Να'ταν η ζήλια ψώρα (και πάλι!)

Άκουγα 2 μέρες για την περίφημη πλέον πατατοσαλάτα-κέϊκ της Έλενας, αλλά ομολογώ ότι μόνο όταν την είδα στις φωτογραφίες εντυπωσιάστηκα πραγματικά.
Ίσως επειδή εγώ δεν έχω ούτε φαντασία, ούτε ιδιαίτερο ταλέντο στο στόλισμα των φαγητών, κάτι που θεωρώ ότι είναι μεγάλο μειονέκτημα για μια οικιακή μαγείρισσα.
Ένα ταψάκι σε σχήμα αστεριού που είχαμε αγοράσει με την Έλενα για δωράκι, αλλά που τελικά κρίναμε ότι δεν ήταν σε κατάλληλη κατάσταση για να επιτύχει το στόχο, βρέθηκε στα χέρια μου πριν λίγες μέρες.
Αναρωτιόμουν τί τύχη θα μπορούσε να έχει στην κουζίνα μου, αφού με τη ζάχαρη ... τα έχουμε ξαναπεί, και εκεί περιορισμένες οι δυνατότητες, όσο για κάτι πιττοειδές, είναι αρκετά μικρό σε χωρητικότητα.
Επειδή όμως η ζήλια είναι ψώρα, αποφάσισα να το εγκαινιάσω φτιάχνοντας μια πατατοσαλάτα με ό,τι υπήρχε στα ντουλάπια και στο ψυγείο μου.
Ήδη, λίγες ώρες μετά την παρασκευή της πατατοσαλάτας, ό,τι είχε περισσέψει εκτός φόρμας έγινε δεκτό με ενθουσιασμό από τον ανδρικό πληθυσμό της οικογένειας. Εμένα με "τράβηξε" μετά 24 ώρες, όταν πια είχαν πήξει τα υγρά της σαλάτας και αφού την πασπάλισα με ξύσμα από lime και την στόλισα με το κορυφαίο πιπέρι με λουλούδια που μου χάρισε η Άλλη Αγγελική μας (πού είσαι κούκλα; Επέστρεψες εις τας Ελβετίας;).
Τα υλικά τυχαία επιλεγμένα... είπαμε, ό,τι υπήρχε.
Πατάτες βραστές κομμένες σε κυβάκια, τόνος, πιπεριές φλωρίνης από βάζο σε λωρίδες, καλαμπόκι κονσέρβα, κρεμμύδι ξερό σε μισές λεπτές φέτες, μαϊντανός, ελιές, κάππαρη.
Για τη σάλτσα ανακάτεψα ελαιόλαδο, ξίδι βαλσαμικό, λεμονοχυμό, μουστάρδα, γιαούρτι, ταχίνι, πιπέρι και ρίγανη. Έβαλα όλα τα υλικά σε καλά απλωμένο στην φόρμα wrap, τα πατήκωσα με την ράχη του κουταλιού και άφησα την σαλάτα 24 ώρες στο ψυγείο για να σφίξει και να ξεφορμαριστεί εύκολα τελικά.
Πιστεύω πάντως ότι την διαφορά την έκανε το ξύσμα lime και το περίεργο φρεσκοτριμμένο πιπέρι, όχι μόνο στην γεύση, αλλά και στην εμφάνιση.
Ευχαριστώ Ελενάκι για την ιδέα!