Saturday, October 10, 2009

Νέα επίσκεψη (και τελευταία) στο Χαρμάνι της Κυδαντιδών

Πέρισυ στις αρχές του καλοκαιριού άνοιξε στην γειτονιά με τα συμπαθητικά μαγαζιά στα Άνω Πετράλωνα το Χαρμάνι. Ιδιοκτήτες εκείνοι που έχουν το απέναντι Θεραπευτήριο.

Όπως είχα γράψει και εδώ αλλά και στο Sobreviviendo, αρκετές φορές το επισκεφθήκαμε γιατί είχε μέτριο προς καλό φαγητό, πολύ καλή εξυπηρέτηση και λογικότατες τιμές, για τα δεδομένα πάντα της παράλογα υπερτιμημένης Αθήνας.

Μέσα σε 10 μήνες που είχαμε να πάμε, υπήρξαν δραστικές αλλαγές στα έπιπλα και στις τιμές.

Η ποικιλία θαλασσινών που ήταν υπεραρκετή για 2 άτομα και κόστιζε μέχρι τον Νοέμβριο του 2008 15€, χθες είχε αισίως ανέβει στα ... πόσα λέτε; Στο απίστευτο ποσό των 35€.

Δεν είμαι καλή στους υπολογισμούς και έτσι δεν ξέρω την ποσοστιαία αύξηση. Αυτό που ξέρω με σιγουριά είναι ότι ήταν και η τελευταία φορά που πήγαμε σε αυτό το μαγαζί. Γιατί η κίνηση αυτή δείχνει την απόλυτη κοροϊδία προς τον πελάτη και τον χλευασμό στον οποίο αρέσκεται να επιδίδεται η πλειοψηφία των ιδιοκτητών χώρων εστίασης στην Αθήνα και στις τουριστικές περιοχές της Ψωροκώσταινας.

Το πιο αστείο είναι ότι όταν παραπονέθηκα στα γκαρσόνια και σχολίασα το απίστευτο της νέας τιμής, ο ένας είχε την αφέλεια να μου απαντήσει ότι εκείνος από τις αρχές του χρόνου που δουλεύει εκεί αυτήν την τιμή συνάντησε και ότι προφανώς οι τιμές ήταν μόνο αρχικά χαμηλές, ώστε να μπορέσει το κατάστημα να γίνει γνωστό και να αποκτήσει σταθερούς πελάτες. Και μετά ... μόλις "έδεσαν τον γάιδαρό τους", ο "επαγγελματισμός" τους οδήγησε στο να αλλάξουν την τιμή για μια ποικιλία λίγων κατεψυγμένων καλαμαριών, αθερίνας, 3 γαρίδων, κάποιου μπακαλιάρου και μερικών βραστών κατεψυγμένων λαχανικών από 15 σε 35€.

Με λίγα λόγια, φοβάμαι ότι και τα Πετράλωνα άρχισαν να κατρακυλούν τον δρόμο που πήρε η περιοχή του Ψυρρή, το Γκάζι και ο Κεραμεικός. Τί κρίμα...

Εμείς ένα μας απομένει να κάνουμε: ρεφενέ στα σπίτια, να μαγειρεύουμε δηλαδή όλοι από ένα πιάτο και να μαζευόμαστε στα σπίτια μας εναλλάξ οι παρέες για φαγητό. Έξω μόνο για ποτό, για την αλλαγή των παραστάσεων. Δεν αξίζει να δεχόμαστε αυτού του είδους την κοροϊδία, είναι ντροπή μας σαν καταναλωτές να γινόμαστε μέρος αυτού του αναίσχυντου και κακόγουστου παιχνιδιού.

14 comments:

Betty's Cuisine said...

