Wednesday, August 01, 2007

Κλαφουτί

Καλό Μήνα να έχουμε και Καλές Διακοπές σε όσους σκοπεύουν να φύγουν εντός των ημερών!
Άργησα λίγο και πέρασε η καλή εποχή των κερασιών, αλλά δεν πειράζει... ας κρατήσουμε τη συνταγή για του χρόνου.
Το clafoutis είναι γαλλικό γλυκό με καταγωγή από την περιοχή του Limousin και γίνεται συνήθως με φρέσκα μαύρα κεράσια και χυλό, περίπου σαν αυτόν που φτιάχνουμε τηγανίτες.
Εύκολο και νόστιμο γλυκάκι, ψήνεται στο φούρνο σε πυρίμαχο ταψάκι, σερβίρεται σε θερμοκρασία δωματίου πασπαλισμένο με ζάχαρη και μπορεί να γίνει και με άλλα φρούτα. Σε αρκετά περιοδικά μαγειρικής καθώς και στο ίντερνετ έχω βρει και αλμυρές συνταγές που τις ονομάζουν κλαφουτί, τα γκρατέν δηλαδή, αλλά μάλλον είναι λάθος χρήση του ονόματος αυτής της γλυκιάς συνταγής.
Εδώ λοιπόν θα ασχοληθούμε με το "κερασάτο", σε μία από τις πολλές εκτελέσεις του. Στην παραδοσιακή συνταγή τα κουκούτσια δεν αφαιρούνται από τα κεράσια πριν μπουν στην αραιή ζύμη-χυλό, γιατί θεωρείται ότι προσθέτουν έξτρα άρωμα στο τελικό γευστικό αποτέλεσμα. Μετά από την τετράμηνη και δαπανηρή περιπέτειά μου εξαιτίας ενός κουκουτσιού βύσσινου στο cheesecake του οδοντίατρου, προσωπικά, ούτε να το σκεφτώ! Τα κουκούτσια αφαιρούνται με ευλαβική επιμέλεια και προσοχή. Ίσως αν προσθέσουμε ελάχιστο kirsche να κερδίσουμε κάτι από το άρωμα που χάνουμε από την αφαίρεση των κουκουτσιών.
Υλικά
2 φλυτζ. μαύρα κεράσια
1/2 φλυτζ.ασπρισμένα αμύγδαλα
1 1/4 φλυτζ.γάλα
1/2 φλυτζ.ζάχαρη
1 κ.σ.ζάχαρη
3 αυγά
1/4 φλυτζ.αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1/2 κ.γλ.αλάτι
προαιρετικά αιθέριο έλαιο αμυγδάλου ή βανίλιας ή απόσταγμα kirsche
ζάχαρη άχνη
Εκτέλεση
Τρίβουμε τα αμύγδαλα στην μουλινέττα.
Τα βάζουμε σε τηγάνι, προσθέτουμε το γάλα και ζεσταίνουμε σε χαμηλή φωτιά. Μόλις αρχίσει να βράζει το κατεβάζουμε από το μάτι και το αφήνουμε ένα μισάωρο να κρυώσει.
Αν θέλουμε το περνούμε από σουρωτήρι, πιέζοντας το περιεχόμενο για να βγάλει όσο το δυνατόν περισσότερα υγρά.
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 200ο C.
Βουτυρώνουμε το σκεύος μας, πασπαλίζουμε με την 1 κ.σ.ζάχαρη και από πάνω βάζουμε τα κεράσια (ξεκουκούτσωτα, είπαμε, μόνο όσοι είναι πολύ θαρραλέοι ή βαριούνται ας τα βάλουν ολόκληρα, αλλά μετά να μην μας ζητούν τα ρέστα αν προκύψει κάποιο ... κρακ!).
Χτυπάμε τα αυγά, το αιθέριο έλαιο αμυγδάλου ή το ποτό, το αλάτι και την υπόλοιπη ζάχαρη. Προσθέτουμε το στραγγισμένο γάλα και συνεχίζουμε το ανακάτεμα.
Προσθέτουμε λίγο λίγο το αλεύρι και μόλις ενοποιηθούν τα υλικά τα ρίχνουμε με προσοχή σιγά σιγά πάνω στα κεράσια.
Ψήνουμε για 30-35', αλλά δοκιμάζουμε κιόλας με το γνωστό κόλπο της λάμας του μαχαιριού πριν κλείσουμε το φούρνο, ώστε να βεβαιωθούμε ότι έχει ψηθεί μέχρι μέσα το γλυκό μας.
Το αφήνουμε να κρυώσει και ρίχνουμε την άχνη πριν σερβίρουμε.

