Thursday, January 17, 2008

Τραχανάς, μια γεύση που μπορεί και να σας αρέσει...

Θα σας αναφέρω μια συνταγή που διάβασα στο site της Καθημερινής και που την δοκίμασα, γιατί πολύ μου άρεσε η εκδοχή να φτιάξω τραχανά αλλά να μην τον κάνω την κλασσική άσπρη ή κοκκινιστή σούπα ξεφεύγοντας από την πεπατημένη.
Την δοκίμασα κάνοντας όμως, τις παραλλαγές μου και σύμφωνα πάντα με τα διαθέσιμα στην κουζίνα μου υλικά
Πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα η γεύση και με ιδιαίτερο άρωμα.
Θα σας έλεγα λοιπόν να την δοκιμάσετε αν σας αρέσει ο τραχάνας.
Για 2 άτομα θα χρειαστείτε:
200 γρ. τραχανά, 100 γρ. τυρί (η συνταγή αναφέρει γαλοτύρι) εγώ έβαλα τριμμένο κεφαλοτύρι και λίγη φέτα, 1 μέτριο κόκκινο γλυκό κρεμμύδι ψιλοκομμένο (η συνταγή μιλάει για φρέσκα κρεμμυδάκια), ζεστό ζωμό βοδινού (εγώ έβαλα από κύβο, αν και δεν τους πολυχρησιμοποιώ. Η συνταγή μιλάει για ζωμό κότας) περίπου 2, 5 ποτήρια, 1 μεγάλη ώριμη φρέσκια ντομάτα κομμένη σε κύβους χωρίς τα σπόρια και την φλούδα,1 κουταλάκι δυόσμο αποξηραμένο (και προσωπικά παρέλειψα τον μαϊντανό, που περιλαμβάνει η συνταγή).

Σοτάρουμε σε λίγο ελαιόλαδο τον τραχανά μαζί με το κρεμμυδάκι για 4-5 λεπτά, αμέσως μετά προσθέτουμε το πρώτο ποτήρι ζωμό και ανακατεύουμε. Αφήνουμε να πιει ο τραχανάς τον ζωμό και προσθέτουμε και τον υπόλοιπο. Ανακατεύουμε και ρίχνουμε ελάχιστο αλάτι. Χαμηλώνουμε τη φωτιά και αφήνουμε τον τραχανά να βράσει και να απορροφήσει όλον τον ζωμό, όπως θα κάνετε μ’ ένα ριζότο. Λίγο πριν το τέλος προσθέτουμε την ντομάτα και τον δυόσμο, ανακατεύουμε και πάλι καλά. Σβήνουμε την φωτιά και αφήνουμε για λίγο το φαγητό "να τραβήξει" όπως έλεγαν οι μαμάδες μας. Σερβίρουμε πασπαλίζοντας με μπόλικο από το τυράκι μας (γι’ αυτό και το αλάτι είναι ελάχιστο).
Από την φωτογραφία διαλέξτε τον τραχανά που σας ταιριάζει. Εγώ προτιμώ τον ξυνόχοντρο στο κάτω αριστερό παραθυράκι το δεύτερο πακέτο από αριστερά.

17 comments:

Anonymous said...

Ενδιαφέρουσα συνταγή. Ο τραχανάς (είναι πάντα σπιτικός) είναι το αγαπημένο μου πρωινό ή/ και βραδυνό για κρύες και μουντές ημέρες. Συνήθως τρίβω ξερή μυζήθρα.

Ευη

Anonymous said...

Δεν μπορώ να πω οτι μου αρέσει ιδιαίτερα ο τραχανάς .
Αν έβρισκα όμως θα έτρωγα τώρα γιατι έχω χρόνια να φάω .:)
Εμεις τον φτιάχνουμε χωρίς ζωμό και η υφή του μοιάζει με ρυζότο . Αν προσθέσουμε γαλοτύρι το προσθέτουμε πριν τον βγαλουμε απο την κατσαρόλα για να δέσει και να γίνει κρεμώδης .
Αν βάλουμε τυρί φέτα το χοντροτρίβουμε στο πιάτο . Αυτό που μου αρέσει όμως ειναι τα καραμελωμένα κρεμμύδια που βάζουμε απο πάνω και δινουν μια υπέροχη μυρωδιά και γλύκα !
Με τα αρθρα σας διανύω τις μέρες των αναμνήσεων αυτον τον καιρό !!!:)

Penelope said...

