Thursday, September 27, 2007

Σπιτικά Ραβιόλια!

Από την εποχή που η Elie είχε δημοσιεύσει την συνταγή για την pasta fresca, μου είχε μπει η ιδέα να πειραματιστώ με διάφορα είδη σπιτικών ζυμαρικών! Ήρθε και η Νένα με τις Κυπριακές Ραβιόλες και με ξεσήκωσε εντελώς!
Να λοιπόν, δυο από τα καλύτερα αποτελέσματα των πειραμάτων μου! Η πρώτη συνταγή είναι στηριγμένη σε μια τηλεοπτική εκπομπή του ΒΒC FOOD με τον J Oliver και έχει μπόλικα αυγά. Η δεύτερη σε μια δημοσιευμένη συνταγή του νοτιαφρικάνικου περιοδικού FOOD & HOME :
Ραβιόλια με σπανάκι και ρικότα!
Pasta
300γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις
3 αυγά
1 πρέζα αλάτι
1-2 κουταλιές νερό
Επιπλέον αλεύρι για να μη κολλά η ζύμη.
Γέμιση
1 κούπα ζεματισμένο σπανάκι
4 κουταλάκια του γλυκού φύλα βασιλικού
1 μικρό κρεμμύδι
1 κούπα τριμμένο τυρί ρικότα (ή ανθότυρο)
Αλάτι πιπέρι
Σάλτσα
4 κουταλιές της σούπας λάδι
1 μικρό κρεμμύδι τριμμένο
2 κούπες τριμμένη φρέσκια ντομάτα
2 φύλλα δάφνη
Αλάτι, πιπέρι, ελάχιστο τριμμένο γαρίφαλο
Παρμεζάνα φρεσκοτριμμένη

