Monday, August 04, 2008

Κολοκυθοπουγκάκια της Πόπης

Η Πόπη φίλη και κουμπάρα μου σκάρωσε χθές για το μεσημεριανό τραπέζι ένα πολύ νόστιμο μεζεδάκι και με την αδειά της το μοιράζομαι μαζί σας
Υλικά:
Κολοκυθάκια μεγαλούτσικα
Ντομάτα φρέσκια ώριμη περασμένη στον τρίφτη
Φέτα
Ελαιόλαδο
Αλάτι, πιπέρι, ρίγανη
Εκτέλεση:
Κόβουμε τα κολοκυθάκια σε οριζόντιες χοντρούτσικες φέτες. Τα αλατοπιπερώνουμε και τα λαδώνουμε καλά.
Κόβουμε κομμάτι αλουμινόχαρτο, βάζουμε μια φετα κολοκύθι, τομάτα, τραμμένη φέτα, φρεσκοκομμένο πιπέρι, ρίγανη και λίγο λαδι. Διπλώνω καλά το αλουμινόχαρτο να σφραγίσει. Το βάζω σε ταψί. Συνεχίζω μέχρι να τελειώσουν τα υλικά ή να γεμίσει το ταψί.
Ψήνω σε δυνατό φούρνο (250) μεχρι να μαλακώσουν τα κολοκυθάκια. Χρειάστηκαν περίπου 40 λεπτά.
Είτε ανοίγω τα πουγκάκια και τα προσφέρω έτσι είτε τα βγάζω όμορφα-όμορφα σε πιατέλα.
Είναι πεντανόστιμα και απολύτως καλοκαιρινά. Στην επόμενη εκτέλεση σκέφτομαι να αντικαταστήσω την ρίγανη με φρέσκο δυόσμο.
Μεχρι να ψηθούν τα πουγκάκια, οι μπριζόλες και τα μπιφτέκια τραβήξαμε τις τσικουδιές μας (πεσκέσι Κρητικιάς φίλης) με θέα τα πεύκα και τη θάλασσακαι μεζεδάκι τομάτα τριαντάφυλλο με χοντρό αλάτι και γαύρο καπνιστό ( τον έχω πάρει από το MAKRO είναι τέλειος και κρατάει στο ψυγείο μήνες).
Α τελευταία ανακάλυψα το Dirrolo κεφαλοτύρι το οποίο για τυρί με λίγα λιπαρά είναι εξαιρετικό.Και μετά ανοίξαμε τα κρασάκια μας συνοδεύοντάς τα με ότι καλούδι έβγαλε ο φούρνος.
Εν τω μεταξύ ο γείτονας του απέναντι σπιτιού είχε ανάψει το bbq και έψηνε μια μεγάλη σούβλα κοκορέτσι και κάτι άλλο που μάλλον έμοιαζε με κοντοσούβλι και όσο ξεκοκαλίζαμε τα υπάρχοντά μας χαζεύαμε και τα τεκταινόμενα στην απέναντι ταράτσα. Δεν μπορώ να προσδιορίσω σε ποιο ποτηράκι βρισκόμασταν όταν χτύπησε η πόρτα. Μια γλυκύτατη κοπέλα με ένα πιάτο στα χέρια της. Η κόρη του γείτονα. «Συγνώμη σας καπνίσαμε σήμερα και είπαμε να σας προσφέρουμε ένα μεζεδακι» Ταχασα!! Δυο καλημέρες έχουμε ανταλλάξει με τους ανθρώπους στους λίγους μήνες που έχω αγοράσει το σπίτι. Ευχαρίστησα την κοπέλα, ανοίξαμε τους μεζέδες σηκώσαμε τα ποτήρια και χαιρετίσαμε τους απέναντι.
Τελικά όλα αυτά που λένε για αποξένωση μήπως είναι βλακείες και το μόνο που φταίει είναι η διάθεση απλά να χαμογελάσουμε και να ανοίξουμε το σπίτι μας και την καρδιά μας. Το πιάτο της γειτόνισας περιμένει πλυμένο και καθαρό. Πρέπει να το επιστρέψω αλλά γεμάτο όμως. Νοικοκυρεμένα, όπως έκανε πάντα η μάνα μου.
Την ερχόμενη εβδομάδα που έχω άδεια θα φτιάξω δίπλες. Η έχετε καμιά καλύτερη ιδέα;

17 comments:

ΕΛΕΝΑ said...

