Σαββατοκύριακο στην Κρήτη (Μέρος ΙΙ)

Η περιοχή των Σφακιών θεωρείται από τις πιο δύσβατες και αραιοκατοικημένες περιοχές όλης της Ελλάδας, γεμάτη με φαράγγια και άγρια ομορφιά, τα Λευκά Όρη (ύψος 2453 μ.) με τις πολλές κορυφές τους αν και είναι 3 μόνο μέτρα χαμηλότερα από τον Ψηλορείτη ήταν ακόμα χιονισμένα! Τα ομορφότερα και διασημότερα φαράγγια βρίσκονται σε αυτήν την περιοχή, όπως της Σαμαριάς, του Ίμπρου, της Αράδαινας, του Χα που μόνο 4 άτομα το έχουν διασχίσει μέχρι τώρα και ο δρόμος που οδηγεί στην Χώρα Σφακιών είναι κανονικό γραφιστικό σχέδιο και αλίμονο σε όσους ζαλίζονται στο αυτοκίνητο….. Είναι το δυσκολότερο αλλά και το γοητευτικότερο κομμάτι της διαδρομής. Παντού γύρω μας βουνά άγρια (Λευκά Ορη ή Μαδάρες όπως τα λένε οι ντόπιοι), βαθιά φαράγγια (φαράγγι Ιμπρου στα ανατολικά και Σφακιανό φαράγγι στα δυτικά), ο δρόμος που στριφογυρίζει σαν φίδι στο γκρεμό και η γλυκιά υπόσχεση της παραλίας και της γαλάζιας θάλασσας που μας περιμένει στο τέλος της διαδρομής και είμαστε τυχεροί, έχουμε καθαρή ατμόσφαιρα καθώς είναι νωρίς ακόμα και αντικρύζουμε στο βάθος την Γαύδο και την Γαυδοπούλα. Για το όνομα Σφακιά υπάρχουν 3 εξηγήσεις, άγνωστο ποια είναι η πραγματική. 1η Σφακιά = χώρα των φαραγγιών από τη λέξη «σφαξ», που σημαίνει γήινο χάσμα, κάτι που ταιριάζει απόλυτα στα Σφακιά με τα πολλά και βαθιά φαράγγια. 2η Σφακιά από τις πικροδάφνες, που στην Κρήτη λέγονται «σφάκες». Υπάρχει και η έκφραση «είναι σφάκα», δηλαδή είναι πολύ πικρό. Η 3η εκδοχή υποστηρίζει ότι η Χώρα Σφακιών αρχικά λεγόταν Σφηκιά και με παραφθορά έγινε Σφακιά.Μέρος του μονοπατιού της κατάβασης από τη γέφυρα για την κοίτη του φαραγγιού της Αράδαινας. Το σημείο αυτό είναι 750 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και θεωρείται ευκολότερη η διάσχιση του φαραγγιού από το σημείο της θάλασσας προς την γέφυρα εμείς όμως ακολουθήσαμε την αντίθετη διαδρομή.Η γέφυρα όπως φαίνεται μέσα από το φαράγγι.Όταν περνούσε αυτοκίνητο αντηχούσε το φαράγγι σαν να γινόταν η καταστροφή του κόσμου.Εντυπωσιακό εντομοφάγο φυτό με αφόρητη μπόχα για να προσελκύει κυρίως μύγες.
Πολλά κατσίκια κυκλοφορούν ελεύθερα και ανενόχλητα και σκαρφαλώνουν στα απόκρημνα βράχια πάνω από τα κεφάλια μας, δημιουργώντας και μικρές κατολισθήσεις, λίγο επικίνδυνο σπορ για το στενό κομμάτι της αρχής του φαραγγιού. Βρήκαμε αρκετά άτυχα γκρεμοτσακισμένα στην διαδρομή και είχαν απομείνει τα λείψανά τους, προφανώς γι’ αυτό και το φυτό αυτό ευδοκιμούσε κάτω από τα πιο άγρια βράχια.Mέρος της διαδρομής, το φαράγγι είναι 4,5 χιλιόμετρα σε ευθεία γραμμή όχι σε μονοπάτι διάσχισης όμως!!!! Και κάθε φορά που αδειάζει από το νερό αναλόγως την ορμή του, διαφοροποιεί το μονοπάτι μετακινώντας ή φέρνοντας βράχους από τα Λευκά Όρη, γι’ αυτό και η σχετική παράκαμψη….Μέρος του μονοπατιού.
