Η Ένωση Οινοπαραγωγών Αμπελώνα Αττικής (ΕΝΟΑΑ) μας έστειλε το πρόγραμμα για την σειρά εκδηλώσεων «ΤΡΥΓΗΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ», που ξεκινούν την Δευτέρα, 8 Σεπτεμβρίου 2008 στις 8 το απόγευμα, στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων, στο Γκάζι.Λίγο μετά την έναρξη, στις 20.30 θα κάνει μία σύντομη παρουσίαση του Αττικού Αμπελώνα ο φίλος του Hungry For Life Θόδωρος Λέλεκας, του TeLeGourmet Chronicles.
Οι εκδηλώσεις στην Τεχνόπολη θα κρατήσουν από τις 8 ως και τις 13 Σεπτεμβρίου και θα κλείσουν με επίσκεψη στο Μουσείο Οίνου στην Παλήνη, την Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου 2008.
18 comments:
Το πρόγραμμα φαίνεται καθαρά αν κλικάρεις στην αφίσα απ΄ότι διαπίστωσα.
Ωραία ιδέα για την Δευτέρα...
Να πάρουμε και τις άλλες πληροφορίες που θέλουμε από τον κ. Λέλεκα...
Ραντεβού λοιπόν εκεί!
Ευχαριστούμε πολύ και την κα ΛΙΛΙΑΝ ΚΟΥΤΣΗ που μας ενημέρωσε.
Φυσικά! Είδα σήμερα στην Νεμέα τον κ. Λέλεκα. Μας περιμένει...
Λοιπόν... κάποιοι και κάποιες βρεθήκαμε χθες βράδυ εκεί. Είδαμε και καλούς φίλους, μάθαμε και για κάποια οινικά ταξίδια που ετοιμάζονται και δηλώσαμε την πρόθεσή μας να ακολουθήσουμε...
Ο Δ βρήκε και οινοποιό φίλο του, από τα φοιτητικά χρόνια στη Σκωτία, στον οποίο υποσχεθήκαμε να πάμε βολτούλα την Κυριακή, μιας και θα είναι ανοικτό το οινοποιείο όλη μέρα.
Όσοι πιστοί... στείλτε mail στα προσωπικά μας ή στου blog για πιο πολλές πληροφορίες.
Ευχαριστώ θερμά για την δυναμική εκπροσώπηση του Hungry for Life στη χθεσινή εκδήλωση. Αν δεν τα πούμε νωρίτερα, ανανεώνουμε το ραντεβού μας για το ΓΕΝΚΑ Wine Fair στις αρχές Οκτωβρίου, έτσι;
Παρεμπιπτόντως, μόλις έβαλα ένα post στα TeLeGourmet Chronicles σχετικό με Ισπανία και tapas. Juanita, ειδικά από σένα θέλω feedback!...
Καλή συνέχεια.
Η συναναστροφή μαζί σας αυξάνει τις γνώσεις μας. Δική μας η χαρά λοιπόν.
Άλλωστε και ο πειρατικός είχε ωραία μουσική :)
Αν είμαι Αθήνα θα είμαι σίγουρα στη ΓΕΝΚΑ.
Premium Stories είναι τελικά 4 & 5/10 στο μέγαρο, ενώ η Οινοτέλεια στη Θεσσαλονίκη 22 & 23/11 απ' ότι βλέπω στην επιστολή τους.
Και εμείς ευχαριστούμε για την παρέα και για τις πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τον Αττικό Αμπελώνα.
Η ρετσίνα της Ελληνίδας και του Σκωτσέζου εμένα μου έκλεψε την καρδιά! Πρώτη φορά στους 40 Μάρτηδές μου ήπια ρετσίνα και μου άρεσε! Αλλά δεν θυμάμαι ούτε πώς λέγεται το μπουκάλι, ούτε το όνομα του οινοποιείου. Κοντογιάννης νομίζω; Που βρισκόντουσαν δεξιά (όπως τους βλέπαμε εμείς) από τον Βασίλη τον Παπαγιαννάκο. Του οποίου το "κοκοράκι" επίσης εξαιρετικό, ωραίο άρωμα.
Retsina of Markopoulos της Οινοποιείας Κοντογιάννη λέγεται τελικά αυτό που με ενθουσίασε.
Το Σαββατιανό Παπαγιαννάκου μας συνόδευσε μεγάλο μέρος της βραδιάς. Την Κυριακή ελπίζουμε να τα καταφέρουμε να δούμε και από κοντά το υπερσύγχρονο βιοκλιματικό οινοποιείο της οικογένειας.