19 comments:

Anonymous said...

kalo mhna!Juanita mou kai panta glukamenh!!!nostimo kai eukolo sxetika to glukaki sou!!!auth thn stigmh edw sthn agora exoun nostima maura kerasia kai nomizw!ax ti grafw?afou apo shmera mexri ths Panagias nhsteuw!!an uparxoun tote?nase kala kai geia sta xeria sou!!!kopela mou!!!filakia!!

tassoula said...

Καλό μήνα!
Νόστιμο που φένεται το γλυκάκι!!!

E said...

Juanitaki αυτό το ...κρακ... λες και το νιωσα...
Όμορφη συνταγή. Θα τη δοκιμάσω όταν τελειώσει η νηστεία.

Φιλια και Καλό Μήνα :)
E.

kiki said...

Απαπαπα...σιγά μη δε βγάλω τα κουκούτσια! Εδώ από ένα παλιοπαγωτό και θα ταλαιπωρηθώ πάνω από μήνα σε οδοντίατρο. Πόσο μάλλον από κουκούτσι! Κερασάκια υπάρχουν ακόμα κόρες! Βουρ!

ΕΛΕΝΑ said...

Να πως αρχίζει γλυκά ο μήνας. Να και τι θα ήθελα για το πρωινό μου σήμερα. Τι νόστιμο και λαχταριστό που φαίνεται!!!!
Και, καλά λέει η Κική, κεράσια υπάρχουν ακόμη. Γιατί να κρατήσουμε την συνταγή για του χρόνου?? Βουρ φέτος!

witchofdaffodils said...

καλό μήνα πεντανόστιμες :)

Juanita, πολύ καλή συνταγή!! άσε που νομίζω ότι το'χω δοκιμάσει..κάποτε και αλλού..
Δεν παίζονται οι Γάλλοι με τα φουρνογλυκά τους.
Άραγε(ς) να γίνεται και με άλλο φρούτο?

Αγγελική Ν said...

Juanita τι ωραίο! Μου θύμισες Γαλλία!
Γίνεται και με φρούτα του δάσους (blackberries), δαμάσκηνα και μήλα μαγισσούλα!

kiki said...

Με σταφύλια;

Αγγελική Ν said...

Κική μου, δεν το έχω δοκιμάσει με σταφύλια.

Οι Γάλλοι, αν θυμάμαι καλά, όταν τα φρούτα ήταν ζουμερά, τα περνούσαν πρώτα από τριμμένο, σαν σκόνη, αμύγδαλο και μετά, τα τοποθετούσαν στο ταψί και τα περιέχυναν με την ζύμη.
Οπότε δοκιμάζουμε και βλέπουμε!

Juanita La Quejica said...

Γίνεται μια χαρούλα με βερύκοκα, ροδάκινα και φρέσκα δαμάσκηνα. Το έχω φάει με τα σκοπελίτικα και ήταν πολύ καλό.
Αντί για αμύγδαλα μπορούμε να βάλουμε και φιστίκια Αιγίνης ή καθόλου ξηρούς καρπούς.

Anonymous said...

Περιδιαβαίνοντας ένα γαλλικό blog βρήκα clafoutis με φρέσκα σύκα. Το γράφω, μήπως ενδιαφέρεται κάποιος να το φτιάξει σε λίγο που θα βγουν τα σύκα.
Γλυτώνουμε και τους οδοντιάτρους!
Juanita: ΚΑΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ!!! smac

Αγγελική Ν said...

