Wednesday, December 20, 2006

"Πεθεροkeepaway" ψαρονέφρι!

Μιας και η Μαγισσούλα μας έδωσε τη σαλάτα της "ξινισμένης πεθεράς", η Μαρία Μ. μου ζήτησε να συμπληρώσω εγώ την αντίστοιχη του πεθερού.
Αυτήν τη συνταγή που θα μοιραστώ μαζί σας, την έκανα τον Μάϊο στην γιορτή της Μητέρας, σκεπτόμενη την μαμά μου που έχω χάσει εδώ και αρκετά χρόνια και η οποία δεν σταμάτησε ποτέ να κάνει δοκιμές και να βάζει το δικό της χρώμα και άποψη στον "παραδοσιακό" τρόπο μαγειρέματος της εποχής της.
Την δοκιμάσαμε μαζί με τον καλό μου και δυο αγαπημένους φίλους. Από τότε την επανέλαβα αρκετές φορές όσο υπήρχαν φράουλες, αλλά μόνο για ανθρώπους που ξέρω ότι έχουν αρκετά εκπαιδευμένα σε διαφορετικές γεύσεις γούστα. Στον μπαμπά μου για παράδειγμα δεν άρεσε, αν και το καθάρισε το πιάτο του 2 φορές. Θα προτιμούσε τα υλικά χώρια, ορεκτικό, φαγητό, φρούτο και γλυκό αντί για 4 σε 1, χαχα!
Η συνταγή είναι πολύ απλή στην εφαρμογή.
Ψαρονέφρι κομμένο σε κομμάτια, σωταρισμένο σε ελαιόλαδο και λίγο βούτυρο αγελαδινό (για την μυρωδιά), σβησμένο με κονιάκ. Στην συνέχεια αρκετό κόκκινο κρασί Νάουσσα, λίγο νερό, ξύδι βαλσαμικό, chillies, μισή σκελίδα σκόρδο, αλάτι, ρίγανη και πάπρικα. Ίσως λίγο ginger. Προς το τέλος οι φράουλες και μαύρη σοκολάτα, ένα μικρό κομμάτι.
Προαιρετικά (για σας, υποχρεωτικά για την Ξηροκαρπίτα), φιστίκια Αιγίνης.
Πώς μπορεί να λειτουργήσει σαν πεθεροδιώκτης η συνταγή; Εύκολα! Ο πεθερός μου όταν του δείξαμε τις φωτογραφίες της πρώτης φοράς (τις επόμενες βγήκε πιο δεμένη η σάλτσα και πιο σφιχτές και ευπαρουσίαστες οι φράουλες, αλλά δεν το αποθανατίσαμε το πιάτο, οπότε θα περιμένετε μέχρι την Άνοιξη για τις βελτιωμένες φωτογραφίες) και του περιγράψαμε με ζοφερές λεπτομέρειες τα υλικά γι αυτό το πιάτο, ορκίστηκε να μην πλησιάσει το τραπέζι μας για ένα τουλάχιστον χρόνο!
Συνεπώς;
Αν στοχεύετε σε κάτι παρόμοιο (που κακώς και μόνο σας περνά από το μυαλό δηλαδή, χιχι!), ψάξτε επειγόντως να βρείτε φράουλες!!!

8 comments:

Anonymous said...

Οι κατεψυγμένες δεν κάνουν λες?

Juanita La Quejica said...

Υπάρχουν; Βάλτες στο τέλος για να μην λειώσουν.

Anonymous said...

Δεν υποφέρεστε...χαχαχα, για τον τίτλο λέω!

Juanita La Quejica said...

Τώρα μίλαγα με την πεθερά μου και της είπα "ποιός τη χάρη σας, σας αφιέρωσα και συνταγή σήμερα στο ίντερνετ!", χαχα! Ελπίζω να μην ζητήσει από τον κουνιάδο μου όταν πάνε σπίτι του να μπει στο blog μας, ευτυχώς βαριέται την τεχνολογία και δεν καταφέραμε να την πείσουμε να χρησιμοποιεί laptop.

Anonymous said...

χεχε, φυσικά υπαρχουν φράουλες στο γνωστό μέρος (πουλι, γάλα κλπ)

Anonymous said...

Juanita, αυτή η συνταγή είναι για τολμηρούς (τους οποίους βοηθά και η τύχη-άσχετο) της γεύσης ή για όλους? Φοβάμαι μήπως εκτός από τον πεθερό (τον οποίο θα διώξουμε guarantee από το τραπέζι μιας και γνωρίζει μονο το τρίπτυχο φασόλια-μπριζόλες-γεμιστά) διώξουμε και πολλούς άλλους..

Anonymous said...

Lupa, όλα παίζονται!
Εξαρτάται από το πόσο συνηθισμένοι να δοκιμάζουν διαφορετικά πράγματα είναι οι φίλοι σου. Σίγουρα δε θα το σέρβιρα σε όλους τους άνδρες φίλους μου αυτό το πιάτο. Αλλά στην πλειοψηφία των γυναικών ναι. Ηλικία γύρω στα 30 με 45. Παίζει και αυτό ρόλο. Αηδιαστικά σχόλια δεν έχω ακούσει, αλλά πρόσεξα και σε ποιους το σέρβιρα.
Πάντως σε γνωστά μαγαζιά της Αθήνας και του εξωτερικού τέτοιοι συνδυασμοί θεωρούνται πλέον ως και ντεμοντέ, είναι αρκετά συνηθισμένοι.
Μια δοκιμή θα σε πείσει! Μόνο μην μου ζητήσεις ρέστα, το ρίσκο όλο δικό σου, χαχα!

Anonymous said...

Πάντως εγώ, ό,τι τους σερβίρω το τρώνε...Προχωρημένα πεθερικά...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...