Ισχυρίζομαι πως δεν μ΄αρέσουν τα γλυκά. Αλλά ... φαίνεται πως όλα είναι θέμα συνθηκών...
Πριν λίγο καιρό πήγα στο σπίτι της φίλης μου της Isabelle που έλειπε σε επαγγελματικό ταξίδι, όπως και ο άντρας της, για να μείνω με τα παιδιά τους τη νύχτα. Έφτασα μάλλον αργά και τα παιδιά είχαν ήδη πέσει για ύπνο. Ψάχνοντας στην κουζίνα να βάλω κάτι να πιω, τα μάτια μου έπεσαν σε ένα pyrex με άγνωστο περιεχόμενο. Έλειπε ένα πολύ μικρό κομματάκι. Δοκίμασα περίεργη ένα ακόμα μικρότερο και... τελικά έφαγα το μισό pyrex που προοριζόταν για τα παιδιά, η άθλια!Της ζήτησα τη συνταγή για να σας τη φέρω. Η κόρη της η Βιβιάν μου έκανε τη χάρη να το φωτογραφίσει. Το όνομα αυτού : «κλαφουτί».
Ανακατεύουμε με τη σειρά :
120 gr λειωμένο βούτυρο
180 gr ζάχαρη
5 αβγά
4 κουταλιές σούπας αλεύρι με μισό κουταλάκι backing powder και μια πρέζα αλάτι
1 φακελάκι βανίλια
Προσθέτουμε 4 αχλάδια ή 4 μήλα κομμένα σε κύβους ή αντίστοιχη ποσότητα κεράσια χωρίς κουκούτσι (αυτό που κατασπάραξα ήταν με αχλάδια)
Βάζουμε σε βουτυρωμένο σκεύος και ψήνουμε στους 200 βαθμούς 30 – 40 λεπτά.
Η Isabelle και η Vivianne μας εύχονται «καλή επιτυχία».
18 comments:
Είχε φτιάξει η μητέρα μου την εκδοχή με τα κεράσια πριν λίγο καιρό και ήταν πολύ ωραίο!!!
Βρε.... άθλια, έφαγες το γλυκό των παιδιών?? Τόσο ωραίο ήταν??
Για να το λες εσύ η "μη γλυκατζού", σε πιστεύουμε και θα το φτιάξουμε, γιατί φαίνεται και πανεύκολο!
Αγγελικούλα, δηλαδή και εύκολο και νόστιμο !!!!
συμφωνώ βέβαια με την Έλενα, έφαγες βρε το γλυκό των παιδιών ????? χι χι χι
απο την βιασύνη μου να προλάβω να τα ψάλω .... στην Αγγελικούλα μας ξέχασα να δώσω συγχαρητήρια στις κουκλίτσες Isabelle και Vivianne για την φωτογράφηση, για την συνταγή και για τις ευχές τους!!
βρε τι καλά παιδιά είναι αυτά, τους τρώς το γλυκό τους και σου λένε και την συνταγή!!!! έπρεπε να ήμασταν εμείς και θα σου λεγα εγώ τι θα γινότανε ......
ΑΑ, να τρώει η μπέιμπισίτερ και του παιδιού να μη δίνει, δηλαδή:)
Καλημέρα,
Είδα εύκολο γλυκό και μιας που είχα και τα υλικά όλα (περίεργο γιατί συνήθως κάτι λείπει και το αλλάζω με κάτι άλλο... οπότε...) είπα να το κάνω. Τώρα ψήνετε με μήλα, και σαν καλή "νοικοκυρά" είπα αφού δεν λείπει τίποτα να μη βάλω και γω το "χεράκι" μου και πρόσθεσα λίγη κανέλα... Η "νεκροψία" θα δείξει....
Ευχαριστώ για τη συνταγή.