Τι κρίμα! Δυστυχώς αυτό το φαινόμενο το βλέπουμε κατ' επανάληψιν! Μαγαζιά που ξεκινούν με τις καλύτερες προϋποθέσεις μετά από λίγο καιρό χάνουν πολύ από την ποιότητα, τις τιμές και την εξυπηρέτηση... μετά όμως παραπονιούνται για έλλειψη πελατών!

popelix said...

Συμφωνώ και επαυξάνω! Ιδιαίτερα στην εποχή της οικονομικής κρίσης, είναι κρίμα να δίνουμε τις πολύτιμες δεκάρες μας και να παίρνουμε πίσω τέτοια συμπεριφορά. Ζήτω του ρεφενέ στο σπίτι!

KitsosMitsos said...

Δυστυχώς οι αρπακόλες είναι πολύ. Καλά κάνεις και το στηλιτεύεις...

Anonymous said...

Καλησπέρα,
πολύ καλά κάνεις και τα γράφεις για να ανοίξουμε όλοι τα μάτια μας και να μην πηγαίνουμε εκεί που μας κοροϊοδεύουν.

Juanita La Quejica said...

Δεν σας κρύβω ότι στεναχωρήθηκα αλλά και εκνευρίστηκα βλέποντας αυτήν την αύξηση, που για μένα σημαίνει όπως ήδη έγραψα έλλειψη σεβασμού και χλευασμό. Ήταν ένας συμπαθητικός χώρος σε μια ευχάριστη περιοχή... που από ό,τι φαίνεται δεν θα αργήσει να ακολουθήσει την ελληνική κατηφόρα.
Μιλούσα σήμερα με ένα μεγαλοστέλεχος πολυεθνικών στις πιο υψηλές θέσεις μάρκετινγκ και κάναμε μια σύγκριση με τα προϊόντα που βγαίνουν για πρώτη φορά στην αγορά, με χαμηλή τιμή. Αυτό είναι προωθητική ενέργεια μεν, αλλά αναγράφεται δε. Ενημερώνεται δηλαδή ο καταναλωτής ότι σήμερα θα πληρώσει το 1/3 για να προτιμήσει το άγνωστο προϊόν και αύριο η τιμή θα αλλάξει. Δεν γίνεται στα μουλωχτά η διαδικασία και μάλιστα με τέτοια τεράστια ποσοστά αύξησης, σε εποχή παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και ύφεσης.
Κρίμα... το μαγαζί βέβαια ήταν γεμάτο, αφού σαν καταναλωτές εμείς γεμίζουμε τα πανάκριβα εστιατόρια και αφήνουμε να μας δουλεύουν και να μας πωλούν φύκια για μεταξωτές κορδέλλες.
Στο μεταξύ, μόλις πριν 1 μήνα 5 χιλιόμετρα έξω από την Γρανάδα στην Ανδαλουσία, στο Alhendín στο Bar του Santi (μοντέρνα ταβέρνα για τα δικά μας δεδομένα, σε καινούργιο και όμορφα διαμορφωμένο χώρο), έπινα το κρασί μου με 2€ και έτρωγα όσο φρέσκο τηγανιτό ψάρι άντεχα (διάφορα είδη, δεύτερης ίσως κατηγορίας αλλά πεντάφρεσκα και ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ τηγανισμένα), μαζί με μία σκάφη ελιές. Εκεί, όση ώρα κάνεις να πιεις το κρασί ή την μπύρα σου, συνεχίζουν να σου σερβίρουν ψάρια και ελιές, μέχρι που στο τέλος παρακαλάς να σταματήσουν γιατί δεν αντέχεις άλλο. Ή πίνεις πολύ γρήγορα, για να μην σε προλαβαίνουν.
Η σύγκριση λοιπόν με το σύστημα στου Santi και με την άνω του 130% αύξηση σε λίγους μήνες της ποικιλίας στο Χαρμάνι είναι απογοητευτικότατη.

Crazy Tourists said...

