Tuesday, October 30, 2007

Ραβανί Δαμάσκηνου με σιρόπι φραγκοστάφυλλου

Η παροιμία λέει, καλύτερα να σου βγει το μάτι, παρά το όνομα!
Αλλά εμένα πια μου βγήκε το όνομα της πρώτης κατά σειρά γλυκατζούς, οπότε έχω να υποστηρίξω κι' έναν τίτλο!!! Για τον τίτλο "ρε γαμώτο" σας γράφω κι' εγώ την τελευταία μου συνταγούλα.
Μια συνταγή που βγήκε σε ώρα που ήθελα κάτι που να γίνεται γρήγορα και εύκολα για κέρασμα, παρέα με παγωτάκι ή σαντιγύ (ανάλογα τι θα είχα στην διάθεσή μου εκείνη την στιγμή).
Έτσι πάντα σύμφωνα με μια πάγια τακτική μου (εδώ γελάμε) να ετοιμάζω κάτι με τα υλικά που βρήσκω τυχαία στα ντουλάπια μου, βγήκε τούτο το ραβανί με δαμάσκηνα.
Υλικά
400 γραμμάρια δαμάσκηνα (προτιμήστε να είναι χωρίς κουκούτσι, γιατί αλλιώς θα τα ξεκουκουτσώσετε σαν του λόγου μου),
½ κούπα γλυκό κρασί (Σαντορίνης, Σάμου ή κάτι παρόμοιο),
1 πακέτο βούτυρο (τύπου
vitam),
1
κούπα ζάχαρη,
5 αυγά (χωριστά κρόκοι από ασπράδια),
1 κούπα αλεύρι,
2 κουταλιές γλυκού μπέικιν πάουντερ,
1 & ½ κούπας σιμιγδάλι ψιλό,
λίγη βανίλια (αγαπημένη μου πάντα μυρωδιά)
και 1 ποτήρι γάλα

Εκτέλεση
Βάζετε τα δαμάσκηνα να μουλιάσουν μέσα στο κρασί από την προηγούμενη μέρα.
Και την επομένη τα χτυπάτε μαζί με το κρασί στο multi, όπου και θα πάρετε έναν ωραίο γευστικό πολτό.
Σε βαθύ μπολ χτυπάτε το βούτυρο, την ζάχαρη και τους κρόκους των αυγών (το ραβανί θέλει πολλά αυγά, από 8 μέχρι και 16 ανάλογα την συνταγή, αλλά προσπαθώ να βάζω λιγότερα) μέχρι ν’ ασπρίσουν.
Σ’ άλλο μπολ χτυπάτε τα ασπράδια σε μαρέγγα την οποία και θα προσθέσετε στο τέλος με πολύ απαλές κινήσεις μέσα στο μείγμα του ραβανί.
Στο μείγμα βούτυρο,ζάχαρης & κρόκων προσθέτετε με την σειρά τον πολτό των δαμάσκηνων, την βανίλια, το αλεύρι, το μπέικιν, το σιμιγδάλι και το γάλα. Χτυπάτε καλά με το μίξερ χειρός για να ενωθούν τα υλικά και όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία προσθέτε την μαρέγγα.
Απλώνετε το μείγμα σε ελαφρά λαδωμένο ταψί και ψήνετε για μισή ώρα περίπου στους 180 βαθμούς (μέχρι να ροδίσει η επιφάνεια).

Αφήνετε το ραβανί να κρυώσει και στο διάστημα αυτό ετοιμάζετε το σιρόπι.
Στην περίπτωση αυτή εγώ χρησιμοποίησα έτοιμο σιρόπι από φραγκοστάφυλλα βιολογικής καλλιέργειας που έτυχε να έχω και το οποίο αραίωσα με νερό, ενώ ενίσχυσα την γλύκα του με 3 κουταλιές της σούπας ζάχαρη.
Εσείς μπορείτε ωστόσο να χρησιμοποιήσετε κανονικό σιρόπι μελιού ή ζάχαρης.
Και σερβίρετε με παγωτάκι βανίλια ή καϊμάκι ή κρέμα σαντυγί.

11 comments:

ΕΛΕΝΑ said...

Ασε Πηνελόπη μου την Juanita να λέει και μην πτοείσαι με τίποτα;))
Δικός σου ο τίτλος και φυσικά πρέπει να τον υποστηρίξεις με τα πεντανόστιμα γλυκάκια σου:)))
Πολύ πρωτότυπο το ραβανί σου!!

άλλη Αγγελική said...

Και γαμώ, ρε γαμώ το! Κρίμα που δεν είμαι γλυκατζού! [αλλά και στα αλμυρά top είσαι, όπως ακούω ;-) ]

Anonymous said...

