Οι τάρτες και οι πίτες πάντα μου άρεσαν, γιατί με ελάχιστα υλικά μπορείς να ετοιμάσεις ένα... "ευπρόσωπο" πιάτο! Ιδιαίτερα αν έχεις έναν απρόσμενο καλεσμένο, που με χαρά θες να περιποιηθείς! Αυτό έπαθα πρόσφατα και με έκοψε κρύος ιδρώτας, όταν κατάλαβα ότι είχα υλικά μόνο για μια σαλάτα... Τι έκανα? Την σαλάτα σε μορφή τάρτας!
Τάρτα με τοματάκια cherry
1 φύλλο σφολιάτας (400γρ)
1/2 κιλό τοματάκια cherry (Σαντορίνης)
100 ml κασέρι, τριμμένο
3 κουταλιές τριμμένη παρμεζάνα
1-2 σκελίδες σκόρδο, λιωμένο
4 φρέσκα κρεμμυδάκια ψιλοκομμένα
Φύλλα βασιλικού ή ρίγανη ή θυμάρι
Ελιές θρούμπες
αλάτι, πιπέρι φρεσκοτριμμένο
ελάχιστη ζάχαρη
λάδι.
Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180 C.
Απλώνουμε τη ζύμη σε φόρμα, που βγαίνει η βάση της, στρωμένη με λαδόκολλα (ή 6 ατομικές φόρμες), τρυπάμε την σφολιάτα και βάζουμε λίγο στο ψυγείο να κρυώσει.
Ψήνουμε τη βάση άδεια, για 10 λεπτά. Την βγάζουμε και την τρυπάμε πάλι να ξεφουσκώσει.
Στο τηγάνι, σοτάρουμε στο λάδι, γρήγορα, το σκόρδο και τα κρεμμυδάκια. Προσθέτουμε τα τοματάκια, τις ελιές, τον βασιλικό (ή την ρίγανη, ή θυμάρι), ελάχιστη ζάχαρη, αλάτι και πιπέρι. Μαγειρεύουμε για 10 λεπτά.
Βάζουμε πάνω στην σφολιάτα την παρμεζάνα και μετά το κασέρι. Απλώνουμε επάνω το μείγμα της τομάτας.
Ψήνουμε για 20 λεπτά, να ροδίσει η τάρτα. Και έτοιμοι!
Εναλλακτικά μπορούμε να προσθέσουμε αντσούγιες, ή φέτα, ή τόνο στην γέμιση της τάρτας.
Βέβαια την ζύμη της βάσης μπορούμε να την κάνουμε με την κλασσική συνταγή της pâte brisée (250γρ αλεύρι, 125 γρ βούτυρο, 1 αυγό, μια κουταλιά νερό).
Και για να ξεφύγει ο νους από την κουζίνα, σας δείχνω κάποιες φωτογραφίες από το εθνικό πάρκο Μαντίκουε, στην Ν Αφρική, κοντά στα σύνορα με την Μποτσουάνα!
Monday, October 08, 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
9 comments:
Δίκιο έχεις, ένα πιάτο "ευπρόσωπο" με ό,τι υλικά μας βρίσκονται πρόχειρα. Το συγκεκριμένο, δεν είναι πολύ πιο χορταστικό και εντυπωσιακό από μια απλή σαλάτα; Και φαντάζομαι ότι θα μοσχοβολά.
Ευχαριστούμε για τις φωτογραφίες! Ένας άλλος κόσμος! Συνέχισε να μας ταξιδεύεις! Έχεις τη δυνατότητα να βλέπεις μέρη και εικόνες που εμείς μόνο σε κάποιο βιβλίο ή στην τηλεόραση θα δούμε. Γίνε τα μάτια μας και ξενάγησέ μας στην ΑΦρική!
Τελικά μέσα από τους αυτοσχεδιασμούς μας, τι ωραία αποτελέσματα προκύπτουν!!! Τάρτα - σαλάτα, πως το σκέφτηκες Αγγελικούλα?? Πολύ εντυπωσιακή:))
Οσο για τις φωτογραφίες, τι να πω?? Υπέροχες!! Ενας άλλος κόσμος, όπως λέει και η Juanita, που τον γνωρίζουμε μέσα από τα μάτια σου:)))
Αγγελικούλα μου θυμίζει μια που είχα κάνει κι εγώ με έτοιμο φύλλο. Λύσεις της στιγμής.
Ξαναλέω: σε ζηλεύω για τα τοπια που βλέπεις!
Τι λαχταριστή και μυρωδάτη τάρτα! Συμπτωματικά διάβασα στον γαστρονόμο πριν καιρό για τάρτα-χωριάτικη σαλάτα, αλλά με κυρίαρχα τα τοματίνια (που τα λατρεύω) μου φαίνεται ακόμα πιο μιαμ! Λοιπόν τίθεται σε εφαρμογή, ευχαριστούμε!
@ αγγελική
πολυ ωραία συνταγή.
Εχουμε μία φίλη νοτιοαφρικάνα, που όποτε έρχεται σπιτι, μας προσφέρει πιπεριές cherry peperdews. Θα πήγαιναν στη υπεροχή τάρτα σου σαν topping γλυκοκαυτερό !!!!!!!!