Χαρούλα
Ακριβώς, Heart μου! Η μπέιμπισίτερ είναι κάτι σαν κακιά μητριά ένα πράμα! Αλλά μη βαράτε πολύ βρε κορίτσια! Αμαρτία εξομολογουμένη αμαρτία ουκ έστιν... ;-)
Χαρούλα, πες μας για το αποτέλεσμα της δικιάς σου πινελιάς- καλό ακούγεται πάντως.
Συνονοματούλι, ωραίο το γλυκό σου!
Από τα κλασσικά Γαλλικά άγλυκα-γλυκά!
Η συνταγή που φτιάχνω την άνοιξη που υπάρχουν κεράσια είναι παρόμοια με την δική σου:
500 gr κεράσια μαύρα, χωρίς κουκούτσια,
125 gr ζάχαρη,
80 gr αλεύρι που φουσκώνει, κοσκινισμένο
60 gr βούτυρο
2-3 κουταλιές της σούπας γάλα,
4 αυγά,
1 πρέζα αλάτι,
1 βανίλια.
Σε μπολ χτυπάω τα αυγά σαν ομελέτα, Προσθέτω αλάτι, βανίλια, ζάχαρη και ανακατεύω να διαλυθεί η ζάχαρη. Προσθέτω το κοσκινισμένο αλεύρι να γίνει λείος χυλός. Λιώνω το μισό βούτυρο το προσθέτω στο χυλό μόλις κρυώσει. Προσθέτω το γάλα. Ανακατεύω.
Βάζω τα φρούτα σε πυρέξ και ρίχνω επάνω τον χυλό. Το υπόλοιπο βούτυρο το βάζω επάνω στη ζύμη, κομμένο σε μέγεθος φουντουκιού. Ψήνω 45 λεπτά στους 200. Όταν κρυώσει το γλυκό πασπαλίζω με άχνη αρωματισμένη με λίγη βανίλια.
Φιλάκια
Να που μας προέκυψε και γλυκατζού η πατριώτισσα. Εγώ θα το τιμήσω με κερασάκια όταν έρθει η ώρα τους!
Έκανα το γλυκό με αχλάδια, ακριβώς όπως στις οδηγίες αλλά δεν λέει, ούτε εμφανισιακά, ούτε γευστικά. Μοιάζει με λιπαρή γλυκιά ομελέτα. Υποθέτω πως φταίνε τα πολλά αυγά και το πολύ λίγο αλεύρι.
Καλημέρα το δικό μου βγήκε αρκετά καλό. Βέβαια έμοιαζε λίγο λασπωμένο αλλά από γεύση ήταν τέλειο.
Χαρούλα
Kalhspera. To ekana kai gw to klafoutaki alla dustuxws mou murize kai mena to augo kai to vouturo (me olo to 8arros Allh Aggelikh kai xwris na 8elw na prosvalw thn Isabelle). Oxi oti de to fagame vevaia ;-). H idea tou klafoutakiou htan polu kalh pantws kai thn allh fora lew na dokimasw mia suntagh ths Juanitas me gala kai ligotera auga.
Λοιπόν παιδιά, γούστα είναι αυτά, αλλά :
- λασπωμένο δεν μου φάνηκε καθόλου αυτό που έφαγα (μήπως ήθελε κι άλλο ψήσιμο, Χαρούλα;)
- αυγουλίλα δε μύρισα (αλλά μπορεί να φταίει η ελλιπής μου εμπειρία σε γλυκά)
- τώρα μαθαίνω ότι και η Χουανίτα είχε βάλει παρόμοια συνταγή (δε μου την έδειξε το technorati ούτε όταν το αναζήτησα στα ελληνικά ούτε όταν το έγραψα με λατινικούς χαρακτήρες) - οπότε όποιος δοκιμάσει και τα τρία :-D ( συμπεριλαμβάνω κι αυτό που μας δίνει εδώ η Αγγελικούλα Ν ) ας μας πει ποιο του φάνηκε καλύτερο και γιατί, μπας και κρατήσουμε ο καθένας την ιδανική για τα γούστα του συνταγή, μια και είναι σίγουρο ότι είναι πολύ απλό και γευστικό έτσι ή αλλιώς.