Παρακάτω και όσο πλησιάζουμε στην παραλία ο χώρος ανοίγει, το πέτρωμα αλλάζει σε βότσαλο, χώμα, άμμο, σε κάποιο σημείο μέσα σε πυκνούς θάμνους υπάρχει και φυσική πηγή με νερό. Μια ιδιόχειρη πινακίδα μας οδηγεί σε ένα άλλο μονοπάτι προς τα Λιβιανά (υπάρχει ταβερνούλα όπως πληροφορεί η πινακίδα) και λίγο παρακάτω προς Φοίνικα (απομεινάρι κάποιου παλιού οικισμού των Φοινίκων). Και μετά από 4,5 περίπου ώρες μαζί με τις απαραίτητες ολιγόλεπτες στάσεις για ξεκούραση, νερό και τροφή βρισκόμαστε στην παραλία όπου το καραβάκι από το Λουτρό και τα Σφακιά έχει αφήσει αρκετούς ξένους στις ομπρέλλες και ξαπλώστρες…..Τους κοιτάμε σαν εξωγήινους και μας κοιτάνε σαν να άνοιξε το τριώδιο…..κάποιοι κατευθύνονται στο ταβερνάκι ψηλά στον βράχο κάποιοι άλλοι, μαζί τους και εγώ, προς την θάλασσα, στην άκρη της παραλίας όπου ξαρματωνόμαστε και φορώντας τα μαγιώ μας βουτάμε στα παγωμένα νερά του Λιβυκού! Χρειάστηκαν 15 λεπτά έντονης κολύμβησης για να έχω πάλι αίσθηση των άκρων μου από το μούδιασμα του παγωμένου κρυστάλλινου νερού! Εκπληκτική αίσθηση να βρίσκεσαι στην αγκαλιά της θάλασσας με τα τυρκουάζ νερά, τους άσπρους βράχους, τις σπηλιές, το άγριο τοπίο sotto fondo. Αφού ξαποστάσαμε λίγο, γεμίσαμε τα παγούρια μας, τσιμπήσαμε κάτι, κάποιοι ήπιαν και τις ρακές τους, ξαναξεκινήσαμε το παραλιακό μονοπάτι προς το Λουτρό που ήταν ο προορισμός μας. 45 λεπτά υποτίθεται όμως μας πήρε 1,5 ώρα να αντικρύσουμε από ψηλά το Λουτρό...... είναι μακριά τελικά παπα-Στρουμφ……
στο ενδιάμεσο ξεχασμένα σπιτάκια μέσα στο πουθενά, rooms for rent με ξένους ξεχασμένους hippies, φιλοξενία με ρακί στους πρώτους μετά με το λεφούσι που ακολουθούσε τι να πρωτοπρολάβουν να κεράσουν….Το Λουτρό θα μπορούσε να είναι ένας παράδεισος αν δεν είχε χτιστεί μέχρι το τελευταίο εκατοστό του από rooms to let. Δεν μπορώ να φανταστώ τι γίνεται το κατακαλόκαιρο εδώ…. Γιατί καταστρέφουμε τόσο τον πανέμορφο τόπο μας;
