Πίτα με Ροκφόρ & Ανθότυρο Κρητικό

Απαντώντας σ’ ένα σχόλιο της Juanita για πιο πικάντικη γεύση στην μανιταρόπιτα με προσθήκη ροκφόρ και καρυδιών, που όμως η καλή μας θέλει να την κάνει με ένα μόνο φύλλο κάτω(!). Αχ, κόρη «ακαμάτρα»! Θα σας γράψω μια πιτούλα που σκάρωσα χθες, μιας και είχα αρκετό απόθεμα ροκφόρ (από τα Χριστούγεννα ακόμη) και ήθελα να το μειώσω. Μια τυρόπιτα με «πικάντικη» γεύση, αλλά όχι πολύ «βαρύ» αποτέλεσμα, για να το «σηκώνει» και το βρέφος.

Πίτα με Ροκφόρ & Ανθότυρο Κρητικό

1 πακέτο ανθότυρο Κρήτης περίπου 400 γραμ.
1 κομμάτι Ροκφόρ ή Μπλέ τυρί 250 γραμμ.
1 γιαουρτάκι στραγγιστό με 2% λιπαρά
2 αυγά
2 φλιτζάνια γάλα ελαφρύ (το πράσινο εμείς)
4 κουταλιές σιμιγδάλι ψιλό
Φύλλο χωριάτικο για πίτες
Ελαιόλαδο για τα φύλλα
Σε μικρή κατσαρόλα ζεσταίνουμε το γάλα και ρίχνουμε το σιμιγδάλι. Ανακατεύουμε συνεχώς με ξύλινη κουτάλα μέχρι να πήξει και ένα έχουμε κρεμούλα ελαφριά.
Σε βαθύ μπολ λιώνουμε το ροκφόρ μ’ ένα πιρούνι, ρίχνουμε το ανθότυρο (αφού το στραγγίσουμε από το νεράκι που πιθανώς υπάρχει στην συσκευασία του, το λιώνουμε επίσης με το πιρούνι και ενώνουμε με το ροκφόρ. Προσθέτουμε τα αυγά και το γιαούρτι και ανακατεύουμε καλά. Αμέσως μετά ρίχνουμε την κρέμα σιμιγδαλιού και ανακατεύουμε για ομοιογενές αποτέλεσμα.
Σε ταψί στρογγυλό του φούρνου που έχουμε λαδώσει, στρώνουμε τα φύλλα μας περιμετρικά αφήνοντας να εξέχουν λίγο από τα τοιχώματα του ταψιού, για να τα γυρίσουμε μετά κάνοντας τον κόθορο. Λαδώνοντας τα φύλλα ένα-ένα πάντα.
Ρίχνουμε μια στρώση κρέμας τυριών. Απλώνουμε να πάει παντού στο ταψί μας.
Βάζουμε 2 φύλλα ενδιάμεσα (πάντα λαδωμένα) στρώνουμε την υπόλοιπη κρέμα τυριών και τελειώνουμε με τα τελευταία μας φύλλα.
Γυρίζουμε τα φύλλα για τον κόθορο, λαδώνουμε καλά ολόκληρη την επιφάνεια της πίτας και τα πλαϊνά, και χαράζουμε σε κομμάτια. Και ψήνουμε για 60 λεπτά περίπου στους 200 – 220 βαθμούς, πάντα ανάλογα με τον φούρνο μας. Ή μέχρι να ροδίσει πολύ καλά η επιφάνεια της πίτας. Τα υλικά που χρησιμοποιούμε είναι της κατηγορίας light και η αναλογία των τυριών μαζί με το γιαούρτι πρέπει να "τηρηθεί" μιας και το ροκφόρ, από μόνο του έχει αρκετά «παχιά» και πλούσια γεύση, και να μην μας βαρύνει πολύ το αποτέλεσμα.