Palau Reial de Pedralbes - Barcelona

Το "τραμ το τελευταίο" κάνει στάση στο Palau Reial de Pedralbes, στην λεωφόρο Diagonal, στα δυτικά της Βαρκελώνης. Η περιοχή του Pedralbes είναι σήμερα ίσως η πιο πολυτελής οικιστική ζώνη της πόλης, με μεγάλες επαύλεις -παλιές και σύγχρονες- και υπέροχους κήπους. Το τοπωνύμιο Petras Albas ή Piedras Blancas, αναφέρεται στο ανοιχτό χρώμα που είχαν οι βράχοι της περιοχής και έτσι είχαν ονομάσει την αγροικία που έδωσε στη συνέχεια το όνομά της στο σημερινό προάστειο.
Πρόκειται για μια επίσκεψη που αξίζει τον κόπο, σε ένα μεγαλοπρεπές παλάτι με εντυπωσιακούς εκτεταμένους κήπους, που υπήρξε κατοικία του conde Eusebi Güell, χρηματοδότη του Antoni Gaudí και εκείνου που έδωσε την εντολή να δημιουργηθεί το Park Güell, μεταξύ άλλων μεγάλων αρχιτεκτονικών έργων στις αρχές του 20ου αιώνα.
Η ιστορία του παλατιού ξεκινά από την παλιά αγροικία του Can Feliu, τον 17ο αιώνα. Το κτήμα αγοράστηκε το 1862 από τον Eusebi Güell, μαζί με το διπλανό Can Cuyàs de la Riera. Έτσι δημιουργήθηκε το κτήμα Güell, με έκταση γύρω στα 30.000 m2. Ο αρχιτέκτωνας Joan Martorell ανέλαβε να φτιάξει τον πύργο του Can Feliu και κατασκεύασε ένα μικρό παλάτι με αέρα της Καραϊβικής, με ένα παρεκκλήσι νεογοτθικού ρυθμού και περιτριγυρισμένο από υπέροχους κήπους. Αργότερα ανατέθηκε στον Antoni Gaudí η ανακαίνιση του σπιτιού και το χτίσιμο του εξωτερικού τοίχου καθώς και τα περίπτερα της κεντρικής εισόδου.
Ο Eusebi Güell δώρησε το σπίτι και μέρος των κήπων στην Ισπανική Κορώνα, για να τους ευχαριστήσει για τον τίτλο ευγενείας του conde που του απένειμαν στα τέλη του 1918. Έτσι, το παλάτι θα αποτελούσε την κεντρική βασιλική κατοικία, όταν μέλη της ισπανικής βασιλικής οικογένειας θα επισκεπτόντουσαν την Βαρκελώνη. Άρχισε τότε μια αναδιαμόρφωση των χώρων, με την εποπτεία των αρχιτεκτόνων Eusebi Bona i Puig και Francesc P. Nebot. Η δαπανηρή διαδικασία χρηματοδοτήθηκε από την αστική τάξη της Βαρκελώνης.
Το 1924 πήρε την τελική μορφή του και ανακηρήχθηκε επίσημα το "Βασιλικό Παλάτι", αλλά μετά την ανακύρηξη Δημοκρατίας το 1931, πέρασε στην ιδιοκτησία του Δημαρχείου της Βαρκελώνης. Από το 1990 έχουν εγκατασταθεί στους χώρους του Palau Reial το Museo de Cerámica, με έργα της καταλανικής και αραβικής κεραμικής τέχνης, καθώς και το Museo de Artes Decorativas, με έπιπλα και αντικείμενα από τον Μεσαίωνα ως τις μέρες μας.
Οι κήποι σχεδιάστηκαν από τον Nicolau Rubió i Tudurí, που ήταν εκτός από σχεδιαστής κήπων και συγγραφέας, μεταφραστής και δημοσιογράφος. Περπατώντας ανάμεσά τους, συναντά ο επισκέπτης ένα συντριβάνι σχεδιασμένο από τον Gaudí, παγκάκια από μπαμπού, καθώς και ένα μικρό δασάκι από το ίδιο φυτό. Ξεχωρίζουν 3 συντριβάνια φωτισμένα του Charles Buïgas i Sans, σχεδιαστή των υπέροχων και διάσημων συντριβανιών του Montjuïc, αγάλματα όπως της Βασίλισσας María Cristina με τον γιο της Alfonso XIII στην κεντρική είσοδο του παλατιού και πολλές άλλες όμορφες γωνιές, κρυμμένες μέσα σε πυκνή βλάστηση από ευκάλυπτους, πεύκα, φοίνικες, καλλυμένα όλα από πυκνά στρώματα κισσού. Σε όλη τη διάρκεια της βόλτας μας, αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν τα κελαηδίσματα των πουλιών, που ακούγονται ακόμα και μέσα στους χώρους των μουσείων, όταν είναι ανοιχτά τα τζάμια. Υπάρχουν ειδικοί χώροι για ποδήλατο και για περπάτημα και όλα αυτά δημιουργούν μια πραγματική όαση για ένα σύντομο αλλά πολύτιμο διάλειμμα και μια βαθειά ανάσα όχι μόνο για τους Βαρκελωνέζους, αλλά και για τους επισκέπτες.









YΓ. Προσέξτε στις φωτογραφίες τα ζωγραφισμένα στο χέρι κεραμικά πλακάκια, με θέματα γύρω από επαγγέλματα της "κουζίνας" και το φαγητό. Νομίζω ότι έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον.