Thursday, December 07, 2006
Κυδώνι πελτές & κυδωνόπαστο
H κυδωνιά, εγγενής στη δυτική Ασία και στη Μεσόγειο, οφείλει το όνομά της στην περιοχή Κυδωνία του νομού Χανίων, όπου και ευδοκιμούσε κατά την αρχαιότητα. Το "κυδώνιον μήλο" σύμβολο της αγάπης και της ευτυχίας ήταν ιερός καρπός της Αφροδίτης, θρυλείται δε ότι το μήλο της έριδας, που χάρισε ο Πάρις στη θεά ήταν κυδώνι! Ακόμα, ήταν μέρος του τελετουργικού των Αθηναϊκών γάμων, ο Πλούταρχος αναφέρει ότι η νύφη έτρωγε ένα κυδώνι για να αρωματίσει το φιλί της πριν μπει στη νυφική αίθουσα, ένα έθιμο που λέγεται πως διατηρείται μέχρι σήμερα στη Θράκη.
Πέραν της μυθολογίας, το κυδώνι είναι ένας πολύτιμος καρπός που περιέχει βιταμίνες (Α, Β1,Β2, νιασίνη-Ββ3, C) ασβέστιο, φώσφορο και σίδηρο.
Οι συνταγές για το κυδώνι θα είναι γλυκά (κάτι που... λείπει απ’ αυτό το blog!)
Kυδώνι πελτές
- 1 κιλό κυδώνια
- 750 γραμμάρια ζάχαρη
- χυμός λεμονιού
- 1 μικρό ματσάκι αρμπαρόριζα
- 8 φύλλα βασιλικού
- 1 ποτήρι κρασί (ροζέ, ξηρό)
Για τον πελτέ θα χρησιμοποιήσουμε και τις φλούδες από τα κυδώνια, γι'αυτό είναι προτιμότερο να είναι βιολογικής καλλιέργειας.
- Πλένουμε τα κυδώνια τρίβοντάς τα ελαφρά για να φύγει το εξωτερικό χνούδι.
- Ξεφλουδίζουμε τα κυδώνια, τα κόβουμε σε όγδοα, και τα βάζουμε σε μια κατσαρόλα με 3-4 κούπες νερό και 3 κουταλιές χυμό λεμονιού.
- Τα φλούδια, τις καρδιές και τους σπόρους τα κρατάμε σε μια ξεχωριστή πιατέλα.
- Όταν τελειώσουμε το καθάρισμα, προσθέτουμε νερό τόσο ώστε να καλύπτει τα κυδώνια.
- Σε ένα τούλι βάζουμε τα φλούδια, τις καρδιές και τους σπόρους, το δένουμε σφιχτά και το τοποθετούμε την κατσαρόλα με τα φρούτα.
- Βράζουμε τα φρούτα, χωρίς να ανακατεύουμε, σε μέτρια φωτιά μέχρι να γίνουν πολύ μαλακά.
- Σβήνουμε τη φωτιά και αφήνουμε τα κυδώνια να σταθούν για 24 ώρες.
- Την επόμενη μέρα, σουρώνουμε τα φρούτα χωρίς να τα πιέσουμε καθόλου για να μη θολώσουμε το υγρό.
- Βάζουμε το ζουμί των φρούτων μαζί με τη ζάχαρη και το κρασί σε μέτρια φωτιά.
- Πριν δέσει εντελώς το ζελέ προσθέτουμε τα βότανα και 2 κουταλιές χυμό λεμονιού.
- Ο πελτές θα είναι έτοιμος όταν μια σταγόνα του θα είναι συμπαγής. Για να βεβαιωθούμε, ρίχνουμε μια σταγόνα σε ένα πιατάκι, αυτή θα πρέπει να στέκεται χωρίς να απλώσει καθόλου.
- Αφαιρούμε τα βότανα και βάζουμε τον ζεστό πελτέ σε γυάλινα βάζα που θα τα έχουμε από πριν αποστειρώσει.
- Περιμένουμε να κρυώσει εντελώς ο πελτές πριν κλείσουμε τα βάζα με καπάκι.
O πελτές παίρνει ένα βαθύ ρουμπινί χρώμα, η γεύση του μαζί με το άρωμα των βοτάνων είναι μαγική. Αν βάλουμε τον πελτέ σε ωραία διακοσμητικά βάζα, και τον χαρίσουμε σε φίλους μαζί με το λικέρ κυδώνι, μάλλον θα πετάξουν από τη χαρά τους
Κυδωνόπαστο
Φτιάξαμε τον πελτέ, μας έμειναν τα κυδώνια. Με αυτά θα φτιάξουμε κυδωνόπαστο. Πάμε!
- τα βρασμένα κυδώνια από τον πελτέ
- ζάχαρη
- αρμπαρόριζα & βασιλικό
- λίγο brandy
- αμύγδαλα ασπρισμένα
-Περνάμε τα βρασμένα φρούτα από το μπλέντερ.
- Μετράμε τον όγκο τους με μια δοσομετρική κούπα και τα βάζουμε σε μια αντικολλητική κατσαρόλα με βαρύ πάτο.
- Προσθέτουμε τόσες κούπες ζάχαρη όσες είναι και ο πολτός από τα κυδώνια.
