Thursday, June 26, 2008

Το πιλάφι της παρηγοριάς.

Μια από τις γεύσεις, που θυμίζουν πρόσωπα αγαπημένα, είναι το γιαούρτι με το ρύζι. Ένα φαγητό γρήγορο, ανάλαφρο και παρηγορητικό, όταν για κάποιον λόγο δεν είχαμε τα κέφια μας, για μαγειρικές δημιουργίες, στα χρόνια εκείνα τα παλιά. Το συνήθιζε η προγιαγιά μου, το έκανε και η μάνα μου (καθώς θήτευσε στην κουζίνα της γιαγιάς της)…
Έτσι έπραξα και εγώ χθες. Ο χρόνος με πίεζε πολύ (για διάφορα πράγματα) η διάθεσή μου δεν ήταν και η καλύτερη, η ζέστη του μεσημεριού κατά την επιστροφή στο σπίτι με είχε καταβάλλει. Και δεν ήθελα τίποτε να φάω. Μόνον ένα πιάτο πιλαφάκι λιγουρεύτηκα. Θα ρίξω και λίγο τριμμένο τυράκι από πάνω και μια χαρά θα φάω σκέφτηκα, καθώς ο συρμός του μετρό έτρεχε στα σκοτάδια του. Ο καλός μου διέθετε φαγητό που του αρέσει, από την προηγούμενη μέρα και έτσι παράπονα δεν θα είχαμε, άσε που μέχρι να φτάσω αυτός θα έχει φάει για μεσημέρι….

Φτάνοντας λοιπόν κάποια στιγμή, το καμάρι μου κοιμόταν ευτυχώς, ανασκουμπώθηκα να φτιάξω στα γρήγορα το πιλάφι μου.
Σοτάρισα ελαφρά λίγο κρεμμυδάκι με ελάχιστο ελαιόλαδο, έριξα το ρύζι και άρχισα να συμπληρώνω με το σχετικό νεράκι, αλατάκι. Για το χρώμα και την τσαχπινιά έριξα και μερικές κλωστές κρόκου.
Σε κανένα 10άλεπτο το ρύζι μου (basmati με άρωμα γιασεμιού) ήταν έτοιμο. Το σκέπασα με καθαρή πάνινη πετσέτα κουζίνας, (απορροφά τους υδρατμούς και το ρύζι μένει σπυρωτό) και αμέσως μετά άνοιξα να πάρω το τυράκι. Όμως γιαούρτι στραγγιστό διαθέταμε, τυράκι τριμμένο επίσης… και είχα εκείνη την στιγμή ένα δίλημμα. Τυρί ή γιαούρτι; Ένα «φλασσάκι» άναψε μέσα μου κι’ έτσι είπα να εμπλουτίσω λίγο την κατάσταση!
Ανακάτεψα λοιπόν σ’ ένα μπολ τρεις κουταλιές γιαούρτι, με δυο κουταλιές τυρί cottage (που επίσης είχαμε). Έριξα δύο πρέζες δυόσμου (μην ρωτήσετε τώρα, τι μονάδα μέτρησης είναι η «πρέζα», έτσι το έλεγε η μάνα μου, έτσι το λέω κι’ εγώ…) καθώς και λίγο πιπέρι, τα έφερα όλα μαζί μια «γυροβολιά» και τα έριξα πάνω στο πιλάφι μου. Για συμπλήρωμα δύο κουταλιές τριμμένο τυρί, και ήμουν πια έτοιμη να απολαύσω το παρηγορητικό φαγητό της καλοκαιρινής μου βαριεστημάδας.
Καλή σας όρεξη, αν το αποτολμήσετε…. Είναι χορταστικό και δροσερό.
Α! Και καλές διακοπές πια…αφού ήδη οι πρώτοι έχουν ήδη φύγει

10 comments:

Nena said...

Για μένα τέλειο! Μόνο ωμό δεν τρώω το ρύζι. Αντε τώρα ναχει και τις λεπτομέρειές σου Πηνελόπη μου.Μερσί!

ΕΛΕΝΑ said...

Πηνελόπη μου δεν με φώναζες να .... παρηγορηθούμε παρέα?? Το λιγουρεύτηκα μόνο από την περιγραφή σου!!
Αυτά βέβαια, ξέρεις τι φαγάκια είναι. Να έχουμε όπως λες το κατι τις "συμπληρωματικό" για τους καλούς μας, γιατί άντε να τους παρηγορήσουμε με αρωματικό ρυζάκι μόνο;-)

heart n soul said...

penelope, πολύ touching ποστ:) κι εγώ όταν (σπάνια:) μου κόβεται η όρεξη, μόνο ρυζάκι θέλω να φάω. Κι έτσι γαουρτένιο και δυοσμάτο είναι πολύ καλοκαιρινό

Anonymous said...

Γιατί εμένα γμτ δεν μου κοβεται ΠΟΤΕ η όρεξη; Αλλά και με όρεξη μια χαρά το τρώω το πιλαφάκι Πηνελόπη. Πόσο μάλλον το δικό σου με τις ενδιαφέρουσες πινελιές.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ Μ

Αγγελική Ν said...

Αχ, βρε Πηνελόπη! Φαίνεται ότι η μανάδες μας μαθήτευσαν στα ίδια θρανία! Και σε μένα αυτά έμαθε και αυτά έμαθα στα παιδιά μου!

kiki said...

Me giaoyrti kai dyosmo! Miam!

Juanita La Quejica said...

Θα συμφωνήσω με Heart ως προς το touching part. Και θα αναρωτηθώ όπως και η Σταυρούλα γιατί δεν κόβεται και η δική μου όρεξη ποτέ; Με εξαίρεση κάτι μέρες σαν την σημερινή...

Μαριλένα said...

η Ελένη μου τρελλαίνεται για ρύζι.
το χειμώνα της πηρα κι αυτά τα κινέζικα ξυλάκια (δεν υπολόγισα βέβαια πως θα μου σπάνε τα νεύρα οσάκις τη βλέπω να τρωει μ'αυτά, με ταχύτητα που όσο παει και μεγαλώνει)κι έτσι πάει σετ :))

οπωσδήποτε θα της κανω τη συνταγή :))

Kalliope said...

Πηνελόπη μου το ρύζι με γιαούρτι είναι από τα αγαπημένα μου φαγητά. Παρηγορητικό, όπως το λες, και ηρεμεί και το στομάχι, και το μυαλό. Οι ιδέες σου για 'εμπλουτισμό' θα δοκιμαστούν σύντομα!

Penelope said...

Καλημέρα,
καλή εβδομάδα σε όλες κι' όλους.
Καλές θάλασσας (για κολύμπι στους διακοπούντες).
Τι Σαντορίνη, τι Μήλο, τι Ελαφόνησσο... διάβασα σήμερα πρωί-πρωί.... Καλά να περάσετε.

Το πιλαφάκι της παρηγοριάς σας έδωσε πραγματικά τον τόνο, για το πως αισθανόμουν εκείνη την μέρα. Και χάρηκα πραγματικά, που διάβασα κι' εσάς να έχετε παρόμοια βιώματα (Αγγελική μου) και συναισθήματα. Σε κάνει να νοιώθεις όμορφα, όταν ξέρεις ότι κι' αλλοι βλέπουν τα πράγματα μέσα από την ίδια οπτική γωνία.

Οσο για την όρεξη Σταυρούλα και Ιωάννα... τελευταίως ευτυχώς που έχει μετριαστεί, μήπως και χάσω κανένα κιλό... Αλλά μπα, δεν το βλέπω.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...