Thursday, July 31, 2008

Σαγκρία light, για δύο!

Άργησα να φουρνίσω τις προάλλες τα γεμιστά μου και σίγουρα ο πεινασμένος συζυγάτος μου θα είχε δίκιο να τσιμπολογήσει και να γκρινιάξει! Είπα λοιπόν η ..ευφυής να τον υποδεχτώ με κάτι δροσερό - και το άρωμά μου βεβαίως!- κάτι τελοσπάντων για να κερδίσω χρόνο και να μελώσουν στο φούρνο τα γεμιστά.
Στο ψυγείο είχα κρασί Μαρσάλα και φρούτα και μμμ τότε σκέφθηκα μια σαγκρία light, να μην μας κουδουνίσει και το κεφάλι! Χρησιμοποίησα
-μια μεγάλη συσκευασία χυμό ribenna, (δυστυχώς από την αγορά,έχει εξαφανιστεί το φραγκοστάφυλο),
-μισό ποτήρι νερού από το γνωστό κρασί,
-κεράσια κομμένα στα δυό, βερύκοκκα επίσης και κομμάτια μήλου, θα μπορούσα και καρπούζι,
-μιά φούντα φρέσκο δυόσμο.
Τα άφησα παγωμένα στο ψυγείο μέχρι τη στιγμή που ήλθε ο καλός μου. Τάκου-τάκου και εγώ, στράγγιξα τα φρούτα σε ένα μπωλ, τα περίχυσα με μια κουταλιά μέλι και έτσι είχα και επιδόρπιο φοβερή αρωματική φρουτοσαλάτα.
Τον υποδέχτηκα με την σαγκρία σερβιρισμένη σε ποτήρια με πάγο και πονηριά στο μάτι! Εκείνος αναστέναξε, ανέπνευσε βαθιά, (όχι το άρωμά μου βρέ, άρλεκιν θα γράψουμε;), το άρωμα του φούρνου και με κύτταξε με νόημα! Πάλι στις πέντε θα φάμε σήμερα!
Σημείωσιςςς:
1)Συνήθως τρώμε γύρω στις τέσσερες!
2) Η σαγκρία δεν ήταν για δύο ποτηράκια, ήταν για δυο και τρία και έξη αν θυμάμαι καλώς!
3)Το τάκου - τάκου, συνειρμός, είναι από παλιό τραγούδι της Βέμπο, (τάκου-τάκου ο αργαλειός μου, τάκου και έρχεται ο καλός μου..), που τραγούδαγε η μάνα μου, όχι βεβαίως εγώ!
4) Τα γεμιστά τα φάγαμε κρύα το βράδυ, γιατί μετά που στραγγίξαμε τη σαγκρία, πέσαμε στο κρεββάτι.., ροχαλίζοντας βαρειά...
5)Όχι, τα παιδιά έλειπαν, διακοπές!

7 comments:

ΕΛΕΝΑ said...

Bρε Κατερίνα μου, μετά από αυτή τη λαχταριστή δροσιστική σαγκρία το ρίξατε στο ροχαλητό??
Α-ΠΑ-ΡΑ-ΔΕ-ΚΤΟΙ!!!!!

Nena said...

Εκείνο το τάκου-τάκου φταίει γιατί πήγαινε ο συνειρμός στον αργαλειό, άρα σε κάτι μονότονο, οπότε νάσου και το ροχαλητό. Στην επόμενη σαγκρία σκέψου κάτι σε γρήγορο ρυθμό κι άσε τα γεμιστά να περιμένουν, μη πάει χαμένη κι η πονηριά στο μάτι...
Μμμμ καλή ιδέα η σαγκρία χωρίς τάκου-τάκου.

Juanita La Quejica said...

Αφού λείπουν τα παιδιά, ευκαιρία για "διακοπές" των γονιών ε; Χιχι!
Αλλά τέτοια ώρα, μέσα στη ζέστη... μια χαρά λειτούργησε η σαγκρία, παρηγόρησε την πείνα του Τ, σας ξεδίψασε και σας νανούρισε γλυκά γλυκά!
Είμαι πάντως 100% σίγουρη ότι περνάτε καλά, τόσο αγαπημένοι που είστε, με ή άνευ σαγκρίας.

Anonymous said...

χαχα...με εκανες και γέλασα...συνηθως κι εμεις καπου εκει καταληγουμε να φαμε...:)
(αλλά μονο ροχαλητό βρε...χωρις παιδια στο σπίτι...και με σαγκρια...τς τσ τσ :))

Μάγια said...

χαχα πολύ γέλασα με το κείμενό σου! να χα και μια σαγκρία τώρα..!

kiki said...

Στην υγειά σας Κατερίνα! Δροσιστική η σαγκρία σου!

Penelope said...

Βρε τι δημιουργεί μια καλό-νοικουρά, όταν έχει κέφια!!
Την δροσιά της να ΄χεις, Κατερίνα μου.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...