- Προσθέτουμε τα βότανα.
- Βάζουμε το μίγμα σε πολύ χαμηλή φωτιά ανακατεύοντας διαρκώς γιατί κολλάει εύκολα.
-Το μίγμα είναι έτοιμο όταν θα γίνει μια συμπαγής μάζα που δύσκολα θα ανακατεύεται. Πρίν το κατεβάσουμε από τη φωτιά πρέπει να βεβαιωθούμε ότι δεν έχει μείνει ίχνος υγρασίας (για να μη μουχλιάσει..) και αφαιρούμε τα βότανα.
-Στρώνουμε ένα ταψάκι με λαδόκολα, και τη λαδώνουμε πολύ, μα πολύ ελαφρά,ρίχνουμε το μίγμα στο ταψί και το στρώνουμε με μια σπάτουλα που θα την έχουμε περιχύσει προηγουμένως με λίγο brandy.
-Χαράζουμε απαλά την επιφάνεια σε κομμάτια και τοποθετούμε αν θέλουμε από ένα αμύγδαλο στο κέντρο κάθε κομματιού.
-Αφήνουμε για μερικές μέρες το ταψι σε μέρος χωρίς υγρασία για να στεγνώσει εντελώς, και κόβουμε το κυδωνόπαστο σε κομμάτια.
-Τα τρώμε και λέμε σε γνωστούς και φίλους ότι παχαίνουμε απ'την καλή μας την καρδιά..
ΥΓ. Οι φωτογραφίες από το δίκτυο (συγγνώμη σεντόνι βγήκε το άρθρο...)
hungry witch (of daffodils)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
10 comments:
hungry witch (of daffodils),μαγεισούλα, μια ερώτηση έχω για τον πελτέ κυδώνιου.εγώ δεν συμπαθώ καθόλου στην αρμπαρόριζα,πειράζει να μην την βάλω και να μείνει μόνο με το βασιλικό?ή μπορώ να βάλω καποιο αλλό μυρωδικό?
και μια ιδέα της στιγμής..πως θα είναι άραγε με λιγότερη ζάχαρη και ίσως κατι καυτερό για να έχουμε μια πιο πικάντικη εκδοχή?θα πήξει με λιγότερη ζάχαρη?
τελικά για μια ερώτηση ξεκινησα αλλά βγήκαν παραπάνω..
ωραίες πάντως οι συνταγές σου..μπράβο σου!
καλημέρα Νίνα μου, μ'αρέσει που θέλεις όλα τα πειράζεις!!
με τα βότανα μπορείς να αυτοσχεδιάσεις..(στον πελτέ πηγαίνει και το δενδρολίβανο, όχι σε υπερβολική ποσότητα). Δεν έχω δοκιμάσει τη μαστίχα που λατρεύω.
Για πιο πικάντικο μερικοί κόκκοι μαύρο πιπέρι είναι μια ιδέα που με ιντριγκάρει..
Σχετικά με τη ζάχαρη τώρα, ήδη προτείνω τα 3/4 της ποσότητας που λένε οι κλασσικές συνταγές, και τώρα που το λές αν θες να παίξεις, ίσως να έβαζες μισή ποσότητα μέλι και μισή ξανθή ζάχαρη που ίσως σκουρήνει το χρώμα.
Όμως, έτσι κι αλλιώς, 1-2 κουταλάκια τρως, όπως τα γλυκά του κουταλιού..
μμμμμ κυδώνι πελτές επάνω σε φρέσκο ψωμάκι με βουτυράκι θαύμα.
Όσο λατρεύω τα γλυκά του κουταλιού (σαν γνήσια γλυκαντζού, τι να τα λέμε πια...) τόσο με προβληματίζει ο χρόνος που απαιτείται για την σωστή παρασκευή τους. Θαυμάζω αφάνταστα τις νοικοκυρές (και τους νοικοκύρηδες βεβαίως) που τα καταφέρνουν και κάθε χρόνο φτιάχνουν τα δικά τους σπιτικά γλυκά.
Μπράβο - Μπράβο, witch of daffodils.
ναι, ή και σκέτος μαζί με έναν ελληνικό καφέ (αχαχ!)
μερσί penelope, αν και για να πούμε την αλήθεια ο πελτες είναι εύκολος, το κυδωνόπαστο θέλει λιγη δουλίτσα..
Εμένα ο πελτές με ενθουσίασε! Τα λατρεύω τα κυδώνια! Copy paste επειγόντως! Ευχαριστώ!
Εμένα ακόμα πονάνε τα χέρια μου από το καθάρισμα κυδωνιών για γλυκό, λικέρ και μοσχάρι με κυδώνια. Του χρόνου πάλι...
Juanita, o πελτές είναι μεγάλη αμαρτία..
Κική,έχεις κι εσύ πάθος με τα κυδώνια, ε;
ξέχασα βρε κόρες να πω, ότι το έχγυμα από σπόρους κυδωνιού είναι εκπληκτικό για το δέρμα :P
Συνήθως μου χαρίζουν κυδώνια κι έτσι τα κάνω με διάφορους τρόπους. Μου άρεσε πολύ το μοσχάρι με τα κυδώνια που δεν είχα ξανακάνει...
Post a Comment