Η σπεσιαλιτέ στην περιοχή είναι η σφακιανή πίτα, ένα λεπτότατο φύλλο από κάτι μεταξύ κρέπας και αραβικής πίτας γεμισμένο με εκπληκτική φρέσκια μυζήθρα, από τα άφθονα κατσικάκια της περιοχής και από πάνω αρωματικό μέλι θυμαρίσιο σε συνδιασμό με αρωματικότατο μίγμα τσαγιού του βουνού με δίκταμο και ένα σφηνάκι ρακί (ιεροσυλία ξέρω, αλλά δεν υπήρχε περίπτωση στις 7.30 το απόγευμα να πιω «άσπρο πάτο» ρακί!!!) ήταν ότι έπρεπε για το αποκαμωμένο κορμάκι μου! Αργότερα στην ταβέρνα του ξενώνα τα καραφάκια με τις ρακές εξαφανίζονταν ως δια μαγείας μετά το φαγοπότι, φάρμακο φάρμακο αναφωνούσε συνέχεια ο ταβερνιάρης κρητικός, όμως για τους αθλητικούς τύπους (τρομάρα μας) την επομένη είχε πρωϊνό ξύπνημα στις 7.30 γιατί 8+ θα ξεκινούσαμε με sea kayak για την παραλία των Γλυκών νερών με επιστροφή μέχρι τις 12 το μεσημέρι για να προλάβουμε το καράβι για τη Χώρα Σφακιών ενώ κάποιοι άλλοι (τολμηρότεροι;) θα έπερναν το μονοπάτι ως την παραλία και μετά λίγο πίσω πάλι για να πάρουν το μονοπάτι για την Χώρα Σφακίων.Η παραλία Γλυκά Νερά μεταξύ Λουτρού και Χώρας Σφακιών.
Η αίσθηση που δημιουργεί η απομονωμένη παραλία με τα πρασινογάλαζα νερά και τον τρομερό γκρεμό που ορθώνεται πάνω της είναι μοναδική. Αν σκάψεις λίγο στα βότσαλα και στη άμμο (στο βάθος αριστερά στην φωτό), παγωμένο γλυκό νερό από τα Λευκά Ορη θα αρχίσει να αναβλύζει. Δυστυχώς το ίδιο συμβαίνει και μέσα στη θάλασσα, με αποτέλεσμα να είναι από τις πιο κρύες θάλασσες στην Κρήτη.
Επιστροφή στο Λουτρό, αλλαγή στο δρομολόγιο του πλοίου αναγκαζόμαστε να πάρουμε καϊκι – ταξί και αναχωρούμε με το πούλμαν για Ρέθυμνο για βόλτα στην παλιά πόλη, λίμνη Κουρνά για φαγητό, Βάμος για καφέ και γλυκό, Ακρωτήρι και τάφοι των Βενιζέλων για το πανοραμικό ηλιοβασίλεμα. Ήρθε η ώρα της επιστροφής, όλοι αναρρωτιώμαστε αν όντως είμαστε μόνο 2 μέρες στην όμορφη Κρήτη, τόσο γεμάτες οι ώρες μας, τόσες όμορφες εικόνες μας έχουν αποπροσανατολίσει….Βάμος, όταν η ιδιωτική πρωτοβουλία αναλαμβάνει δράση!Γλυκύτατο ταρατσάκι στο Βάμος με γλυκό κουταλιού και μπιράλ Γεράνι!Το παλιό λιμάνι των Χανίων από ψηλά, στους τάφους των ΒενιζέλωνΔύση στο ακρωτήρι, στους τάφους των Βενιζέλων.
Που είμασταν και που βρεθήκαμε! Σαν όνειρο φαντάζει, ένα τόσο γεμάτο διήμερο……
Με γεμάτες μπαταρίες επιστροφή στην καθημερινότητα, ευτυχώς το λιμάνι του Πειραιά έχει οργανωθεί πολύ καλά μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες και το ειδικό λεοφωρείο και η γέφυρα με τις ευκολίες της σε φέρνουν σε χρόνο dt στον σταθμό του τραίνου!Ανατολή του ηλίου Δευτέρα πρωί στον Πειραιά!
Καλημέρα!!!
Μαρία (Gastone)"