Φτιάχνουμε την ζύμη κατά τα γνωστά. Ρίχνουμε σε μια επιφάνεια το αλεύρι κάνουμε μια λακκούβα και ρίχνουμε μέσα τα αυγά χτυπημένα και το αλάτι. Ανακατεύουμε κυκλικά να ενσωματωθούν τα υλικά. Προσθέτουμε λίγο - λίγο νερό ώστε να ετοιμάσουμε μια ζύμη που δεν κολλά στα χέρια. Δουλεύουμε καλά την ζύμη. Κρατάμε στην χούφτα μας την μπάλα της ζύμης και την σπρώχνουμε με τον καρπό πάνω στην επιφάνεια που φτιάχνουμε την ζύμη και είναι πασπαλισμένη με λίγο αλεύρι. Αυτή την δουλειά την επαναλαμβάνουμε σταθερά για κανένα τέταρτο ή εικοσάλεπτο! Κάνουμε την ζύμη μια μπάλα με την αφήνουμε στο ψυγείο να ξεκουραστεί τουλάχιστον 1/2 ώρα.
Στο μεταξύ ετοιμάζουμε την γέμιση. Ζεματίζουμε το κρεμμύδι να μαλακώσει καλά και το ανακατεύουμε με το σπανάκι, τον βασιλικό, το τυρί και αλατοπίπερο. Την αφήνουμε να κρυώσει.
Συνεχίζουμε την δουλειά μας με την ζύμη, την βγάζουμε από το ψυγείο για να πάρει την θερμοκρασία του δωματίου.
Προφανώς και με πλάστη γίνεται η δουλειά μας μια χαρά! Αρκεί το τελικό φύλλο να είναι λεπτό. Επειδή μπαίνει διπλό, πρέπει να είναι λεπτό, αλλιώς είναι δυσάρεστο, όταν βράσει.
Επειδή μου αρέσουν οι εύκολες και σίγουρες λύσεις (και τα τζάτζαλα μάντζαλα της κουζίνας που… γεμίζουν τα ντουλάπια), χρησιμοποίησα
την μηχανή που φτιάχνουμε σπιτικά μακαρόνια (pasta maker).
Ζυμώνουμε λίγο την ζύμη να γίνει ελαστική και την χωρίζουμε σε 4-6 κομμάτια.
Περνάμε διαδοχικά την ζύμη, ανάμεσα στα ρολά της μηχανής (που της έχουμε ρίξει λίγο αλεύρι, για να μη κολλά η ζύμη πάνω της), ρυθμίζοντας κατάλληλα, σύμφωνα με τις οδηγίες της μηχανής! Κάθε κομμάτι ζύμης το κάνουμε επίπεδο περνώντας το ανάμεσα στους κυλίνδρους της μηχανής . Η μηχανή μου έχει 9 ρυθμίσεις, με διαφορετική θέση μεταξύ των κυλίνδρων της. Πέρασα το ζυμάρι 2-3 φορές από τη θέση που αντιστοιχεί στο μεγαλύτερο άνοιγμα κι άλλες 2 από τις υπόλοιπες.
Στην ένατη θέση της μηχανής, που περνάμε το ζυμάρι, έχουμε ένα φύλλο πολύ λεπτό (1 χιλιοστό), ελαστικό, πλάτους 12 περίπου εκατοστών και μήκους 30 εκατοστών τουλάχιστον.
Το φύλλο αυτό το ακουμπάμε χαλαρά πάνω σε φόρμα για ραβιόλια που έχουμε πασπαλίσει με αλεύρι.
Στις ειδικές θέσεις που έχει το φορμάκι βάζουμε την γέμιση: Ένα κοφτό κουταλάκι του γλυκού, το πολύ, σε κάθε θέση. Η ποσότητα της γέμισης είναι ανάλογη βέβαια με την φόρμα. Αν μπει πολλή γέμιση ξεχειλίζει από το ραβιόλι. Η φόρμα μου έχει συνολικά 12 θέσεις. Βρέχουμε με νερό, με πινέλο, την ζύμη που περισσεύει από την γέμιση για να κολλήσει. Σκεπάζουμε με δεύτερο φύλλο και πατάμε με το ρολό-πλάστη. Η φόρμα είναι έτσι διαμορφωμένη (έχει κατάλληλες προεξοχές) που κόβονται με τον τρόπο αυτό 12 ραβιόλια.
Τα ξεφορμάρουμε και τα βάζουμε σε πιάτο πασπαλισμένο με αλεύρι, προσπαθώντας να μην πατά το ένα πάνω στο άλλο, για να μη κολλήσουν. Τα καλύπτουμε με διαφανή μεμβράνη.
Επαναλαμβάνουμε την διαδικασία μέχρι να τελειώσουν τα υλικά. Έκανα 12Χ5=60 ραβιόλια με την δόση αυτή.
Έβρασαν τα ραβιόλια λίγα – λίγα, για 3 λεπτά κάθε φορά, σε αλατισμένο νερό, που έβραζε ήπια, σε χαμηλή κατσαρόλα για να ελέγχω την διαδικασία. Τα στράγγισα και τα σέρβιρα άμεσα με κόκκινη σάλτσα που είχα ετοιμάσει με τον κλασσικό τρόπο και πασπαλισμένα με παρμεζάνα.
Ήταν υπέροχα, λεπτή γεύση, διακριτική κατάλληλη για ένα πρώτο ελαφρό πιάτο!
Η τελευταία φάση (το βράσιμο των ραβιολιών) ολοκληρώθηκε μπροστά στους φίλους, που είχαμε καλέσει, και είχε την χαρά της άμεσης συμμετοχικής διαδικασίας! Δεν την συνιστώ για επίσημα ή επαγγελματικά τραπέζια, γιατί δεν ξέρω τι γίνεται αν «σταθούν» τα ραβιόλια!

Ραβιόλια με τόνο και φασκόμηλο
250 gr αλεύρι για όλες τις χρήσεις
10 ml αλάτι
1 αυγό ελαφρά χτυπημένο
50 ml νερό
1 κονσέρβα περίπου 200gr τόνο σε νερό, στραγγισμένο καλά!
2 φρέσκα κρεμμυδάκια λεπτοκομμένα
40 ml bleu cheese λεπτοκομμένο
Μαύρο τριμμένο πιπέρι
100 gr βούτυρο (εγώ έβαλα λάδι)
50 ml φρέσκα φύλλα φασκόμηλο
50 ml παρμεζάνα τριμμένο

