Κολοκυθοπουγκάκια της Πόπης

Η Πόπη φίλη και κουμπάρα μου σκάρωσε χθές για το μεσημεριανό τραπέζι ένα πολύ νόστιμο μεζεδάκι και με την αδειά της το μοιράζομαι μαζί σας
Υλικά:
Κολοκυθάκια μεγαλούτσικα
Ντομάτα φρέσκια ώριμη περασμένη στον τρίφτη
Φέτα
Ελαιόλαδο
Αλάτι, πιπέρι, ρίγανη
Εκτέλεση:
Κόβουμε τα κολοκυθάκια σε οριζόντιες χοντρούτσικες φέτες. Τα αλατοπιπερώνουμε και τα λαδώνουμε καλά.
Κόβουμε κομμάτι αλουμινόχαρτο, βάζουμε μια φετα κολοκύθι, τομάτα, τραμμένη φέτα, φρεσκοκομμένο πιπέρι, ρίγανη και λίγο λαδι. Διπλώνω καλά το αλουμινόχαρτο να σφραγίσει. Το βάζω σε ταψί. Συνεχίζω μέχρι να τελειώσουν τα υλικά ή να γεμίσει το ταψί.
Ψήνω σε δυνατό φούρνο (250) μεχρι να μαλακώσουν τα κολοκυθάκια. Χρειάστηκαν περίπου 40 λεπτά.
Είτε ανοίγω τα πουγκάκια και τα προσφέρω έτσι είτε τα βγάζω όμορφα-όμορφα σε πιατέλα.
Είναι πεντανόστιμα και απολύτως καλοκαιρινά. Στην επόμενη εκτέλεση σκέφτομαι να αντικαταστήσω την ρίγανη με φρέσκο δυόσμο.
Μεχρι να ψηθούν τα πουγκάκια, οι μπριζόλες και τα μπιφτέκια τραβήξαμε τις τσικουδιές μας (πεσκέσι Κρητικιάς φίλης) με θέα τα πεύκα και τη θάλασσακαι μεζεδάκι τομάτα τριαντάφυλλο με χοντρό αλάτι και γαύρο καπνιστό ( τον έχω πάρει από το MAKRO είναι τέλειος και κρατάει στο ψυγείο μήνες).
Α τελευταία ανακάλυψα το Dirrolo κεφαλοτύρι το οποίο για τυρί με λίγα λιπαρά είναι εξαιρετικό.Και μετά ανοίξαμε τα κρασάκια μας συνοδεύοντάς τα με ότι καλούδι έβγαλε ο φούρνος.
Εν τω μεταξύ ο γείτονας του απέναντι σπιτιού είχε ανάψει το bbq και έψηνε μια μεγάλη σούβλα κοκορέτσι και κάτι άλλο που μάλλον έμοιαζε με κοντοσούβλι και όσο ξεκοκαλίζαμε τα υπάρχοντά μας χαζεύαμε και τα τεκταινόμενα στην απέναντι ταράτσα. Δεν μπορώ να προσδιορίσω σε ποιο ποτηράκι βρισκόμασταν όταν χτύπησε η πόρτα. Μια γλυκύτατη κοπέλα με ένα πιάτο στα χέρια της. Η κόρη του γείτονα. «Συγνώμη σας καπνίσαμε σήμερα και είπαμε να σας προσφέρουμε ένα μεζεδακι» Ταχασα!! Δυο καλημέρες έχουμε ανταλλάξει με τους ανθρώπους στους λίγους μήνες που έχω αγοράσει το σπίτι. Ευχαρίστησα την κοπέλα, ανοίξαμε τους μεζέδες σηκώσαμε τα ποτήρια και χαιρετίσαμε τους απέναντι.
Τελικά όλα αυτά που λένε για αποξένωση μήπως είναι βλακείες και το μόνο που φταίει είναι η διάθεση απλά να χαμογελάσουμε και να ανοίξουμε το σπίτι μας και την καρδιά μας. Το πιάτο της γειτόνισας περιμένει πλυμένο και καθαρό. Πρέπει να το επιστρέψω αλλά γεμάτο όμως. Νοικοκυρεμένα, όπως έκανε πάντα η μάνα μου.
Την ερχόμενη εβδομάδα που έχω άδεια θα φτιάξω δίπλες. Η έχετε καμιά καλύτερη ιδέα;