακτήρισε τα χρόνια μετά την Επανάσταση.

Οι συνταγές απλές, με τα υλικά που υπάρχουν σε εύκολη πρόσβαση στο νησί τους.
Tostones από plátanos, δηλαδή ένα είδος τηγανίτας από μια μπανάνα που μοιάζει περισσότερο με ρίζα και χρησιμοποιείται αποκλειστικά στην μαγειρική.
Chicharillas (αν θυμάμαι καλά την λέξη), δηλαδή chips από plátanos.
Congri, βασισμένο στα υλικά που αποτελούν το καθημερινό τους φαγητό, δηλαδή frijoles (μαύρα φασόλια) και ρύζι.
Puerco asado en cazuela, κάτι σαν το δικό μας σκορδοστούμπι, χοιρινό με σκόρδο στην κατσαρόλα.
Dulce de coco, γλυκό με καρύδα, σαν κρέμα.
Και βέβαια mojitos με δυόσμο, για να μπούμε πιο εύκολα στο κλίμα!
Ξεκινάμε λοιπόν.
Για το χοιρινό θα χρειαστούμε γύρω στα 2 κιλά μπούτι, 2 κρεμμύδια μεγάλα, 3-4 σκελίδες σκόρδο, χυμό νεραντζιού (που χρησιμοποιείται αντί για λεμόνι στην Κούβα γιατί έχει την ιδιότητα να μαλακώνει το κρέας ενώ το λεμόνι το σκληραίνει, γι αυτό και το χρησιμοποιούν μόνο στο ψάρι), 1 μπουκάλι λευκό ξηρό κρασί, αλάτι, πιπέρι και ρίγανη.
Μαρινάρουμε στον χυμό νεραντζιού το χοιρινό από την νύχτα. Στο γουδί λειώνουμε το σκόρδο με το μπαχαρικά και αφού κάνουμε τρύπες στο κρέας, το γεμίζουμε με την πάστα. Σωτάρουμε το κρεμμύδι, προσθέτουμε το χοιρινό και μόλις πάρει χρώμα το σβήνουμε με το κρασί. Προσθέτουμε τον χυμό νεραντιού από την μαρινάδα. Χαμηλώνουμε τη φωτιά και μαγειρεύουμε μέχρι να μαλακώσει.


Για τα tostones, μπορούμε ίσως να βρούμε plátanos στο La Tienda, Λεωφ.Υμηττού 166, Παγκράτι, τηλ.2107515740. Πολύ πράσινες άγουρες μπανάνες μπορούν να χρησιμοποιηθούν εναλλακτικά, αρκεί να είναι πραγματικά άγουρες και σκληρές.
Ξεφλουδίζουμε -με επιμονή και αρκετή δυσκολία- τις plátanos, τις κόβουμε σε χονδρές ροδέλες, τις βάζουμε σε ελάχιστα χλιαρό λάδι και τις τηγανίζουμε σε πολύ χαμηλή φωτιά μέχρι να μαλακώσουν.
Όσο είναι ακόμα ζεστές, αφού τις βγάλουμε από το λάδι, τις πατικώνουμε με το χέρι μας.

Τις ξανατηγανίζουμε για λίγο χρόνο σε καυτό λάδι και μόλις τις βγάλουμε τις τοποθετούμε σε χαρτί για να στραγγίξει το λάδι και τις αλατίζουμε αρκετά. Η μαμά της Ana Rosa τις έβαζε για λίγο σε νερό με αλάτι, αλλά όταν τις έριχνε στο τηγάνι τα λάδια πεταγόντουσαν γύρω, οπότε προτιμότερη η μέθοδος της κόρης!