Και μετά όλοι αυτοί παραπονιούνται ότι τα μαγαζιά τους δεν έχουν κίνηση...Πάντως τα θέλει κι ο δικός μας απαυτός, σαν τα πρόβατα πάμε και ξαναπάμε και κουβέντα δε λέμε συνήθως...

Τρελοτουρίστρια

Juanita La Quejica said...

Έχεις δίκιο Τρελοτουρίστρια.

Anonymous said...

Αχ ευτυχώς που υπάρχει και το ίντερνετ και μαθεύονται αυτά πιο γρήγορα απ΄ότι από στόμα σε στόμα...

Μήπως να αρχίζανε οι food bloggers τίποτα πρωτοβουλίες του τύπου secret food meetings σε σπίτια ή μισθωμένους χώρους; Ή κάτι σχετικό και ευφάνταστο μόνο και μόνο για να χτυπήσουμε το απαράδεκτο των τιμών αλλά και την ποιότητα στα μαγαζιά;
Νομίζω ότι σχετικά events γίνονται και στο εξωτερικό.
Λέω τώρα... ;-)

Μαρία
mariak72@hotmail.com

mamma said...

Εμείς το έχουμε γυρίσει στο ρεφενέ εδώ και μερικούς μήνες. Δεν αντέχεται η ακρίβεια αλλά κυρίως η κοροϊδία.

Juanita La Quejica said...

Mαρία, γιατί όχι; Να μην είναι όμως secret, αλλά να έχουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερη δημοσιότητα.

Mamma, συμφωνώ μαζί σου, ένα είναι το θέμα των χρημάτων και δεύτερο και εξίσου σημαντικό είναι η κοροϊδία.

Anonymous said...

Δεν γνωρίζω το συγκεκριμένο κατάστημα αλλά εκείνο που με εκνευρίζει αφάνταστα σ αυτό τον δρόμο είναι ότι εκτός του ότι δεν υπάρχει χώρος στο πεζοδρόμιο ούτε για δείγμα, έχουν καταλάβει τα εστιατόρια και το μισό οδόστρωμα, προφανώς παράνομα αφού δεν υπάρχει διαδικασία ενοικίασης του δρόμου.
Πέτρος

Unknown said...

πριν βγω στη σύνταξη δεν τα ήξερα αυτά τα μαγαζάκια.λοιπόν με άλλους 3 φίλους πήγαμε σένα καφενεδάκιστη γούβα του βάβουλα στον πειραιά.πρωϊ.2πιάτα ψάρια μικρά φρέσκα,1 σαλάτα χωριάτικη,ψωμί 2 μπύρες και 1 μεγάλο μπουκάλι ρετσίνα,δικό μας αυτό.χορτάσαμε,περάσαμε πολύ όμορφα,ο λογαριασμός 16 ευρώ,δώσαμε 20 και φύγαμε.από 5 ευρώ ο καθένας, όσο 1 καπουτσίνο στην πλατεία κοραή

Nena said...

Ο Paul έχει δίκιο. Δηλαδή πως αν ψάξουμε θα βρούμε δυνατές τρύπες με ανθρώπινες τιμές.Εκεί στον Πειραιά δε, έχουμε κι άλλο συμπαθέστατο βρει μες την αγορά.Με νοστιμιές και κανονικές τιμές.
Γενικά τα Πετράλωνα - όπως και του Ψυρρή - θεωρώ ότι είναι υπερτιμημένα. Έπαψα να αφήνω λεφτά σε δήθεν in μαγαζιά. Αν τύχει και βρεθώ γίνομαι πολύ κακιά επιτόπου στην κριτική μου κι ο καλός μου λέει πως θα μου φτύνουν το πιάτο πριν το φέρουν! Πάντως γενικώς δεν υποφέρεται η ακρίβεια κι όπου πάω θέλω να πιάνω τα λεφτά μου.

Nena said...

@Paul: Για πες μας που ειναι η γουβα του Βάβουλα; Πως παμε εκεί; Σ ευχαριστώ.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...