άλλη Αγγελική,
Άλλο ψήσιμο σίγουρα δεν ήθελε γιατί ήταν πολύ πιο σκούρο απ'αυτό της φωτογραφίας σας, μάλλον έπρεπε να κόψω τα μήλα λίγο μεγαλύτερα κομμάτια!! Εμένα δεν μου μύριζε αυγουλίλα γιατί έβαλα και κανέλα και βανίλια οπότε κάλυψαν την μυρωδιά (ήταν και σπιτικά τα αυγουλάκια...), όσο για το βούτυρο έβαλα βιτάμ μήπως έπρεπε να βάλω φρέσκο;
Οπότε μάλλον ήταν θέμα μεγέθους των μήλων. Θα σας πω όταν ξαναμαζέψω αυγουλάκια και θα την δοκιμάσω λέω να την κάνω πιο υγειινή (μαύρη ζάχαρη, ξυνόμηλα, σπιτικό αλεύρι κλπ) θα σας ενημερώσω για το αποτέλεσμα.
Ευχαριστώ
Χαρούλα
Έχω την αίσθηση ότι ίσως θα ήταν καλύτερα να μειωθεί η ποσότητα των αυγών και να αντικατασταθεί με γάλα, αφού στην ουσία πρόκειται για ένα αρκετά παχύρρευστο χυλό σαν αυτό που βάζουμε στις κρέπες, πάνω από ζαχαρωμένα μαύρα κεράσια.
Αυτό το Technorati τελικά είναι προβληματικό, έχεις δίκιο Αγγελική. Καλύτερα να χρησιμοποιείτε το search του blogger πάνω αριστερά, δίπλα από το άσπρο Β που βρίσκεται σε γκρι κουτί, ή τις κατηγορίες. Ίσως να πρέπει να αφαιρεθεί το Technorati, το έχω και εγώ κατά καιρούς δοκιμάσει χωρίς μεγάλη επιτυχία.
Η εκδοχή είναι καλή (αν χτυπηθούν καλά τα αυγά με το βούτυρο και την ζάχαρη με αυγοδάρτη) αλλά αυτή που μας περιγράφει η Αγγελική Ν. καθώς και η παλαιότερη συνταγή της Juanita (νομίζω με αντίστοιχες προσαρμογές,σαν καλόνοικοκυρές που είστε) είναι πολύ ενδιαφέρουσες και ιδιαίτερα γευστικές. Μιας και μένα μου αρέσουν τα "άγλυκα" γλυκά ίδιαίτερα, την έχω δοκιμάσει σε διάφορες εκδοχές (μήλα, αχλάδια, ροδάκινα κομπόστας, κεράσια, βύσσινα)
Πες μας, Πηνελόπη, ποια "γέμιση" προτιμάς!
Τα κεράσια (και βύσσινα) πιο καλά μου ακούγονται, αλλά και το αχλάδι που δοκίμασα θαύμα ήταν.
Αγγελική μου, όλες έχουν την χάρη τους. Το μήλο υποχρεωτικά με κανέλα γιατί δένει ιδιαίτερα το άρωμα.
Τα αχλάδια σε συνδυασμό με τα βύσσινα (ταυτόχρονα) έχουν δώσει άλλη νότα. Το υπόξυνο του βύσσινο δένει θαύμα με το αχλάδι.
Τα ροδάκινα δε, τα πασπαλίζω με έχτρα μαύρη ζάχαρη ανακατεμένη με λίγη βανίλια σκόνη ακόμη. Κι' έχω μια "καραμελένια κρούστα από πάνω. Πολλές φορές δε, τα ροδάκινα δεν τα κόβω σε κομμάτια τα αφήνω ολόκληρα. Κι' έτσι είναι πολύ όμορφα.
Post a Comment