Τα chicharillas γίνονται πολύ απλά, λεπτούτσικες σαν χαρτί φέτες από plátanos, τηγανίζονται σε καυτό λάδι και έτοιμα τα τσιπσάκια.
Ε! Μην τα φάτε όλα, περιμένετε να τα φωτογραφίσω πρώτα και κρατήστε μου και ένα!
Για το congri θα χρειαστούμε 2 φλυτζάνια ρύζι, 1 φλυτζάνι frijoles (μαύρα φασόλια) μαγειρεμένα, 3 φλυτζάνια από το ζωμό που έβρασαν τα φασόλια, 2 σκελίδες σκόρδο, 1 πιπεριά ψιλοκομμένη, δάφνη, 2 μεγάλα κρεμμύδια ψιλοκομμένα, 150 γρ.μπέϊκον, αλάτι, κύμινο αρκετό και λίγη ζάχαρη.
Μουλιάζουμε από το βράδυ τα frijoles -ή τα βράζουμε κατευθείαν στην χύτρα με ένα φύλλο δάφνης για 20' όπως προτιμά να κάνει για εξοικονόμηση χρόνου η Ana Rosa- και στη συνέχεια τα βράζουμε μέχρι να μαλακώσουν. Σωτάρουμε το μπέϊκον, προσθέτουμε το σκόρδο, το κρεμμύδι, την πιπεριά και το κύμινο, που είναι αγαπημένο μπαχαρικό στην κουβανέζικη κουζίνα. Προσθέτουμε το ρύζι, το φέρνουμε μερικές γυροβολιές να πάρει λίγο χρώμα, προσθέτουμε το χυμό από τα φασόλια καθώς και τα φασόλια, χαμηλώνουμε τη φωτιά και αφήνουμε μέχρι να μαλακώσει.
Πίνουμε λίγο από το mojito για να πάρουμε δυνάμεις και συνεχίζουμε. Στην Κούβα το φαγητό το συνοδεύουν με μπύρα δικής τους παραγωγής, θαυμάσιας ποιότητας όπως τουλάχιστον ισχυρίζεται η Ana Rosa. Πολύ σύντομα θα μπορούμε να την δοκιμάσουμε και στο σπίτι μας, γιατί θα κάνει εισαγωγή το International Μarket-Διεθνής Αγορά Τροφίμων και Ποτών του Παναγιώτη Σαρρή, στην οδό Σαχτούρη 15 στον Πειραιά, τηλ.2104517835. Εκεί μπορούμε να βρούμε ό,τι προϊόντα χρειαζόμαστε για την μαγειρική της κουζίνας όχι μόνο της Κούβας αλλά και γενικότερα της Λατινικής Αμερικής.
Εδώ ζεσταίνουμε το κρέας που έφερε μαγειρεμένο από το σπίτι η Ana Rosa, γιατί στις εκδηλώσεις που γίνονται στο Al Andar -πόσο μάλλον στα σεμινάρια μαγειρικής- τρώμε πάντα πολύ και καλά! Και πίνουμε!
Το χοιρινό γίνεται λουκουμάκι και ιδιαίτερα αρωματικό με τον χυμό του νεραντζιού, ελαφρώς στούκας γιατί έχει μπόλικο σκόρδο, το οποίο όμως είναι απαραίτητο για να νοστιμέψει το κρέας.

Τελευταίο αφήνουμε το γλυκό καρύδας. Φτιάχνουμε ένα σιρόπι με 2 φλυτζάνια νερό και 1 ζάχαρη. Μόλις λειώσει το σιρόπι, προσθέτουμε 150 γρ. τριμμένης καρύδας και λίγο γάλα (αν και στην Κούβα το κάνουν με φρέσκια καρύδα που έχει ούτως ή άλλως τα δικά της υγρά, οπότε δεν προσθέτουν γάλα στη συνταγή) και ανακατεύουμε σε χαμηλή φωτιά μέχρι να δέσει ελαφρά το γλυκό.
Το περίεργο εδώ είναι ότι οι Κουβανοί το τρώνε πάντα με συνοδεία κίτρινου τυριού, για να εξισορροπείται προφανώς η γλυκειά γεύση με κάτι αλμυρό.
Μια άλλη πρόταση για γλυκό, είναι να ζεστάνουμε σε χαμηλή φωτιά ίση ποσότητα τριμμένης καρύδας με μαύρη ζάχαρη και μόλις λειώσουν να απλώσουμε το μείγμα σε αντικολλοτικό χαρτί μέχρι να σφίξει. Μάλλον κάτι σαν παστέλι πρέπει να γίνεται.
Μαρίνα, να είσαι πάντα καλά και γεμάτη διάθεση να μας βοηθάς να ανοίγουμε τους ορίζοντές μας και να εμβαθύνουμε με όποιο τρόπο στην κουλτούρα της Λατινικής Αμερικής.
¡Ana Rosa, fue un placer de verdad conocerle, felicidades por las riquísimas recetas y muchas gracias por todo!

