Έτσι παρουσιάζει ο Αντονυ Μπουρνταίν την συνταγή φουά γκρα με δαμάσκηνα στο νέο του βιβλίο «Στην Κουζίνα μια τον Μπουρνταίν».(Εκδόσεις Νάρκισος)
Μου άρεσε και σας το στέλνω.
Χαζοπεριοδικά για άντρες -ξέρεις ποια: αυτοκίνητα, ρούχα, και ηθοποιοί β' διαλογής με μπικίνι- πάντα μου ζητάνε να γράψω γλυκανάλατα άρθρα σχετικά με πιάτα που «σου εγγυώνται την ερωτική συνεύρεση» ή σχετικά με «το φαγητό της αποπλάνησης». Δεν μπορώ να το εγγυηθώ ως αφροδισιακό, αλλά θα ήμουν της γνώμης ότι ο άνδρας (ή η γυναίκα) που ξέρει να εκτιμά και να μαγειρεύει το φουά γκρα, μέσω της απλής πράξης τού να ροδίσει ένα κομμάτι από τρυφηλώς παχεμένο συκώτι χήνας, θα επεδείκνυε μία εκλεπτυσμένη αισθαντικότητα αλλά και ταυτόχρονα μία δελεαστικά ανελέητη πλευρά. Οποιοσδήποτε που δεν είναι μέλος ζωοφιλικής οργάνωσης, με μια εκ βαθέων αγάπη για τις σαρκικές τέρψεις θα έπρεπε να «πέσει». Για δοκίμασε. Και πες μου πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα.
Παναγιώτης
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
17 comments:
Και μένα μου αρέσει!
Να πω και γω σχετικά, οτι και μόνο η διαδικασία του να ετοιμάσει κάτι για μένα ένας άντρας είναι αρκετή για να μου κινήσει το ενδιαφέρον. Και ας μήν είναι φουά γκρά, ας ψήσει μανούρι.(χιχι)
Παναγιώτη, δεν βάζεις και τη συνταγή, εκτός από την εισαγωγή;
Ούτε καν μανούρι. Και μόνο το ενδιαφέρον καλά που λέει και η Αρχοντία...
Εγώ πάντως "έπεσα" και χωρίς να δοκιμάσω... :-D
Να παραθέσω μια αντίθετη άποψη στο κατά τα άλλα ωραιότατο απόσπασμα; Δε χρειάζεται να είσαι μέλος φιλοζωικής οργάνωσης ή χορτοφάγος απαραίτητα για να νιώσεις αποστροφή στο βίαιο τάισμα ("τρυφηλώς παχυμένο") με σωλήνα μέσα στον οισοφάγο (force feeding) μιας παπίτσας, ώστε το συκωτάκι των 50 γραμμαρίων να φτάσει τα 300, 2 βδομάδες πριν την τελική σφαγή/λύτρωση του ζώου. Φυσικά το θέμα είναι εντελώς υποκειμενικό, απλώς είπα να εκφράσω την αντίθεσή μου.
Aχ Παναγιώτη μου νομίζω ότι θα συμφωνήσω κι εγώ με την Κάλλη.
Κατά τ' άλλα πραγματικά ωραιότατο το απόσπασμα.
Συγνώμη αλλά έχω την εξής απορία: Δηλαδή το φουα γκρά και η πάπια είναι το πρόβλημα; Τα υπόλοιπα ζώα σφάζονται με πιο ανθρωπιστικό τρόπο πριν φτάσουν στο τραπέζι μας;
Το φαγητο μας ειναι μια απο τις δικες μου πραξεις αγαπης .
Προτιμώ ο αντρουλης μου να μου σερβίρει το φαγητό ή το κρασί.:)
Αρχοντια φυσικα και οχι. Προσεξε τι γραφει η Καλλη , με ποιον απαισιο τροπο ταισματος αποκτουν οι κακομοιρες παπιες υπερφυσικό συκώτι.
Η συμφωνία μου με την Κάλλη αφορούσε αποκλειστικά το "βίαιο τάισμα" Αρχοντία, με τον τρόπο που τον περιγράφει η Κάλλη. Δεν ξέρω με πόσο "ανθρωπιστικό" τρόπο σφάζονται τα υπόλοιπα ζώα, ούτε λέω ότι είμαι χορτοφάγος. Λέω ότι βρίσκω τον παραπάνω τρόπο φριχτό.
Εκεί υπάρχει αντίρρηση εκ μέρους σου? Ρωτώ γιατί δεν το κατάλαβα.
Η πάπια και η χήνα έχουν το χαρακτηριστικό να τρώνε από μόνες τους πολύ μεγάλες ποσότητες τροφής όταν την βρίσκουν σε αφθονία. Έτσι από αρχαιοτάτων χρόνων είναι γνωστό ότι τα ζώα αυτά παρουσιάζουν μια υπερτροφία του ύπατος υπό ειδικές συνθήκες ταΐσματος.