Και όπως μας πρότεινε ο Μιχάλης, δοκιμάσαμε από τους Αμπελώνες Μάρκου ένα συμπαθέστατο κόκκινο (τί ήταν;) αλλά έχανε γιατί ήταν πάρα πολύ ζεστό.
Νομίζω το κόκκινο ήταν Syrah αλλά δεν είμαι σίγουρος μιας και δεν ήπια κόκκινα χθες. Μόνο Σαββατιανά δοκίμασα.
Ρετσίνα; μπλιαχ!!!
Είμαι από αυτούς που την θεωρούν υπεύθυνη για το γεγονός πως οι ξένοι νομίζουν πως το μόνο Ελληνικό κρασί είναι η ρετσίαν. Ούτε φαντάζομαι πως θα ήταν οι εξαγωγές των Ελληνικών ποικιλιών αν δεν υπήρχε η ρετσινιά.
Η ρετσίνα δεν είναι κρασί!!! Είναι ξεκάθαρο αυτό.
Είναι κρασί με ρετσίνι. Θα μπορούσε να φτιαχτεί κρασί με μαστίχα ή ίσως και με σόδα ή πορτοκαλάδα. Δεν νομίζω να τα λέγαμε κρασιά αυτά…
Φυσικά και υπάρχει κόσμος που του αρέσει η ρετσίνα. Επιλογές είναι αυτές.
Όπως υπάρχει και κόσμος που πίνει το ουίσκυ μόνο με κόκα-κόλα.
Άλλο αυτό και άλλο να θεωρώ την ρετσίνα κρασί.
Φαντάζομαι θα βρεθούν αρκετοί που θα συμφωνήσουν μαζί σου Γιάννη και ακόμα περισσότεροι που θα διαφωνήσουν.
Ένα προϊόν πάντως, από μόνο του δεν μπορεί να φέρει ευθύνη για τίποτα. Οι άνθρωποι το κακομεταχειρίζονται και δημιουργούν αρνητικές συνθήκες.
Ο αισχρός τουριστικός μουσακάς φταίει που οι ξένοι πιστεύουν ότι αυτό είναι η Ελληνική Κουζίνα; Ή οι εστιάτορες που θέλησαν με μια
"ξεπέτα" 2 μηνών να ζήσουν πλουσιοπάροχα όλο τον χρόνο; Το ίδιο νομίζω ότι ισχύει και για τη Ρετσίνα, αν και δεν έχω βαθύτερες γνώσεις για το αντικείμενο.
Το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι η Ρετσίνα Κοντογιάννη χθες, για τον Δ. και εμένα, ήταν μια ιδιαίτερα ευχάριστη έκπληξη!
Λοιπόν, να τα πάρουμε ένα-ένα...
Κατ' αρχάς, το κόκκινο κρασί που είπε ο Μιχάλης δεν το δοκίμασα, σύμφωνα όμως με τα χαρτιά μου πρέπει να ήταν ο Φιλάρετος Ερυθρός από το οινοποιείο Μάρκου - επιτραπέζιος οίνος από χαρμάνι Cabernet Sauvignon, Merlot και Αγιωργίτικο.
Κατά δεύτερον, στο οινοποιείο του Βασίλη του Παπαγιαννάκου αξίζει να πάτε, αν και δεν ξέρω αν ενδείκνυται να το κάνετε αυτή την Κυριακή με όλο τον κόσμο. Για background information μπορείτε να ρίξετε μία ματιά σε αυτό που είχα γράψει όταν το είχα πρωτο-επισκεφτεί: http://www.in2life.gr/delight/wine/articles/152267/article.aspx?singlepage=1
Κατά τρίτον, σχετικά με τη Ρετσίνα. Το "μπλιαχ" το καταλaβαίνω απόλυτα, γιατί είναι θέμα γούστου. Πάντα, άλλωστε, μία πολύ έντονη και ιδιαίτερη γεύση ή μας αρέσει πολύ ή μας είναι ανυπόφορη. Δεν μπορούμε όμως σε καμία περίπτωση να πούμε ότι δεν είναι κρασί. Γιατί είναι, και μάλιστα με αρχαίες ρίζες. Για την κακοποίησή του και τη ρετσινιά που έπληξε γενικότερα το ελληνικό κρασί δεν ευθύνεται το ίδιο το κρασί, αλλά οι επιτήδειοι εστιάτορες στα νησιά και στην πλάκα που σέρβιραν (και συνεχίζουν) εκείνο το καφέ οξειδωμένο "πράγμα" με έντονη μυρωδιά ρετσινιού, στο πλαίσιο προσφορών τύπου "Retsina & Moussaka 5€".
