Monday, December 04, 2006

Κύπρος μέσα από τα χέρια της Νένας!

Σάββατο 3 Δεκεμβρίου.

Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν, η Σταυρούλα κάνει το ωραιότερο σάμαλι κι εμείς πρέπει να το ξαναγευτούμε μια που θα λήψει για μέρες, οι άλλοι της παρέας θέλουν να βρεθούμε κι εγώ έχω κέφι να μαγειρέψω. Σκέφτηκα, λοιπόν, πως θάταν καλά να φτιάξω μερικά φαγητά, από τα τόοοοσα πολλά, της Κυπριακής κουζίνας.
Ξεκινήσαμε με λίγα πρώτα για να πιούμε τη ζιβανία (κυπριώτικο τσίπουρο), που θα έστρωνε το στομάχι μας για τα υπόλοιπα.

Ο Νίκος μου ψιλόκοψε με τη μαχαίρα του τη λούντζα την κρασάτη και καπνιστή. Οι ελιές οι τσακιστές με κοπανισμένο σπόρο κόλιαντρου και λίγο σκορδάκι, ξεκουκουτσιασμένες και με λαδολέμονο, είχαν σουξέ. Τρώγονταν με μεγάλη ευκολία δυο-δυο. Το λουκάνικο το κρασάτο μοσχομύρισε και χάθηκε πολύ γρήγορα. Μολονότι Χριστούγεννα έρχονται έβγαλα και φλαούνα που είναι καθαρά πασχαλινό έδεσμα. (Η αλήθεια είναι πως άμα παραγγείλεις σε συγκεκριμένο μαγαζί στην Κύπρο, σου φτιάχνουν όποτε θες, ό,τι θες και σπιτικά σε γεύση). Εφτιαξα και μια ελιοτή (ελιόψωμο να πούμε) αλλά όπως τόφτιαχνε η μακαριστή θεία μου. Καρβελάκι, ζυμωμένο μ ό,τι χρειάζεται μέσα εκτός από μαύρες ξεκουκουτσιασμένες ελιές. Δηλαδή ξερό κρεμμύδι, δυόσμο αρκετό και λίγο λαδάκι.
Η Ιωάννα ήθελε να φωτογραφίσει και το τραπέζι.

Ε, εντάξει το τραπεζομάντηλο δεν είναι τόσο μακρύ όσο θάθελα. Είναι όμως κι αυτό από την Κύπρο κι έτσι το προτίμησα. Υπάρχουν κάποια μπολάκια πάνω-πάνω. Εκεί σερβιρίστηκε ο τραχανάς με χαλούμι μέσα. Νομίζω πως άρεσε. Κάποιος πήρε και για το σπίτι γιατί μετά από ξενύχτι που θα συνέχιζε, τον βόλευε για το στομάχι του. Τον τραχανά δεν τον φωτογραφίσαμε. Ξεχάστηκε.
Η αλήθεια είναι πως η φωτογράφιση έγινε στην αρχή κι όχι όταν ήρθαν στο τραπέζι τα πράγματα γιατί δεν ήρθαν όλα μαζί. ΄Ετσι, μετά τον τραχανά φέραμε το ταμπούλι.

Ταμπούλι σερβίρεται από το Λίβανο και τη Συρία, ως την Αίγυπτο και στην Κύπρο. Βγήκαν λοιπόν κι η σαλάτα μας, οι κούπες , οι κεφτέδες , το πλιγουροπίλαφο και τ αφέλια.

Για τις κούπες να πω περιληπτικά πως το εξωτερικό τους μέρος είναι πλιγούρι πάρα πολύ ψιλοκομμένο, με αλεύρι κι έχουν μια κάποια διαδικασία.Τα φτιάχνουμεκάπως μακρόστενα, ανοίγουμε στη μια πλευρά μια τρύπα που μέσα βάζουμε μείγμα κιμά με αλατοπίπερο, κανελίτσα κ.λπ. Τηγανίζουμε σε μπόλικο καυτό, καθαρό λάδι.

Οι κεφτέδες είναι απλώς κεφτέδες. Η διαφορά τους είναι ότι στην Κύπρο δεν βάζουν ψωμί, αλλά ωμή πατάτα τριμμένη και σουρωμένη κι ότι ο κιμάς είναι κατά κανόνα χοιρινός. Κατά τα άλλα έχουν δυόσμο, μαϊντανό και κρεμμύδι ξερό.