Ήταν τόσο διαδεδομένη η κατανάλωση του διογκωμένου ύπατος στην αρχαία Ελλάδα ώστε το ήπαρ άλλαξε όνομα και έγινε συκώτι από το «συκωτόν ήπαρ» που αποκτούσαν οι πάπιες τρώγοντας μεγάλες ποσότητες ώριμων σύκων.
Το ίδιο γλωσσικό φαινόμενο παρατηρείται στη γαλλική με το «foie gras» (figue = σύκο) και στην Ιταλική με το «fegato grasso».
Γεγονός είναι ότι σήμερα υπάρχει ένα βίαιο κατά κάποιο τρόπο τάϊσμα τις δύο εβδομάδες πριν την σφαγή για επίσπευση της πάχυνσης.
Παρόλα αυτά αν κάποιος δοκιμάσει ένα καλό φουα γκρά χωρίς προκατάληψη καταλαβαίνει ότι είναι ένα από τα νοστιμότερα πράγματα στη φύση.
Κατανοώ τις όποιες επιφυλάξεις μπορεί να έχει κάποιος ζωόφιλος, αλλά μπορώ να δεχθώ αυτήν την επιφύλαξη μόνον από κάποιον που για λόγους ζωοφιλίας δεν τρώει και κανένα θαλασσινό μια και η θανάτωση με ασφυξία όλων των ψαριών, το ζωντανό ζεμάτισμα των οστρακόδερμων (αστακών και άλλων, το χτύπημα και το παραγούλιασμα των χταποδιών, τις θεωρώ εξίσου ή και πολύ πιο βάναυσες διαδικασίες, για να μην μιλήσω για τον ευνουχισμό των αρσενικών θηλαστικών για επίτευξη καλύτερης οσμής στο κρέας.
Αγαπητές φίλες τρώτε αστακό; χταποδάκι μήπως; καλό χοιρινό ζαμπόν; Αν αυτά τα καταναλώνετε τότε είστε αρκετά αμαρτωλές σε σχέση με την όποια ζωοφιλία ώστε μπορείτε να απολαύσετε άφοβα και χωρίς τύψεις το φουα γκρα που θα ετοιμάσει για εσάς ο καλός σας και ότι έπεται από αυτό.
Εύχομαι καλή όρεξη και πολλές χαριτωμενιές.
Παναγιώτης
Η νοοτροπία του όλα ή τίποτα δε με εκφράζει αγαπητέ κ.Παναγιώτη. Επιτρέψτε τον καθένα να κάνει τις προσωπικές του επιλογές και να έχει τα δικά του πιστεύω. Άλλος μπορεί να φάει σκύλο, άλλος πιστεύει ότι και το άρμεγμα είναι βαρβαρότητα, άλλος είναι ανθρωποφάγος, άλλος βέγκαν. Υπάρχει σωστό μέτρο; Κανείς από εμάς δεν είναι σε θέση να κρίνει αν κάτι είναι 'αμαρτωλό' ή όχι, αλλά και κανείς από εμάς δεν μπορεί να διαχωρίζει τον κόσμο ασπρόμαυρα σε γκουρμέ απενοχοποιημένο παμφάγο από τη μια μεριά και σε υστερικό ζωόφιλο χορτοφάγο από την άλλη. Υπάρχουν χιλιάδες ενδιάμεσες ιδεολογίες και νοοτροπίες και εγώ εξέφρασα μια από αυτές, αποφεύγοντας τις γενικεύσεις και θέτοντας απλώς έναν ενημερωτικό προβληματισμό για ένα πολύ συγκεκριμένο θέμα. Δε νιώθω την ανάγκη να παραθέσω το διαιτολόγιό μου για λόγους πειθούς!
καλή όρεξη, με ή χωρίς ενοχές ;-)
Αχ! Θυμήθηκα ένα αξέχαστο foie gras με συνοδεία σάλτσας φρούτων του δάσους, σερβιρισμένο πάνω σε ένα βουνό ξινολάχανο (αυτό με χάλασε λίγο) στο Στρασβούργο... και άλλο ένα σερβιρισμένο με καραμελωμένα μήλα σε ένα λόφο της Βουδαπέστης σε ένα υπέροχο κήπο... πραγματική απόλαυση.
Ήταν και ο καλός μου μαζί, αλλά δεν του αρέσει το foie gras. Ευτυχώς, γιατί συνήθως όταν του αρέσει κάτι τρώει και από το δικό μου πιάτο!