κάτι ανάμεσα σε Σαντορίνη και Πόλη του Ακρωτηρίου !!!!
πολυ πρωτότυπη εμπνευση :)
Χαίρομαι που σας άρεσε η πίτα-σαλάτα!
Χουανίτα μου, είναι εύκολη, νόστιμη και μυρίζει καλά! Επίσης μπορεί να αλλάξει με χίλιους τρόπους, ανάλογα με το περιεχόμενο του ψυγείου μας. Μπορεί να δεχτεί καραμελωμένα κρεμμύδια (στο τηγάνι με λίγη ζάχαρη και σβησμένα με ξίδι μπαλσάμικο), μελιτζάνα, άλλα τυριά κλπ
Ελενάκι, όταν βρίσκεσαι σε ανάγκη θυμάσαι την καταγωγή σου και γίνεσαι …πολυμήχανη! Μα, και ο φίλος μας, βρήκε να έρθει ξαφνικά, πάνω που είχα βάλει στόχο να χάσω 5 κιλά…
Κική μου, δεν νομίζω ότι υπάρχει νοικοκυρά που δεν κάνει λύσεις της στιγμής!
Κάλλη μου, έχω φτιάξει τόσες συνταγές σου από το hungry, που χαίρομαι που θα πάρεις κάποια ιδέα μου (και ας ήταν της... απελπισίας)
Cgp έχεις δίκιο οι πιπεριές cherry peperdews θα του πήγαιναν αν είχα! Οι πιπερίτσες αυτές, είναι κόκκινες, μικρές σαν τα ντοματάκια, πικάντικες, ελαφρά καυτερές (όχι σαν τις τσίλι) και γλυκές. Τις έχω δοκιμάσει σε τουρσί και είναι εξαιρετικές! Όμως, δεν αναφέρω στις συνταγές μου υλικά που δεν υπάρχουν στην Ελλάδα, δεν έχει νόημα. Θα σας φέρω όταν έρθω!
Cook the book, σε ευχαριστώ!
Στο Γιοχάνεσμπουργκ δεν καταλαβαίνεις πολύ τι θα πει Αφρική. Μόλις όμως βγεις έξω από την πόλη περνάς σε άλλη διάσταση! Υπάρχουν εκτάσεις που έχουν παραμείνει ως είχαν πριν εκχερσωθούν για καλλιέργειες. Οι μεγαλύτερες είναι δημόσιες: Τα Εθνικά Πάρκα Προστασίας της Φύσης. Το πιο γνωστό και πιο μεγάλο είναι το Κρούγκερ Πάρκ που έχει έκταση σαν την Ελλάδα χωρίς την Πελ/νησο. Τα πάρκα αυτά είναι φραγμένα με ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα και έχουν μέσα και άγρια ζώα. Με τον τρόπο αυτό, τα ζώα δεν μπορούν να καταστρέφουν τις γύρω περιοχές, ή να τρων ανθρώπους, και ταυτόχρονα προφυλάγονται από τους λαθροθήρες.
Το Μαντίγκουε είναι μια περιοχή που είχε εκχερσωθεί, αλλά επειδή δεν ήταν παραγωγικό (κοντά στην έρημο Καλαχάρι), το άφησαν να επανέλθει στην φυσική του κατάσταση και μετέφεραν εκεί ζώα από το Κρούγκερ Πάρκ. Μέσα στο Πάρκο υπάρχουν ελάχιστα ξενοδοχειακά καταλύματα για επισκέπτες. τα ξενοδοχεία στα Πάρκα είναι απαραίτητα για την οικονομική βιωσιμότητα τους. Σε μια χώρα με τόση φτώχεια ποιος θα πλήρωνε για την φύση... Βόλτες στο πάρκο γίνονται μόνο με αυτοκίνητα των ξενοδοχείων. Είδαμε την καταπληκτική χειμωνιάτικη φύση της περιοχής, ελέφαντες, λιοντάρια, ύαινες, ζέβρες, αντιλόπες, βουβάλια, άγρια σκυλιά, άγριες γάτες, αετούς, εξωτικά πουλιά, λεοπάρδαλη (από μακριά), ελάφια κλπ Έβγαλαν φωτιές οι φωτογραφικές μηχανές! Δεν πίστευα στα μάτια μου αυτά που έβλεπα! Τους ελέφαντες να κάνουν μπάνιο μπροστά μου, την φωλιά της καφέ ύαινας με τα κουταβάκια να περιμένουν απέξω την μαμά τους, η λιονταρίνα να έχει σκοτώσει μια ζέβρα για να ταΐσει τα 3 μικρά της, την χάρη των ελαφιών, τα χρώματα του ουρανού! Μακάρι να μπορούσα να σας τα δείξω! Χουανίτα στο video οι φωτογραφίες γίνονται πολύ μικρές και χάνονται. Γιαυτό τις έβαλα έτσι. Ελπίζω ότι δεν έκανα κατάχρηση χώρου….
Αστιεύεσαι; Άκου εκεί κατάχρηση... το αντίθετο, λίγες έβαλες.
Περιμένουμε το επόμενο ποστ σου και ευχαριστώ!
Ωραιότατες οι φωτογραφίες σας καλή μου από εκείνα τα μέρη του νότου και η ταρτούλα σας άκρως γαργαλιστική.
Post a Comment