Με μιά φωτογραφία από την ημέρα της γιορτής και λιτάνευσης του Αγίου Διονυσίου, με φωτισμένο το καμπαναριό της εκκλησίας του, εύχομαι να τελειώσουν όλα εδώ. Μόνο φώτα λαμπερά εύχομαι να βλέπουμε από απόψε και όχι άλλες φλόγες.
Sunday, August 26, 2007
Εύχομαι...
Εύχομαι να είναι η τελευταία μέρα που καίγεται η Ελλάδα σήμερα. Εύχομαι να μην υπάρχουν άλλοι αδικοχαμένοι. Εύχομαι να μην ξαναγίνει τέτοιο κακό.
Με μιά φωτογραφία από την ημέρα της γιορτής και λιτάνευσης του Αγίου Διονυσίου, με φωτισμένο το καμπαναριό της εκκλησίας του, εύχομαι να τελειώσουν όλα εδώ. Μόνο φώτα λαμπερά εύχομαι να βλέπουμε από απόψε και όχι άλλες φλόγες.
Με μιά φωτογραφία από την ημέρα της γιορτής και λιτάνευσης του Αγίου Διονυσίου, με φωτισμένο το καμπαναριό της εκκλησίας του, εύχομαι να τελειώσουν όλα εδώ. Μόνο φώτα λαμπερά εύχομαι να βλέπουμε από απόψε και όχι άλλες φλόγες.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
11 comments:
Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου μόνο γιορτινά φωτισμένη να βλέπουμε πια την χώρα μας. Μακάρι να μας βοηθήσει ο Θεός και ο Αγιος, τώρα το έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη από ποτέ. Μακάρι να σταματήσει εδώ όλος αυτός ο πόνος.
Ας ενώσουμε τις ευχές και τις προσευχές μας , μηπως και σταματήσει εδώ ολο αυτό το κακό .
Μακάρι ο Άγιος Διονύσιος, η Παναγία και όλοι οι Άγιοι και οι Άγγελοι να βάλουν το χέρι τους.
Οι ανθρώπινες δυνάμεις όλων όσων μάχονται για τρεις ημέρες τη φωτιά έχεουν πλέον φθίνει.
Θεέ μου βόηθα..
Ελπίζω και έυχομαι οτι έστω και αργά κάτι θα γίνει...έστω και τώρα...
shmera sthn Ekklhsia mas kaname mnhmosino gia tous nekrous mas kai mia Paraklsh gia na mpei telos se auton ton olethro!den einai toipota sto xeri mas!!!
kai na dwsei dunamh,h Megaloxarh!!!se osous agwnizontaigia na Eleuthersoun thn xwra mas apo ton purino....exthro mas!!!
Προσπαθώ να σκεφτώ ποιός Θεός αποφάσισε πως ένα πατέρας πρέπει να δοκιμαστεί τόσο σκληρά και αρπαξε τη μάνα με τα 4 αγγελούδια. Συγχωρήστε με αλλά εχω μουδιάσει.
Το 1998 μια φωτιά στο χωριό μου μας εκαψε όλα τα κτήματα με ελιές. 2000 ρίζες αιωνόβιες. Τα σπίτια γλύτωσαν την τελευταία στιγμή. Θυμάμαι το λυγμό του πατέρα μου όταν βλέπαμε τους κορμούς των ελιών να καίνε σαν τεράστιες λαμπάδες. Γονάτισε και σήκωσε τα μάτια του στον ουρανό. Κόποι τριών γενιών έγιναν στάχτη σε μία μέρα. Αν τέτοια απόγνωση γεννά η απώλεια περιουσιακών στοιχείων τότε τι λέξεις να βρούμε για το πόνο εκείνων που θρηνούν τους αγαπημένους τους;
Μετα την καταστροφή ο πατέρας μου εδειχνε να εχει παραιτηθεί απ' ολα. Στεκονταν για μήνες αμίλητος σε μια γωνιά και κοιτούσε αμήχανα τα χερια του. Με υπεράνθρωπες προσπάθειες τον πείσαμε να ασχοληθεί και πάλι,. Ξεκίνησε σιγά-σιγά και ξαναφύτεψε τα πάντα. Ολα ξαναγίνονται εκτός από τον ανθρωπο.
Το χωριό μου βρίσκεται στη Λακωνία στις παρυφές του Πάρνωνα. Απειλείται από τη φωτιά 4 μέρες τώρα.
Ας ελπίσουμε ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι να καταφέρουν να ορθοποδήσουν. Ας ελπίσουμε ότι θα σταματήσει σύντομα αυτή η συφορά...
Τι κρίμα! τι κρίμα! Τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί που βάζουν τηλεκατευθυνόμενες φωτιές και καίνε ανθρώπους; Πως ζουν πια οι άνθρωποι που έχασαν τα σπίτια, την περιουσία τους;
Τι στο καλό κάνω εδώ;
Κατάθλιψη, μόνο κατάθλιψη.
Κατάθλιψη Νενάκι και οργή... απόγνωση. Πώς άραγε μπορούμε να διοχετεύσουμε θετικά και αποδοτικά αυτά τα συναισθήματα;
Post a Comment