Wednesday, April 11, 2007

Πορτοκαλό-μηλό-τάρτα

Χθες είχαμε την χαρά να συναντηθούμε με ανθρώπους που πολύ έχουμε αγαπήσει μέσα από τούτη την όμορφη παρέα του blog – που από την εποχή του Hungry έχει απολαύσει κάποιες όμορφες βραδιές. Δύο από τους φίλους πριν λίγο καιρό είχαν γενέθλια, έπρεπε να τους γλυκάνουμε λοιπόν ακόμη και στην ταβερνούλα που θα βρισκόμασταν (που ήταν πολύ καλή επιλογή, μπράβο του Γιάννη μας).

Ο χρόνος μετά την επιστροφή από την δουλειά και μέχρι την βραδινή συνάντηση λιγάκι περιορισμένος, όποτε το γλυκάκι έγινε λίγο βιαστικά, αλλά τελικά είχε την επιτυχία του. Είναι αυτό που λένε το γοργόν και χάρη έχει.
Πορτοκαλό-μηλό-τάρτα, γεύση ελαφριά,μετά τα διάφορα μεζεδάκια και χάρη στην Σταυρούλα μας και στην Ιωάννα που της το είπε, έχουμε και έτοιμο φωτογραφικό υλικό.

Υλικά για την βάση της τάρτας
Μισό κιλό αλεύρι, για όλες τις χρήσεις
100 γραμ. βούτυρο κομμένο σε κομματάκια
2 αυγά
3 κουταλιές σούπας ζάχαρη άχνη
λίγο αλάτι
και λίγο ελαιόλαδο (εγώ προσωπικά το βάζω για να μετριάζω το βούτυρο που κανονικά στην ζύμη τάρτας πρέπει να χρησιμοποιήσεις).
Με γρήγορες και «τσιμπιτές» κινήσεις ανακατεύουμε τα υλικά της ζύμης μέχρι να δέσουν καλά, χωρίς να ζυμώνουμε όμως.
Μόλις την ετοιμάσουμε, την βάζουμε σε πιάτο σκεπασμένη με μεμβράνη και την αφήνουμε για μια ώρα το λιγότερο στο ψυγείο (ο χρόνος είπαμε δεν μας έφτανε).
Αμέσως μετά ετοιμάζουμε τα υλικά της γέμισης, τα οποία θα ρίξουμε όλα μαζί στο μπλέντερ, για να έχουμε ένα ομοιογενές μείγμα
Τον χυμό και το ξύσμα από 3 μεγάλα πορτοκάλια
2 μέτρια μήλα κομμένα σε μικρά κομμάτια
2 αυγά
¾ φλυτζανιού ζάχαρη
λίγη βανίλια
Και τέλος, 2 μήλα καθαρισμένα και κομμένα σε μεγάλα μισοφέγγαρα
Καθώς και λίγα φιστίκια Αιγίνης ωμά που θα τα χρησιμοποιήσουμε μετά.

Χτυπάμε τα πρώτα 5 υλικά μαζί στο μπλέντερ. Παίρνουμε την ζύμη από το ψυγείο και σε μέτριο ταψί φούρνο (ταψί μιας χρήσεως αν θέλουμε να το μεταφέρουμε κάπου εκτός σπιτιού) στρώνουμε την ζύμη ομοιόμορφα να πάει παντού υψώνοντας μέχρι τέλος στα τοιχώματα του. Με πιρούνι την τρυπάμε σε πολλά μέρη, στρώνουμε λαδόχαρτο από πάνω και το γεμίζουμε με όσπρια ή τα ειδικά βαριδάκια για τάρτες για 10-15 λεπτά περίπου στους 160-180 βαθμούς. Ξεφουρνίζουμε, αφαιρούμε τα όσπρια και το χαρτί, δεν τα πατάμε – τα κρατάμε σε βάζο για να κρυώσουν και τα χρησιμοποιούμε στην επόμενη τάρτα μας.
Πάνω στην μισό-ψημένη τάρτα στρώνουμε τα μεγάλα κομμάτια μήλου, ρίχνουμε το μείγμα της κρέμας μας και προσθέτουμε και τα φιστίκια Αιγίνης την επιστρέφουμε στον φούρνο με προσοχή γιατί το μείγμα είναι αρκετά αραιό. Ψήνουμε για μισή ώρα στους 200 βαθμούς (πάντα ανάλογα με τον φούρνο) μέχρι να αποκτήσει η κρέμα μας σφιχτή πια μορφή και κρούστα. Ξεφουρνίζουμε, αφήνουμε να κρυώσει και διακοσμούμε με ζάχαρη άχνη ή τριμμένο φιστίκι (ή ότι τραβά η όρεξή σας και έχετε και διαθέσιμο).
Χριστός Ανέστη φίλοι μου
Και πάντα να ανταμώνουμε ....

(Οι φωτογραφίες πάρθηκαν αφού η μοιρασιά είχε ήδη αρχίσει (αλλά μια γεύση θα την πάρετε και εσείς).