Juanita μου, εσύ λες πως γίνεται χωρίς ξηρούς καρπούς? Εσύ το λες αυτό?
Προσοχή: Χρειάζεσαι αμέσως διακοπές! Δεν σε αναγνωρίζω! Εσύ, η Ξηροκαρπίτα?

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

Καλώς σε βρίσκω!
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!
΄Εχεις και γλυκό, σαν να το 'ξέρες πόσο γλυκατζού είμαι...
Ε, λοιπόν...αύριο το φτιάχνω!
Καλά να είσαι!

Γλαρένιες αγκαλιές

Juanita La Quejica said...

ΧΑΧΑΧΑ!!!!
Αγγελική έχεις ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ!!!!!
Γι αυτό και εγώ ετοίμασα βαλίτσα και φεύγω!
Σας φιλώ και θα τα πούμε και πάλι λίαν συντόμως, ελπίζω με "γεμάτες" μπαταρίες και καινούργιες όμορφες εικόνες.

Anonymous said...

Τι θα πει "μουλινέττα", κουμπάρα;
Και το "kirsche", μήπως είναι kirsch;
Θα σε κράξει ο μπλογκομάγειρος (http://blogomagiros.blog.com/), πρόσεχε. Και το clafoutis γίνεται πάντοτε με κεράσια με τα κουκούτσια τους, διαφορετικα δεν είναι clafoutis.
Κι αυτή η κοτσάνα τι είναι: "...έχω βρει και αλμυρές συνταγές που τις ονομάζουν κλαφουτί, τα γκρατέν δηλαδή,...";
Άλλο clafoutis, άλλο gratin. Αν πω ότι το τζατζίκι είναι είδος μελιτζανοσαλάτας, δεν θα με κράξετε; λίγο σεβασμό στις κουζίνες όλου του κόσμου, παρακαλώ.
Ο Γάλλος εκ πρωτευούσης Γαλατίας (Γαλατία της Ευρώπης, όχι της Μικράς Ασίας, ε; quoi que... en y pensant deux fois !)

Anonymous said...

Γιατί όλο αυτό μου φάνηκε σαν μοστράρισμα αυτού του κακόηχου και ανορθόγραφου blog? (άκου μπλογκομάτζιρος!!!).
Όσο για τη Γαλατία, ε! έχουμε διαβάσει και 2 1/2 Asterix!
Κατά τα άλλα, έχεις δίκιο για την ορθογραφία του kirsch.
Για δε τo gratin και τις άλλες περικοκλάδες, τα αφήνω στους μαγείρoυς: επαγγελματίες και ερασιτέχνες.smac!

Anonymous said...