Πολύ ωραίο και πρωτότυπο ραβανί , Πηνελοπάκι :)))
Τα σκήπτρα , ο τίτλος , όλα δικά σου τα αξίζεις με το παραπάνω :)

Αν και δεν κατάλαβα τι εννοούσε η Jua. Γλυκατζής ειναι αυτός που τρώει μετα μανίας γλυκά ή που τα φτιάχνει? Δεν είναι το ίδιο . Ασε που μερικοί μερικοί ονόματα δεν λέμε , μπορεί να μην φτιάχνουν τοσο πολύ γλυκάκια αλλα μια χαρά τα τσακιζουν όταν τα βρουν :) χι χι χι

Nena said...

Νομίζω πως η Πηνελόπη και φτιάχνει και τρώει έτσι είναι γλυκατζού στα σίγουρα.
Βρε Λόπε μου, τι παιδί είσαι σύ! Μα νάχεις και σιρόπι φραγκοστάφυλλου βιολογικής καλλιέργειας στο ντουλάπι? ΄Ετσι σου τη δίνει και απλά φτιάχνεις ένα γλυκάκι! Νάσαι καλά.

Juanita La Quejica said...

Λαμπρινάκο, απάντησε ήδη η Νένα για τον ορισμό της γλυκατζούς, ΧΑΧΑ!!!
Μα ΚΑΙ βιολογικής καλλιέργειας σιρόπι; Απίστευτο! Λόπε μου, εμείς βολευόμαστε και με απλό σιρόπι, δεν είμαστε τόσο απαιτητικοί!
Το ραβανί είναι σαν αυτό που κάνει η Σταυρούλα με τις φλούδες από λεμόνι ή πορτοκάλι on the top;

kiki said...

Για σας παρακαλώ... Αν υπαρχει κάποιος που πρέπει να πάρει τα σκήπτρα της γλυκατζούς αυτή είμαι εγώ. ΚΑΙ τα φτιάχνω ΚΑΙ τα τρώω. Αλλά κι αν δεν έφτιαχνα θα τα έτρωγα. Δε μπορώ να ζησω χωρίς γλυκά. Λοπάκι μου, κάνε ακρη σε κείνο το σκαλοπατάκι που στέκεσαι να μοιραστούμε την πρώτη θέση σα γλυκατζούδες!!! Α! Ξέχασα! Σου βγάζω το καπέλο...γενικώς!

Penelope said...

Κόρες μου καλές κι' αγαπημένες, γλυκατζού είμαι, γιατί τα τρώω και γιατί για να τα φάω πρέπει να τα εμπνευστώ, να τα δω, να τα λυμπιστώ και να τα φτιάξω... οπότε όλα μέσα. Το πρωτότυπο για μένα ήταν ότι στην διάρκεια της εγκυμοσύνης ούτε να τα αγγίξω δεν ήθελα! Η φύση είναι σοφή ότι και να λέμε.
Το μόνο καλό, με μένα είναι ότι όταν τα φτιάχνω τα μοιράζω σε όσους ξέρω ότι τα αγαπούν και θα τα εκτιμήσουν ... οπότε τις μειώνω τις θερμίδες προς κατανάλωση.
Κάνω λοιπόν τόπο, στο σκαλοπατάκι που μοιάζει με βάθρο των Ολυμπιακών αγώνων... και κοπιάστε να ανεβούμε παρέα, όλες μας.

Τώρα για το σιρόπι βιολογικής καλλιέργειας, αιτία ήταν μια βόλτα στο πάρκο Τρίτση στο Ιλιον, όπου έχει δημιουργηθεί μια Mini αγορά με μαγαζάκια που έχουν διάφορα καλούδια από συναιτερισμούς και οικοτεχνίες της Ελλάδας αλλά και του εξωτερικού σε βιολογικά προϊόντα. Εγώ ως γλυκατζού επέλεξα λοιπόν σιρόπια και γλυκά κουταλιού... Τι άλλο;

kiki said...

Κι εγω μαζί σου Πηνελοπη μου. Φτιάχνω γλυκό και το μισό το χαρίζω. Να γλυκαθούν και οι άλλοι, όχι μόνο εγώ η γλυκατζού. Κι εγώ γλυκά κουταλιού θα αγόραζα...τι άλλο;

Juanita La Quejica said...

Έχουν και μανιτάρια και διάφορα κονσερβοποιημένα περίεργα χορταρικά Λόπε; Πρέπει να κανονίσουμε να πάμε βόλτα τον Παίδαρο μια Κυριακή, αυτό θα είναι η επίσημη δικαιολογία τουλάχιστον.

witchofdaffodils said...

πολύ πρωτότυπο penelope, τι θέλω τώρα! αν και είμαι σε καραντίνα..

καλό μήνα:)

heart n soul said...

μμμ,δαμάσκηνα, φραγκοστάφυλλα, το λιμπίστικα!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...