Παραδοσιακή Ισπανική Κουζίνα

Ισπανικό μενού έταξα, χωρίς όμως να υπόσχομαι ή να περιμένω ότι θα μπορούσαν όλοι να το αντέξουν... Γεύσεις παρόμοιες αλλά και αρκετά διαφορετικές με τις δικές μας. Στην παρέα υπήρχε ένας μη κρεατοφάγος, άλλος σχεδόν αποκλειστικά κρεατοφάγος, μια μέλλουσα μαμά, ένας δύσκολος παραδοσιακός, μία πολύ μερικώς κρεατοφάγος, μία που δεν τρώει ποτέ τίποτα σε άλλα σπίτια από ό,τι έμαθα εκ των υστέρων (γιατί οι άνδρες που είναι πρώτοι στην παρέα έχουν τις πιο ξινές γυναίκες;), ένας αλλεργικός στις πιπεριές και πάει λέγοντας. Κάποιοι από τους "δικούς μας", άλλοι από Εύβοια, τρίτοι από την Χώρα των Βάσκων, τέταρτοι από Μεξικό, τελικά όλοι βρήκαν ισορροπίες και τρόπους επικοινωνίας, με τη βοήθεια του φαγητού, του κρασιού, του μπουζουκιού, του -ελάχιστου και ξεχασμένου- πιάνου και του τραγουδιού. Κάποιοι ξέμειναν μέχρι την επομένη, αλλά δεν κάθισαν τα παλιόπαιδα να βοηθήσουν και στο συμμάζεμα, χαχα!
Στην αρχή jamón (μετριότατο τελικά, παρότι το ψάξαμε πολύ), κάποιο πικάντικο ιταλικό σαλάμι με πιπεριά που φανταστήκαμε ότι ήταν το πιο κοντινό στο chorizo (που δεν βρήκαμε) και κάποιο ελληνικό με πιπεριά που δεν το δοκίμασα, αλλά από ό,τι άκουσα δεν έχασα και τίποτα ιδιαίτερο. Ελιές καλαμών που κολύμπησαν σε κόλιανδρο και sherry Jerez για μια βδομάδα, ελιές πράσινες με θυμάρι σε porto και ξεκινάμε.

Ψωμί με ντομάτα, κλασσικό στα ισπανικά τραπέζια.
Κριτσίνια καλαμποκιού και πολύσπορα με ντιπ από πιπεριάς Φλωρίνης, φέτα, καρύδια και μαϊντανό, μικρή παρέκκλιση στα ισπανικά χρώματα, αλλά η πιπεριά ταιριάζει στο "τοπίο".
Σαλάτα πολίτικη (στο περίπου), άλλη μια μικρή παρέκκλιση, καθώς οι Ισπανοί δεν διακρίνονται για τις ξεχωριστές σαλάτες τους.
Σπανάκι καταλάνικο με καπνιστό χοιρομέρι, σκόρδο, σταφίδες και κουκουνάρια, παραδόξως από τα hit του μενού.
Κλασσική τορτίγια με κρεμμύδια και πατάτες που σιγοτηγανίζονται για 40΄, η οποία συνήθως σερβίρεται κρύα σαν ορεκτικό κομμένη σε κύβους. Μάλλον χάθηκε η γεύση της μέσα στα διπλανά σκόρδα, chillies, σοκολάτα κλπ. Η πιο γλυκιά ομελέττα που έχω δοκιμάσει είναι αυτή η συνταγή.
Escalivada, ή αλλιώς ψητά λαχανικά στο φούρνο που έμειναν μια μέρα σε λάδι, ξύδι βαλσαμικό, σκόρδο, αλάτι και ρίγανη. Συνήθως μπαίνουν μελιτζάνες, πιπεριές, ντομάτες και κρεμμύδια. Και πολύ σκόρδο, που το απέφυγα, αφού υπήρχε παντού!
Gambas al ajillo, γαρίδες με σκόρδο και chillies που αυτήν την φορά παράπεσαν και έκαιγε το μεζεδάκι διαολεμένα!
Μύδια a la marinera με φρέσκα κρεμμυδάκια, σκόρδο, μαϊντανό, μανιτάρια φρέσκα, κρασί λευκό και λεμόνι.
Ανδαλουσιανά καλαμαράκι με αμύγδαλα και sherry Jerez, τα αγαπημένα μου όταν έχουν μόλις βγει από την κατσαρόλα.