Λαμπρινή μου... μάλλον φταίει το "μεθεόρτιον σοκ"... για το ταξίδι στις αναμνήσεις όλων μας.
Κι' εγώ είχα καιρό να τον φτιάξω τον τραχάνα αλλά σαν διάβασα την συνταγή, είπα να την δοκιμάσω αμέσως και έτσι πήγα ειδικά και αγόρασα, γι' αυτόν τον λόγο.

Εύη, το αποτέλεσμα είναι πολύ όμορφο, ειδικά αν σου αρέσει ο τραχανάς και με πολύ ιδιαίτερη γεύση.

Juanita La Quejica said...

Ωραία ιδέα το κρεμμύδι.
Η γιαγιά από την Εύβοια έβραζε στην ξυλόσομπα το χωριάτικο κοτόπουλο (τίγκα στο λίπος το άτιμο) μαζί με φρέσκο βούτυρο και στην συνέχεια πρόσθετε ξινό χειροποίητο -εννοείται- τραχανά, χωρίς άλλα μυρωδικά. Στο τέλος έριχνε 3 χεριές φέτα από τις Τσέργες (που έτσι και την άφηνες εκτός ψυγείου για μισή ώρα, ξυπνούσε και πεθαμένους η μυρωδιά!).
Με λίγα λόγια: με τέτοια υλικά, ήταν ένα έδεσμα απίστευτης γαστρονομικής ποιότητας. Άντε να τα βρούμε σήμερα αυτά... ακόμα και η φέτα από τις Τσέργες δεν υπάρχει πια, "έφυγε" η γιαγιά που την έφτιαχνε και την τελευταία φορά μας κορόϊδεψαν και στο ζύγι.

Penelope said...

Και λίπος και βούτυρο κυρά μου;
Και η χολιστερίνη;
Είπαμε να "μαζευτούμε" λιγάκι...έτσι;

Εύα said...

τις προαλλες ειδα στο Σκαι μια συνταγη για μπακλαβα οπου στη γεμιση εκτος απο το καρυδι προσθεταν γλυκο τραχανα.τα υπολοιπα γινονταν οπως παντα,δλδ φυλλα βουτυρωμενα,σιροπιασμα,νομιζω μονο οτι η γεμιση δεν ειχε φρυγανια.

Juanita La Quejica said...

Βούτυρο ξακουστό της Αγιά Σοφιάς!
Άστα, 2 μέρες έκανα να τον χωνέψω αυτόν τον τραχανά, αν και ήμουν στα 19 όταν τον πρωτοδοκίμασα, με στομάχι που άντεχε και σίδερα. Μου έμεινε ανεξίτηλα γραμμένη στην μνήμη μου όμως η κορυφαία γεύση του.
Από τότε πολλές φορές έφτιαξα σπιτικό τραχανά (από τα χεράκια της κουμπάρας μου της Γιαννούλας), αλλά σαν της γιαγιάς δεν ήταν με τίποτα. Εδώ που τα λέμε, ευτυχώς μάλλον, για τις σημερινές διατροφικές ανάγκες μας τουλάχιστον!

Penelope said...

Εύα, τον τραχάνα και την ψιλή χυλοπιτα μπορείς σίγουρα να τον χρησιμοποιήσεις σε πίτες που θα "αφήσουν" υγρά, όπως η σπανακόπιτα, η χορτόπιτα, η πρασόπιτα, αντί για ρύζι ή φρυγανιά προκειμένου να απορροφήσουν τα υγρά και να "δέσουν" την γεύση της πίτας.
Τώρα για τον μπακλάβα τι να πω; Κάθε τόπος τα ήθη και τα έθιμα του, τα φτιάχνει σύμφωνα με τα διαθέσιμα υλικά του.