Το πλιγουροπίλαφο το συνηθίζουν πολύ και το ζητάνε οι κεφτέδες. Αυτό πάλι το πλιγούρι είναι επίσης άλλης κοπής. Δηλαδή στην Κύπρο κυκλοφορούν τριών ειδών πλιγούρια. Πολύ ψηλό για κούπες, μέτριο για πιλάφι και πιο χοντρό για ταμπούλι.Το πιλάφι αυτό σερβίρεται με γιαούρτι στραγγιστό από πάνω του. Συνήθως.

Τ'αφέλια είναι κομμάτια χοιρινού που όμως έχουν μείνει αλατισμένα, για 2-3 μέρες (το παραπάνω δεν τα βλάπτει), σε μπρούσκο κρασί με σπασμένο σπόρο κόλιαντρου. Περνιώνται στα γρήγορα σε τηγάνι με λίπος και σβήνονται με το κρασί όπου έχουν μαριναριστεί.

Αλλάξαμε πιάτα για να μην επηρεαστεί το επόμενο φαγάκι μας απ΄την υπέροχη σάλτσα που βγάζουν τ΄ αφέλια και φάγαμε το μακαρονάκι με το κοτόπουλο.
Το μακαρονάκι αυτό παλιότερα ήταν σπιτικά φτιαγμένο όπως περίπου οι χυλοπίττες οι ψιλοκομμένες. Τώρα είναι απλώς αγοραστό. Τι γίνεται τώρα. Βράζουμε κοτόπουλο και στο ζουμάκι βράζουμε το μακαρονάκι. Δεν σουρώνουμε. ΄Οσο να γίνει το μακαρονάκι έχει σωθεί και το ζουμάκι. Τηγανίζουμε κομμάτια χαλούμι ώριμο, στο ίδιο βούτυρο περνάμε τα βρασμένα κομμάτια του κοτόπουλου να τσιγαριστούν λίγο και με όλα αυτά ζεματάμε το μακαρονάκι.
Έχω την τύχη να μου φέρνουν απ την Κύπρο καλά χαλούμια (όχι του εμπορίου αλλά αυτά που κάποιοι φτιάχνουν για τα σπίτια τους ακόμα). Το ίδιο και η λούντζα.
Θα νομίζει κανείς με τόσα που γράφω πως σκάσαμε στο φαγητό. Μπα δεν το πιστεύω γιατί αμέσως μετά τσακίσαμε τα γλυκά, όπου διακρίνονται τα σιροπιαστά πούφερε ο Γιάννης απ΄το ταξίδι του.


΄Οπως είπα της Σταυρούλας το σάμαλι δεν παίζεται. Είχε φέρει μαζί και παγωτό καϊμάκι, δεν σας λέω τι κάναμε.

Τα δάχτυλα των κυριών είναι κυπριακό γλυκό επίσης. Αυτά πια τ'αγόρασα σε μπαζάρ πρεσβειών μια βδομάδα πριν. Δεν ήταν άσχημα αλλά έχω φάει καλλίτερα. Τους έλλειπε λίγο ανθόνερο. Η φουντοκόπιτά μου ζεστή με κρέμα φρέσκια από πάνω φάνηκε ν΄ άρεσε. Αυτή είναι συνταγή καλού μας ζαχαροπλάστη κι έτσι δεν την αντιγράφω εδώ.

Κλείσαμε με κουμανταρία, γλυκό κρασάκι που έχουν στην Κύπρο για να ξαναευχηθούμε (για πολλοστή φορά, λέγε λέγε κάτι μένει) καλές και χαρούμενες γιορτές με υγεία.

Να επισημάνω πως ενδιάμεσα δεν σταματήσαμε να μιλάμε. Παρατήρησα κάποια στιγμή πως μιλάγαμε όλοι μαζί ανά δύο και ξέραμε τι μας γινόταν. Παραξενεύτηκα γιατί είχαμε κοπανίσει και τα κρασάκια μας. Ελπίζω να πέρασαν το ίδιο καλά μ εμένα όλοι στην παρέα κι εύχομαι να το επαναλάβουμε γρήγορα.

Καλές γιορτές σ όλους και ελπίζω κάποια στιγμή να μεγαλώσουμε ως παρέα.

Νένα

22 comments:

Juanita La Quejica said...

Και αν έχετε πάθει πλάκα φίλοι και φίλες με αυτά που διαβάζετε και θαυμάζετε, εμείς να δείτε που είχαμε την τύχη να τα γευτούμε, με συνοδεία εξαιρετικής συντροφιάς!
Αχχχ, πάντα τέτοια Νενάκι (και Νίκο, εξίσου άξιος ο οικοδεσπότης μας)!