ΥΓ. Το post αυτό είναι ειδικά αφιερωμένο στο Μαράκι, που έχει σήμερα γενέθλεια και που πολύ θα ήθελε να τα γιορτάζαμε όλη η παρέα, χορεύοντας και τραγουδώντας σε μια casa de la trova, σε κάποια γωνίτσα της Κούβας. Χρόνια Πολλά Κουμπάρα, να σε Χαιρόμαστε!

25 comments:

Anonymous said...

Ωραίο ρεπορτάζ! Μέχρι εδώ έφτασαν η ζεστασιά και οι μυρωδιές (δυστυχώς μόνο αυτά!).

dimitris-r said...

Α, καλά, έχετε "φύγει" τελείως εσείς.
Μια στην Αφρική μια στην Αμερική, τούμπα τη φέρατε την υδρόγειο.
!Gracias mille gracias!

Lupa said...

Πραγματικό μάθημα πολιτισμού Juanita.
Και από τα πολυτιμότερα μάλιστα...

tassoula said...

Ελειπα και έπαθα πλάκα σήμερα!!Απο την Κούβα στην Αφρική και πίσω είμαι.Μπράβο σας κορίτσια!!!

witchofdaffodils said...

θέλω (2) μοχίτος και μπανάνα τσιπς εδώ και τώρα :P

Penelope said...

Καλά λέει η ο Δημήτρης, έχουμε "φύγει" τελείως! Πολύ μου αρέσει αυτό Juanita μας και σεις οι λοιπές κόρες.

Anonymous said...

εγώ θέλω καϊπιρίνια...

Anonymous said...

Πότε να έρθω να σου βάλω πρόχειρο διαγώνισμα σε αυτά που έμαθες;

Penelope said...

Γιάννη εσύ πρόχειρο αρχικά, και οι υπόλοιποι θα την πάμε για "πανελλήνιες" ή καλύτερα "πανκουβανικές"!!!

CGP said...

@ juanita
Μεγάλο μπράβο γιά το ρεπορτάζ. Εχω να σου πω όμως, ότι αρκετοί γνωστοί μου έχουν πάει στην Κούβα. Σε ένα πραγμα συμφώνησαν ΟΛΟΙ. Οτι το φαγητό δεν τρωγότανε. !!!!!!!!!!!!
Η παρουσίαση σου προβαλει το θέμα από άλλη οπτική γωνία. Πολυ ενδιαφέρον !!!!!!!

Juanita La Quejica said...

Χθες δοκιμάσαμε το φαγητό που φτιάχνουν στα σπίτια τους, το οποίο μας φάνηκε "ειλικρινές", δηλαδή λιτό και απλό στην παρασκευή του, χωρίς να υπολείπεται σε νοστιμιά. Δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς, το φαγητό απεικονίζει τις συνήθειες και την κουλτούρα ενός λαού. Και οι Κουβανοί επικεντρώνονται στην ουσία της χαράς της ζωής, χωρίς πολλές φιοριτούρες, ξέρουν όχι μόνο να επιβιώνουν κάτω από τις πιο σκληρές οικονομικές συνθήκες αλλά να βρίσκουν τον τρόπο να το κάνουν γελώντας, τραγουδώντας, αγαπώντας. Δεν είναι γκρινιάρηδες, είναι ευγνώμονες για το δώρο της ίδιας της ζωής. Κάτι που εμείς οι "πολιτισμένοι" δυτικοί το έχουμε ξεχάσει σε σημαντικό βαθμό, ζαλισμένοι από την υπερπληθώρα των υλικών αγαθών που μπήκαν σε πρώτη θέση στη ζωή μας και μας έχουν ελαφρώς αποσυντονήσει.
Αυτό που μου κάνει εντύπωση τελικά, είναι ότι σε κάθε επαφή μου με τις κουλτούρες της Λατινικής Αμερικής, βλέπω ανθρώπους "προσγειωμένους", ταλαιπωρημένους ίσως από την μάχη, αλλά γεμάτους ελπίδα, αισιοδοξία και αγάπη για την ζωή και για τους γύρω τους. Αυτό τουλάχιστον νοιώθω εγώ...

CGP said...