Λαμπρινη said...

Τώρα είδα το λινκ που δίνεις Πηνελόπη :) Απο τα μέρη μου το γαλοτύρι , απο Παραμυθιά :)
Αχ αυτό το κουτάκι των αναμνήσεων:)

Αν και λανθασμένα στην συνταγή αναφέρεται ως λαδοτύρι στα υλικά να πω ότι το γαλοτύρι της Παραμυθιάς δεν έχει καμία σχέση με διάφορα γαλοτύρια που βλέπω και ειναι γιαούρτι με κομμάτια φέτας .
Το γαλοτύρι το δικό μας ειναι απο αιγοπροβειο γάλα που γίνεται γιαούρτι , στραγγίζετε καλά , αλατίζεται με χοντρό αλάτι και μένει για ένα μήνα το λιγότερο , να "ψηθεί" .
ΑΑαααα θελω ψωμί ζυμωτό και γαλοτύρααααααα !!!

witchofdaffodils said...

δηλώνω fun του τραχανά (του ξινού), της απλής σούπας με νερό και λάδι. Και πιπέρι;)

Kι αυτή η συνταγή με το κρεμμυδάκι και το ζωμό, διαβάζοντάς την σε ζεσταίνει..

Anonymous said...

traxanas glukos!!!!me kotopoulo kai sketos!!!me kapoia apo ta ylika pou anaferate!!megalh istoria!!ta matia mou trexoun kai den blepw na grapsw perossotera!!!filakia!!!omorfes mnhmes!!!

Anonymous said...

Τραχανά γλυκό από την Τρίπολη χειροποίητο σπιτικό βρασμένο με λίγο λάδι και μαζί να βράσουν κομματάκια λουκάνικο σπιτικό επίσης, απο Μπράλο (να είναι πάντα καλά ξάδελφος και κουμπάρα) είναι το αγαπημένο φαγητό του απαιτητικού 5χρονου της οικογένειας.Δοκιμάστε το είναι ιδανικό για να ζεσταίνει την "κοιλίτσα".
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ2

kiki said...

Τραχανααααααααααααάς;;;;;;;;;;;;;
Φευγω, φεύγω! Χαίρεται! Μόνο σε πόλεμο θα φάω! χαχαχα!

ΕΛΕΝΑ said...

Κικίτσαααααα, μην τρέχεις!! Πάρε μαζί σου και τον γιο μου τον μεγάλο που είναι ένας prince και μόλις δει τραχανά το βάζει στα πόδια σαν κι εσένα.
Πηνελόπη μου ευτυχώς σε όλη την υπόλοιπη φαμίλια αρέσει, και μ' αρέσει πολύ και η συνταγούλα σου:))

Μάγια said...

Ο τραχανάς είναι το comfort food μου (μαζί με της τηγανιτές πατάτες και τη σοκολάτα--ξεχωριστά πάντα βέβαια!). αρνούμαι να φάω αγοραστό (μας προμηθεύει ακόμα η καλή μου θεία αυτόν που φτιάχνει η ίδια εξαιρετικά στο χωριό) και αρνούμαι να τον φάω με οποιοδήποτε άλλο τρόπο πέρα από απλό βράσιμο με λίγο βουτυράκι, αλάτι, χοντροκομμένη φέτα μπόλικη και πολυ μα πολύ ψωμί! ούτε καν κόκκινο δεν έχω δοκιμάσει ποτέ. ίσως πρέπει να ανοίξω τους ορίζοντές μου τελικά!

heart n soul said...

penelope θαύμα. Λατρεύω τον τραχανά, όλες τις παραλλαγές, όπως με κόκκινη καυτερή πιπεριά και καπνιστή ισπανική πάπρικα, μμμ, με βλέπω να φτιάχνω απόψε!

Anonymous said...

ax!!eimai kalhtera!!!
Magia mou anoikse tous orizontes sou!!aksizei ton kopo kardoula mou!!!afou sou aresei o traxanas dokimase,oles tis parallages!!!filakia!!!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...