14 comments:

Anonymous said...

Οι φωτογραφίες που αναρτήθηκαν αδικούν την παρουσίαση, μιας και πριν κοπεί είχε καταπληκτική εμφάνιση.
Δεν σκέφτηκε κανείς την εμφάνιση όμως, καλά – καλά δεν πρόλαβαν να φέρουν το μαχαίρι και τα κομμάτια μοιράστηκαν.
Μπράβο όμως Πηνελόπη μιας και ο χρόνος που είχες στη διάθεσή σου ήταν πολύ λίγος.
Ευχαριστούμε για την έκπληξη!

Και... πάντα να ανταμώνουμε βρε...

Anonymous said...

Απίθανη η τάρτα Πηνελόπη μου. Και εκείνη η ξεροψημένη ζύμη γύρω - γύρω σλουρπ!!!. Δεν λες πάλι καλά που προλάβαμε και ένα κομματάκι για μοντέλο για τη φωτογράφιση. Νασαι καλά κορίτσι μου.

Juanita La Quejica said...

Εγώ πάλι στεναχωρήθηκα πολύ βρε παιδιά... γιατί ντράπηκα ο βλάκας και δεν πήρα το μοναδικό κομμάτι που περίσσεψε για το πρωινό μου, χαχα!
ΓΕΙΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ ΛΟΠΕ! Εξαιρετικό το γλυκό και ακόμα καλύτερη η έκπληξη! Ευχαριστούμε πολύ πολύ πολύ!

Penelope said...

"Nα μας έχει ο Θεός γερούς,
πάντα ν' ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε βρε, με χορούς (βάλε τραπεζώματα) κυκλωτικούς κι άλλο τόσο ελεύθερους σαν ποταμούς..."
Εχει μεγάλη αξία η καλή παρέα, η αβίαστη και αυτή που η κουβέντα κυλά σαν το νερό πάνω στην πέτρα. Και δεν μετράς την ώρα, για να φύγεις...

Με το καλό λοιπόν και στα επόμενα... Κι' αφού έχω καταφέρει τον Γιάννη να φάει 2 φορές γλυκό από τα χεράκια μου, τότε είμαι σε καλό δρόμο :-))

Penelope said...

Στα ΄λεγα εγώ κυρά μου. Πάρτο αυτό που περισσεύει στο αλουμινόχαρτο, εσύ έδειξες χαρακτήρα!

Juanita La Quejica said...

Δίκιο έχεις, ντράπηκα η χαζή!
Και όπως έλεγε η μαμά μου "όποιος ντρέπεται, πολλά στερεύεται!"

Anonymous said...

Βρήκα ταίρι τον Παναγιώτη.
Εμένα μου άρεσε το ξεροψημένο στην άκρη, του Παναγιώτη η γέμιση.
Από εδώ και πέρα δίπλα του!!!

Anonymous said...

Να αφήσεις κάτω τα ξεροψημένα. Εγώ το είπα πρώτη, εγώ τα θέλω. Και δεν μου λες κύριε εσύ δεν δήλωνες ότι δεν σου αρέσουν τα γλυκά; Αντε πια...

Λία Π. said...

Η νοστιμιά στην απλότητα!!!!

Penelope said...

Σώπα καλέ Σταυρούλα που δεν τρώνε γλυκά, τόσο ο Γιάννης όσο και ο Παναγιωτάκης! Ταιριάξανε βλέπεις τα δυο τους. Έτσι λένε...
Ο καλός μου ότι είναι φρεσκό-φτιαγμένο και του κάνει «κλικ» το τσακίζει χωρίς ανάσα.

Juanita La Quejica said...

Κι εγώ είμαι μάρτυρας ότι της Σταυρούλας της άρεσαν τα ξεροψημένα, μου το ψιθύριζε συνομωτικά από την πρώτη στιγμή, η αλήθεια να λέγεται! Εγώ πάντως μάλλον προτιμώ την γέμιση, θα συμφωνήσω με τον Παναγιώτη. Αλήθεια Λόπε, το φιστικάκι δεν τον πείραξε τον καλό σου; Χιχι!

kiki said...

Πάλι καλά που προλάβατε να πάρετε φωτό πριν την τσακίσετε τελείως! Φτου σας βρε! Χαχαχα!

Nena said...

Ε ρε τι έχασα! Ας όψονται οι πόνοι...

Penelope said...

Juanita, όπως είδες ο καλός μου πήρε και δεύτερο κομματάκι με σπεσιαλ γέμιση. Τα φυστικάκια μέσα ήταν και τα έφαγε! Είναι θέμα "πλασαρίσματος" κάθε φορά χα,χα.

Κικίτσα, παιδάκια καλόφαγα όλα μας, πως να μην την "τσακίζαμε"

Νένα, καλή μου περαστικά εύχομαι ολόψυχα και γρήγορη αποκατάσταση.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...