@Juanita
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Δεν νομίζω ότι είμαστε εμείς περισσότερο πολιτισμένοι. Ειναι σαφές ότι σε όλη την Λατινική Αμερική τα τελευταία 60 χρόνια έχουν γίνει πολλά κοινωνικά πειράματα αμφιβόλου αποτελεσματικότητος.

Γιά να είμαι ελικρινής παντως, διότι εδώ είναι μαγειρικό και όχι πολιτικό blog, δεν έχω δοκιμάσει κουβανέζικη κουζίνα. Διάφοροι γνωστοί μου όμως,στρατευμένοι η όχι στον χώρο της αριστεράς, συμφώνησαν ΟΛΟΙ, ότι στην Κούβα το φαγητό δεν τρωγότανε, ενω στο επίσης εξαθλιωμένο Μεξικό ήταν εξαίσιο (Μιλάμε πάντα γιά street food και επιπεδου απλής ταβέρνας, σίγουρα αν πάτε στο πεντάστερο ξενοδοχείο η εικόνα θα είναι διαφορετική).

Αλλά περί ορέξεως ...κολυθόπιττα

kiki said...

Είναι πολύ ωραίο να ακούς για άλλους λαούς και ειδικά μέσα από την κουζίνα τους. Σίγουρα, το να μαγειρέψεις ή να φας σπιτικό φαγητό με Κουβανούς ή έναν άλλο λαό δε θα είναι το ίδιο με το να φας στο δρόμο ή σαν τουρίστας. Για πολλές-πολλές πληροφορίες και φωτό για την Κούβα, άκολουθείστε το Δημήτρηπου φέτος βολτάρει εκεί.

Anonymous said...

Αλήθεια cgp, είναι τόσο χάλια το κουβανέζικο; Κρίμα, γιατί το μεξικάνικο μού αρέσει (καφτερό καφτερό). Αλλά από τις περιγραφές καταλαβαίνω ότι είναι αλλιώτικα -και πιο ουδέτερα- τα μπαχαρικά στο κουβανέζικο. Δεν πειράζει, θα πάμε στην Κούβα και θα θαυμάσουμε τις ομορφιές και θα φάμε άλλου είδους φαγητά αν δεν τρώγονται τα δικά τους...

CGP said...

@ all

Ρε παιδιά. Να πάτε να περάσετε καλά ! Να απολαύστε τις ομορφιές της Κούβας και τα φαγητά της και να αποκτήσει και το blog γνώμη γιά το κουβανέζικο φαγητό στην Κούβα με τον ουρανίσκο του χωρίς μεσάζοντες.

Anonymous said...
This comment has been removed by a blog administrator.
Anonymous said...
This comment has been removed by a blog administrator.
Λία Π. said...

Xουανίτα, άψογη η ξενάγησή σου!!
Άντε και στα μεξικάνικα.....
Δε μου λες, πώς φτιάχνεται το mojitos;

Anonymous said...

Καλησπέρα σας . Καλή αρχή εκανα ε?!
Να ζητήσω χίλια συγνώμη από την αρθογράφο και απο όλους για το άσχετο των προηγούμενων σχολιων μου .
Ας πω τώρα και αυτά που ήθελα (με κατεβασμένα αυτιά).
Μου άρεσε φοβερά το καταπληκτικό αρθρο , η υπέροχη κουβανέζικη κουζίνα και το ζεστό χαμόγελο των μαγείρων.
Δυστυχώς δεν βλέπω να γεύομαι αυτά τα υπέροχα φαγητά μια και προοπτική για ταξίδι στην Κούβα είναι μακρινό όνειρο και σε ερώτηση μου σε Κουβανό συμμαθητή μου , που μπορεί κανείς να βρεί καθαρά κουβανέζικη κουζίνα στην Κολωνία η απαντηση του ήταν "σπίτι μου". Δυστυχώς δεν υπάρχει αμιγώς κουβανέζικη κουζίνα στην Γερμανία (ίσως και αλλού) αλλά μπερδέματα μεξικανο/αμερικανο/αργεντικο/κουβανο κάτι φάτε .
Ευχαριστώ πολύ για την ωραία ξενάγηση .

Anonymous said...