Quelle rapport avec la choucroute ? όπως λένε και οι φίλοι μας οι Αλσατοί...
Τι μοστράρισμα; ποιό μοστράρισμα; Δεν ξέρω προσωπικά κανέναν, δεν κατακρίνω προσωπικά κανέναν.
Βεβαίως, "la critique est facile, l'art est difficile", αλλά δεν νομίζω ότι το να υπογραμμίσει κάποιος μερικές κοτσάνες σημαίνει ότι το κάνει απλώς για να "φανεί". Η κριτική γίνεται για βελτίωση κι όχι για να δακτυλοδείξει καποιον. Κι από την στιγμή που αυτά που γράφονται προβάλλονται δημόσια, πρέπει η κριτική να είναι ευπρόσδεκτη. Το να γράφουμε κάτι σωστά δεν έχει καμία σχέση με επαγγελματίες ή με ερασιτέχνες (γνωρίζω ερασιτέχνες που είναι πιο επαγγελματίες κι από επαγγελματίες). Αν δεν αποδεχόμαστε την κριτική, κλείνουμε την δημόσια πρόσβαση και λέμε τα δικά μας μεταξύ μας, αλληλοσυγχαιρόμαστε και παραμένουμε στο ίδιο τέλμα.
Και τι δουλειά έχει ο Asterix με τα υπόλοιπα; δεν μιλούσαμε για αγριογούρουνα! (κι η θυρωρός μου μιλάει πορτογαλικά, αλλά δεν μεταφράζει Kant στα λιβανέζικα). Κι αν έγραψα ένα σχόλιο, είναι γιατί κάποια στιγμή βαριέσαι να βλέπεις άλλα αντί άλλων και λες "φτάνει πιά".
Και μία συνεχή απορία που έχω κάθε φορά που διαβάζω αυτό το ιστολόγιο: γιατί τόση πληθώρα συστατικών; γιατί κάτι μίγματα που δεν προσφέρουν τίποτε ούτε γευστικά, ούτε λειτουργικά. Η καλή κουζίνα είναι απλή κουζίνα. Δεν χρειάζεται όλον τον Βασιλόπουλο σ΄ ένα πιάτο! Αυτά! και συγγνώμη για την πολυλογία.
"Sans rancune" όπως λέμε και στη γλώσσα του Αστεπρίξ.
Κι όπως έλεγαν οι λατίνοι "errare humanum est". Ο μόνος που δεν κάνει λάθη είναι αυτός που δεν κάνει τίποτα.
Ο εκ πρωτευούσης Γαλατίας (Ευρώπης) ορμώμενος και μαινόμενος
Υ.Γ. Εκτός θέματος: μία αναζήτηση στο yahoo δίνει για το λήμμα "Ευάγγελος Λεμπέσης" 26 ιστοσελίδες, ενώ το λήμμα "Καίτη Γαρμπή" επιστρέφει με 4.480
Μια ματιά σ΄ αυτό, δεν βλάπτει: http://www.phys.uoa.gr/~nektar/arts/prose/evangelos_lempesis_idiots.htm
Και δεν είναι σημερινό.

Juanita La Quejica said...

Hahaha!!!!
Efxaristo gia ta sxolia, ta perimena (gnosti i proelefsi outos i alos) apo tin proti stigmi pou egrapsa afto to post ke poli ta diaskedazo! To alatopipero tou blog mas ine aftes i kaloproeretes ke evgenikes diorthosis!
Na pernate kala, oso mporite telospanton!
Muchos besitos desde la península Ibérica a todos.

YG.Oso gia to kirsch-e klp, xreoste mou ena e stin eksoflisi tou logariasmou ke an den sas aresi to gliko, mporite ke na min to geftite, den tha ta xalasoume, kati alo tha vrethi pou na sas kalipti, kapou alou isos!

Anonymous said...

Κυρίες και κύριοι καλημέρα σας και καλές διακοπές όπου και να είστε.
Ας μας επιτραπεί να πούμε, έστω και αργά τη γνώμη μας.
----
Καταρχάς: Ο ΜΠΛΟΓΚΟΜΑΓΕΙΡΟΣ δεν έχει ανάγκη μόστρας παρά μόνον της μυκονιάτικης που τη λατρεύει και τη φτιάχνει για μεζέ του ούζου του.
------
Δεύτερον: Δεν «διορθώνει» ποτέ τις συνταγές των ανωνύμων μπλογκς παρά μόνον των επωνύμων μπλογκς, ιστοσελίδων, βιβλίων και άρθρων. Η πάγια αυτή τακτική είναι εμφανής στους εκλεκτούς επισκέπτες του.
-------
Τρίτον: Το ανορθόγραφο και κακόηχο όνομά του έχει τη δική του «σημασία» που δεν περιμένουμε από τους πολλούς να την κατανοήσουν αλλά από τους ελάχιστους.
------
Υ.Γ. 1. τα προηγούμενα σχόλια δεν έχουν καμία σχέση με αυτόν. Αν διόρθωνε τα μαγειρομπλόγκ θα έπρεπε να εργάζεται 105 ώρες την ημέρα, πράγμα αδύνατον αφού και στις ειδήσεις το είπαν πως η μέρα έχει μόνον 24 ώρες…..
------
Υ.Γ. 2: ευχαριστούμε τον ανώνυμο που αναφέρθηκε στο όνομά του

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ για την φιλοξενία.
μπλγκμγρς

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...