Anonymous said...

"Να μας έχει ο θεός καλά, πάντα να ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε..." που λέει ο Νιόνιος.
Καταπληκτικά τα cipriaka σου!!!
Δεν περίμενα να απολαύσω τέτοια πράγματα.
Δοκίμασα το Σεπτέμβρη για πρώτη φορά λούντζα, από μια καλή φίλη που έφερε από Κύπρο, και ξετρελάθηκα. (Είναι με μοσχάρι για όσους δεν γνωρίζουν και όχι χοιρινό όπως οι δικιές μας παραλλαγές). Το κόψιμο του Νίκου όμως... τέλειο.
Τις τσακιστές σου ελιές τις τσακίσαμε!
Ο τραχανάς με το χαλούμι εξαίσιος (ακόμη και για πρωινό! Μόνο που έβαλα μανούρι.)
Το Ταμπούλι σου είχε φοβερή ισορροπία στο λεμονάκι του (ξανά μπράβο στο Νίκο), τύφλα να έχει εκείνο το ταμπουλέ στην Ιορδανία που το είχα χαρακτηρίσει κορυφαίο.
Τα αφέλια σου εξαιρετικά παρ΄όλο που όπως γράφεις την συνταγή τώρα φαίνεται εύκολη. Θα δοκιμάσω σύντομα να την κάνω.
Το βούτυρο που μοσχοβολούσε στο μακαρονάκι με έκανε να ζητήσω έξτρα!
Για τα γλυκά έγραψα στο post της Σταυρούλα.
Να είστε πάντα καλά και οι δυό σας.
ΥΓ. Βρε να μην έχεις κόρη....

Juanita La Quejica said...

Όσα λείπουν πάντως από τον δίσκο με τα ορεκτικά, τα πρόλαβε ένα ποντικάκι που το λένε Γιάννη και εμείς μόνο μυρωδιά πήραμε!

Anonymous said...

Και κάτι άλλο...
Η λούντζα στην πρώτη φωτογραφία ήταν σε δύο σειρές όταν φτάσαμε.
Η Juanita φώναζε να μην αγγίξουμε τίποτε για να φωτογραφήσει, εγώ επειδή είχα καταλάβει τι είναι μιας και πρόσφατα είχα ξαναδοκιμάσει, έδωσα το σύνθημα στους άντρες για ντου αλλά με τρόπο.
Να μην χαλάσουμε το σχέδιο!!!!

Juanita La Quejica said...

Βρε! Μαζί σχολιάζαμε για το ίδιο θέμα, χαχα!

Anonymous said...

Βρε το έγραψα μόνος μου. Αμέσως να καρφώσεις! Δες και την ώρα. ταυτόχρονα το βάζαμε. Απλά ήταν και άλλα τα ποντικάκια αλλά εγώ καρφώθηκα!!!

Anonymous said...

1)Να 'στε καλα να βρίσκεστε!
2)Γεια στα χέρια της Νένας
3)Το μόνο που δε ζήλεψα είναι ο τραχανάς
4)Για ένα λόχο μαγείρεψες;
5)ΘΕΛΩ ΣΥΝΤΑΓΗ ΦΟΥΝΤΟΥΚΟΠΙΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗ ΘΕΛΩ Τ Ω Ρ Α!!!

Juanita La Quejica said...

Να σου στείλω μια κουταλιά φουντουκόπιττα που περίσσεψε από το ταπεράκι που πήραμε για το σπίτι; Μικρή όμως, να εξηγούμαστε!

Anonymous said...

ΘΕΛΩ ΣΥΝΤΑΓΗ ΕΙΠΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

Anonymous said...

Μπράβο, μπράβο, εύχομαι πάντα τέτοια!
Αχ ο τραχανάς Κική, ε; Εγώ πάντως άλλαξα γνώμη... Μόνο με τα κρεατικά δεν μπορώ να αλλάξω εύκολα γνώμη, λίγα τρώω!
Αυτή η φουντουκόπιτα είναι από τη συνταγή του Παρλιάρου;
Τον είχα παρακολουθήσει να τη φτιάχνει ο ίδιος και δοκίμασα, είναι ωραιότατη, ιδίως περιχυμένη με ζεστή σάλτσα σοκολάτας...

tassoula said...

Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι με την φουντουκόπιτα?!?