Lamprini μη στενοχωριέσαι, κατάλαβα αμέσως ότι μπέρδεψες τη συζήτησή μας για τη μαγιά στο hungry και ...μου απάντησες εδώ!
Στην ξενιτιά ε; Κι εγώ λόγω ξενιτιάς χρησιμοποιούσα αποκλειστικά ξηρή, χε χε χε.
Όσο για την Κούβα, κάποτε θα πάμε και θα δούμε (και θα γευτούμε!)
Το Mojito θέλει ρούμι, μαύρη ζάχαρη, φρ.δυόσμο, lime (ή λεμόνι) και σόδα Λία! Δροσιστικό και αρωματικό!

Anonymous said...

Αναστασία όχι ακριβώς . Τα παθήματα μου συνέβησαν διότι είμαι άνθρωπος που απο χρόνια με την τεχνολογία έχουμε τσακωθεί , ο πισις μου είναι γερμανός οποτε δεν συνενοούμαστε διότι τα γερμανικά μου είναι σε επίπεδο "καλημέρα /καλησπέρα" ακομα και διότι ο κύριος σέρβερ του hungry είχε αποκοιμηθεί .
Και πώς αρχίζει το οδοιπορικό ? Το πρωί είδα το υπέροχο αρθρο εδώ και αποφάσισα για πρώτη φορά να γράψω και με αφορμή αυτό να μπώ και στην συντροφιά σας . Γραφω γραφω και στο τελος παταω το λάθος κουμπακι γιατί μου άρεσε περισσότερο το μπλε χρωμα απο το πορτοκαλί .Μολις πήρα το λεξικό και έμαθα τι σημαίνει vorschau (σύνοψη/αν και ακόμα δεν το χω καταλάβει αυτό) kai veröffentlichen (δημοσιεύση).
Δεν πειραζει λέω όταν γυρίσω απο έξω ξαναγράφω (παλιά μου τέχνη κόσκινο). Γυρίζω βλέπω το μνμ σου δίπλα και απαντώ εκεί όπου για κακή μου τύχη ο κυρ server κόλλησε και ξανάμανα έγραψα πάαλι απάντηση αλλά αυτη τη φορά θέλοντας να το παίξω αλεπού το έκανα copy για τυχόν κολλήματα και πάλι .
Γυρίζω εδώ και γραφω γράφω για το αρθρο και τελειωνοντας λεω δεν το κανεις και ένα copy? Em άλλο kopieren kai allo einfugen που πάτησα καταλάθος εγώ . Τα αποτελέσματα τα είδατε . Σας έχω ομως ενα ευχάριστο για το τέλος αν και το αναφέρω και πιο πάνω ....αυριο θα ξαναπάω σχολείοοο!! Θα γλυτώσετε !:)

Anonymous said...

Άσχετη κι εμένα η απορία μου...Το mojito φτιάχνεται με φρέσκο δυόσμο ή μέντα? Γιατί τελικά οι απόψεις διίστανται και εμένα με τρώει...η απορία βρε παιδιά :)

Anonymous said...

Χμμμ... Τελικά με ό,τι από τα δύο συγγενή αρωματικά φυτά έχεις.
Δες αυθεντική κουβανέζικη συνταγή (κατά την ιστορία αυτήν ακριβώς που απολάμβανε ο Χέμινγουεϊ):

Cuban Mojito recipe
(the original authentic recipe from Havana Cuba)
1 teaspoon powdered sugar
Juice from 1 lime (2 ounces)
4 mint leaves
1 sprig of mint
Havana Club white Rum (2 ounces)
2 ounces club soda

Το πρόβλημα βρίσκεται στη μετάφραση, καθώς mint σημαίνει και δυόσμος και μέντα. Για την ακρίβεια αποδίδεται συχνά ως peppermint η μέντα και απλώς mint ο δυόσμος...

Juanita La Quejica said...

Με δυόσμο 100%. Γίνεται με hierbabuena που είναι ο δυόσμος και όχι με menta, που βέβαια είναι η μέντα. Ήταν μια ερώτηση που έγινε αρκετές φορές και στην Ana Rosa.

Nena said...

Juanita έσκισες! Συγχαρητήρια η ανταπόκριση είναι πολύ γαργαλιστική. Εκεί στο Al Andar ό,τι πιάσουν το κάνουν καλά. Από γλώσσα μέχρι φαγητό. Μπράβο σου καλή μου, περιμένουμε να δώσεις εξετάσεις που λέει κι ο Γιάννης.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...