Το είχα υποσχεθεί και επειδή πάντα όταν μου κάρφωθεί κάτι στο μυαλό πρέπει να το δοκιμάσω, σας παρουσιάζω το πόνημα των τελευταίων ημερών...Γλυκιά Πίτσα
Αφορμή στάθηκε το ψωμάκι με τα σύκα της Έλενας σε συνδυασμό με όσα της είχε πει η Λαμπρινή, που απλώς επιβεβαίωσε κάτι που σκεφτόμουνα καιρό τώρα.
Θα χρειαστείτε λοιπόν, την ζύμη της πίτσας με προσθήκη μιας κουταλιάς (σούπας) ζάχαρη. Για μεγάλο ταψί φούρνου, 3 φλυτζάνια αλεύρι, ένα φακελλάκι ξηρή μαγιά, ελάχιστο αλάτι, λίγο λάδι, ένα φλυτζάνι χλυαρό νερό και τέλος μια κουταλιά σούπας, όχι πολύ γεμάτη ζάχαρη. Ετοιμάζετε την ζύμη και την αφήνετε σε ζεστό μέρος για να αυξήσει τον όγκο της για μισή ώρα περίπου (ένας ελαφρά προθερμασμένος φούρνος είναι ότι πρέπει).
Για την γέμιση τώρα, αυτοσχεδιάζουμε και «καθαρίζουμε» υλικά που έχουμε στο ψυγείο και τα ντουλάπια μας. Εν’ προκειμένου εγώ, χρησιμοποίησα ένα κουτί άνθος αραβοσίτου με άρωμα βανίλια, 2 αυγά, γάλα εβαπορέ και λίγη βανίλια σκόνη για να φτιάξω μια γλυκιά σάλτσα που με το ψήσιμο έσφιξε σαν κρέμα. 3 μεγάλα ροδάκινα που τα έκοψα σε ροδέλες, γλυκό του κουταλιού σταφύλι που το στράγγιξα από το σιρόπι του για να μην αραιώσει την σάλτσα και να μην βγει υπερβολικά γλυκό το αποτέλεσμα, μια κουταλιά μαρμελάδα φραγκοστάφυλλο (όχι απαραίτητη, απλά εγώ λυπήθηκα να την πετάξω) που
την αραίωσα με λίγο ζεστό νεράκι και την έριξα μέσα στην σάλτσα βανίλιας και τέλος μερικά καρύδια σε χοντροκομμένα κομμάτια. Σε ελαφρώς λαδωμένο ταψί στρώνουμε με προσοχή την ζύμη και την απλώνουμε στα πλαϊνά ώστε να καλύψει τα τοιχώματα του και να "προστατέψουν" την σάλτσα. Ρίχνουμε την γλυκιά σάλτσα βανίλιας και από πάνω απλώνουμε τις ροδέλες του ροδάκινου. Σκορπίζουμε τις ρώγες του σταφυλιού και τα καρύδια όσο πιο ομοιόμορφα μπορούμε και πασπαλίζουμε με κανελίτσα.Ψήνουμε στους 180-190 (ανάλογα τον φούρνο) για ¾ της ώρας ή μέχρι να δούμε την ζύμη μας στα πλαϊνά να έχει ροδίσει καλά, αν και η μυρωδιά στην κουζίνας θα σας καθοδηγήσει καλύτερα, φαντάζομαι.
Ο γευστικός πειραματισμός μας είναι έτοιμος και συνοδεύεται από καφεδάκι και καλή παρέα φίλων. Ό,τι περισσέψει την άλλη μέρα μια χαρά πάει για πρωϊνό.
8 comments:
Φαινεται νοστιμότατο!!
Μπράβο Πηνελόπη , τελικά η ιδέα σου ηταν πολύ καλη :)))
Ουάου !!!!!!!!! Μιαμ μιαμ !!!
Τέλειο φαίνεται:)
Θα το φτιάξω με ροδέλες ανανά και γλυκό κεράσι. Και σάλτσα βανίλιας βέβαια. Νοστιμότατη η ιδέα σου Πηνελόπη:)))
Τί ωραία ιδέα είναι αυτή;
ΑΧ! Δηλαδή αν χθες δεν υπηρετούσα την μαμά πατρίδα, αυτό θα έτρωγα με τον καφέ; Πωπω! Έσκασα τώρα!
Έχετε δεν έχετε, πάλι σε πειρασμό μας βάζετε μανδάμ...
Λόπε, άστα, τα διαβάζουν κι άλλοι στο σπίτι και ζητάνε... Προς το παρόν θα βολευτούν με σκέτες ρόγες σταφυλιού. Χιχιχι
Λαμπρινή, όντως ήταν νόστιμο και καθώς ήταν και ζεστούλικο, είχε μια άλλη νότα, από τα συνηθισμένα.
Έλενα καλή μου, ο αυτοσχεδιασμός είναι πάντα αυτός που δίνει την μεγαλύτερη χαρά, ειδικά αν το γευστικό αποτέλεσμα είναι ικανοποιητικό.
Juanita μου, σε σκεφτόμουνα όταν την έκοβα και επειδή έφτιαξα τελικά μεγάλο ταψί (ως συνήθως) άρχιζα να την μοιράζω. Εμειναν και 3 κομμάτια και τελικά έτρωγα μόνη μου 2 μέρες. Ευτυχώς που έχω χάσει τα περισσότερα κιλά της εγκυμοσύνης και έτσι το κολάζω το πράγμα.
Εγώ σε πειρασμό; Τι λες Κική μου τώρα; Τόσα και τόσα που έχεις φτιάξει, δεν ήταν πειρασμός; Αντε βρε εμεις να είμαστε καλά.
Νένα μου, τάξτην εσύ και βάλτους να βοηθήσουν, έτσι θα γίνει πιο γρήγορα και θα δοκιμάσουν με απόλυτη ικανοποίηση όλοι...
Φοβερή ιδέα, πρωτότυπη και ανοιχτή στους αυτοσχεδιασμούς των υλικών!
Ευχαριστώ σε Κάλλη μου. Αλλά με τις ιδέες είναι κατά το "τρώγοντας...έρχεται η όρεξη". Ο αυτοσχεδιασμός είναι και η μαγεία της κουζίνας μας φυσικά, αφού είμαστε ερασιτέχνες, λάτρεις της γεύσης.
Post a Comment