Όταν με το καλό έρθετε στο σεμινάριο θα δοκιμάσουμε κάποιες πραγματικά εξαιρετικές ρετσίνες (όχι από την Αττική, ομολογουμένως...) που ελπίζω ότι θα σας αλλάξουν τη γνώμη. Άλλωστε, για να είμαστε δίκαιοι, η ρετσίνα δεν πίνεται σκέτη, δεν είναι απεριτίφ. Σε τέτοια περίπτωση όντως η γεύση είναι πολύ έντονη και όχι εύκολη. Συνοδεύοντας όμως μεζέδες όπως κολοκυθάκια τηγανητά με τζατζίκι, κεφτεδάκια, ντολμαδάκια γιαλαντζι, ο Mr. Hyde γίνεται ξανά Dr. Jekyll...
Προβλέπω εκείνη η βραδιά του σεμιναρίου να είναι μεγάλη...
Εντάξει ήμουν ίσως λίγο επιθετικός αλλά δεν είναι μόνο θέμα γεύσης.
Συμφωνώ πως ο «ρητινίτης οίνος» θεωρείται κρασί από την αρχαιότητα όπως συμφωνώ και για την κακοποίηση της ρετσίνας από κακούς επαγγελματίες. (Όχι μόνο εστιάτορες)
Τώρα επειδή κάποιοι θέλουν να απολαύσουν κάποια καλή ρετσίνα, διαφορετική από αυτές που σερβίρονται στα τουριστικά μέρη και στην Πλάκα, προτείνω (γνώμες καλού φίλου μιας και εγώ δεν…) το «Δάκρυ του πεύκου» του Κεχρή, την ρετσίνα που βγάζει η Γαία στη Νεμέα αλλά και του Γιώργα στα Σπάτα.
Με το Δάκρυ του Πεύκου και τον "Ρητινίτη Nobilis" της Γαιας, ο φίλος είναι "spot on", όπως λένε στα μέρη μου... Πάντως αν πάτε την Κυριακή (ή όποτε) στου Παπαγιαννάκου, δοκιμάστε και τη δική του, είναι πολύ αξιόλογη...
1. Μονοφαγάδες!
2. Ρετσίνα ούτε να μυρίσω μπορώ.΄Ηταν το πρώτο μου νεανικό μεθύσι. Εκτός τούτου όμως ξέρω από μεγάλη κρασοεταιρεία πως όταν το κρασί δεν βγει καλό, ή η κακιά παρτίδα του ας πούμε, του βάζουν ρετσίνι για να το καλύψουν. Άρα γιατί να το πιω?
Οι πιο μικροί παραγωγοί -και ειδικά της Αττικής- αυτό νομίζω Νενάκι ότι προσπαθούν να αλλάξουν. Να αναβαθμίσουν την ποιότητα της ρετσίνας, φτιάχνοντάς την με κρασί πρώτης ποιότητας. Γι αυτό και σε πολλούς παγκόσμιους οργανισμούς παίρνουν αρκετά πρώτα και δεύτερα βραβεία τα τελευταία χρόνια.
Αν κοιτάξετε τα sites των μελών της ΕΝΟΑΑ, θα δείτε και μόνοι σας τις επιτυχίες τους σε μεγάλους διαγωνισμούς στο εξωτερικό.
Οι ξένοι που έχουν περάσει από Ελλάδα (τουλάχιστον μερικοί απ όσους ξέρω) τρελαίνονται για ρετσίνα. ΄Ισως ποντάρουν περισσότερο σε κάποιες εξαγωγές.
Κάτι ακόμα για το ρετσίνι.Σύμφωνα με το νόμο το ρετσίνι ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ πρέπει να μπει στο μούστο (εξ αρχής δηλαδή κι όχι όταν έχει γίνει κρασί).Αν το κρασί θα είναι καλό ή κακο δεν το ξέρουν ακόμα.Αν λοιπόν βγεί καλό το κρασί, τρελός είναι ο παραγωγός να του βάλει ρετσίνι?αν πάλι του βγει κακο και του ρίξει ρετσίνι, τότε απλά παρανομεί. Απλά?
Post a Comment