Πολύ καλοκαιρινό το φαγάκι σου Σταυρούλα, γεια στα χέρια σου!!
Ψηφίζω και ρίγανη και δυόσμο, μιας και στα καλοκαιρινά φαγητά από μυρωδικά ... τους δίνω και καταλαβαίνουν:)
Και συμφωνώ απόλυτα, διάθεση για χαμόγελο αν υπάρχει, τα πάντα είναι πιο όμορφα.
Ψηφίζω επίσης και δίπλες δαγκωτό.
Φύλαξέ μου και μία, ε??

Anonymous said...

Γειά στα χέρια της φίλης μου της Πόπης διότι εγώ μόνο τραβηξα τις φωτο και φυσικά τα τίμησα δεόντως.
Θα σου κρατήσω όσες δίπλες θες.

Nena said...

δίπλες??? Κι εγω που θα είμαι?

ΕΛΕΝΑ said...

Εσύ να κοιτάξεις να μαζευτείς κάποια στιγμή από τις σούπερ ντούπερ φετινές σου βακάνς, αλλιώς δεν πρόκειται να δεις ούτε ψίχουλο δίπλας:PPP
Aστειεύομαι Νενάκι!! Καλά να περνάααας:))

Anonymous said...

Βρε Νενάκι που βρισκεσαι. Θα σου βαλω τσιπάκι να μπορώ να σε εντοπίζω. Λοιπόν όταν με το καλό τις φτειάξω και πετύχουν θα στείλω μήνυμα ΟΚ;

Gianni said...

Εγώ φταίω που δεν πρόλαβα να έρθω. Τι υπέροχοι γείτονες...

Nena said...

Κοίτα, οι δίπλες θέλουν δύο. ΄Ενας που ανοιγει το φύλλο κι άλλος στην κατσαρόλα με το λάδι (λακωνίας ε; μμμμ). Λοιπόν βάζω το μηχανάκι ν ανοίγω φύλλο. Πως σου φαίνεται το Σάββατο; Όνειρα θερινού απογεύματος ε;

Μάγια said...

καλά αφού όλοι παίρνετε δίπλες, εγώ θα πάρω από τα κολοκυθοκαλούδια!

Juanita La Quejica said...

Κι εγώ μαζί με την Μάγια, θα προτιμήσω τις κολοκυθονοστιμιές!
Σταυρούλα, άσε τα τηγανίσματα για το πεσκέσι και φτιάξε τους εκείνο το κορυφαίο κοτοπουλάκι που μας είχες κεράσει ή στείλε τους σύγλινο!

xaos said...

Μου φαίνονται τέλεια τα κολοκυθάκια θα τα δοκιμάσω.Στο πιάτο του γείτονα να βάλεις κάτι καλοκαιρινό , οι δίπλες είναι χειμωνιάτικο γλυκό νομίζω.Χαλβά βουτύρου ε?

Nena said...

Εεεεπ. ήρεμα παιδιά. Η κοπέλα αφού θέλει δίπλες να προσφέρει. Τι ανακατεύεστε? Φάτε τα κολοκυθοτάδε και ησυχάστε.
Γιαννη το Σεπτέμβρη θα τους γνωρίσουμε τους γείτονες. Θα κάνουμε κάτι ο καθένας και θα τους προσφέρουμε ν ανοίξουμε πόρτα στη φιλενάδα μας.

Penelope said...

Πάντα τέτοια (!!!) λέω εγώ ως συνονόματη της κουμπάρας κι' εσύ φρόντισε να την "σπρώχνεις" για κάνει νοστιμιές.