Φτιάχνουμε την ζύμη με τον τρόπο που είπαμε παραπάνω. Ανοίγουμε το φύλο.
Ανακατεύουμε όλα τα υλικά της γέμισης.
Απλώνουμε το φύλο στην επιφάνεια που δουλεύουμε και κόβουμε δίσκους ζύμης διαμέτρου περίπου 10 cm, με τα φορμάκια ravioli maker. Βάζουμε κάθε δίσκο στο φορμάκι γεμίζουμε με την γέμιση υγραίνουμε την άκρη με νερό και κλείνουμε το φορμάκι. Τοποθετούμε κάθε ραβιόλι σε αλευρωμένο πιάτο σκεπάζουμε με πετσέτα και συνεχίζουμε μέχρι να τελειώσουν τα υλικά. Έφτιαξα περίπου 40 ραβιόλια.
Βράζουμε για 5 λεπτά και στραγγίζουμε.
Η συνταγή λέει: Ζεσταίνουμε το βούτυρο να πάρει χρώμα, χωρίς να καεί. Προσθέτουμε τα ραβιόλια, το φασκόμηλο και μαγειρεύουμε για 2 λεπτά.
Εγώ ζέστανα λάδι έριξα μέσα το φασκόμηλο και χωρίς να κάψει το λάδι, το περιέχυσα πάνω στα ραβιόλια.
Σερβίρισα αμέσως με τριμμένη παρμεζάνα!
Ήταν υπέροχα και αυτά αλλά με έντονη γεύση, πικάντικη, για όσους τους αρέσει το bleu cheese.
Enjoy................
Στην Ν. Αφρική έρχεται η άνοιξη! Τα δέντρα είναι ανθισμένα και παντού υπάρχουν λουλούδια! Χθες άρχισαν και οι βροχές, που εδώ όλοι τις περιμένουν με χαρά και ανακούφιση, σαν μεγάλο δώρο!
Σας στέλνω πολλά φιλιά

25 comments:

Δώρα said...

Αγγελική καλησπέρα!
Ωραία φαίνεται η συνταγή σου.Φαντάζομαι ότι σαν γέμιση μπορούμε να βάλουμε ό,τι υλικό μας αρέσει,ή όχι;
Αυτό το σκεύος τι ακριβώς είναι;Πώς το ζητάμε;Είναι ειδικό για τα ραβιόλια;

Αγγελική Ν said...

Γεια σου Δώρα μου,
Το σκεύος που φωτογράφισα είναι φόρμα για ραβιόλια (Ravioli Tray 12 Hole & Rolling Pin όπως το λένε εδώ στο Γιοχάνεσμπουργκ) θα το βρεις σίγουρα σε μαγαζιά με είδη κουζίνας, όπως το cook shop, ή στην αλυσίδα της Βέφας ή στην Ευριπίδους ή σε μαγαζιά ιντερνετικά. Δεν είναι απαραίτητο για την κατασκευή των ραβιολιών. Δες την συνταγή της Νένας για τις Κυπριακές Ραβιόλες περιγράφει κατασκευή ραβιολιών χωρίς φόρμες.
Για γέμιση είναι ωραία τα τυριά σε διάφορους συνδιασμούς, τα μανιτάρια, και ότι βάλει ο νους σου!

Nena said...

Αχ Αγγελική μου, πολύ χάρηκα πρώτα πρώτα που σε "βλέπω" κι έπειτα για την επιτυχία των ραβιολιών σου. Συγχαρητήρια. Μοσχομυρίσαν τα τυράκια, το σπανάκι, όλα σου.

Δώρα said...

Σ'ευχαριστώ Αγγελική μου.Δε νομίζω ότι θα τη γλιτώσει ο αντρούλης μου,θα την πάρω τη φόρμα,αν και η ιδέα της Νένας είναι πολύ καλή.Μου έρχονται μερικές ιδέες για γέμιση,ελπίζω μόνο να μην ανοίξουν κατά το βράσιμο.

Nena said...