Juanita La Quejica said...

Καλέ! Τόσα καλούδια βλέπετε, στην φουντουκόπιττα κολλήσατε;
Αθανασία μάλλον πρέπει να την έχεις ήδη τη συνταγή...

Anonymous said...

IIIIIIIIIIIIIIIIII !!!!!

ΝΕΝΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ !
Πώς τόλμησες να τα κάνεις όλα αυτά τη απουσία μου;;;

Κική, ΚΑΙ τον τραχανά τον ζήλεψα από τα χεράκια της άτιμης της Νενούς!

Καλά να είσαστε πάντα και να καλοτρώτε, κι ας ζηλεύω εγώ... :-D

Μάκια!

Anonymous said...

Καλά! Έχω πάθει! Ξανάρθα να δω τι έχασαααα...

Juanita La Quejica said...

Ο τραχανάς ήταν ... άντε μην πω βρωμοκουβέντα και μου βάλει μπιπ η Κική! Ήταν εκπληκτικός, καθώς το χαλούμι με την έντονη βουτυράτη γεύση έδινε το final touch. Κακά τα ψέμματα κορίτσια. Η πρώτη ύλη είναι το ήμισυ, καμμιά φορά και τα 3/4 της επιτυχίας μιας συνταγής!
Ακούς εσύ κυρία Άλλη, που φαγώθηκες να κάνεις μυζηθρόπιττα με ανθότυρο;

Anonymous said...

@Xουα: Και να πεις ότι δε με προειδοποίησες!

Anonymous said...

Πάντα τέτοια όμορφα, καλά, γευστικά και μυρωδάτα σε όλη την παρέα και τους οικοδεσπότες τους.

Αυτό το "final touch" της Juanitas για τον τραχανά, είναι που καταξιώνει πλέον τούτο το blog σε υψηλής γαστρονομίας παρείστικο blog. Τρέμετε γευσιγνώστες και κριτικοί κουζίνας :-)) τo hungry for hungry είναι εδώ, ενωμένο, γευστικό!

Anonymous said...

Καλημέρα σε όλη την όμορφη παρέα! Δε σας προλαβαίνω το ομολογώ, τα άρθρα και τα σχόλια πέφτουν βροχή! :-) Πάντως δε μπορώ να μη σχολιάσω το άρθρο της Νένας! Οι αδυναμιες δεν κρυβονται!

Πρώτα από όλα θέλω να ευχηθώ για το Νίκο σου που γιορτάζει αύριο. Εύχομαι σε όλη την οικογένειά σου υγεία κ ό,τι αλλο επιθυμεί ο καθένας σας! Να είστε πάντα αγαπημένοι!!

Ομολογώ ότι έχω πολύ μικρή επαφή με την κυπριακή κουζίνα κ μιας κ ο αδερφός μου είναι πλέον μόνιμος κάτοικος Λεμεσσού, θα του ζητήσω να κανονίσει για την πρώτη ύλη!

Πάντα τέτοια λοιπόν, να μας μεταφέρεις όμορφες και γλυκιές συνάξεις με την πιο ζεστή "πεινασμενη" παρέα!

Φιλιά και καλημέρες!!

Anonymous said...

Εγώ τι να πω η καυμένη που τόπαιξα υπεράνω και διαιτόμενη (αφού βεβαίως - βεβαίως έσκασα από το φαγητό) και αρνήθηκα να πάρω ταπεράκι. Οπότε την άλλη μέρα τρώγοντας μπρόκολο ονειρευόμουν τα καλούδια της Νένας. Νάσαι καλά κορίτσι μου. Υπέροχη βραδιά. Και ο Νίκος σου καταπληκτικός.

Juanita La Quejica said...

Μια μικρή διόρθωση Λόπε μου:
Hungry For Life!

Anonymous said...

Νένα, Νίκο, ο Δημήτρης κι εγώ σας ευχαριστούμε θερμά - πραγματικά, οι 5 αισθήσεις απόλαυσαν το δείπνο που ετοιμάσατε κι ...εμείς την παρέα σας!

Juanita La Quejica said...

Χρόνια Πολλά Νενάκι, να χαίρεσαι τον Νίκο σου!
Ξένια, καλώστην από τα μέρη μας! Είδες τώρα γιατί τραβούσαμε φωτογραφίες; Να είχαμε και λίγο από το χοιρινό, τι καλά θα ήταν... Καλημέρα και χαιρετισμούς στον Δημήτρη.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...