Η αποξένωση είναι υπαρκτή φίλη μου καλή, αλλά αν ξανοιχτείς λιγάκι και χαμογελάσεις στον άλλο και πεις καμμιά κουβέντα πάρα πάνω,τότε βλέπεις να ξεπηδά από το πουθενά και το αδιάφορο, η ζεστασιά και σπίθα για επικοινωνία και επαφή. Φαίνεται πως όλοι μας πια "μπουχτήσαμε" την μαυρίλα και την μουρτζούφλα και ψάχνουμε για τον ΑΝΘΡΩΠΟ ως άλλοι Διογένηδες. Καιρός ήταν.

Να μπω κι' εγώ στην ουρά για τις δίπλες; Με θέλετε;

Anonymous said...

Νενα: Αστους βρε να δώσουν ιδέες. Το ΣΚ δύσκολο αλλά από Δευτέρα που θαμαι αδειούχα πες μερα και ελα για βοήθεια.
Χελώνα: Οι δίπλες είναι παντός καιρού στο χωριό μου. Σε μία μόνο περίπτωση δεν τις προσφέρουμε. Σε γεννητουρια κοριτσιού. Διότι το νόημα είναι να "διπλιάσει" το γεγονός. Οπότε καταλαβαίνεις.
Χουα: Τους γείτονες σκεφτεσαι ή το "κοντα στο βασιλικό ποτίζεται και η γλαστρα"; Οχι βρε πρώτη επαφή με φαγιά.
Γιάννη: Αντε να μην σε μουρμουρίσω τωρα. Απαξ και αποφασίσεις να ερθεις θα στησω ψησταριά και θα σε βαλω να ψήσεις και θα φωνάξω και το γείτονα. Για τιμωρία..

Anonymous said...

Ουπς Πηνελόπη. Εσύ καλή μου τι ρόλο θες για την κατασκευή διπλών; Χα προβλέπω εγώ να κρατώ το ρόλο του δοκιμαστή. Αν και πριν λίγο η μανα μου μου δήλωσε ότι για να τηγανιστεί καλά η δίπλα θελει ματι γκαζιού(ή αερίου). Λετε να την πατήσουμε κορίτσια; Ατιμο φυσικό αέριο θα σε βάλω στο πρόγραμμα.

Nena said...

Με τη γειτόνισσά μου που τις κάνουμε στις γιορτές στο ηλεκτρικό μάτι μια χαρά πήγε, αλλά η άτιμη είναι καταπληκτιή στο δίπλωμα/ψήσιμο. Χρειαζόμαστε και τουλάχιστον 2 σουρωτήρια. Ε καλά θα τα πουμε.

Penelope said...

Οι δίπλες, κόρες καλόνοικοκυρές θέλουν 2-3 εθελοντές στην κουζίνα. Και εμείς με την μάνα μου κυρίως στις γιορτές τις φτιάχναμε, και όταν είχαμε και την γιαγιά μου, 3 και 4 γυναίκες πάνω από τα μάτια της κουζίνας. Το πετρογκάζ ήταν στα πολύ μικράτα μου.

Η γιαγιά μου πάντα έφτιαχνε την ζύμη, εγώ και η θεία μου ανοίγαμε φύλλα και η έρμη η μάνα μου έτρωγε πάντα το τηγάνι!!
Εφυγε η γιαγιά, έφυγε η μάνα... και μείνανε μόνον οι αναμνήσεις.
Α! στο καλό, μελαγχόλησα τώρα....
Φιλιά πολλά.

Υ.Γ. όποια θέση κι' αν μου δώσετε, εγώ θα την πάρω Σταυρούλα μου.

kiki said...

Μέρες βλέπω τη φωτό, μου τρέχουν τα σαλια και ξαναφεύγω....Πωωωω...μόνο οι λέξεις πουγκί, ντομάτα, φέτα...φτάνουν..

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...