Αν δεν βρεις το ειδικό σκεύος πούχει η Αγγελική και χρησιμοποιήσεις το άλλο που τα κόβεις με φύλλο πάνω, φύλλο κάτω, δεν θα ανοίξουν.
Επίσης βλέπω τώρα στον κατάλογο της ΙΚΕΑ ενα αξεσουάρ κατσαρόλας, που μπαίνει σ όλες τις κατσαρόλες, όπου είναι σαν σουρωτήρι.Βάζεις μέσα σ αυτό τα ραβιόλια, τα βουτάς σε νερό που κοχλάζει κι όταν τα βγάζεις το σουρωτηράκι ανοίγει όλο σαν βεντάλια κι αυτά στραγγίζουν και δεν ενώνονται μεταξύ τους.

Δώρα said...

θα κοιτάξω και στην ΙΚΕΑ,ακόμα δεν έχω πάρει τον κατάλογο αλλά πού θα μου πάει!

kiki said...

Τέλεια τα σ[ιτικά ζυμαρικά! Ευχαριστούμε Αγγελική. Εγώ ζήλεψα τη φόρμα! Δώρα, κατάλογος ΙΚΕΑ υπάρχει και on line, μπορείς να τα δεις εκεί μάλλον.

Δώρα said...

Ναι το σκέφτηκα μετά και το είδα,είναι πραγματικά ό,τι πρέπει,και όχι μόνο για τα ραβιόλια,αλλά και για άλλα που κάνουμε στον ατμό.

Αγγελική Ν said...

@Δώρα μου, αν βρέξεις την ζύμη και την κολλήσεις με το επάνω φύλο, δεν ανοίγουν τα ραβιόλια στο βράσιμο! Και δεν τα βράζουμε σε ζωηρή φωτιά, αλλά με το μαλακό! Σε ρηχή κατσαρόλα ή βαθύ τηγάνι.

@Νένα μου, και εγώ χαίρομαι που σας ξαναβρίσκω! Μη ξεχνάς ότι είσαι ο Μέντοράς μου και σε αυτή την προσπάθεια

@Κικίτσα το φορμάκι μου το πήρε δώρο η κόρη μου από την Πάτρα! Οπότε εύκολα μπορείς να το βρεις!

Penelope said...

Πολύ νόστιμα φαίνονται Αγγελικούλα μου, αν και για μας μάλλον είδος πολυτελείας...λόγω χρόνου. Θα αρκεστούμε στα έτοιμα και θα αυτοσχεδιάσουμε στις σάλτσες....

Λαμπρινη said...

Καλως την ανθισμένη Αγγελικούλα που μας έλειψε:))))
Τι να πω εγω για τα ραβιόλια? Καταπληκτικά , γεια στα χεράκια σου !!:)))

ΕΛΕΝΑ said...

Αγγελικούλα πόσο χαίρομαι που σε "βλέπουμε", μας έλειψες:)))
Τι ωραία ραβιόλια είναι αυτά που έφτιαξες!!!Ειδικά αυτά με το φασκόμηλο και το blue cheese, τέλεια πρέπει να σου έγιναν:) Γεια στα χεράκια σου:))

Juanita La Quejica said...

Πωπω! Τί δυναμικό και εντυπωσιακό come back είναι αυτό;
Ειδικά τα ραβιόλια με το σπανάκι, πολύ πολύ τα ζήλεψα!
Μήπως να οργανώσουμε καμιά συνάντηση όταν έρθεις βόλτα στην Ελλάδα, για να μας κάνεις μια ... επίδειξη; Εμείς βοηθοί!

luna said...

Θαυμασιαααα! Θα δοκιμασω κι εγω μολις βρω τον χρονο.
Γεια στα χερια σου.
Και εμεις μπηκαμε στο φθινοπωρο για τα καλα και εδω αρχισαν επισεις οι βροχες αλλα δεν θα ελεγα οτι τρελαθηκαμε κιολας.!

Αγγελική Ν said...

@Πηνελόπη μου, εσύ τι τα θες τα ραβιόλια... έχεις τον θησαυρό σου να φροντίζεις! Θα στα φτιάξω όταν έρθω στην Ελλάδα!

@Λαμπρινή μου, και εμένα μου έλειψες! Τι κάνεις μαθητριούλα?