Καταλάνικο κουνέλι με σοκολάτα, κουκουνάρια και αμύγδαλα που πρόσφατα μιλήσαμε γι αυτό.
Paella a la Juanita, με πιπεριές αυτήν την φορά, συγγνώμη κουμπάρε!

Το τραπέζι βέβαια δεν χώραγε όλα τα μεζεδάκια και ως συνήθως ξεχάσαμε να βγάλουμε και τα τυριά, που δεν ήταν μεν ισπανικά, κάποια όμως είχαν μόλις αφιχθεί από Σκωτία και πρέπει να είναι εξαιρετικά, με καπνιστό σκόρδο και φρούτα του δάσους. Και το Sherry Jerez ξεχάσαμε να βγάλουμε, καθώς και το αγαπημένο μου Muscatel Torres Oro, που μόνο επειδή ακυρώθηκε τελευταία στιγμή μια παραγγελία κατάφερε να βρει η κουμπάρα. Αυτά συμβαίνουν όταν η οικοδέσποινα το ρίχνει στο τραγούδι και ξεχνά να ολοκληρώσει τα καθήκοντά της. Θα τα πιούμε τα ποτάκια με τη συνοδεία των τυριών στην υγειά των καλών φίλων που ήταν μαζί μας στην μουσική ισπανική βραδιά.
Τα γλυκά ήταν χορηγία των κοριτσιών "μας". Τιραμισού της Λόπε, ιδιαίτερα ελαφρύ, έδωσε ρέστα και την επομένη στα τηλέφωνα όλοι το θυμόντουσαν και αναστέναζαν.
Σταθερή αξία το σάμαλι της Σταυρούλας, με συνοδεία παγωτού καϊμάκι και χειροποίητου σιροπιού από την Νένα. My favorite!
H Nένα το είπε και το έκανε και φρόντισε για το πρωινό μας, με μια θαυμάσια βασιλόπιττα στην οποία είχε βάλει και νόμισμα! Ο οικοδεσπότης έταξε στον τυχερό μια ασημένια δραχμή του 1910 (νομίζω), η οποία τελικά δεν άλλαξε οίκημα, μόνο όροφο. Γιατί το νόμισμα το κέρδισε αυτός που έχει περισσότερη ανάγκη από όλους μας φέτος για καλή τύχη. Συγκινήθηκα προς στιγμή, αν και αυτά είναι χαζομάρες, το πήρα σαν θετικό σημάδι από το σύμπαν.
Και ένα αγοραστό γαλακτομπούρεκο που ακόμα δεν έχω δοκιμάσει και έτσι δεν ξέρω τί "ψάρια" πιάνει. Χειροποίητα σοκολατάκια και ένα λικέρ, μου τα είπαν αλλά ακόμα δεν έχω καταφέρει να βρω που τα βάλαμε μέσα στην φασαρία.
Συνταγές θα ακολουθήσουν αν υπάρχει ενδιαφέρον αναλυτικά και μεμονωμένα στο μέλλον, καθώς τώρα προέχει η εργασία στην ιστορία της Λατινικής Αμερικής. Θα σας έβαζα και ένα τραγουδιστικό βίντεο, αλλά είπαμε! Στο ίντερνετ κυκλοφορούμε ινκόγκνιτο, χαχα! Να όμως που τελικά δεν πρόκειται μόνο για μια απρόσωπη οθόνη που οδηγεί στην αποξένωση. Το αντίθετο! Υπάρχουν και άνθρωποι πίσω από τα ψευδώνυμα και τα πληκτρολόγια, που κάποια στιγμή μπορούν και μοιράζονται όμορφες στιγμές, όταν τους δίνεται η ευκαιρία. Να είμαστε όλοι καλά!

ΥΓ. Το καλύτερο δώρο της βραδιάς: πατάτες από την Κοζάνη! Ο "πατατάς" μου την έσκασε και αρνήθηκε να φωτογραφηθεί με το δώρο ανά χείρας, το παλιόπαιδο.