Θέλουμε, 6 μεγάλα ώριμα κυδώνια, 2,5 φλυτζάνια υγρό, 1,5 κιλά ζάχαρι, χυμό απο ένα μεγάλο λεμόνι, 2 κλαράκια κανέλας, μερικά φυλλαράκια αρμπαρόριζας.
Εκτέλεση
Τα κυδώνια πρέπει να είναι κιτρινωπά χωρίς στίγματα. Τα πλένουμε, τα τρίβουμε λίγο να φύγει το χνούδι και τα σκουπίζουμε. Τα κόβετε στα 4, πετάμε τους σπόρους και μετά κόβετε τα κομμάτια σε λωρίδες πλατιές σαν ένα γυναικείο δάχτυλο. Μη σας φοβίζει το πάχος, μαζεύει το κυδώνι. Τα βάζετε με νερό να τα σκεπάζει σε μία κατσαρόλα, τη σκεπάζετε και τα βράζετε μέχρι να μαλακώσουν, όχι όμως να λιώσουν. Πρέπει να κρατάνε. Τα κυδώνια γίνονται ροζέ. Η γιαγιά μου έλεγε την ώρα που βράζουν τα κυδώνια να ρίχνω μέσα τους κάθε τόσο λίγο παγωμένο νερό, έτσι ώστε να πάρουν ρουμπινί χρώμα.
Σβήνετε τη φωτιά και τ' αφήνετε να κρυώσουν. Οταν κρυώσουν σουρώνετε το ζουμί ώστε να μαζέψετε τα 2,5 φλυτζάνια υγρό, αν δεν φτάσει το ζουμί προσθέσθε και νερό.
Φτιάχτε σιρόπι με τη ζάχαρι και το υγρό που μόλις φυλάξατε, ρίχτε το χυμό λεμονιού, τα κλαράκια κανέλας και την αρμπαρόριζα. Να πάρουν 1 βράση, ξαφρίστε αν χρειάζεται. Σβήστε τη φωτιά και ρίχτε μέσα τα κυδώνια. Αφήστε τα στο σιρόπι για τουλάχιστον 3 ώρες. Κατόπιν πετάτε την αρμπαρόριζα και την κανέλα, σκεπάζετε την κατσαρόλα και σιγοβράζετε μέχρι να πήξει το σιρόπι.
Το βάζετε σε γυάλες όταν είναι χλιαρό και το σκεπάζετε με σιρόπι.
9 comments:
Διαφορετική και πιο πολύπλοκη από αυτή που κάνω συνήθως τέτοια εποχή...Λέω φέτος να δοκιμάσω τη δικιά σου!Καλή μας επιτυχία...
CrazyTourist1
Καλή επιτυχία.
Το πρώτο batch αυτού του γλυκού φαγώθηκε..επι τόπου..ετοιμάζομαι τώρα για νέο ελπίζοντας να κρατήσει περισσότερο απο το παλιό!
Πάει πολύ να προσθέσουμε και ξεφλουδισμένα αμυγδαλάκια! (όπως τα φυστίκια στο γλυκό κολοκύθι)
Να σου πω τί έπαθα με το κυδώνι σου Μαρίνα!
Το είδα χθες και το "λιμπίστηκα", επειδή είμαι και κρυωμένη κάπως μου ήρθε, οπότε παρακάλεσα τον καλό μου να πάει να μου αγοράσει έτοιμο γλυκό του κουταλιού, μιας και το κέρασμα της Λόπε το εξαφανίσαμε σε 2 μέρες!
Λοιπόν... πήγε, το πήρε, το έφερε και... τί απογοήτευση! Αηδία σκέτη ήταν το άτιμο βρε παιδιά, όχι κυδώνι... ούτε και εγώ δεν ξέρω τί γεύση και τί μυρωδιά είχε.
Κρίμα. Μόλις αναρρώσω θα ακολουθήσω τις οδηγίες σου και θα φτιάξω δικό μου, γιατί μου άνοιξες την όρεξη!
Πρώτη φροα ακούω αυτόν τον τρόπο για τα κυδώνια. Όλο και κάτι μαθαίνουμε!
μιλάμε για ,το γλυκό!
κάλλη, τα αμυγδαλάκια πάνε στο κυδώνι. Αλλά δεν τα βάζω γιατί έχω αλλεργία στα ξηροκάρπια..οπότε, κρίμα είναι να έχω κάνει τόσο κόπο και να μη το φάω!
Juanita, α! αρρωστούλα! Περαστικά. Να σου πώ λοιπόν μία ιστορία να γιάνεις. Με τον πρώτο μου άνδρα είμασταν μαζί 8 χρόνια. Επί 7 έτη κάθε φθινόπωρο έφτιαχνα κυδώνι γλυκό χ 2, δλδ, έτρωγε στην καθισιά του το πρώτο κομμάτι σχεδόν καυτό (ο άτιμος) απο τη κατσαρόλα και το δεύτερο κομμάτι το φυλάγαμε σαν κόρη οφθαλμού για τις νύχτες εκείνες που μετά τις αντιβιώσεις πεθαίναμε για λίγο γλυκό..ξέρεις τώρα τι εννοώ! Είναι πάντως απορίας άξιον, πόσο γρήγορα καταβροχθίζεται!!
Ονειρομαγειρέματα, είναι μία πολύ παλιά συνταγή..προ-πολεμική θα ελεγα.
yperoxh syntagh kai paradosiakh meta maniaw ecaxna na brv mia tetoia!kales giortes!
tosa ulika kai tosos kopos ...akolouthisa akrivos tis odigies...sto telos evraze evraze kontevan na liosoun ta kidonia to siropi den epize me tipota einai pragmatika apotyxia...
Post a Comment