Tuesday, August 12, 2008

Γεμιστές πιπεριές του (κάποτε;) φτωχού

Μια φορά και έναν καιρό, οι σταφίδες, τα κουκουνάρια, η κάππαρη, οι αντζούγιες, το τυρί και άλλα καλούδια ήταν προφανώς υλικά που μάζευαν οι φτωχοί από την φύση και έτσι ...
Μπα!
Όπως και να την ερμηνεύσω αυτήν την συνταγή, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι Ισπανοί την αποκαλούν "φτωχική".
Ίσως επειδή δεν έχει κρέας, αλλά και πάλι, από υλικά, ουκ ολίγα.
Δεν είμαι απόλυτα σίγουρη αν θα ξαναβάλω αντζούγιες την επόμενη φορά, δίνουν έναν πικάντικο τόνο που καλύπτει την γλυκιά επίγευση που προτιμώ στα γεμιστά με ξηροκάρπια.
Φωτογραφία δυστυχώς γιοκ προς το παρόν, διότι τα είπαμε, η φωτογραφική μηχανή απήχθη στην Αμοργό και η αντικαταστάτριά της θα παραμείνει στο κουτί της μέχρι να βρεθεί λίγο καθαρό μυαλό για να μελετηθούν οι οδηγίες λειτουργίας.
Υλικά
4 κίτρινες πιπεριές
4 φέτες ψωμί (χωριάτικο αν είναι δυνατόν)
γάλα
4 αντζούγιες (του λαδιού)
150-200 γρ. τυρί (έμμενταλ, μπρι, γραβιέρα, λίγο ροκφόρ, συνδυασμός, αναλόγως τα γούστα)
σταφίδες ξανθές
κουκουνάρια (όσο περισσότερα, τόσο καλύτερα λέω εγώ!)
κάππαρη
βασιλικός
μαϊντανός
ελαιόλαδο
πιπέρι
θρούμπι
Εκτέλεση
Βάζουμε το ψωμί στο γάλα να μουλιάσει.
Κόβουμε τις πιπεριές στην μέση.
Δοκίμασα να γεμίσω και 2 ντομάτες, αλλά καμία σχέση το τελικό αποτέλεσμα με τις πιπεριές, που σαφώς υπερέχουν!
Ψιλοκόβουμε την κάππαρη και τις αντζούγιες και ανακατεύουμε με τα τριμμένα τυριά, τους ξηρούς καρπούς, τον βασιλικό και τον μαϊντανό, καθώς και το στραγγισμένο ψωμί.
Γεμίζουμε τις πιπεριές, ρίχνουμε λίγο λάδι από πάνω και ψήνουμε στους 180οC για 45', αναλόγως τον φούρνο.
Αν θέλουμε να υπάρχει ξεροψημένη κρούστα, πασπαλίζουμε με τριμμένη παρμεζάνα ανακατεμένη με ελάχιστη φρυγανιά και γκρατινάρουμε στο γκριλ για 3-4' πριν σβήσουμε τον φούρνο.
ΥΓ. Όσο προσπαθούσα να κλείσω στον φακό την ομορφιά της δύσης στο Templo de Debod στην Μαδρίτη, ο καλός μου έτρωγε μια μεγάλη τούμπα ύστερα από ακροβατικά στο παραπέτο (προτίμησε τελικά τα πετραδάκια στο έδαφος αντί για το νερό στην περιβάλλουσα του μνημείου λίμνη) και τον περιέθαλπταν οι περαστικοί και οι τουρίστες, χωρίς εγώ να έχω πάρει είδηση, αφού προσπαθούσα με επιμονή να βρω την σωστή γωνία. Ακόμα έχω τύψεις γι αυτήν την φωτογραφία, αν και νομίζω ότι τουλάχιστον την πέτυχα!

9 comments:

Gianni said...

Συμπαραστέκομαι για πολλοστή φορά στον Δ...

Z. said...

Τα μεγάλα αριστουργήματα δεν γίνονται χωρίς μια...θυσία-αβαρία! Χα χα χα!
Ελπίζω μόνον ο Δ. να έχει ήδη εξευμενιστεί...

*Η φωτογραφία πάντως,chef-d`oeuvre!

ΕΛΕΝΑ said...

H φωτογραφία είναι από τις καλύτερές σου, εξαιρετική!!
Μα τι κατήφεια, σπαραγμός και συμπαράσταση είναι αυτή για την θυσία του Δ?? Δεν έπαθε δα και τίποτα, σκέψου να είχε χαθεί η φωτό:PPP (μα τίποτα δεν πήρες είδηση κι εσύ??)
Η συνταγή με τυριά (και ροκφόρ) πολύ ενδιαφέρουσα, κι εγώ τις αντζούγιες θα τις παρέλειπα. O συνδυασμός των υπόλοιπων υλικών, τέλειος!!!

Juanita La Quejica said...

Γιάννη, χαχα! Εκεί έπρεπε να ήσουν, που δεν τον έβρισκα κιόλας γιατί είχε πάει και είχε σωριαστεί σε ένα παγκάκι στα σκοτεινά!

Juanita La Quejica said...

Καλώς την Ζαμπία!
Ναι ναι, πέρισυ έγινε το συμβάν, τέτοια εποχή. Εκείνην την ημέρα είχε πολύ γκρίνια λόγω κούρασης και είχε κακοκαρδίσει την παρέα μας και τρελλάνει εμένα, οπότε όπως ισχυρίζομαι εγώ εξέπεμπε αρνητικά ρεύματα και την πάτησε! Μετά από αυτό, συνήλθε για τα καλά και βρήκε τον καλό του εαυτό, λίγο μελανιασμένο, γδαρμένο και πονεμένο όμως!

Juanita La Quejica said...

ΧΑΧΑ! Ελενάκι, για φαντάσου να μας έκλεβαν τότε την μηχανή, σε τέτοια εκδρομή! Ούτε να το σκέφτομαι! Αν και τότε είχα κατεβάσει σε cds δύο φορές τις φωτογραφίες. Τελικά είναι ένα σοβαρό θέμα αυτό, όταν χάνεις την μηχανή σου σε διακοπές.
Οι αντζούγιες δεν ξεχώριζαν ακριβώς, δηλαδή δεν μύριζε ψαρίλα, αλλά υπήρχε μια πικάντικη γεύση.
Θα σου πω όταν τις ξαναφτιάξω και βεβαιωθώ.

Μαριλένα said...

μα, αντί να απαθανατίσεις την τουμπα, προτίμησες άλλο θέμα; :)))

εγώ πάντως, αυτή θα ήθελα να δω!

:)))

Juanita La Quejica said...

ΧΑΧΑ! Μαριλένα, είσαι άτακτη!

Nena said...

Πρώτα πρώτα μην αφαιρέσετε τις αντζούγες.Είναι καταπληκτικές μαζί.΄Επειτα η φωτογραφία είναι πολύ ωραία και τέλος όταν ο D. έχει γκρίνια στέλνε τον για ύπνο. Τούχει μείνει από μωρό! Φιλάκια να του δώσεις και νάχει υπομονή (μαζί σου!)

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...