@Έλενα καλή σχολική χρονιά για τον "μικρό"! Εξεταστική ο "μεγάλος" ή ξεμπέρδεψε?

@Χουανίτα, θα το οργανώσουμε! Θα τα φτιάχνετε εσείς, υπό την καθοδήγησή μου, χαχα!

@Luna, δεν μπορείς να φανταστείς πόσο διαφορετικά δέχονται εδώ την βροχή! Στην Αθήνα γκρινιάζουμε: που θα έχει κυκλοφοριακό χάος, που θα γλιστρά ο δρόμος, που θα σγουρύνουν τα μαλλιά, που θα γίνει κατολίσθηση, κλπ Εδώ χαίρονται! Την περιμένουν πως και πως! Σαν την βάση της ζωής!

ΕΛΕΝΑ said...

Ευχαριστώ για τις ευχές Αγγελικούλα και καλή πρόοδο και σταδιοδρομία και στις κορούλες σου:)Η μεγάλη τελειώνει φέτος?? Ο δικός μου ναι, έχει εξεταστική αυτόν τον καιρό.

Penelope said...

Μα και για μας βάση ζωής είναι Αγγελική μου η βροχή, αλλά οι καταστροφές των δασών και των εδαφών την έκαναν να φαίνεται όλεθρος και καταστροφή!!! Σαν να μην ξυπνάμε ποτέ από το "κακό" μας όνειρο, ένα πράγμα....

Αγγελική Ν said...

Αχ, Πηνελόπη μου, πως η ζωοδότης βροχούλα γίνεται εφιάλτης...

spiros.- said...

Μπορεί να κάνω λάθος αλλά νομίζω πως η ιταλική παράδοση θέλει τα γεμιστά ζυμαρικά (ραβιόλια, τορτελίνα) να μην τρώγονται με σάλτσα παρά μόνο περιχυμένα με βούτηρο (ή λάδι), παρμεζάνα και πιπέρι.

Κατά τα άλλα εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνταγή.

Katerina ante portas said...

Μου αρέσει η ιδέα της συμμετοχικής διαδικασίας!
Μπράβο σου Αγγελική Ν.,χαρά στη διάθεσή σου να "δημιουργήσεις"!

Αγγελική Ν said...

@Σπύρο μπορεί να έχεις δίκιο, σίγουρα δεν έχω ιταλική κουλτούρα! Όμως μου άρεσαν με σαλτσούλα...

@Κατερίνα μου, χωρίς παρέα πουθενά δεν είναι ωραία!

Juanita La Quejica said...

Όλο στα ραβιόλια ... γυρνάω! Πολύ μου αρέσουν!

Αγγελική Ν said...

Χαχα,juanita μου, αυτο μου θυμίζει...τον τόπο του εγκλήματος!

Juanita La Quejica said...

Το σκέφτομαι στα σοβαρά να πάρω το εργαλείο... και να το επιχειρήσω. Τρελλαίνομαι για σπιτικά γεμιστά ζυμαρικά αλλά μέχρι τώρα δεν έχω κάνει την αρχή. Έχω ένα απαίσιο προβληματικό πάτωμα σε αυτήν την κουζίνα μου που ό,τι πέσει ή στάξει αφήνει σημάδια. Αυτό είναι και η μόνη μου επιφύλαξη.
Χμ... με βάζεις σε πειρασμό!

Αγγελική Ν said...

Χουανίτα μου, σε ποιο από τα εργαλεία αναφέρεσαι?
Η μηχανή του φύλλου λερώνει γύρω με αλεύρι. Οι δυο άλλες δεν έχουν... δυσμενείς περιβαλλοντικές επιπτώσεις, γιατί δεν έχουν "εκπεμπόμενους ρύπους"! Υγρά δεν χάνει κανένα από τα μηχανήματα!
Την ζύμη, αν το αποφασίσεις, θα την ετοιμάσεις σε λεκάνη και όχι στον πάγκο της κουζίνας! Λοιπόν, αν το αλεύρι δεν επηρεάζει το πάτωμα δεν έχεις τίποτα να φοβηθείς!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...