Και το foie είναι από τις λιχουδιές -τις σπάνιες φορές που μπορείς να το βρεις καλοφτιαγμένο και μπορείς και να το πληρώσεις- που δεν μοιράζεσαι εύκολα, χαχα!
Παιδιά συγνώμη που δεν το κατάλαβα αρχικά, αλλά ο τρόπος σίτισης της πάπιας που προορίζεται για σφάξιμο, δεν αγγίζει την όποια ευαισθησία διαθέτω.
Τουλάχιστον όχι περισσότερο από τον τρόπο πάχυνσης ενός γουρουνιού για παράδειγμα, που προκειμένου να μην κινείται για πάρει όσο το δυνατόν περισσότερο βάρος πριν το σφάξιμο, περιορίζεται στον ελάχιστο χώρο 2Χ1 (και πολύ λέω)που του χρειάζεται ίσα για να ξαπλώσει, με μια ταίστρα και μια ποτίστρα κάτω από τη μύτη του, και ζεί εκεί μέχρι να έρθει η ώρα του. Τα σνίτσελ και τις μπριζολίτσες τα τσακίζουμε χωρίς τύψεις όμως, και το ίδιο θα συνεχίσω και με τα υπόλοιπα.
Δεν είμαι ικανή να σηκώσω το χέρι και να σκοτώσω ζώο, ούτε ψάρι, ούτε σαλιγκάρι, αλλά ότι μπορώ να βρώ στο χασάπη, τον ψαρά και το super market, τα τρώω μια χαρά. Όταν μάλιστα οτιδήποτε από αυτά το ετοιμάζει ένας άντρας ειδικά για μένα, το τελευταίο που με απασχολεί είναι πώς του φέρθηκαν πριν φτάσει στο πιάτο μου.
Παναγιώτη επιμένω: πώς γίνεται με δαμάσκηνα;
Δεν σας καταλαβαινω ειλικρινά.
Δηλαδη εσας δεν σας αγγιζει περισσοτερο ενα πραγμα απο κατι αλλο?
Εγω πχ ετρωγα και καθαριζα ανετα χωρις καμια τυψη πουλακια (μπεκάτσες , κοτσυφια , τσιχλες κλπ) τα οποια ο μπαμπας μου ως κυνηγός μας εφερνε συχνα πυκνα. Μακάρι να χα και τωρα ! Αυτο το περιγράφω στον αντρα μου και απορεί που εγω μπορουσα και εκανα τετοιο πραγμα .
Αντιθετως ομως δεν μπορω να φαω και να δω κουνέλι ή λαγο .
Μου θυμίζει γατα !!! Ειδικά τωρα που εχουμε τα γατουλια μας ,βλεπω τα κουνέλια ολοκληρα οπως τα χουν στο σ.μ και αλλαζω πορεια κατευθειαν .
Καθε τι τον καθενα τον αγγιζει περισσοτερο ή λιγοτερο γιατι πρεπει ολα να ειναι άσπρο ή μαυρο ?
Εμενα Αρχοντία οτιδήποτε κανει Ο αντρας ΜΟΥ με ενδιαφέρει . Ενας αντρας και foie gras ειδικά για μένα να εκανε , δεν θα με ενδιέφερε καθολου.
Εκτος βεβαια αν ηταν ο κ.Μπουρνταιν και μας εκανε οικογενεικώς το τραπέζι :))
Μια γενική συζήτηση κάνουμε, και δεν καταλαβαίνω γιατί τσαντίζεστε. Σαφώς και αν μου μαγειρέψει ο γείτονας (χιχι) δεν με ενδιαφέρει. Απλώς σχολίασα πανω σε κάτι που έγραψε με χιούμορ ο Μπουρνταίν.
Το κουνέλι καμιά σχέση με γάτα, και ως τροφή είναι και άπαχo (μια ζωή δίαιτα κάνω).
Αν θέλω τύψεις για κάτι που τρώω, αρκεί να σκεφτώ όσους πεινάνε και ειδικά τα παιδιά, όταν εγώ έχω την άνεση να επιλέγω τί θα φάω, κι ακόμα περισσότερο να τρώω ακριβές λιχουδιές.
Τα πράγματα είναι πιο απλά. Για τον καθένα υπάρχει άλλο μέτρο για πολλά είδη, σκέψεις, αντιδράσεις.΄Ετσι π.χ. προσωπικά δεν χαλάω κάποιο φουά γκράς με κάποια συνταγή. Μ αρέσει σκέτο, ολόσκετο, να το τρώω μόνη μου χωρίς αναστολές. ΄Οσο για τον αγαπημένο μου, μ΄εριξε με την απλούστερη συνταγή μακαρανάδας με σαλτσούλα. Γύρναγα όμως αργά κι εκείνος είχε ασχοληθεί για εμέ.Μόνο.
Post a Comment